στις μυρωδιες αφησου..στο αυριο που παιζει κρυφτο με το καλοκαιρι

οι αγκυρες Ορεστη κοβονται

κατ΄εικονα και ομοιωση (Σου)

κατ΄εικονα και ομοιωση σου πορευομαι
δισταζω στο αιωνιο σταυροδρομι
ντυνομαι κηρα με ξεφτια ερινυες και περιδιαβαινω στους εφιαλτες μου
με τρομαζω .....
Δρυαδα ντυνομαι καρφωνω γιασεμια στην κωμη και εισβαλω στα ονειρα σου
σε ξεγελω.......
βλεπεις
κατ΄εικονα και ομοιωση σου πορευομαι

τελειωσαν τα περιθωρια αυτα της αμυνας της αγαθης
εβγαλα σπαθια στα ματια
-να μη πλησιασεις ποτε ξανα -
κλειδαμπαρωσα τον νου
-να μην εισβαλεις ποτε ξανα-
κι αυτο το οργανο
αυτο που τρυγουσε αγαπη
χυμο την εκανε να πινει η ψυχη να ξεδιψα
το ερριξα στου Προμηθεα το δωρο
σταχτη εγινε..... αποκαιδια

ετσι....


κατ΄εικονα κι ομοιωση σου πορευομαι
στο ειπα

-φταιω που δεν με (ανα)γνωριζεις (πια);
-φταις που σε γνωριζω τοσο καλα (πια);

σου αφησα απαντηση εκει
στο αιωνιο του Ηρακλη το σταυροδρομι
και σερνω πατουσες στον δρομο της αποφασης

καλοταξιδη να Εισαι...

καλοταξιδη Μανα μου να εισαι
με εμαθες....να Αγαπαω
με εμαθες...το εγω να επεται του Εσυ
με εμαθες...η συγχωρεση εργο Θεου ειναι
με εμαθες....η συγνωμη (ομως) πραξη Ανθρωπου
με εμαθες ....η κατανοηση μοναδικη υποχρεωση απο ανθρωπο σε ανθρωπο οτι ειναι
με εμαθες...ο αναμαρτητος πρωτος την πετρα να ριξει
με εμαθες...υπομονη
με εμαθες....χαμογελο
με εμαθες.....να ελπιζω
με εμαθες.....η Αγαπη της Μανας , Αγαπης Θεου ισαξια να ειναι
( προστετευει...συγχωρει....θυσιαζεται)

σε Αγαπαω στο παντα μου
και.....
Σε ευχαριστω ρε ΜΑΝΑ
καλο ταξιδι σε ηρεμα πια ποταμια
καλοταξιδη στης Αληθειας το Φως
( μοναδικη σου Πιστη)

,,,,μου λειπεις
ξερεις αραγε πόσο;;;;

εκ-πνοης

(Με) σφάζω
κομμάτια δυο σε θάλασσας βράχο καρφώνω
Να μη πονάω…να πονάς
Μ' αργυρένια λάμα (με) τεμαχίζω σε κουτάκια χίλια εφτά…
Λευκές πινέζες τους περνώ και τα κρεμώ στην θάλασσα
Να με πονάω….να μη πονάς
Αντιγράφω ασύστολα πληγές σάρκινες σε ψυχής καμβά…
Σέρνω πατούσες ολόγδυτες προς τις Μεγάλες Μέρες…
Προσδοκώντας Ανάταση άγνωρων (πια) νεκρών
αναμνηση
-γινομαι-
πριν το φιλι - αποτυπωμα ανουσιας παρουσιας
εξ-επνευσα

(Σε) φύτεψα μέσα μου
Ρίζωσες στα δάχτυλα μου…
αναδρομη γεννηση
αυτοχειρος ριζα
-εγινες-
πριν το φως...πριν δεις ηλιου φωταχτιδα
αποφαση εκ-πνοης
με μια ανασα
με αυτη την πρωτη
πρωτη κι υστατη .....
εξ- επνευσες

του Ερωτα η σκια

στους χρονους τους ατελειωτους
στις απεθαντες μνημες , συναισθηματος Ενος....
σπονδη
ο
Ε ρ ω τ α ς
του αιωνιου μνημονιο
του χθες γιγνεσθαι
του σημερα ζωη
του αυριο μητρα...

ζωης-δοτης
ενας...

πάμε....

Έβγαλε χέρια το δειλινό
για σενα ….
χάδι – αγκάθι- προτροπή στα μαλλιά σου

Πάμε να φύγουμε από αυτόν τον τόπο;;;;;;;
Αντέχεις;;;;;;;
Απώλειες, λέω ,στατικές αντέχεις;;;;;;;;;;;

Η θάλασσα…!!!!!
σαν την ερωτευτείς
κυνηγημένος κυνηγός θα γίνεις
τρέξε…φύγε!!!!!!
δεν κουράστηκες του άπιαστου του σκιά να προσπαθείς
να αιχμαλωτίσεις;;;
Ακούς;;;;;;
Μ ακούς;;;;;;;
την θάλασσα
μην ερωτεύεσαι ....

Μ΄ ακούς;;;;;;;

Πάμε να φύγουμε από εδώ
Τούτη του υγρού στοιχειού η κόρη
…έρωτας ανεκπλήρωτος !!!
άπιαστη είναι… σαν πληγή αόρατη
σαν μαχαίρι γυάλινο ...
Ακούς;;;
Μ΄ ακούς;;;;;;;;

μυρωδια...καλοκαιρινη

στου ηλιατορα τις μυρωδιες αφησου..,

στο αυριο που κρυφτο παιζει με στιγμιαιο καλοκαιρι

οι αγκυρες "Ιασωνα" κοβονται για να αρχισει το ταξιδι....

κλεινουν οι παρενθεσεις, να ανοιξουν καινουργιες

διαφορετικα ονειρα σε καθε γεμισμα του φεγγαριου...
και σαν ερωτας, με μοναδικοτητα καινουργιου ,

γενιεται,

ειναι για να πνιγεται, να κολυμπα,
μεχρι
πανσεληνη θεα κυριαρχησει ουρανιο κοσμο

κοιμησου στον φλοισβο μιας νιογεννητης αμμουδιας...

φυγε...πετα ...ονει ρεψου....
τον μυθο της Αριαδνης κοψε.... απ΄την αρχη ξανα ....
αλλο το τερμα ειναι...δεν ειναι συνεχεια της αρχης του...

δεν εχει αυτονοητο το τελος...
δεν εχει λογικη συνεπεια...
θυμησου!
δεν πονα η Ζωη!
μητε ο Ερωτας πονα
μητε η Εκπληξη
μητε το Παθος
ουτε ο Ποθος
δεν πονα η Αληθεια καλε μου...
μονο το λαγουμι
μονο το λαγουμι μιας κρυψωνας "φοβαμαι να ζησω"
μονο αυτο επωδυνο ειναι...
μονο το λαγουμι που κρυβεται τ΄ Αγριμι ...
( που κρυβεσαι αραγε "Ιασωνα";;)

ακολουθησε τα βηματα του χορου των ξωτικων....
μονο αυτα γνωριζουν
το αντιστροφο που αναλογει Ζ Ω Η...

εαρινη πανΣεληνη

Πανσεληνο φεγγαρι....κατακτητης εαρινης νύχτας

"Ω γλυκυ μου Έαρ"......
ψιθυριζοντας ψαλμους μετανοιας
φευγω αποφευγω απομακρυνομαι
κατρακυλω παρασυροντας αγγελους
τοποθετημενους στον πριν βιο
σε περιοπτους αστεριων θωκους
Φευγω αποτυπωνοντας με σε αραχνης χνάρια.
χτιζω ιστο να τον κομματιάσω ( ξανα)
καθως ανασες αντοχης θα καταπινω.
απομακρυνομαι των αχραντων των ανθρωπων μυστηριων
σταυρωνοντας οτι αληθινα αγαπησα.
Χαρακιές τραβω και μετρω της φυγης τα πελματα
Καθως αγγιζω τα χναρια των φιλιων του Ιουδα
μεστωσε το προσωπο ουλες
κι εγιναν οι ρυτιδες νιογεννητα κυπαρισια που βιαστικα καλπαζουν
να κατακτησουν το φρουριο του "ανδρωνομαι" .....

Καλη Ανα(σ)ταση ……

εν οιδα....

Ριπές σιωπών κόβουν στα δυο την γλώσσα….καρατομούν τα δάχτυλα
Σε διάδρομο αντοχής εκπορνεύω πατούσες…
με ένα "αντέχω" , εναρκτήριο λάκτισμα , τρέχουν σε γαμημένα χιλιόμετρα αμετροέπειας
μέχρι κρότος - από κάλπικο όπλο -δηλωσίας τερματισμού να γίνει …
τρέχουν….τρέχουν…
Ριπές αηδίας κλωνοποιούν χυμένο εγκέφαλο
να αντέχει στους αιώνες…
Αγκομαχώντας -σε κλίμακα οργασμού -γαμημένες στιγμές παλινδρόμησης
η καρδιά , χορεύει σε ρυθμό ,διακορευμένης καμπάνας,
έναν κολασμενα μονότονο χορό ....
ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι…
ου γαρ οιδασι
τι ποιούσι ου γαρ…."είδα"!!!!!!!!
κι όσο οι πατούσες εκπορνεύονται , ξεπληρώνοντας νταβατζήδες χιλιόμετρα ,
τα έσω της ψυχής γυμνάζονται…
κραυγάζουν τερματισμού ιαχές…
εν οίδα…εν οίδα …εν οίδα
ότι ….
αποξηραμένη κινούμενη άμμος είναι
και έπνιξε...
εν οίδα…
εν οίδα….
έπνιξε….
η αγάπη (σου) πνίγει…
η αγάπη( μου)!!!!

