8.3.09

Σήμερα που...


Δεν με φτάνει ο χρόνος σήμερα... αετοκυνηγός σε αγριοδασιά έγινα
Τίποτα δεν μου φτάνει σήμερα
κάγκελα γίνονται τα σύγνεφα…..
να στεγαστώ θέλω στο άυλο....
Ένα “ πάντα” προς-ευχή
μ΄ένα "για" λιτανείας προπομπό εξαπτέρυγο..
Δεν με φτάνει ο τόπος σήμερα….
Ένα "ποτέ" υπόσχεση
μ΄ένα "ξανά" που χορεύει πυρρίχιο γονατισμένο
Να αφεθώ σε εφτά ανέμους θέλω….
να χτιστώ σε εφτά μήτρες πέτρας θηραϊκής…
Δεν με φτάνει σήμερα η μέρα…
Κι η νύχτα μάκρυνε Αγάπη.
Τούτη η νύχτα…που ορφάνεψε σελήνης
τούτη τη νύχτα που φοβάται κι ο θεός
εμένα δεν μου φτάνει….
Δεν με φτάνει η ανάσα σήμερα,
που μια ανάσα ανάγκη σε έχω….
Σήμερα που
αγκομαχώ κλίμακες συλλαβές τρεις …..
ημιτελής σκαρφαλώνω σκαλοπάτια πέντε
Αγκομαχώντας ανηφορίΖΩ
ένα σκαλισμένο "σαναμαγαπάς" Γολγοθά μονοπάτι
Σήμερα που
περίσσεψε η φυγή
να πνιγώ θέλω σε μουσική
και τ΄ άβαθο της να καρφώνεται στα μάτια ......
Σήμερα
να φορεθώ Εσένα θέλω….
Να σε φορέσω….Να ΣΕ φορεθώ
Τούτη μόνο η φορεσιά
Σήμερα μου φτάνει……
..........................................................................................................................................................................
*Τραγούδι: αχ να κοιμηθώ (στιχοι μουσική..Νίκος Ζουδιαρης(λατρεμένος απ΄το πρώτο άκουσμα) ....ερμηνεία Aπόστολος Ρίζος
...................................................................................................................................................................................................................................
**αφιερωση : σε τρια ζευγαρια μάτια ( για την απαντοχή βλέμματος....για το "ωωωωωωωπ"! μιας τσουλήθρας απόλαυση

10 σχόλια:

lakis είπε...

Απαιτητικά λιτή είσαι λοιπόν σήμερα. Όμορφο. Καλό απόγευμα

ματθαιος είπε...

Που πνίγεσαι...που?
Τι καρφώνεται στα μάτια σου?
Τα δάχτυλα σου τι οδηγεί?

Πες μου πως θα έρθεις Μαρίνα...
Πες μου πως θα έρθεις
Πριν
πριν ανάψει εκείνος ο φάρος,
εκείνος της υπόσχεσης του 'πάντα'και του 'ποτέ' ακρωτήρια!
πριν ανάψει το κόκκινο του κινδύνου.

Μαρίνα!!!

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Δε μου φτάνουν οι λέξεις σήμερα...
Δε μου φτάνει ο νους
Πάνω από μένα
μέσα σε μένα
έσκισες την καρδιά μου
όσο αμέτρητες εκπομπές αγάπης
Όσο αστείρευτο παράπονο
Έρχομαι
ν' αγκαλιάσω τους στίχους σου
Να φορέσω τη μουσική σου
να γιατρευτώ
απ' τη μιζέρια χιλιοειπωμένων
Να πάρω τις αισθήσεις σου
πολύτιμο φυλαχτό
Θυμάσαι Ποιήτρια
που είπαμε...
"Η φιλία είναι όσο ατέρμονοι έρωτες
Ατελεύτητα πάθη;..."
Όταν σε δω
θα σε σφίξω στην αγκαλιά μου...
κανείς να μη χωρέσει εκεί...

Σ΄αγαπώ αστείρευτα!!!

Aggelos Spyrou είπε...

Βαριά η ανάσα όσων "ανηφορίΖΟΥΝ".

Στέκονται πάντα λίγο, να ξαποστάσουν, στην πιο μεγάλη πέτρα του δρόμου τους.

Εκεί, δίπλα στα χαμομήλια, ανάμεσα στις φτέρες.

