17.2.10

εν οιδα....

Ριπές σιωπών κόβουν στα δυο την γλώσσα….καρατομούν τα δάχτυλα
Σε διάδρομο αντοχής εκπορνεύω πατούσες…
με ένα "αντέχω" , εναρκτήριο λάκτισμα , τρέχουν σε γαμημένα χιλιόμετρα αμετροέπειας
μέχρι κρότος - από κάλπικο όπλο -δηλωσίας τερματισμού να γίνει …
τρέχουν….τρέχουν…
Ριπές αηδίας κλωνοποιούν χυμένο εγκέφαλο
να αντέχει στους αιώνες…
Αγκομαχώντας -σε κλίμακα οργασμού -γαμημένες στιγμές παλινδρόμησης
η καρδιά , χορεύει σε ρυθμό ,διακορευμένης καμπάνας,
έναν κολασμενα μονότονο χορό ....
ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι…
ου γαρ οιδασι
τι ποιούσι ου γαρ…."
είδα"!!!!!!!!
κι όσο οι πατούσες εκπορνεύονται , ξεπληρώνοντας νταβατζήδες χιλιόμετρα ,
τα έσω της ψυχής γυμνάζονται…
κραυγάζουν τερματισμού ιαχές…
εν οίδα…εν οίδα …εν οίδα
ότι ….
αποξηραμένη κινούμενη άμμος είναι
και έπνιξε...
εν οίδα…
εν οίδα….
έπνιξε….
η αγάπη (σου) πνίγει…
η αγάπη( μου)!!!!

Πνίγομαι….

9.2.10

κάθαρση

Γράμμα σε «φύλακα άγγελο»

Γυρνώ σπίτι ...μισή μέρα ξεχαρβαλωμένα καρούλια θαρρείς...
κουτσαίνει ...παραπατάει ... παραπαίει ….
αντισφαίριση παίζει με παρόν και παρελθόν...
κι ένα μέλλον διαιτητής...
δεν ξέρει σε ποιο και σε τι κόκκινη κάρτα να βγάλει...
ή μήπως κίτρινη;;;
μια δεύτερη ευκαιρία να δώσει...αλλά που;;;
στο παρόν ή μήπως στο παρελθόν;;;
παράλογο...
ποτέ στο παρελθόν δεν δόθηκε δεύτερη ευκαιρία...
και το παρόν σε κλάσματα δευτερόλεπτου, σ αυτό το χρόνο τον μηδέν,
παρελθόν γίνεται....
συνεπώς....
αγώνας χωρίς κάρτες...με διαιτητή μια κουτσή υποκειμενική εικόνα...
ένα όνειρο , μια συνήθως αυταπάτη για να γελά ο Θεός.....
με παίκτες, αντιπάλους που σε χρόνο μηδέν γίνονται ένα...

νιώθω να πεθαίνω και ν΄ ανασταίνομαι σε επόμενο τόνο....
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι….
νεκρή και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ....
ανάσταση και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο....
στον επόμενο...
στον....
η ώρα θα είναι....μηδέν
κι όλο το μέλλον κατάθεση έκαμα σε ένα φεγγάρι δυόσμο….
.................................................................................

Καλπασμός…. βουτιά στη κολυμβήθρα του Σιλωαμ
Για την κάθαρση……

7.2.10

Προς-ευχή.....(απάλλαξε με)


Θεέ…
απάλλαξε με…
Της αχαριστίας….
Της αμνησίας….
Της αυτοκρατοριας των "δήθεν συν-αισθημάτων"
Του μαλάκιου εγκέφαλου ...
Των στερημένων Ψυχής σωμάτων
Της άοσμης ζωής
Του άχρωμου -μα πότερο-
του άγνωρου " ΖΩ...ζωή"

Θεέ !
Γύμνωσε με
της …ηλιθιότητας !!!!
........
Κι
αν όλα αυτά μου φορέθηκαν…
Θεέ…
απάλλαξε με….

Γυμνή
Γυμνή
Γυμνή
ας πορεύομαι….
Γυμνή να πορεύομαι.....
για να ζεσταθώ ...Θεέ
να ζεσταθώ.....

3.2.10

σε ενα αντιο....

Σκύβω σε ένα αντίο κουρνιασμένο στη χούφτα
σπονδή....
αίμα
νότισε χιόνι τις στιγμές....
Πάγωσε λουσμένη ήλιο ημέρα
Κι η νύχτα , πυροστιά θαρρείς ,
μαρκάρει στο "πάντα " σάρκα ψυχής ....

Ψευδής ζωή σε ψεμάτων χαρακώματα Αντίσταση
Κατακτούμαι…
Λιποτάκτης σε στρατευμένα "συν-αισθάνομαι"
Αφηγητής συν-πόνου
Επαναληπτική φορεσιά διακορευμένης…εύ-τυχης αγάπης
εις εαυτόν αντοχή
απαντέχω……
αγάπη