Πνίγομαι….

κάθαρση

Γράμμα σε «φύλακα άγγελο»

Γυρνώ σπίτι ...μισή μέρα ξεχαρβαλωμένα καρούλια θαρρείς...
κουτσαίνει ...παραπατάει ... παραπαίει ….
αντισφαίριση παίζει με παρόν και παρελθόν...
κι ένα μέλλον διαιτητής...
δεν ξέρει σε ποιο και σε τι κόκκινη κάρτα να βγάλει...
ή μήπως κίτρινη;;;
μια δεύτερη ευκαιρία να δώσει...αλλά που;;;
στο παρόν ή μήπως στο παρελθόν;;;
παράλογο...
ποτέ στο παρελθόν δεν δόθηκε δεύτερη ευκαιρία...
και το παρόν σε κλάσματα δευτερόλεπτου, σ αυτό το χρόνο τον μηδέν,
παρελθόν γίνεται....
συνεπώς....
αγώνας χωρίς κάρτες...με διαιτητή μια κουτσή υποκειμενική εικόνα...
ένα όνειρο , μια συνήθως αυταπάτη για να γελά ο Θεός.....
με παίκτες, αντιπάλους που σε χρόνο μηδέν γίνονται ένα...

νιώθω να πεθαίνω και ν΄ ανασταίνομαι σε επόμενο τόνο....
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι….
νεκρή και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ....
ανάσταση και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο....
στον επόμενο...
στον....
η ώρα θα είναι....μηδέν
κι όλο το μέλλον κατάθεση έκαμα σε ένα φεγγάρι δυόσμο….
.................................................................................

Καλπασμός…. βουτιά στη κολυμβήθρα του Σιλωαμ
Για την κάθαρση……

Προς-ευχή.....(απάλλαξε με)

Θεέ…
απάλλαξε με…
Της αχαριστίας….
Της αμνησίας….

Της αυτοκρατοριας των "δήθεν συν-αισθημάτων"
Του μαλάκιου εγκέφαλου ...

Των στερημένων Ψυχής σωμάτων

Της άοσμης ζωής
Του άχρωμου -μα πότερο-

του άγνωρου " ΖΩ...ζωή"

Θεέ !

Γύμνωσε με
της …ηλιθιότητας !!!!

........

Κι
αν όλα αυτά μου φορέθηκαν…
Θεέ…
απάλλαξε με….

Γυμνή
Γυμνή
Γυμνή
ας πορεύομαι….

Γυμνή να πορεύομαι.....

για να ζεσταθώ ...Θεέ

να ζεσταθώ.....

σε ενα αντιο....

Σκύβω σε ένα αντίο κουρνιασμένο στη χούφτα
σπονδή....
αίμα
νότισε χιόνι τις στιγμές....
Πάγωσε λουσμένη ήλιο ημέρα
Κι η νύχτα , πυροστιά θαρρείς ,
μαρκάρει στο "πάντα " σάρκα ψυχής ....

Ψευδής ζωή σε ψεμάτων χαρακώματα Αντίσταση
Κατακτούμαι…
Λιποτάκτης σε στρατευμένα "συν-αισθάνομαι"
Αφηγητής συν-πόνου
Επαναληπτική φορεσιά διακορευμένης…εύ-τυχης αγάπης
εις εαυτόν αντοχή
απαντέχω……
αγάπη

απο-Λογισμός

Δίψασαν οι πατούσες για νοτισμένο χώμα….
αφαιρετική ψυχή σε καρμικές προ(σ)θέσεις….

Εκ-ποιούμαι……
Ρευστοποιώ την προδοσία
Ίδιο το αντίτιμο…αργύρια τριάκοντα
Μέρες εκπτώσεων…σε έκπτωτες ήμερες

Πλο-ηγούμαι..
Πηδαλιούχος με λειωμένα δάχτυλα..
Οδηγητής σε χάλκινο σκαρί
πλεούμενο σε βαθερά πελάγη….
ξεχασμένο από λιμάνια ανθρώπους…. νοσταλγία για πόρνες αλήθειες.

Αντι-προσεύχομαι
Σε μια ιαχή (προς)ευχή εμμένω
"Θεέ απάλλαξε με ....της αχαριστίας "

Ερινύ-ομαι…
Στου Αι -Γιώργη τις φωτιές καυσόξυλα ρίχνω
ημιτελείς ερινύες….
αυτοάνοσης ζωής εφιαλτικά γεννήματα

Διψώ….διψάω…δίψασα
οι πατούσες για νοτισμένο χώμα

....ε-δ ί ψ α σ α ν

Αποταμιεύομαι...
να.... με έχω

.........................................................................................

gcast:Bregovitc,,,,

ο χορός του ξωτικού

.........................................
Αφήνομαι….
Σε όνειρα γαϊτανάκι .
Εφιάλτες στιγμές….
Όνειρα ήμερες….
Κι οι νύχτες σε μαύρο καμβά στήνουν χορό
επιούσιο…
Αφήνομαι ...
Στις πλεγμένες σου λέξεις
μαθαίνω αντοχή…

Αφήνομαι…
Κόμπος γίνομαι…(απαντέχω )
σε πλεγμένο ζεστασιάς πανωφόρι …
να σε γδύσω μ΄ ένα τράβηγμα
πεθυμιά αμέριστη

….
Γυμνός…
Στην ψευδή αλήθεια σου να εμμένεις…

Αφήνομαι
επιμένοντας στο ψεύδος μιας δοσμένης ελευθερίας
Επίπλαστα πλάστης…
Αφήνομαι
σε κύματα βοριάδες
Στο αντίξοο υπαρκτό…
Στον φαινομενικό ρεαλισμό
συν-αισθημάτων

Αφήνομαι...
στο ψέμα του ερχομού σου…

Υποκλίνομαι
στην φυγή σου

Ναι

μόνη πεπραγμένη στιγμή σου
η ζωγραφιά στη γυμνή σου πλάτη…
η απεικόνιση …
Απίστευτα πιστευτά
Η ουσία
του "δεν υπάρχω"

Δεν υπάρχεις….

Τρομάζεις;;;;;;;

Όχι…μη
Η αλήθεια σου είναι…..
Ο καθρέφτης σου είναι
παραπαίουσα καρδιά μου…
........................................................................
**τραγούδι...παραμένουν τα "ξωτικά"!
χαρισμένο πάντα κι αμέριστα κι αληθινά...
στην maya

άμυνα...ναυαγέ

Αμύνομαι….
Στο "αδιαφορώ "μιας φυγής σου…
Δάχτυλα μαχαίρια
σκίζουν σεντούκια μεστά λέξεις
δικές σου…δικές μου .
Αμύνομαι
διαιρούμενη…
Αμφιταλάντευση ψυχής…
Νυχτοκόπος σε ιδρωμένο τραίνο
που
παραπαίει πάνω σε ξύλινες ράγες
γερασμένες .
Αθήνα Θεσσαλονίκη…
δρομολόγιο ρουτινιασμένης ψύχωσης
Ήχοι νυχτερινοί σκίζουν ερημικές ερέβους μέρες
Ανήμερα συλλεκτικά τραγούδια….αγρίμια
συνεπιβάτες
Συνήθεια ταξιδιών ταξιδευτής…
Κουρασμένος στο πάντα του μέλλοντος σου…
Αμύνομαι
Παλάμες τείχη
σ εμφυτευμένους φόβους
δικούς σου….δικούς μου
που
δείλιασαν να φορεθούν
μ΄ αποτυπωθήκαν σε ειμαρμένη σάρκα
Αμύνομαι…

Μην ανιχνεύσεις
ως
οιονεί ιχνηλάτης ….

Να με (κατά)νοήσεις μην πασχίζεις….
"Δεν νοούνται οι σκιές " σου έγραφα
Κι εσύ…
απίστευσες στα σημάδια
της νοητής μας σταύρωσης
Καταχωνιάζεσαι …
Λαθρεπιβάτης στο ταξίδι της ζωής μου
Κάλπικα λαθραίος
Σε ταξίδι …
Δικό μου
Μόνο
δικό μου…

Αμύνομαι…
λαθραίων ερώτων ναυαγέ

.............................................................................

** τραγουδι 1...Μάλαμας " τα ξωτικά)
***τραγούδι 2 ….Γρανέτα Φωτίου
(ηχογραφημένο…."εν τη γεννέση" του..
όπως λέμε….πρωτόλειο

σαν μνημη;;; ....σαν Ερωτας ρε ....Σαν ξωτικό

Αιμόφυρτα θέλω
θερίζουν γεννήματα πατωμάτων
γεννούν κι αυτοδολοφονούν, σε χρόνο μνήμης χρυσόψαρου .

