11.9.11

κατ΄εικονα και ομοιωση (Σου)

κατ΄εικονα και ομοιωση σου πορευομαι
δισταζω στο αιωνιο σταυροδρομι
ντυνομαι κηρα με ξεφτια ερινυες και περιδιαβαινω στους εφιαλτες μου
με τρομαζω .....
Δρυαδα ντυνομαι καρφωνω γιασεμια στην κωμη και εισβαλω στα ονειρα σου
σε ξεγελω.......
βλεπεις
κατ΄εικονα και ομοιωση σου πορευομαι

τελειωσαν τα περιθωρια αυτα της αμυνας της αγαθης
εβγαλα σπαθια στα ματια
-να μη πλησιασεις ποτε ξανα -
κλειδαμπαρωσα τον νου
-να μην εισβαλεις ποτε ξανα-
κι αυτο το οργανο
αυτο που τρυγουσε αγαπη
χυμο την εκανε να πινει η ψυχη να ξεδιψα
το ερριξα στου Προμηθεα το δωρο
σταχτη εγινε..... αποκαιδια

ετσι....


κατ΄εικονα κι ομοιωση σου πορευομαι
στο ειπα

-φταιω που δεν με (ανα)γνωριζεις (πια);
-φταις που σε γνωριζω τοσο καλα (πια);

σου αφησα απαντηση εκει
στο αιωνιο του Ηρακλη το σταυροδρομι
και σερνω πατουσες στον δρομο της αποφασης