29.7.10

του Ερωτα η σκια

στους χρονους τους ατελειωτους
στις απεθαντες μνημες , συναισθηματος Ενος....
σπονδη
ο
Ε ρ ω τ α ς
του αιωνιου μνημονιο
του χθες γιγνεσθαι
του σημερα ζωη
του αυριο μητρα...

ζωης-δοτης
ενας...

15.7.10

πάμε....

Έβγαλε χέρια το δειλινό
για σενα ….
χάδι – αγκάθι- προτροπή στα μαλλιά σου

Πάμε να φύγουμε από αυτόν τον τόπο;;;;;;;
Αντέχεις;;;;;;;
Απώλειες, λέω ,στατικές αντέχεις;;;;;;;;;;;

Η θάλασσα…!!!!!
σαν την ερωτευτείς
κυνηγημένος κυνηγός θα γίνεις
τρέξε…φύγε!!!!!!
δεν κουράστηκες του άπιαστου του σκιά να προσπαθείς
να αιχμαλωτίσεις;;;
Ακούς;;;;;;
Μ ακούς;;;;;;;
την θάλασσα
μην ερωτεύεσαι ....

Μ΄ ακούς;;;;;;;

Πάμε να φύγουμε από εδώ
Τούτη του υγρού στοιχειού η κόρη
…έρωτας ανεκπλήρωτος !!!
άπιαστη είναι… σαν πληγή αόρατη
σαν μαχαίρι γυάλινο ...
Ακούς;;;
Μ΄ ακούς;;;;;;;;

6.6.10

μυρωδια...καλοκαιρινη



στου ηλιατορα τις μυρωδιες αφησου..,

στο αυριο που κρυφτο παιζει με στιγμιαιο καλοκαιρι


οι αγκυρες "Ιασωνα" κοβονται για να αρχισει το ταξιδι....


κλεινουν οι παρενθεσεις, να ανοιξουν καινουργιες


διαφορετικα ονειρα σε καθε γεμισμα του φεγγαριου...
και σαν ερωτας, με μοναδικοτητα καινουργιου ,

γενιεται,

ειναι για να πνιγεται, να κολυμπα,
μεχρι
πανσεληνη θεα κυριαρχησει ουρανιο κοσμο



κοιμησου στον φλοισβο μιας νιογεννητης αμμουδιας...


φυγε...πετα ...ονει ρεψου....
τον μυθο της Αριαδνης κοψε.... απ΄την αρχη ξανα ....
αλλο το τερμα ειναι...δεν ειναι συνεχεια της αρχης του...

δεν εχει αυτονοητο το τελος...
δεν εχει λογικη συνεπεια...
θυμησου!
δεν πονα η Ζωη!
μητε ο Ερωτας πονα
μητε η Εκπληξη
μητε το Παθος
ουτε ο Ποθος
δεν πονα η Αληθεια καλε μου...
μονο το λαγουμι
μονο το λαγουμι μιας κρυψωνας "φοβαμαι να ζησω"
μονο αυτο επωδυνο ειναι...
μονο το λαγουμι που κρυβεται τ΄ Αγριμι ...
( που κρυβεσαι αραγε "Ιασωνα";;)

ακολουθησε τα βηματα του χορου των ξωτικων....
μονο αυτα γνωριζουν
το αντιστροφο που αναλογει Ζ Ω Η...

30.3.10

εαρινη πανΣεληνη



Πανσεληνο φεγγαρι....κατακτητης εαρινης νύχτας

"Ω γλυκυ μου Έαρ"......
ψιθυριζοντας ψαλμους μετανοιας
φευγω αποφευγω απομακρυνομαι
κατρακυλω παρασυροντας αγγελους
τοποθετημενους στον πριν βιο
σε περιοπτους αστεριων θωκους
Φευγω αποτυπωνοντας με σε αραχνης χνάρια.
χτιζω ιστο να τον κομματιάσω ( ξανα)
καθως ανασες αντοχης θα καταπινω.
απομακρυνομαι των αχραντων των ανθρωπων μυστηριων
σταυρωνοντας οτι αληθινα αγαπησα.
Χαρακιές τραβω και μετρω της φυγης τα πελματα
Καθως αγγιζω τα χναρια των φιλιων του Ιουδα
μεστωσε το προσωπο ουλες
κι εγιναν οι ρυτιδες νιογεννητα κυπαρισια που βιαστικα καλπαζουν
να κατακτησουν το φρουριο του "ανδρωνομαι" .....

Καλη Ανα(σ)ταση ……

17.2.10

εν οιδα....