ρακένδυτη περιφέρεται κι η μνήμη πια …
χάσκουν κενά οι φορεσιές της
"Πού πότε πώς"….κεντίδια χρονικά επιρρήματα
στολίδια ξέφτια
περιφερόμενα σε γιορτινές στιγμές
με ένα ποτήρι αλκοόλ καρφωμένο στο μεσαχέρι..
ψάχνει λιοβασίλεμα να πέσει…να χαθεί
αυτοκτονώντας την …καλαίσθητη προσμονή χιλιάσθαιντων Ερώτων................

*ΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ....

ένα χρόνο μετά......

Αφυπνίσου παραρρέουσα συνείδηση μου…
Αφυπνίσου…
Επίορκοι σκοτώνουν τα παιδιά σου….

Αφυπνίσου καρδιά μου….
Αφυπνίσου
"Μπάτσος" ξεριζώνει σπλάχνα Μάνας ....εν ψυχρώ…

Αφυπνίσου έντιμε αστυνομικέ
του δικαίου θεματοφύλακα όρκο τήρησε και
Αφυπνίσου
Καρκινώματα εισχωρούν στο σώμα σου και το κατασπαράζουν

Αφυπνίσου νου ….
Αφυπνίσου
Παρακράτος τραμπούκος κατακαίει το κορμί σου και στρατιές ανέργων γεννά

Αφυπνίσου πολιτισμέ ….
Αφυπνίσου….
ο Αντιεξουσιαστής δεν είναι ο εχθρός σου…
Αφυπνίσου ...
το αυγό του φιδιού δεν κοιμάται ποτέ...
πολύτοκο γίνεται και γεννά
φίδια φίδια φίδια ....
φίδια που ορέγονται Αναστημένα Νιάτα....

Λαό χωρίς συνείδηση με ξεχασμένη μνήμη
πάντα θα κυβέρνα παρακράτος τραμπούκων…κουκουλοφόρων….
Γνωστών γνωστών και γνώριμων ΟΛΩΝ…
ΤΟΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ….ΤΟΥΤΟΙ ΠΟΥ...
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΑΔΕΨΑΝ ΚΑΡΔΙΑ ΑΝΗΛΙΚΟΥ…

Θα καίει ….θα κατασπαράζει….θα σφάζει ΜΝΗΜΗ
Τούτο το παρακράτος…..

Αφυπνίσου συνείδηση μου
" ωραία κοιμωμένη" ....
απ την αγαλμάτινη στάση σου ξύπνα
και πένθησε τα ανήλικα παιδιά σου....
6/12/2008

........................................................................................

ένας χρόνος μετά…...

.................................................................

ένα χρόνο μετά

Ο τρόμος ρούχο έγινε

στο "πάντα" των γονιών για την σπορά τους…
σκληρές έγιναν οι μέρες…τρομαγμένες

ένα χρόνο μετά…
άφωνη παραμένω στον ΠΟΝΟ της Μάνας
Ενός Παιδιού… "παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς"
σαν του δικού μου Γιου ......γαμώτο

Ένα χρόνο μετά...
Πώς να ευχηθείς σε ένα Παιδί "καλό ταξίδι"
όταν κατέσφαξαν τα πρώτα βήματα Του;;;
όταν το αύριο ( το δικο Του ΑΥΡΙΟ ) μνημη και δάκρυ Μάνας
το εσπειραν;;;

Ένα χρόνο μετά....
Πόσες μα πόσες οι ενοχές !!!!

ένα χρόνο μετά…
παραμένω διακαώς να επιθυμώ την γλώσσα να ξεριζώσω
γνωστού δικηγορίσκου των σκουπιδιών της T,V


........................................................................................................

Υ,Γ
"Σοσιαλιστές" που σήμερα κυβερνώντες είστε

μη ξεχνάτε. οσα διακηρύττατε,...
ένα χρόνο πριν...

σε "δεξιούς "κυβερνώντες
μη ξεχνάτε εσεις οι νυν κατέχοντες την εξουσία....

Πρόσκληση...Ελενη Νανοπουλου: ολόγραμμα

"Ολόγραμμα" της Ελένης Νανοπούλου,

με την υποστήριξη της "Τεχνόπολις" του Δήμου Αθηναίων.

Με έναν διαφορετικό τρόπο προσέγγισης, η εκδήλωση επιχειρεί τη δραματοποίηση της ποίησης, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας της δημιουργού να φτάσει ο ποιητικός λόγος στο κοινό, μέσω θεατρικού δρώμενου, κίνησης, εικόνας και μελοποίησης.

Σε αυτή τη προσπάθεια η γραφή παίρνει σάρκα, οστά και φωνή,

μέσω της θεατρικής ομάδας "3ος όροφος", που αποτελείται από έφηβους,

στα χείλη των οποίων οι λέξεις γίνονται πιο οικείες, αποκτούν διάσταση στο χώρο και εικονοποιούν την δράση τους.

Τον ποιητικό λόγο δραματοποιεί η σκηνοθέτης Ελένη Γεωργίου,

ενώ η μελοποίηση στίχων, τόσο κατά την εισαγωγή, όσο και κατά το θεατρικό δρώμενο ανήκει στο Γιάννη Νανόπουλο.

Η Ελένη Νανοπούλου γεννήθηκε στο Άργος.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στο Τμήμα Οπτικής, σπούδασε σκηνογραφία - ενδυματολογία στη Σχολή του Λυκούργου Σταυράκου και εργάζεται στο θέατρο, τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.

Στην επαγγελματική της διαδρομή έχει συμμετοχές σε κινηματογραφικές ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.

Το "Ολόγραμμα" που εκδόθηκε το 2009 από τις εκδόσεις ΔΡΟΜΩΝ είναι η πρώτη της δημοσιευμένη ποιητική συλλογή, που αποτελεί ένα σώμα, με πέντε ενότητες γραφής.

Άλλα ποιήματα της έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Ρωγμές.

Παρασκευη 20/11/2009

Τόπος: "Τεχνόπολις",

Αίθουσα "Άγγελος Σικελιανός"

Διεύθυνση: Πειραιώς 100, Γκάζι

Ώρα έναρξης: 20:30

Είσοδος ελεύθερη

πυρασφάλεια.....

Μη φοβάσαι τις μέρες…
Μήτε την φωτιά που καίει τα μάτια να φοβάσαι…
Πυρασφάλεια έγινε η ελπίδα…
κι όχι της μέρας ...
της στιγμής!
Ανάσα στιγμής σε βυθό ημερών καταδύσεις…
Κι ο πόνος…
ο πόνος γίνεται χρώμα…
σε πινέλο τραχύ.
Τον ζωγραφίζεις
Παυσίπονο σκληρό ναρκωτικό
να αντέξεις στο φως της μέρας
Να παίξεις κρυφτό μαζί του στην ατέλειωτη ( θαρρείς)
νύχτα του χειμώνα
( κατέφθασε τόσο μα τόσο πρόωρα φέτος)
αλήτης χρόνος…
Κλέβει στιγμές ..
ανάλγητος γίνεται θεός
Τάματα τιμαλφή προσδοκά…
Για μιας γέλιου στιγμή….
Γιο μιας στιγμή χαμόγελου κάλπικου…
Ε !!!!!!!!!!!
Είσαι εδώ;;;;;;;;
Η μήπως εκεί παραμένεις;;;;;;;;
ή
μήπως εκεί
εμμένεις;;;;;

αλήτης χρόνος….
Σε καταπίνει….
Σε καταπίνει...
Σε καταδύσεις αλαργινές….
Πνιγμένη σε αστέρια ευχές
Μέσα από εσένα…
Μέσα από σένα….

Σταγόνες από μελάνι....!!!!

Όταν η ποίηση Ιέρεια γίνεται…
Αμβροσίας μετάλλαξη…να πιουν οι Θεοί….
Να ξεδιψάσουν….




‘’κάθε βράδυ γυρίζοντας
θ’ ανοίγω τις παλιές φθαρμένες ιστορίες
να μην κλαίν
που κάθομαι εγώ αντίκρυ σου
και πίνω αθανασία την ανταύγεια σου’’
*
βάζω το δάκτυλο ανάμεσα στα μάτια
κατεβάζω σελίδα τα χέρια
αγκάλιασε με
δε κοιμάμαι ποτέ τις μικρές ώρες
κάποτε - κάποτε πλαγιάζω στην αυτοψία της αγάπης
*
θεέ μας
μας έψαχνες
με τον κανόνα και την απαίτηση
εν’ άθροισμα είναι το νερό
απ’ το ελάχιστο και το πολύ μας σώμα
*
δεν κοιμάμαι ποτέ τις μικρέ ώρες
κάποτε – κάποτε πλαγιάζω
στην αυτοψία της αγάπης

αποδημώ με την απρέπεια

το βιβλίο πωλείται στον Ιανό (Αθήνα -Θεσσαλονίκη) και στην Πολιτεία

Ζωή εδώ....(εσείς)

Ζωγράφισε εσύ τις μέρες τις επόμενες
Μηδενισμένες οι αποστάσεις…

βαφτισμένες έγνοια και Αγάπη
δικής σου…δικής μου
Καταδικές μας μη "καταδικασμένες" σκέψεις
για Σένα…για μένα
Στις δικές μας δυικές ημέρες
αυτές που ξημερώνουν ….
Δισκοπότηρο

" μεταλαμβάνω Ζωή "

προ(ς)φέρεις....

πίνω...

