25.7.07

σου ειχα πει καρδια μου....

"Πως το μυαλό μου θα βρεθεί στους δρόμους που χάραξες...
Πέρα απ’ τα σύννεφα, τις θάλασσες, αναρωτιέμαι πως θα κρατηθώ νηφάλια μεσα στα μάτια σου…
Πληγές γίνανε οι στιγμές σου, πώς θα τις επουλώσω;
Θυμάσαι...μιλούσες κι εγώ αισθανόμουν, γελούσες και πέταγα ελεύθερη…
Πόσες ανάγκες τάχα τώρα θα κρύβουνε τα λόγια σου…
Δεν μέλλεται να ζήσω από σένα άλλο… πλέω έρμαιη, στο θάνατο"...

“Πόσο θα ήθελα να ήμουν Άγγελος, να άπλωνα τα φτερά μου να πέταγα μακριά. Να καταργούσα το χρόνο. Φαντάσου, να έσβηνα κάποια νεκρά χρόνια απ` τη ζωή μου και να συνέχιζα εκεί που θα ήμουνα ώριμη και θα με ολοκλήρωναν οι πράξεις μου. Να ακούω τη μουσική της Edith και να περπατάω μέσα σ` εκείνη τη βροχή που κάνει τη γη να αναδίνει ζωντανές οσμές. Να εκθέτω το κορμί μου γυμνό όπως τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού”.
(απ το βιβλιο του Δ.Βαρβαρηγου "το υστερόγραφο μιας συγνώμης " )


Ζω ακροβατώντας ανάμεσα στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον….
θυμάμαι και θλίβομαι….ζω και δακρύζω….προσδοκώ και τρομάζω.
Σου μιλώ ψυχή μου ….
συνέχεια…
Αγγίζω τα φτερά μου και πονάω…………
Να τα χαϊδέψω θέλω κι αυτά πληγώνονται , αιμορραγούν και στα επίγεια με σέρνουν…
Βάρος ασήκωτης θλίψης στα χώματα με στήνει.
Κινούμενη άμμος οι μέρες μου και με βουλιάζουν όλο και πιο πολύ
Ακουμπώ τα φτερά μου και τρομάζω…
Κομμάτια είναι…λάμες τ΄ άκροφτερα…
Τα σέρνω το γυμνό κορμί να ζεστάνουν και οι λάμες τους τρυπούν την σάρκα,
Την πονούν κι όμως σταγόνα αίμα δεν δακρύζει….
Θυμάμαι που σου είπα…
να προσέχεις ψυχή μου…να με προσέχεις….
Αέρας είμαι….λίβας
Καίω ότι δίπλα μου σταθεί…
Σου το είχα πει…..θυμάμαι.
Να προσέχεις μάτια μου….να με προσέχεις….
Αγέρας είμαι…. βοριάς….
Παγώνω ότι τρυφερά δίπλα μου σταθεί….
Σου το ‘ χα πει μάτια μου….
Σου είχα πει….
Ξεκολλώ αναμνήσεις ,σάρκας κομμάτια πίσω μου
αφήνω, πονώντας δακρύζοντας συνεχίζω και πίσω το κεφάλι δεν γυρνώ…κι ας πονάω…κι ας κλαίω ,,,κι ας μου λείπουν…κι ας ξέρω ότι ένα σώμα χωρίς σκιά θα καταλήξω …

Μα…..Εσυ; Εσύ;
Δεν είπες εσύ όμως να προσέχω…
Δεν μου είπες να σε προσέχω….
Σεισμός είσαι….όλα τα ισοπεδώνεις
Θύελλα είσαι…. στο πέρασμα σου όλα τα παρασέρνεις
Βράχος γρανίτης είσαι….όλα τα συνθλίβεις
Δεν είπες…." "να με προσεχείς εσύ λίβα ""….
Δεν είπες …
τίποτα δεν είπες….
Τώρα τα λες όλα ….
Σιωπώντας ...