Ριπές σιωπών κόβουν στα δυο την γλώσσα….καρατομούν τα δάχτυλα
Σε διάδρομο αντοχής εκπορνεύω πατούσες…
με ένα "αντέχω" , εναρκτήριο λάκτισμα , τρέχουν σε γαμημένα χιλιόμετρα αμετροέπειας
μέχρι κρότος - από κάλπικο όπλο -δηλωσίας τερματισμού να γίνει …
τρέχουν….τρέχουν…
Ριπές αηδίας κλωνοποιούν χυμένο εγκέφαλο
να αντέχει στους αιώνες…
Αγκομαχώντας -σε κλίμακα οργασμού -γαμημένες στιγμές παλινδρόμησης
η καρδιά , χορεύει σε ρυθμό ,διακορευμένης καμπάνας,
έναν κολασμενα μονότονο χορό ....
ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι …ου γαρ οίδασι…
ου γαρ οιδασι
τι ποιούσι ου γαρ…."
είδα"!!!!!!!!
κι όσο οι πατούσες εκπορνεύονται , ξεπληρώνοντας νταβατζήδες χιλιόμετρα ,
τα έσω της ψυχής γυμνάζονται…
κραυγάζουν τερματισμού ιαχές…
εν οίδα…εν οίδα …εν οίδα
ότι ….
αποξηραμένη κινούμενη άμμος είναι
και έπνιξε...
εν οίδα…
εν οίδα….
έπνιξε….
η αγάπη (σου) πνίγει…
η αγάπη( μου)!!!!

Πνίγομαι….

9.2.10

κάθαρση

Γράμμα σε «φύλακα άγγελο»

Γυρνώ σπίτι ...μισή μέρα ξεχαρβαλωμένα καρούλια θαρρείς...
κουτσαίνει ...παραπατάει ... παραπαίει ….
αντισφαίριση παίζει με παρόν και παρελθόν...
κι ένα μέλλον διαιτητής...
δεν ξέρει σε ποιο και σε τι κόκκινη κάρτα να βγάλει...
ή μήπως κίτρινη;;;
μια δεύτερη ευκαιρία να δώσει...αλλά που;;;
στο παρόν ή μήπως στο παρελθόν;;;
παράλογο...
ποτέ στο παρελθόν δεν δόθηκε δεύτερη ευκαιρία...
και το παρόν σε κλάσματα δευτερόλεπτου, σ αυτό το χρόνο τον μηδέν,
παρελθόν γίνεται....
συνεπώς....
αγώνας χωρίς κάρτες...με διαιτητή μια κουτσή υποκειμενική εικόνα...
ένα όνειρο , μια συνήθως αυταπάτη για να γελά ο Θεός.....
με παίκτες, αντιπάλους που σε χρόνο μηδέν γίνονται ένα...

νιώθω να πεθαίνω και ν΄ ανασταίνομαι σε επόμενο τόνο....
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι….
νεκρή και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι ....
ανάσταση και πενήντα εννέα λεπτά και πενήντα εννέα δευτερόλεπτα
στον επόμενο τόνο....
στον επόμενο...
στον....
η ώρα θα είναι....μηδέν
κι όλο το μέλλον κατάθεση έκαμα σε ένα φεγγάρι δυόσμο….
.................................................................................

Καλπασμός…. βουτιά στη κολυμβήθρα του Σιλωαμ
Για την κάθαρση……

7.2.10

Προς-ευχή.....(απάλλαξε με)


Θεέ…
απάλλαξε με…
Της αχαριστίας….
Της αμνησίας….
Της αυτοκρατοριας των "δήθεν συν-αισθημάτων"
Του μαλάκιου εγκέφαλου ...
Των στερημένων Ψυχής σωμάτων
Της άοσμης ζωής
Του άχρωμου -μα πότερο-
του άγνωρου " ΖΩ...ζωή"

Θεέ !
Γύμνωσε με
της …ηλιθιότητας !!!!
........
Κι
αν όλα αυτά μου φορέθηκαν…
Θεέ…
απάλλαξε με….

Γυμνή
Γυμνή
Γυμνή
ας πορεύομαι….
Γυμνή να πορεύομαι.....
για να ζεσταθώ ...Θεέ
να ζεσταθώ.....

3.2.10

σε ενα αντιο....

Σκύβω σε ένα αντίο κουρνιασμένο στη χούφτα
σπονδή....
αίμα
νότισε χιόνι τις στιγμές....
Πάγωσε λουσμένη ήλιο ημέρα
Κι η νύχτα , πυροστιά θαρρείς ,
μαρκάρει στο "πάντα " σάρκα ψυχής ....

Ψευδής ζωή σε ψεμάτων χαρακώματα Αντίσταση
Κατακτούμαι…
Λιποτάκτης σε στρατευμένα "συν-αισθάνομαι"
Αφηγητής συν-πόνου
Επαναληπτική φορεσιά διακορευμένης…εύ-τυχης αγάπης
εις εαυτόν αντοχή
απαντέχω……
αγάπη

29.1.10

απο-Λογισμός

Δίψασαν οι πατούσες για νοτισμένο χώμα….
αφαιρετική ψυχή σε καρμικές προ(σ)θέσεις….