Κάποτε, σ' ένα βουνό περιπλανώμενος, βρέθηκα σ' ένα υψίπεδο. Δεν έβλεπες χώμα, έδαφος, όσο το μάτι πήγαινε φτέρες φυτρωμένες, χαλί πράσινο σκέπαζε τα πάντα.

Δεν βρήκα πέτρα να ξαποστάσω, κρυμμένες ήταν στη βλάστηση...

Έμεινα όρθιος να κοιτάΖΩ, να θαυμάΖΩ, να καλπάΖΩ ανάμεσά τους,

κι ήταν τόση η ομορφιά
που η κούραση έφυγε μακριά,

κι η ανάγκη της κρύας πέτρας χάθηκε.

Μη δίνεις παραπάνω αξία στις πέτρες, δεν νοιάζονται γι' ανθρώπινες ανάγκες.

Ν' αφήνεις πάντα τις "φορεσιές" στο κορμί να τυλίγονται,

και μέσα τους προστατευμένη

να περπατάς ακούραστα ανάμεσα στις φτέρες,

στην ομορφιά του πράσινου και του γαλάζιου,

μέχρι την άκρη του κόσμου,

αυτή που οι πιο πολλοί λησμονούν ότι υπάρχει,

μα όσοι βλέπουν καθαρότερα εκεί φτιάχνουν το λημέρι τους.

Φιλιά πολλά! (κι από τους τρεις, αν κι ο Πάνος δεν είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνει ακόμα).

:)

Aenaos είπε...

Καλησπέρα!

Καλή μου Νηρηίδα!
Συνεχίζεις να καταπραύνεις την φουρτουνιασμένη μου θάλασσα με τις αγαπημένες σου λέξεις!
Για μια ακόμη φορά παραδωμένος στο ρυθμό σου με ταξίδεψες! Να ήξερες μονάχα πόσο ταιριάζουν οι λέξεις σου με παλιό κόκκινο κρασί!
Δέν θέλω να πώ κάτι περισσότερο νιώθω ανεπιτήδειος και απρόσφορος να σχολιάσω ακόμη και να πώ οτιδήποτε για το έργο σου, όπως και πολλών άλλων (γνωρίζεις εσύ ποιούς)! Θα σωπάσω λοιπόν και θα μείνω να σας ακουώ...
Δεν μπορεί θα το νιώσανε και άλλοι πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη...
Ότι ζούμε δέν μου φτάνει...

iLiAs είπε...

..και θα εισαι τοσο ομορφη με τουτη τη φορεσια...τοσο μοναδικη και ξεχωριστη..

Να σε προσέχεις Μαρινα..μια αγκαλια αγαπης αφηνω..

ΦΛΕΓΟΜΕΝΟΣ είπε...

Να ξεκινήσω από το τέλος και να πω ότι η τσουλήθρα είναι από τα πιο σίγουρα αισθήματα που νιώσαμε:)


Να φορέσω.

Ούτε εμένα με φτάνει ο χρόνος μαρίνα μου. Και το χνάρι της σκιάς μου δε βλέπω από την κούραση.


Χαίρομαι για τα ζευγάρια των ματιών που αγαπάς

Χαίρομαι που φορείς μια στολή όμορφη για τη ζωή...

Και που την γράφεις


Σε φιλώ από Αθήνα

Μαρινα ..... είπε...

ΛΑΚΗ...
σε ευχαριστω...γι άλλη μια φορα που ηρθες....

καληνυχτα σου....

Μαρινα ..... είπε...

MAT....

θα ερθω...υποσχεση
πριν , μετα....εχει καμμια σημασια;;;

δεν σε φοβαμαι...τις εξοδους κινδυνου τις γμωριζεις καλα μακρινε φιλε...

την αγαπη μου...
κι υποσχεση....σου ακουμπω

Μαρινα ..... είπε...

ΛΙΤΣΑ....ΑΝΑΡΧΗ ΦΙΛΕΝΑΔΑ....

ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΔΡΑΠΕΤΗ μου....

Η φιλία είναι όσο ατέρμονοι έρωτες
Ατελεύτητα πάθη;..."


ναι το ειπαμε...
οπως κι άλλα πολλα ειπαμε...
και θα πουμε....

και ναι!!!!!
εγινε αυτη η αγκαλια....
και δεν χωρουσε κανεις άλλος...
ε;;; κανεις ...για ωρα πολλη πολλη....

ειιι!!!!!.....
το ξερεις....ναι;;;;;;;
κι εγω πολυ πολυ πολυ