πίνω

από δικό Σου κέρασμα
και
τρέχω……
δεν φεύγω
επιστρέφω στο Αύριο
Με άλματα χαρακτικά….
Ναι…
Η ζωή τρέχει….
Δεν τρομάζει…δεν λογαριάζει…
Μήτε συμβόλαια στον αόριστο υπογράφει…
Σε μέλλοντα τετελεσμένο κληρονομά ανάσες καταθέτει…
Και πορεύεται ....
Δεν συγχωρεί
στον δισταγμό της ανάσας άφεση δεν ακουμπά....

η ζωή ξενυχτά…
και
αλκοόλ ουσίας κερνά…
στους μη γνωρίζοντες τους χρόνους μήτε τις εγκλίσεις
ενός ρήματος που ακούει σε όνομα " δειλιάζω "
κερνά και εύχεται "ουρονοτόξοτες" μέρες
στους αναλφάβητους του φόβου……
.......................................................................................................................................................................
Maya . Talisker . Αλεξάνδρα . Βίκυ . Ελένη . Ευαγγελία. Ιωάννα
Άγγελε . Takiz. Iωάννη

Μ α τ θ α ί ε…..
Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω… ΣΑΣ
..............................................................................................................................

*foto:http://circle--of--fire.deviantart.com/art/LIFE-94869503

**gcast: η ζωή (Δ.Μπάσης)..

ταξίδι.....

Απόκρυψη …
σ΄ αυτά του βαμβακιού τα σύννεφα

τα αδιαφανή
διάφανη γίνομαι....
Πίσω απ΄ την σελήνη…
σ΄ εκείνη τη πλευρά

τη σκοτεινή ….
σκιά και καθρεφτίζομαι....
Δίχως στοιχει(ά ) ταυτότητας
μήτε αριθμό…μήτε διαμονής τόπο...

Διάφανη ….…
ή

Απούσα….

Διαδρομές σιωπής…ηθελημένες
Σε ένα πρέπει γονυκλισία

Πρέπει …
Πρέπει…

Ένα ταξίδι…. ( στο πρέπει)

φέρει ...(κουβαλά)

Μια λατρεία ( μήτρας αιμορραγούσας στους αιώνες)
Δέκα αγάπες…(σε πέτρα γραμμένες εντολές στο αιώνιο )
Ένα Φόβο ( σ΄ αραξοβόλι ανέμου ζωγραφιά)

Αποσκευές….
.................................................................
Έβαλα ξύλα στο τζάκι….
να (με) δεχτούν …
ζέστης αγκαλιά
προσάναμμα
σαν η επιστροφή ανοίξει την πόρτα….
Πόσο γρήγορα ήρθε φωτεινό φέτος το χιόνι
ε;
Στην φωτιά της αντάμωσης,
σπίρτο
φλόγα πρόποσης…

Στο όταν ….(ξανά )των βλεμμάτων
Στο όταν… (ξανά) της απαντοχής

Να Σου πω;;;;
Να πω;;;

Απαντέχω…
Αντέχω….
Δύναμαι
Βουρκώνω
Χαμογελώ…
Φωνάζω…(γέλιο κραυγή)

Άκου!!!!
Άραγε ακούς;;;;;;;;;

Σ’ Αγάπησα
Σ ΄ Αγαπώ
Άκου…

ΣΕ ΑγαπΑ…..Ω!
(Στο ασυναίρετο
κατάθεση….)

Με ακούς;;;

Και …
κοίτα !!!
Κοίτα με…

Πάω…

ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΟΥ

...........................................................................................................

foto:http://gilad.deviantart.com/art/The-Journey-11118196

gcast: Night Ride Across The Caucasus

το βιβλιο της ζωης ....(μου)

ziveli....
.........................................................................................................................................................

στον χορο της σιωπης......

-Όσα η ζωή σου κλέβει…στα επιστρέφει δώρα θησαυρούς….
είπες
-Η μοναξιά ειν΄ από πέτρα -
είπα….
Κι είναι….
Χαράζουν πάνω της οι στιγμές
αποτυπώματα δαχτυλικά Ψυχής….
Κι αν μοναδικό, της ύλης των δάχτυλων το αποτύπωμα είναι,
σκέψου…
Αυτό της ψυχής,…..
πόση μοναδικότητα να το βαραίνει...
πες!
Σ΄ ένα ταξίδι μακρινό αφέθηκα…
Μαζί μου στις αποσκευές…
τα δαχτυλικά της ψυχής αποτυπώματα θα πάρω…..
μοναδικά ….δικα σου
Κι αν για τούτο το ταξίδι ένα μόνο ένδυμα η ύλη ανάγκη έχει….
είν΄η ψυχή
που καθορίζει την πλούσια φορεσιά της….
Κι αυτή…να ξέρεις…
το ξέρεις
Τα "μοναδικά" ανάγκη έχει
Αυτά….
Τα
Των
αγαπημένων φορεσιές - αποτυπώματα ….
Αυτά έχει…..

......................................................................................................

*Στην Αλεξάνδρα

.......................................................................................................

** gcast: ο χορος της ψυχης .Μανος Χατζιδακις

***foto: deviantart http://majki-majk.deviantart.com/art/blood-32460711

φεγγαρι υψωνεται......

Ευχή ....ευχής!!.

Άμποτε ξανά μαζί, στο ολόγιομο του, το επόμενο.....!!!!!

........................................................................................................................

*foto: ..deviantart http://kovalvs.deviantart.com/art/full-moon-34842602

**gcast: Ofra Haza - My Ethiopian Boy

τουτο το καλοκαιρι......

*Στο χελιδόνι (μου) που έμαθε να ζει και σε φθινόπωρους χρόνους.....

**foto: http://photo-earth.deviantart.com/art/I-shall-go-anyway-135510851
***gcast: Loreena Mckennitt - The Mummers' Dance

Χρονια σου πολλα πολλα .....σοφη μου

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΣΟΦΗ ΜΟΥ ΦΙΛΕΝΑΔΑ.......

Χρόνια σου όμορφα....

Χρόνια γεμάτα γεύσεις ζωής.....

Χρόνια γεμάτα μυρωδικά θαλασσινά ....

Να ονειρεύεσαι ζωή .....σαν Παιδί

Να ερωτεύεσαι ζωή ......σαν 'Εφηβη

Να αγαπάς ζωή ........σαν με την σοφία των χρόνων

Σ΄ΑΓΑΠΑΩ.....

ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΟΜΟΡΦΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ......

ευχή καλοκαιρινή............

σε όλους ΕΥΧΗ.....

καλού καιρού μέρες....

ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ......

foto: http://andrewapuya.deviantart.com/art/Sunset-Silhouette-73841982

gcast: 1. CANZONE - STROSE TO STROMA SOU - Lucio dalla, Mario Fran

δώρο του ΑΓΓΕΛΟΥ!!!!!! γιορτινό

το ....αναπάντητο του ΄Ε(ρωτά)

στοιβάζω τυφώνες σ’ αγκαλιά γρανίτη
(να μη την σπάσουν)
χαμογελώ σε άνεμο έναν…. (παραδίδω χαμογέλιο σε πνοή νοτιά)
φυλακίζω σε βλέμμα στεγανό, σύννεφα ταξίδια
(ονειρεύομαι χάδι θαλασσινό)
Επισυνάπτω (επεξήγηση)
αιτίας πολέμου με τον φόβο αυτόν τον Έναν ....
Την (αν)ουσία της ματιάς σου (αντι)παλεύω
το κενό μου σκεπάζω με το ουσιαστικό των χειλιών νεύμα
ξαναγυρνώ στην εκκίνηση
ατάκτως….
τακτική κίνηση υποχώρησης...
Στρώνω καινούργιες αισθήσεις
να σε κατανοήσω
στην θυμωμένη σου αντιξοότητα προτάσσω λουλούδι αμάραντο
κλείνω στην χούφτα το " ναι " της αντοχής
τρυπώ χαρτογραφημένη πατούσα
διέξοδο να βρει αυτό το "όχι" της απαντοχής
για την (ξε)λεφτεριά του σημείου της τερματικής σου εκκίνησης...
Σου κραυγάζω –στιγμιαία- ζωτικό ψίθυρο
πάρε ανάσα….τρέξε…
να μη σε φτάσω….μήτε στο "ποτέ"
τρέψε….τρέξε!!!!!!

...............................................................................................................................................................

*foto: http://seppe123.deviantart.com/art/Fear-27117562

** gcast: τρύπες...."ποιον φοβο αγαπησες πάλι...."

πάμε απ΄την αρχή;

Κοιμήσου….
................. "είμαι" κοντά σου….
σε μια μικρή ζωή…
....................Τόσο όσο
να χωρά ο πόνος
να το θυμάσαι
…………να θυμάσαι σαν πονάς
"θα μαι κοντά σου"….
σαν με θες….
...................Μη πεις….
"επίλογος
τέλειωσε το παραμύθι"….
.............................μη πεις....
Πάμε απ΄ την αρχή…πάλι
..........................κόκκινη κλωστή δεμένη….
"στο παραμύθι σαν κλειστείς"

με κόκκινη κλωστή δεμένη βλέφαρα
................Σε παρακαλώ…
μη παραμυθιαστείς στα όνειρα….