Εκ-ποιούμαι……
Ρευστοποιώ την προδοσία
Ίδιο το αντίτιμο…αργύρια τριάκοντα
Μέρες εκπτώσεων…σε έκπτωτες ήμερες

Πλο-ηγούμαι..
Πηδαλιούχος με λειωμένα δάχτυλα..
Οδηγητής σε χάλκινο σκαρί
πλεούμενο σε βαθερά πελάγη….
ξεχασμένο από λιμάνια ανθρώπους…. νοσταλγία για πόρνες αλήθειες.

Αντι-προσεύχομαι
Σε μια ιαχή (προς)ευχή εμμένω
"
Θεέ απάλλαξε με ....της αχαριστίας "

Ερινύ-ομαι…
Στου Αι -Γιώργη τις φωτιές καυσόξυλα ρίχνω
ημιτελείς ερινύες….
αυτοάνοσης ζωής εφιαλτικά γεννήματα

Διψώ….διψάω…δίψασα
οι πατούσες για νοτισμένο χώμα
....ε-δ ί ψ α σ α ν

Αποταμιεύομαι...
να.... με έχω
.........................................................................................
gcast:Bregovitc,,,,

23.1.10

ο χορός του ξωτικού

.........................................
Αφήνομαι….
Σε όνειρα γαϊτανάκι .
Εφιάλτες στιγμές….
Όνειρα ήμερες….
Κι οι νύχτες σε μαύρο καμβά στήνουν χορό
επιούσιο…
Αφήνομαι ...
Στις πλεγμένες σου λέξεις
μαθαίνω αντοχή…

Αφήνομαι…
Κόμπος γίνομαι…(απαντέχω )
σε πλεγμένο ζεστασιάς πανωφόρι …
να σε γδύσω μ΄ ένα τράβηγμα
πεθυμιά αμέριστη

….
Γυμνός…
Στην ψευδή αλήθεια σου να εμμένεις…

Αφήνομαι
επιμένοντας στο ψεύδος μιας δοσμένης ελευθερίας
Επίπλαστα πλάστης…
Αφήνομαι
σε κύματα βοριάδες
Στο αντίξοο υπαρκτό…
Στον φαινομενικό ρεαλισμό
συν-αισθημάτων

Αφήνομαι...
στο ψέμα του ερχομού σου…

Υποκλίνομαι
στην φυγή σου

Ναι

μόνη πεπραγμένη στιγμή σου
η ζωγραφιά στη γυμνή σου πλάτη…
η απεικόνιση …
Απίστευτα πιστευτά
Η ουσία
του "δεν υπάρχω"

Δεν υπάρχεις….

Τρομάζεις;;;;;;;

Όχι…μη
Η αλήθεια σου είναι…..
Ο καθρέφτης σου είναι
παραπαίουσα καρδιά μου…
........................................................................
**τραγούδι...παραμένουν τα "ξωτικά"!
χαρισμένο πάντα κι αμέριστα κι αληθινά...
στην maya

20.1.10

άμυνα...ναυαγέ

Αμύνομαι….
Στο "αδιαφορώ "μιας φυγής σου…
Δάχτυλα μαχαίρια
σκίζουν σεντούκια μεστά λέξεις
δικές σου…δικές μου .
Αμύνομαι
διαιρούμενη…
Αμφιταλάντευση ψυχής…
Νυχτοκόπος σε ιδρωμένο τραίνο
που
παραπαίει πάνω σε ξύλινες ράγες
γερασμένες .
Αθήνα Θεσσαλονίκη…
δρομολόγιο ρουτινιασμένης ψύχωσης
Ήχοι νυχτερινοί σκίζουν ερημικές ερέβους μέρες
Ανήμερα συλλεκτικά τραγούδια….αγρίμια
συνεπιβάτες
Συνήθεια ταξιδιών ταξιδευτής…
Κουρασμένος στο πάντα του μέλλοντος σου…
Αμύνομαι
Παλάμες τείχη
σ εμφυτευμένους φόβους
δικούς σου….δικούς μου
που
δείλιασαν να φορεθούν
μ΄ αποτυπωθήκαν σε ειμαρμένη σάρκα
Αμύνομαι…

Μην ανιχνεύσεις
ως
οιονεί ιχνηλάτης ….

Να με (κατά)νοήσεις μην πασχίζεις….
"Δεν νοούνται οι σκιές " σου έγραφα
Κι εσύ…
απίστευσες στα σημάδια
της νοητής μας σταύρωσης
Καταχωνιάζεσαι …
Λαθρεπιβάτης στο ταξίδι της ζωής μου
Κάλπικα λαθραίος
Σε ταξίδι …
Δικό μου
Μόνο
δικό μου…

Αμύνομαι…
λαθραίων ερώτων ναυαγέ

.............................................................................

** τραγουδι 1...Μάλαμας " τα ξωτικά)
***τραγούδι 2 ….Γρανέτα Φωτίου
(ηχογραφημένο…."εν τη γεννέση" του..
όπως λέμε….πρωτόλειο