Μαύρο κρασί ποτήρι σηκώνω και στην μοναξιά πίνω…

18 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Του αέρα το πέταγμα, του αέρα κι οι ακροβασίες... και το πέσιμο...

Αδερφή μου, όπως το περιγράφεις, τα΄παμε κι άλλοτε, κανείς βράχος δεν εξηγεί... Απλά στέκεται... μικρή διάβρωση μπορεί να υποστεί, όμως στέκεται... Του αέρα του το΄χει γραμμένο να λυσσομανά και να πέφτει. Κατακόρυφα...

Πάρε το χέρι μου και πάμε! Δεν ταιριάζει ούτε σιωπή, ούτε ήττα εδώ! Σήκω και πάμε. Μας περιμένουν... :)

Ανώνυμος είπε...

"Πληγές γίνανε οι στιγμές σου, πώς θα τις επουλώσω;"

Μαρίνα, νομίζω πως βρήκα τον τρόπο που επουλώνονται οι πληγές. Δεν είναι τόσο ο χρόνος όσο η σκέψη πως η ζωή είναι μικρή και πρέπει να προλάβουμε να νιώσουμε την ευτυχία αγγίζοντας το όνειρό μας.
Να μην κολλάμε σ'ένα πρόσωπο που εξαιτίας του πονάμε γιατί υπάρχουν πολλά αστέρια που στο χέρι μας είναι να τ' ανακαλύψουμε και που μπορεί ένα απ΄ αυτά να είναι τ' όνειρό μας.

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα Μαρίνα μου!
Είσαι καλά;;;

Η μοναξιά και η σιωπή είναι χρήσιμοι φίλοι αλλά μόνο όταν γίνονται δημιουργική μοναχικότητα και τρυφερό σιγανό τραγούδι, αντίστοιχα!
και όταν μας ανοίγουν το δρόμο μας...

Σε φιλώ!

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου μια πρόσκληση για εσένα.

Σεμέλη μου – που χάθηκες καιρό τώρα – άλλη μία πρόταση για εσένα!

Ανώνυμος είπε...

Αχ μαρίνα,
μαρίνα των φλογερών αισθημάτων
της δοτικότητας και των συγκρούσεων,
έντιμη, αγωνιώδης, απεγνωσμένη,
περισσότερο πομπός αγάπης
παρά δέκτης…
φίλη, αδερφή, μάνα,
αχ μαρίνα μας…

Ανώνυμος είπε...

Μαρινάκι γλυκό, καλημέρα! Αχ, πόσο πολύ θα ήθελα να γράψω κάτι, αλλά οικογενειακές υποχρεώσεις με αποσπούν διαρκώς...Η σκέψη μας σε συνοδεύει, μη νομίζεις ότι είσαι μόνη, υπάρχουν και κάποιοι που σε φροντίζουν...Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

Eλενα μου...σηκώθηκα.
Τα είπαμε άλλωστε...
ειπαμε εισης οτι τίποτα πιοτερο απ τους φίλους...
τίποτα ομορφοτερο και πλουσιοτερο δεν υπάρχει....
ειπαμε όμως κι ότι μεγαλύτερος πόνος κανεις, απ τον πονο που οι φίλοι προκαλουν...
ακόμα κι ο βραχος βότσαλο γίνεται απ το αλγος και την "προδοσία"

αδελφη...μεγάλη κι ιερη κουβεντα...
στην στέλνω με ένα φιλι αγαπης τέτοιας ιερης...
φιλω Εσενα Αγκαλια μου, κι Αγκάλη μου...

Ανώνυμος είπε...