...Ξέχνα….
Σταμάτα να κλαις…

Ορθάνοιχτα μάτια στον πόνο…
...............θα ΄μαι κοντά σου σαν με θες….
στα χρόνια τα αμέτρητα…
συνηθίσαμε ζωή
σε φτηνά ξενοδοχεία….αυγές με το μέτρο
............................................................σαν ψέμα αληθινές..

...............Σε πιστεύω…

πάμε πάλι απ΄ την αρχή….
Ναι !
θα μαι κοντά σου ….όταν
............Όταν….
ακόμα κι όταν δεν θες….

............................πάμε πάλι;;;
"Κόκκινη κλωστή δεμένη"….

Η δική σου καρδιά …κλωστή πρόλογος παραμύθι
στο "παραμύθι χωρίς τέλος"
....................κοιμήσου
Έβαλα φραγή εισερχομένων.... στους εφιάλτες.-
..................................................................................................
*στον Νικόλα Κ.....
**gcast: Αλκίνοος Ιωαννίδης...(Θα μαι κοντά σου)

Α (οπως Ατιτλο)....

Συλλάβισε μου τα 23 γράμματα του "δεν"

Κι αυτό το ένα το φωνήεν του "πρέπει "κραύγασε το μου….
Να σπάσει τη μεμβράνη των κρουστών της ακοής….
Σε ένα πεντάγραμμο καλοκουρδισμένο με έμαθες να ζω
με νότες κανόνες….μόνο
Το άναρχο των γραμμάτων σε μήτρα ξωτικών έκρυψες
Να μη το βρίσκω…
Σε μια χούφτα θάλασσα ναυαγώ…
Κι αυτό το Α της ΑγΑπης πότε θα σταματήσει απορία να στάζει
δεν μ΄ απάντησες ποτέ....
Αναλφάβητη πορεία ακολουθώ
Δεν έμαθα να διαβάζω…γραφή δεν γνώρισα…
Μόνο της νότας το κλειδί έμαθα να γυρνώ…
Ξανά και ξανά και ξανά….
Μαγκανοπήγαδο ζωή….
ξανά και ξανά και ξανά
σε στέρφο πηγάδι

"μάθε μου τα σημάδια των νερών " ......
Κάθε βράδυ...κάθε βράδυ ικέτιδα σου γίνομαι

...................................................................................................................................

foto: deviantart

gcast: Μ.Φαμελος -καπου νυχτωνει- ( αφιερωση στον Αγγελο Σπυρου)

.... είναι κανείς;;;

Αυτόχειρας "ουρανος"….
σπάει τα πλευρά του σε βράχους Ανθρώπους….
Ξεβράζει σπλάχνα χρησμούς….
"Αλίμονο" στου Έρωτα τους αποστάτες κραυγή αφήνει και πεθαίνει
Αυτόχειρας η "γη "
ξεβράζει πνιγμένους αιωνόβιους
με κεραυνούς στα ματιά καρφωμένους
κι ένα χαμόγελο αέναο απορίας σε φαγωμένα χείλη....
σε ένα "πρέπει" προσευχή …..εσταυρωμένη
Αυτοτιμωρείται
κωφή και άλαλη.....
Ακούει μόνο της κλειδαριάς τον θόρυβο
αυτόν του κλειδιού- κλειδά(ρυθμο)- ψυχής
"Ανάθεμα"…κραυγάζει ένα
και….
Υποκύπτει….Σπαράζει
Κύπτει… Σκάβεται …(Δια)μοιράζεται……
Πεθαίνει ….
ανούσια μεστή από " εγώ" κεντρικά
Κεντροφόρος Ηδυπαθής
τυφλωμένη και εθελούσια τυφλή
κραυγάζει….
"Εμεινε κανείς εδώ;;;;"
...........................................................................................................
foto : http://black-halo69.deviantart.com/art/Crucified-37821547
gcast: pink floyd ......

ξεστράτησα ....

Κλείδωσαν τα μάτια μου τα σύγνεφα
γράφοντας την σκιά σου με κάρβουνο χέρια ...
Αναβάτης του μυαλού γίνεσαι
αγωνιστικό άτι

ο νους
και κόβει νικητήριο κορδέλα στο τέρμα….

Πρώτος δουλομένος νικητής ....
Με δόλωμα σάπιες λέξεις
και τρόπαιο αλυσοδεμένη σιδερένια σφαίρα
τη γη
στο πόδι το αριστερό-αυτό το υγειές-
να σέρνεται
αγκομαχώντας χωμάτινη ανάσα......

Κλείδωσαν τα ματιά μου

σύγνεφα τσίγκοι....
Βαραίνουν το πέλμα -αυτό το υγειές-…
με
σίδερο γη σφαίρα….
ν΄ αφήνει γραμμή-γραφή ανεξίτηλη….

"σαγαπαωδενπρεπει…"

Όλα ανάποδα …
απαρχής "του γίγνομαι"

γραφή ακούμπησε η Λάχεση κείνη τη γενέθλια στιγμή!!!!!

κι έτσι…..
ανάποδα γυρνά την ανέμη η Κλωθώ
κι η Άτροπος
ανάποδα ζωγραφίζει τις και τις στιγμές
δικές σου και δικές μου….
κι έκαμε το μέλλον

παρελθόν μου

κι έκαμε το μέλλον

παρελθόν Σου….

..........................................................................................................................................

foto: http://adnrey.deviantart.com/art/Prisoner-of-habit-29876334

gcast: Ξεστρατησε ο κεραυνος ( Μ.Λιδακης) ...Κι "ευχαριστω " στον Παναγιωτη καταθετω που μου το θυμησε

και κι ενα μεγαλυτερο "ευχαριστω" ...στον ΙΩΑΝΝΗ ( Ηχο) που μου το εστειλε.....

μισό φεγγάρι ....σκέψεις

Διαμελίζομαι….διαμοιράζομαι "κατά τας γραφάς"
Αφήνω μόνο τις παλάμες…

καθώς απ ΄ τους καρπούς σε ικεσίας στάση ,

κρεμασμένες απ΄ ατσάλι αλυσίδα
στα δυο άκρα του ημιφέγγαρου , αιωρούνται…
διαμοιράζομαι….

Παραληρώ…πυρακτωμένος νους
με σκορπίζω σε θάλασσας κρυψώνες

και συ….εσύ που κάθε νύχτα γονατιστός νυχτέρι μαζί της κάνεις….
Εσύ ….τούτες τις νύχτες…

κάνε γούρνες τις χούφτες σου….
Στον φλοίσβο ακούμπησε τες….
Κάποια νύχτα ημισέληνο….η καρδιά θ΄ αγκυροβολήσει μέσα τους….
Θα κουρνιάσει σ΄ αυτές…

κι εσύ…εσύ
λυπημένο παραμύθι νανούρισμα πες

και σαν αποκοιμηθεί η καρδια , καρδιά μου
σκέπασε τη με βότσαλα αλμύρας…

αγκυροβόλησε τη
κρύψε τη σε στίχους τρελαμένων ποιητών ….
με ρίμες σκέπασε τη των φευγάτων διαθήκη
να ξεκουραστεί …..ν ΄ αναπαυτεί….να ξεχαστεί….
και
να ξεχάσει……
........................................................................................................................................................
foto: http://mikeysphotos.deviantart.com/art/Half-Moon-Sihloette-1-117068536

gcast: μισο φεγγαρι...Αλκίνοος Ιωανίδης

Κόκκινα Κάγκελα

μια απίστευτα κουραστική μέρα...
μέρα παράξενη.... μουντά χαμογελαστή...
μ΄ ένα ηλιοβασίλεμα κόκκινο δάκρυ...

κείνη την ώρα έφτασα σπίτι....
έβαλα ένα ποτό....κάθισα στο μπαλκόνι....
άδειο το κεφάλι....
η ψυχή άδεια....
κι άφησα τα ματιά να γεμίσουν κόκκινο σφαγμένο ορίζοντα....
καθώς έγλυφε με τις πατούσες του ο ουρανός την πλάτη της θάλασσας
αφέθηκα.. .άδεια...κενό δοχείο να γεμίσει άλικη συνουσία ....
και σαν χάθηκε η εικόνα .... κι ο γκιώνης άρχισε -ξανά- θλιμμένο νανούρισμα
μοιρολόι προπομπό εξαπτέρυγα σε λιτανεία εφιαλτικών ονείρων
τα φώτα σε κεράκια μεταλλάχτηκαν....
κύκλωσαν την θάλασσα...την κοίμισαν....
γυναίκα ολοκληρωμένη ζωή....

πως την ζηλεύω τούτη τη θάλασσα να ξερες....!!!!!!!!

.................................................................................................................................................................
*"γραμμα" στον ΦΙΛΟ
............................................................................................................................................................
**foto:1 takiz foto:2 Αλεξάνδρα

Απεταξάμην του ....Εσύ

Με λάμα χειρουργική αφαιρώ παλιές ρυτίδες….
Με πινέλο-όπλο Van Goch ζωγραφίζω καινούργιες ….
Μη αναγνώσιμη από καθρέφτη γίνομαι….
Άγνωστη ζωγραφίζομαι…σε Σένα…σε Εκείνον..
άγνωρη σε Εκείνη -εμένα
Ναι σε εκείνη και σε μένα άγνωρη….
Μου φορώ τη μια καμπούρα Βακτριανής καμήλας
αυτής αυτής,,,,
Θυμάσαι..;;;
την θυμάσαι;;; στους πεθαμένους μας πήγε φαραώ
ναι!!!! την έκλεψα….
Δρομάδες γίναμε πια κι οι δυο….να έχουμε στο “όσο για το όσο “από μία
της ήπια όλο το νερό…(-μια ανάγκη θαρρώ το είχα-)…
κι αφού τη στέρεψα ….υποθήκευσα σ΄ αυτή τα όνειρα μου ….
δεν δύναμαι άλλο νερό πια….ξεδίψασα τη δίψα μου για ….σένα(;)

Νερό της λήθης το ονόμασες….
Κι εγώ …
Ό,τι σε στέρνα μπαίνει...αποστειρωμένο γίνεται...
Λευκόκενο μνήμης ...

μήτε μέλλον… και μήτε με πριν κύτταρα ποτισμένο…
Μόνο παρόν σταλαγματιές του "ίσως" και του "μάλλον"...
Κι ένα "πρέπει"αποστείρωσης λευκαντικό σε ρούχο "ζω"

Φορώ καμπούρα καμήλας, που στους νεκρούς τους φαραώ μας πήγε….
μόνο νερό πια και "στην υγειά σου" στέρεψα
μόνο στερνιασμένο άκυρο νερό…
Μ΄ αυτό ποτίζω τα δάχτυλα και τη …χωμάτινη ψυχή (μου)
Να ανθίσουν… τα “όσα για όσο”…
Για μια νύχτα....μια νύχτα ά-στερη… ανάστερη ανέραστη άστοργη
Μια νύχτα που βογκά θάλασσα…
Θάλασσα που έκλεψαν οι γραμμές της χούφτας καθώς την ακουμπούσαν στοργικά στην πλάτη….
Κλέφτης ανατριχίλας ιδεών υφάλμυρων....
εγώ….
εφίστια…καρφωμένη σε γόνυ σπασμένο…
ιστίο σε δικό σου πέτρινο σκαρί….
Και….. κάθε που φάρο συναντά
απεταξάμην …. απεταξάμην ….

φωνή λυγμός προσταγή….
σε κάθε φάρο….σε κάθε φάρο παλμός φωνή…
Νεκρή για λίγο(κόκκινο)….ζωντανή για λίγο(πράσινο)...

Σε κάθε φάρο…σε κάθε φάρο ....Φάρος γίνομαι"απεταξάμην"….

απεταξάμην του Εσύ….
Απεταξάμην κόκκινο….απεταξάμην πράσινο….
Ακούς;;; ακούς;;;

φάρος γίνομαι.....
Μ΄ ακούς;;; μ΄ ακούς;;;;

με γκάζια τερματικά....

Στο σκληρό βουνό χαράζω σκέψη
Στα ξωτικά της θάλασσας αφήνω αποτύπωμα φάρμακο φιλί
αντίθετος φλοίσβος να το πάει σε άχραντο πέλαγος
στις πατούσες χαράζω τους χάρτες μου…
οδηγοί να γίνουν σε αδιέξοδος δρόμους …
να τους διαβώ…να τους πιω…να τους μεθύσω.
Με βελόνι χρυσαφένιο τρυπώ το στέρνo…
δωμάτιο διαμπερές να γίνει το κορμί…
να ανασαίνει , χωρίς παλμό να χρειάζεται…
να το διαπερνά της θάλασσας τ΄ αγέρι....να στεγνώνει ιδρωμένο δάκρυ
να το διαπερνούν οι ηλιαχτίδες….να νοτίζουν ομίχλη την ψυχή
Ευάερη κι ευήλια γίνομαι…κι αφήνομαι σ΄ εφτά ανέμους
Να μεταγγίζουν στις φλέβες μου , Ινδιάνου αρχέγονη γνώση
ακολουθίας πατημάτων ανάγνωση....
και....
χνάρια μ΄ οδηγούν στη σκιά της σιωπής….
Για λίγο σιωπή…
για λίγο ταξίδι με γκάζια τερματικά και καρφωμένη “όπισθεν”….
Να ακουμπήσω ανάγκης σκέψεις…ανάσας σκέψεις
σύνθημα κρυφών συν-αισθημάτων
παρασύνθημα κωδικοποιημένων πλην-αισθημάτων…
να ψιθυρίσω σε δικό μου άγγελο γυμνό από σάρκα,
από ανθρώπου στεγανά ελεύθερο,
να ψιθυρίσω ζωής "παρόν"!!!

Μετοίκησαν τα ξωτικά μου σ΄ άλλη ψυχή …καλόγνωμη , σοφή.
Ορφάνεψα από τις στέρνες τους…γυμνώθηκα την φορεσιά της χούφτας τους.
Και που ν΄ ακουμπήσω μυστικά και μύχια ;;;
Μετοίκησαν τα ξωτικά μου…
σ΄ άλλο νου ... γλυκώνειων λέξεων
σ΄ άλλη πυκραμύγδαλο ψυχή Αγαπημένη και πανώρια,
Ερώτων αινίγματα αφήνουν και με τις μοίρες παίζουν
για το καλό Του…*

Τα χνάρια Σας ακολουθώ….
και σε σιωπής σκιά με οδηγούν
Να μπω για λίγο να κουρνιάσω…
Να ξαποστάσω….λίγο

Να αφαιρεσω σκαιό μίσος ….να πολλαπλασιάσω φωτισμένη Αγάπη
Να διαιρέσω τα μόρια του νου….
Να αντιδωρίσω σ΄ Aγάπες μου "τα εις εαυτόν"
Κι έτσι ατόφια αφαιρετική και διαιρούμενη **
να μ΄έβρει πια πανσέληνος ΄Ηλιος
.....................................................................
* αφορμή γραφής...mail ΦΙΛΟΥ
** αφορμή γραμμένης σκέψης...."αγανάκτηση" maya΄ς http://mayandoors.blogspot.com/2009/05/blog-post_12.html
...................................................................................................................................................
foto: http://crush048.deviantart.com/art/omg-sand-36843133
gcast: πυξ Λαξ,.....υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ(;;;)

περί δεινών "ανεκπλήρωτων τε κι ανέλπιστων"

Ανάμεσα σε Σένα και σε μένα οι "δούρειες "λέξεις Σου
ανάμεσα σε μένα και σε μένα....χειροπέδες "πρέπει "
ανάμεσα σε Σένα και σε Σένα...αγγίγματα ουσίας
.............................
με ζωγραφίζω στον τοίχο...

ακρόφτερα τα χέρια σε φτερά σκέψη

την όποια σε Σένα .....
σιδερένια σκάλα απεικονίζει νου ,τον όποιο "νου"

που αγκομαχώντας Σε ανεβαίνει

με

κλίμακα δεσμοφύλακα και σκαλιά -πατήματα τα "μη".....
Απολιθωμένο έμβρυο ορεσίβιας μήτρας του ΄Ερωτα η απεικόνιση,

του όποιου για Σένα...

με φόντο την τρέλα ....
την δική μου(;;;)....

σε

καμβά δειλινόχρωμα
" όλα σκόνη" κι όχι στον άνεμο…
στο χώμα σκόνη ......
χωμάτινος νους μήτρα γίνεται …χωμάτινη γη σκόνη γεννά....λες
κι αν η μήτρα.... Εσύ
η σκόνη;;; η σκόνη;;;
κι
η σκόνη εγώ(;)

είδωλο σε υδρόθολο καθρέφτη
εισπνοή γρήγορη.... Εσύ
θάρρους εκπνοή ....εγώ
εκπνοή αργή , βασανιστικά απόλυτη...
θάρρος... θράσους θάρρος.... θάρρος
θράσος
όμοιο ανομίας .ανομολόγητης
κι εθίστηκα σ΄ ανάσες αμαρτίες....
μι ανάσα ανάγκη να έχει σε κάθε κτύπο που δηλώνει «ζω¨»
μετάληψη καθημερινή αχράντων αισθημάτων
μ’ αντίδωρο το "Πουθενά Παντού Εσύ¨

ανάμεσα σε σένα και σε μένα....
αγκάθι φυτέψαμε
μητραλγίες σκοτεινής μαγιάτικης πανσέληνου το πότισαν
κι
ανάμεσα σε σένα και σε μένα…

φύτρωσε Εδέμ ματωμένων ρόδων.

Στο άδιασμα του φεγγαριού…στης νέας σελήνης το γέμισμα

υποσχεση ακούμπησε…..

................................................................................................................................................
Σαν το "ανεκπλήρωτο " ξεκινά την πληρότητα

γραφή μαθαίνει και χνάρια άναρχα αφήνει

…..................................................................................................................................................

foto: http://lullabyoflilly.deviantart.com/art/L-O-V-E-40123171

gcast: μεγαλος ερωτικος Μανος Χατζιδακις ( ερωτα εσυ)

μια ανάσα !!!!......μπορώ;;;

Μια ανάσα γαμώτο ….

μπορώ;;;;
.....................................................................................................................................