EΛΕΝΗ μου...
σε ευχαριστω που ηρθες πάλι..
Χαθηκα ...για λιγο
Ισως ξαναχαθω...
σε ταξιδια εσωτερικα πάντα ....
γνώριμα μερη για μένα

εχεις δίκιο για τον χρόνο γλυκεια μου Ελενη...
δεν επουλώνει...
παρατείνει...
παντα....
για τα αστερια τώρα....ναι ειναι πολλά....
παρα πολλα...
Ενα όμως το δικο μας....
κι αν μετοικησεις σ΄αυτο δεν φευγεις ποτε...
καιγεσαι μαζί του
ειναι σαν το μισο μας πορτοκαλι...
καπου υπαρχει...
τυχερος όποιος το βρει....
ατυχος και μόνος για πάντα όποιος το χάσει....
γιατι άλλο μισο δεν θα ξαναβρει....

να περνας όμορφα γλυκεια μου Ελένη...
να χαμογελας και να ελπίζεις....

φιλι μεσημεριου...

Ανώνυμος είπε...

Σεμέλη μου....
σε πεθυμησα...

Ομορφης ψυχης Σεμελη...
η μοναξια μας ειναι κι η γνωση μας
...
σαν τα μοναχικα ταξίδια που ότι αντικρίζεις εχει άλλη οπτικη...

εχει μόνο το δικο σου χρώμα να τα ντύσεις...
το δικο σου βλέμμα να τα αποθηκεύσεις σε καρδια και νου...

σπανια σε πάει μπροστα....
ολοι οι δρομοι της εχουν ένα μονο όνομα....
οδος μνήμης....οδος μνήμης...οδος μνήμης....

φιλι φιλω Εσενα ομορφιά μου...
σε περιμένω...
σε φιλω....

Ανώνυμος είπε...

Ηχε μου...
Ηχε συνοδοιπορε καθε αυγης, εδω πάλι...
απο εδω και πάλι....
σε ευχαριστω για την προσκληση....
θα ανταποκριθω γιατι εσυ μου το ζήτησες...
δεν ξέρω αυτο το παιχνίδι, μα παιδι θα γίνω και θα το παιξω...

ομορφες "αυγες" να αντικρίζεις
λυγμους ερωτικους να αφουγκράζεσαι τα δειλινα...
φιλι σου στελνω....αλαργινο.

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη μου....
Τι να πω σε Εσενα,,,
πολλες φορες αναρωτιέμαι αν αξιζω την τόση αγάπη σου Ηχώ μου...

Χάνομαι και ξέρεις που είμαι....
βυθίζομαι και ξερεις πότε το δίχτυ θ απλώσεις για να με κρατησει, στην αβυσσο να μην χαθω....

Ηχώ μου και σκιά μου....
φιλι...απολυτης φιλιας
φιλι...ανασας ζωης Αγαπη

Ανώνυμος είπε...

Betty ....
Βetty μου....αν ηξερες ποσο χαίρομαι την κάθε σου επισκεψη,σαν κάποιον αγαπημενο συγγενη να αντικριζω...
μου ομορφαίνουν την ψυχή τα λόγια σου,,,
σε ευχαριστω betty μου....
φιλια πολλα φιλια
σε σενα και στο ΑΝΑΣΤΑΣΑΚΙ....
ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ....



Υ.Γ ααα!!!!....μια ψαρόσουπα μόνο ξερω απ τον πατέρα...
κακαβια....
φιλια αγαπη μου φιλια....

Ανώνυμος είπε...

Έλα κοντά μην κάνεις πίσω
το χέρι κράτα μου στα σκοτεινα

Έλα κοντά να σου μιλήσω
γι'αυτά που μέσα δεν χωράνε πια

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις

Έλα κοντά το κόσμο κρύψε
τον κόσμο αυτό που μου ζητά πολλά

Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε
να βγει απ΄την στάχτη μου ξανά φωτιά

Να με προσέχεις
γιατί έχω πέσει χαμηλά,έχω πέσει χαμηλά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις
μέχρι να σηκωθώ ξανά
λίγο ακόμα μοναχά
μάτια μου γλυκά να με αντέχεις
να με προσέχεις


Φιλιά καλή μου

Ανώνυμος είπε...

adiple...
ελπιδα Εσυ....
"να με προσεχεις", "να σε προσεχω"
λέξεις...
τις λεμε, τις εκφραζουμε,
ενίοτε τις κραυγαζουμε...
δεν ακουμε, δεν μας ακουν...