Η νύχτα ποτέ δεν έγινε βραχνάς…
Ποτέ
Ακόμα και τότε που τα χαμόγελα δεν χρειαζόταν να χαράσσονται, μα έντυναν τα χείλη αυθόρμητα ανοιξιάτικες φορεσιές και χαρίζονταν σε Αγαπημένους και φίλους χωρίς φειδώ…
Δεν έγινε ποτέ βραχνάς η νύχτα....ούτε κι όταν γραφτήκαν οι επίλογοι, έκλεισαν τα βιβλία μπήκαν στη βιβλιοθήκη…
και αν επανάληψη της ανάγνωσης γίνεται είναι όταν η ανάγκη μιας ανάσας τους , χτυπά το κόκκινο…
Βιβλία ζωές ζώντων τε και τεθνεώτων(;) φευγάτων φίλων ….
Δικαίωμα στο παράπονο είναι όπως λέει κι η Maya οι γραφές. η γραφή αν θες τούτη…

Η νύχτα "όμορφη πόρνη πρωτόγνωρη"… κι ας επαναλαμβάνεται…"κάθε νύχτα"
και το "άυπνο " ζωή βαφτίστηκε….
Για την μνήμη…κι όχι μόνο των χρονών που παρήλθαν
Των χρονών του μέλλοντος πιότερο να σκιαγραφεί η νύχτα ….
να κάνει "Μνήμη" το παρόν στο μέλλον….
Να αποθηκεύσει αγάπες χαμόγελα καινούργια μα και παλιά σαν έρχονται
Καινούργιους ουρανούς….σε απάτητα χιλιόμετρα….καινούργια τοπία…
να ψηλαφίσει θησαυρούς….να βρει διαμάντια
Με μνήμη και γνώση παρελθόντων….

Δικαίωμα στο παράπονο είναι μόνο (Maya)….μια στιγμή μιας νύχτας στιγμή….
Κι είναι όμορφο …να μεταλλάσσονται τα δάκρυα ….γλυκά να γίνονται σε μάτια "ξωτικού"( Αγγελος Σπύρου )-πώς να μη λατρέψεις …πες μου πως;;; …
Σταγόνα σταγόνα σπονδή να γίνεται η φιλία να λούζει την ψυχή…σ΄ ένα παγκάκι λουσμένο ομίχλη….(Ελένη)
Να ποτίζουν το όσο …να θεριέψει να φτάσει στο "πάντα "(Αλεξάνδρα)…
Να γιορτάζω τη χαρά του /της φίλης /φίλου …. μόνη μου ( Talisker)
Να ακολουθούμε το όνειρο “ όνειρο μου¨ (Takiz)
Να σε νοιάζεται το χελιδόνι κι από αποδημητικό….σπουργίτι να γίνεται μέσα στις εποχές (Ιωάννα)
Να σε λούζει το φως, δίκαιο παράπονο (Βίκυ)
Να ακολουθούμε την ψυχή σαν μάθει να χαμογελά στη θλίψη (Ιωάννης)
Να σε παίρνει η Φωτιά…. να σου φωτίζει τις νύχτες ( Λίτσα)
Να αδυνατείς να πεις το "σίγμα" απ΄ αγάπη στο "Σ΄ αγαπώ" ( Χνούδι)
Να μαθαίνεις ταξίδια α-άπαιχτα σε μωβ αστερισμούς να παίζεις (Αστέρι)

Και …
Ειν΄ όμορφο να χαράσσονται κοινές ρυτίδες ε;;
Ξέρεις ....ξέρεις
Κι εμείς τις χαράξαμε….και τις χαράζουμε ίσως κι αν το παρόν μας προδίδει μένει το παρελθόν χαράκτης να γίνεται …με μνήμη…με μνήμη…
Θύμησες ….
στο παρελθόν στο παρόν ………..
μα και του μέλλοντος μας….
Κι είναι όμορφο στο μέλλον να βλέπεις χαμόγελα ….φίλων χαμόγελα
Βάλσαμο είναι….και σπονδή…
Και ζεστασιά είναι λέω….
"Θέλω να ΑγαπΑω" –σου είπα-….
Τίποτα άλλο δεν θέλω πια…
γυμναστική καθημερινή της ψυχής....
κι ας γδέρνει τη πλάτη το καναβάτσο από " απογοητευμένες" συμπεριφορές….
κάθε φορά...κάθε τόσο στον χρόνο τον κοινό!
μα.....
κι αν πέφτεις χίλιες φορές….χίλιες μία να σηκώνεσαι ….Αλεξάνδρας ρήση και τούτη….

Μόνο να αγαπάω….
Τούτο ζητώ κι απ΄ την νύχτα….
Να χαρίζονται δώρα….
Φίλοι…χαμόγελα….
και να χαμογελώ….να γελώ…
Να γελώ πια…μόνο αυτό ζητώ απ΄ την νύχτα….
Κι απ΄ τη θάλασσα (σαν την κλωτσώ τα βράδια)….
"ν΄ αγαπάω θέλω"…σ΄ υπέρτατη απέραντη υγρή Γυναίκα ευχή ακουμπώ –παρακαλώ….
Και ν΄ αγαπιέμαι ……γαμώτο

Και κάτι ακόμα….. "φιλαράκι "

"όλα είναι εδώ...
γιατί ότι υπήρξε....δεν γίνεται να πάψει να υπάρχει!
Το παρελθόν μας δικαιώνοντας…..
στις θημωνιές της μνήμης..."

μια ανάσα!!!!.....μπορώ;;;;

foto:http://valentina85.deviantart.com/art/Memories-67338207

Πες μου......

Μακραίνει η νύχτα…εντός εκτός κι επί τα αυτά πάντα….
Κι η άσφαλτος ίδια…απάτητα χιλιόμετρα κάθε νύχτα
Καινούργια τα τοπία…καινούργιοι οι ουρανοί…
"σε άναστρο κι ανέραστο ουρανό ακουμπώ παράπονο.....

πόσο και πόσα να καταλάβει μπορει;;; "
νύχτας χθεσινής ψυθιρισμοί καρδιάς….

Συγκαταθλιπτικά συνθλίβομαι στις ώρες….
πολτοποιώ την νύχτα....
στους κάδους απορριμμάτων τ' ουρανού , ψάχνω αστέρια φοβισμένα....

ρακοαστεροσυλλέκτης , ρακένδυτη ψυχή, ταξιδευτής o νους

κάθε νύχτα.....κάθε νύχτα ντύνεται......

μ΄ αστεριών φόβο πασπαλίζω πολτό νυχτερινό
αλείφω τους εφιάλτες σπονδή...να μεταλλαχθούν σε όνειρα…
του ερέβους το χρώμα κρυστάλλινο λευκό διάφανης αντικατοπτρισμού ελπίδα να γενεί .

Γελώ χαμογελώ….χαρίζομαι δίνομαι
κι ο χρόνος άκαιρος είναι λέω
Πάντα θα είναι…πάντα τα χαμόγελα τα γέλια…
σε άκαιρες στιγμές θα χαράσσονται…
Και ποιες οι κατάλληλες;;; του χρόνου ποιες οι καίριες;;;
Αναρωτιέμαι….

Σαν η μνήμη χαρακίρι σου κάνει ….
δεν υπάρχει ο λυτρωμός του νόστου
Μήτε λύτρωση υπάρχει….
Tattoo χαμόγελο πονώντας χαράζεις
για τους φίλους ρε γαμώτο …για τους φίλους….
Κι η μοναξιά η πίτα
Και το μαχαίρι δικό σου…
Την κόβεις την τρατάρεις σε επισκέπτη έναν…εσένα
Την γεύεσαι την τρως….παθιάζεσαι…
Ερωτεύεσαι ματωμένο φεγγάρι
Ανύπαρκτο νύχτας ήλιο προσκυνάς….
Και την αυγή…βαφτίζεις Άστρο ήλιο σκληρό

Η μνήμη…η μνήμη….
Πενθείς φίλους
Πενθείς ζώντες φευγάτους φίλους….
Χαμογελάς…στρώνεις τραπέζι σε φίλους φευγάτους για πάντα
σε αλήθειας φυγή
Νεκρούς…νεκρικούς ….
νεκρικής σιγής κραυγαλέα Αγάπη όμως
σου φέρνουν δώρο συνάντησης….κάθε βράδυ….
Κάθε βράδυ…
Νυχτερινές συνευρέσεις με μαριονέτες φαντασμάτων…
Να ζεις το παραμύθι….το παιδικό
Να ζεις το παραμύθι…των ρυτίδων των όμορφων
Να ζεις στο παραμύθι του μέλλοντος σου…..
Κι έχεις τόσα πολλά να πεις….
Και τι να πεις…;;;
σε μια νύχτα " μιας" στιγμής....
Σε ζωή μιας στιγμής διάρκειας….τι να πεις;;;
Τι;;;
Πες μου … Πες μου.....
Πες μου….ΦΙΛΕ .....

foto 1: deviantart http://sesjusz.deviantart.com/art/Loneliness-108193516

foto 2: deviantart http://sakura--chan.deviantart.com/art/loneliness-38355546

gcast......θεος αν ειναι!!

Γεννέθλιος Ημέρα.......Aγγέλου

….έχουν οι άγγελοι γενέθλια;;;

Αναρωτιέμαι…..

Σαν σήμερα που γεννήθηκε…

να πω;;;;

Έμαθα να Τον αγαπώ μέσα απ΄ τις λέξεις…..
Άργησα να το παραδεχτώ….σκληρή με ήθελα και με θέλω.

Να μη παρασύρομαι από "λέξεις" και "γραφές"….
Κι ηρθαν "οι μέρες κι οι πράξεις " της ζωής….
που αβίαστα , τις λέξεις “Έγνοια” "Φιλία" κι “ Αγάπη” ξεχείλισαν….

Σήμερα που γιορτάζεις….να σου πω

Να σου πω;;;;

Σ ΄αγαπάω ασυναίρετα….
Σ΄ αγαπάω ….και ξέρω
Σε αγαπάω λέω….και πόσο μα πόσο το εννοώ ( καθημερινή αποκάλυψη γίνεται τούτη η σκέψη) ….

Σαν σήμερα που γεννήθηκε…

να πω;;;;

Με πήρε απ ΄το χέρι…άγνωστο πρόσωπο…φωνή άγνωρη
Με πήρε απ΄ το χέρι….και μ΄ άλλαξε ζωή….

άλλη έννοια στην θλίψη έδωσε….
Φόρεσε χαμόγελο…..κι ελπίδα κάρφωσε στα μάτια….
"Υπάρχουν ακόμα άγνωστοι που σπέρνουν λέξεις ποτίζουν με ψυχή για να φυτρώσει Φιλία;;; "
φύτεψε σκέψη….πότισε με Ψυχή αλήθειας….φύτρωσε Αγάπη

Σήμερα….σαν σήμερα…

γέννιουνται ακόμα άγγελοι…..σκέφτομαι

Και χαμογελώ ….χαρά φιλίας απρόσμενης….

Σαν σήμερα…

γεννήθηκε βλέμμα που πνίγηκα μέσα του…

και κολυμπώ μ΄ ανάσες δυο χιλιάδες , ακόμα κι ακόμα…..
Σαν σήμερα…

γεννήθηκαν οι λέξεις που (όταν λευκός νους και ψυχή) αφήνουν, πνίγεσαι σ΄ αυτές….

κολυμπήθρα του Σιλωάμ….και βγαίνεις εξ-αγνισμένος….
γιατί....
Όταν οι άγγελοι λογοτεχνoύν…..

το σύμπιαν σιωπά κι αφουγκράζεται

Γράφει ο " γεννέθλιος άγγελος" σήμερα...

"Ποιον αγαπάω και μου στερείς, ω τρέλα μου, ανάσα μου βαριά... Ποιον μισώ και μου καθίζεις δίπλα μου, ω τρέλα μου, μάτια μου θλιμμένα…

Κι όσο μαγεύεται η ψυχή σ' ένα ηλιοβασίλεμα, όσο τα φύλλα θα γεννιούνται στα κλαδιά, όσο θα κρύβεται στην πόλη το σαρκίο μου, όσο τα μάτια μου θα μένουν ανοιχτά,

όσο ο κόσμος θα μιλάει ασυνάρτητα, όσο το χρήμα μασκαράτες θα οργανώνει, όσο η πηγή της λησμονιάς θα μένει αστέρευτη, όσο το σώμα η λογική μου θα θυμώνει,

τόσο θα ελπίζω πως μια μέρα, σ’ ένα ξημέρωμα, σε μιαν ευχή που απ’ την ψυχή θα αναβλύζει, ο ουρανός θα είναι ανοιχτός, θα αφουγκράζεται, να νιώσει τη βροντάδα της,

να λιώσουν τ’ αστέρια σαν κεριά κι ο ήλιος, κι η σελήνη,
να στάξουν καυτά στην άνοιξη, πιότερο κι από δάκρυα,
να νιώσει, να καταλάβει του μυαλού μου τη σιωπή.

Σε μιαν ευχή, ναι, να χαθώ κάθε που ξημερώνει, δώρο να δώσει ο ουρανός μια λαμπερή βροχή.

Κι αυτά τα χρόνια, 37 θαρρώ γίνονται αύριο, ένα μ' έχουν διδάξει:

Να ελπίζω, να ζω, να εύχομαι, μα ακόμα τον κόσμο μας να μη δύναμαι να κατανοήσω."

Όταν οι άγγελοι λογοτεχνούν….

σιωπούν οι άνθρωποι…κι αφουγκράζονται
.........................................................................................................

Σαν σήμερα γεννήθηκε…το πιο γλυκό κάθαρμα του κόσμου …

Σήμερα….

Γελάω γελάω γελάω…..χαρά
Χαρά …..και παιδικά χαμόγελα ντύνομαι

σήμερα….

ποτίζω γλυκοδάκρυα το χώμα της ψυχής….
Να δει …να δει…”τα θαύματα” του κόσμου

Καπετάνιε….να ΣΕ χαιρόμαστε !!!!

κάθαρμα μοναδικά Σημαντικό….

να ΣΕ χαίρονται….
Το Πειραχτήρι….το ΤΖΙΤΖΙ… Η μάνα κι ο πατέρας….
Μα….
κι η πεθερά σου βρε!!!!!!!

Νόμιζες ότι θα γλύτωνες ΦΙΛΕ;;;;;;;
Αυταπατάσαι ΚΑΘΑΡΜΑ υπέροχο……

Και μια ευχή αφήνω για …όλους μας!

Να φτάσει το "όσο" ίσο με το "πάντα "να γένει….
Φράση κοινής μας Φίλης

Που πάντα μα πάντα ευχαριστώ θα της λέω….
Καρδιάς ευχαριστώ….
Ξέρει Εκείνη γιατί….κι Εσύ ξέρεις….κι Εσύ Φίλε..

ΦΙΛΕ.....
Χρόνια σου όμορφα ΣΗΜΑΝΤΙΚΕ ……

οι μερες χωρις ....Εσας

βοριάς που με παγώνει εσύ…
Υγρός νοτιάς που σε θάλασσα παλάμη σε ακουμπά…εγώ..
Θρηνώ την μνήμη που σ΄απόθεσε στο θάνατο των αστεριών
Θρηνώ τη σκέψη που ευχή πεφταστέρι σε βάπτισε…
Μέχρι να κάψει ουρανός νυχτερινός την όραση….θρηνώ
Έχω πονέσει πολλά…κι έχω δακρύσει πιότερα
Και ποιος τα αστέρια δακρύζει ρωτώ…τη θάλασσα ποιος άλικη την έκαμε
Είσαι εσύ….μου φωνάζω…
Είσαι εσύ…κι απλώνω πρόσωπο αφύλαχτο στα αστέρια
Να αλμυρίσει ρυτίδες…
Είναι εσύ ….μου φωνάζω
Η κόκκινη θάλασσα και βουτώ με πνοή μία…
Να βγω με εκπνοές δυό …να μαντέψω ρυτίδες αίμα ποτάμια…
Κυκλώθηκαν τα ματιά…σε όραση μια…
Κυκλώπειο πρόσωπο μου χάρισες….να με καλλύνω κάθε πρωί
Σε καθρέπτη δικό σου….
Σε ζωγραφίζω κάθε νύχτα σε ταβάνι καμβά με όραση αφής ακροδαχτύλων
Και κάθε αυγή σε σβήνω…λευκό περνώ χρώμα την μορφή σου…
Να μη σε δουν….της τρέλας μου την όραση να μην αναγνωρίσουν…
Πάντα εσύ…ο βοριάς που με παγώνει
Πάντα εγώ…η νοτιάς που σε ζεσταίνει….
Πάντα εσύ η λογική της φυγής ανάγκη
Πάντα εγώ η τρελή των χρωμάτων των δικών σου ...άγκυρα
Πάντα εσύ…η χαρά
Πάντα εγώ …η θλίψη
Πάντα εσύ…η σπορά των χαμογέλιων
Πάντα εγώ …ο αδαής θεριστής της θλίψης
Και Σε θερίζω…Σε θερίζω ….με θερίζω

σε αμφιλύκης πανσέληνο

Χαράξαμε ζωή με δευτερόλεπτα λουσμένα σε υγρές πανσέληνους…
Σμιλέψαμε τις ώρες μας με λεπτά αμφιλύκης αγριμιών....
Κάθε σταλαγματιά μνήμης στάζοντας στο δέρμα , το μαρκάρει ανεξίτηλα
Τα δάκρυα τα όποια, έχουν χρώμα ένα…αυτό το κόκκινο του φλεγόμενου βράχου
Αντιγράφω ασύστολα πληγές σάρκινες σε ψυχής καμβά…
Σέρνω πατούσες ολόγδυτες προς τις Μεγάλες Μέρες…
Προσδοκώντας Ανάσταση άγνωρων πια νεκρών

Σε μια άνοιξη που όλο ξεχνιέται αμνήμων σε ανθοφορία χρωμάτων

Με σφάζω σε κομμάτια δύο…σε βράχο με καρφώνω
Να μη πονάω…να πονάς
Με αργυρένια λάμα με τεμαχίζω σε κουτάκια χίλια εφτά…
Λευκές πινέζες τους περνώ και τα κρεμώ στην θάλασσα
Να με πονάω….να μη πονάς

Μη με αποκαλέσεις ξανά "Μαρίνα των βράχων"…
δεν λατρεύτηκα ποτέ από τους Ποιητές.. ….
Μήτε "θαλασσινή" να με φωνάζεις….
μέστωσε από παράπονο δικό μου η θάλασσα
και με ξεχείλισε…..
Των κολασμένων Μαρίνα φώναξε με
και θα σταθώ…θα σε κοιτάξω….
Μαρίνα των κολασμένων ψιθύρισε με
Κι εγώ θα σε ακούσω…. θα σε ακούω
Να μου μιλάς......να μιλάς….
Να μου μιλάς