η ακοη!!!...
η αισθηση με τις μεγαλύτερες αντιστάσεις....
...................................


Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα
φύλλα πεταμένα στη φωτιά
κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι
κάτι μου 'χεις κάνει

Είδα πολλούς που ζήσανε για πλάκα
είδα και άλλους που το πήραν σοβαρά
και τραβηχτήκανε και άσχημα τραβιούνται
και το πληρώσανε στο τέλος ακριβά

Με τα μαύρα ρούχα, αμίλητοι καπνίζουν, οι φίλοι
κι ονειρεύονται να φύγουν μακριά
οι φίλοι που δε βρήκανε τίποτα ν' αγαπήσουν
που δεν πιστεύουν τίποτα, κανέναν, πουθενά

Υπάρχουν χίλιοι τρόποι για να τρελαθείς
υπάρχουν και άλλοι τόσοι για να λες υπομονή
όμως για μένα είναι αργά να τρελαθώ
και είναι ακόμα πιο αργά να κάνω υπομονή

Θα μείνω εδώ και θα υπάρχω όπως μπορώ
και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω
θα περιμένω άλλες μέρες......
...............................

ετσι περνώντας τα χρονια γλυκεια μου adiple έμαθα πως υπαρχον χιλιοι τρόποι για να τρελαθω....
υπρχουν κι άλλοι τόσοι λογοι για να πω υπομονη κι αντεχω, θα αντεξω....
μα ειναι πια αργα για μενα...
ουτε θ αντεξω μα και δεν θα τρελλαθω.....

ας μου μεινει μονο η ισορροπια του σχοινοβάτη....

φιλια γλυκεια μου ,γλυκεια μου Adiple..

Ανώνυμος είπε...

Αντιγράφω το ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΣ: "...περισσότερο πομπός αγάπης
παρά δέκτης…
φίλη, αδερφή, μάνα,
αχ μαρίνα μας…"

ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ!!!

Φιλί και μεγαααάλη Γλαρένια αγκαλιά

Ανώνυμος είπε...

γλαρέεεενια μου....
γλαρένια μου,θα σου πω αυτο που εγραψα και στον Γιάννη....

δεν ξερω τι εχω κανει για να αξίζω τόση αγαπη....

Σε ευχαριστω ομορφη μου...
Σε ευχαριστω γλαρενια αγκαλια μου....
ειναι τόσο τρυφερη, και τοσο απ το εδαφος πάνω με σηκωνει....

φιλι....πεταγματος ψυχης καδια μου...

Ανώνυμος είπε...

Μα εσύ... εσύ δεν είπες - να σε προσέχω;
Εσύ - εσύ δεν είπες - μαζί να σε πάρω;
Να σε σεργιανίσω στις γειτονιές όλου του κόσμου;
Κι έσπασα τη σιωπή, έλυσα τους κάβους, και η "ανάμνηση" η "ανησυχία" για σε, επέστρεψε τα βήματα μου.
Ύπαρξη και συνειδητότητα, του βράχου την ακεραιότητα, σταγόνα σταγόνα κύματα πλέκω και νοιώθω την ανάσα σου που ζωή προσφέρει...
Κι ας είσαι σκιά.
Φιλί Ανατολής, χάδι νοτισμένο.

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ.....ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ....

ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ....

Χαμογελαω, χαιρομαι....
ελειψες πολυ...
στο παγκακι μας σε περιμενω.....
μνημες και σταγονες στιγμων ανατολης να με ποτισεις...
φιλι...χαρας
φιλι....νοτισμενης ελειψης....

αφιερωση εχεις για καλωσώρισμα καρδια μου.....