7.7.07

δος μου ενα όνειρο.....

Με ανέλπιστα και φοβερά πράγματα οι Θεοί υφαίνουν την ζωή μας .
Εκείνα που ήταν για να γίνουν δεν έγιναν ποτέ. Κι αυτά που γίνονται δεν ήταν για να γίνουν…..Σιωπή...Σιωπή…
(Μηδεια....μουσικο κουτι...Τανια Τσανακλιδου)

Σαν σε όνειρο ήρθες….ήταν αλήθεια όμως ε; ….
Ασπρόμαυρο το τοπίο. …Σκιές εμείς … μόνες. Μ΄ έπιασες απ το χέρι ….

-πάμε μου είπες…
Σ΄ ακολουθώ με μια ηρεμία που σπανίζει σε μένα…
Στην κορφή ενός βουνού με οδήγησες….
-Κοίτα μου είπες….
Μια τεραστία πανέμορφη φωτεινή μπάλα ανέβαινε απ τις κορυφογραμμές….
Κοίτα…κοίταξε και θαύμασε….
Η γη ανατέλλει…… Για σενα ....Για μας!....
Κι έτσι απλά, σαν σε όνειρο , την ανατολή της γης μου πρόσφερες…..
Μαζι την είδαμε...
Σαν σε όνειρο…..

Τα μάτια ανοίγουν….Ένα γύρω κοιτούν και…
Χάνεσαι εσύ, το ασπρόμαυρο τοπίο, η κορυφογραμμές, η ανατέλλουσα γη,
Γυρνώ το βλέμμα, σε βλέπω να με κοιτάς χαμογελαστός μέσα απ΄ την κορνίζα σου ….
Όνειρο ήτανε; Ρωτάω…Σε ρωτάω!….
Όνειρο ήτανε; Δεν είδαμε μαζί την ανατολή της γης;
Ψέμα ήταν ; κάτι θέλεις να μου πεις, κι εκεί με πήγες;
Ναι ναι… ψιθυρίζει το χαμόγελο απ την κορνίζα σου
Αφουγκράζομαι…
Στο ΄χω πει δύσκολα ακούγεται ο ψίθυρος του χαμογέλιου σου…
κάντο γέλιο δυνατό να σ΄ ακούω…

Ακου σε–συνεχίζεις-….Ακου σε με…
Ακούς;….ότι θυμάσαι δεν βουλιάζει
Ακούς ; ...ότι αγαπάς δεν τελειώνει
Ακούς;… .ότι πληγώνει δεν μισείς
Ακούς; ....ότι πονάει ΄να τ΄ αγαπάς
Άκου και το τραγούδι μου….."και
"σήκω να το χορέψεις τα μάτια να μου κλέψεις για πάντα πριν χαθώ"…..

Σηκώθηκα και χόρεψα, ζεϊμπέκικο χορό , εκεί τότε στην αυγή, και το χαμόγελο απ την κορνίζα παλαμάκια χτυπούσε….
Και πριν ο χορός τελειώσει…
χάθηκε…..
Προδότη…..
Ονειρο ήταν λες........

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τίποτε δεν είναι όνειρο.
Είναι η πραγματικότητα της ψυχής μας που όταν επικρατεί η λογική την αποκαλούμε προδότρα.
Η μνήμη είναι που κρατά ζωντανές τις εικόνες, τους ήχους, τα αγγίγματα, τις αισθήσεις.
Η μνήμη που κάνει τις λέξεις και δραπετεύουν από τα χείλη κι εκφράζουν επιθυμίες, πόθους, ελλείψεις, πόνους.
Η μνήμη είναι εκείνη που μας κάνει και λέμε "να ήσουν εδώ, για λίγο, έστω για τόσο κι ας έπαιρναν όλα να σβήνουν μετά, ανάμνηση πρώτη και ζωής μου φινάλε..."

Υπέροχο Σαββατοκύριακο να έχεις Μαρίνα μου.

Ανώνυμος είπε...

Ηχε μου....
Τραβηξες την κουρτινα νωρις σημερα...:)

Η λογικη μας , ο αντιπαλος της ψυχης μας...
Η λογική μας αντιπαλος της μνήμης μας...
Η λογικη μας...
οταν η ψυχή τραγουδα "ας ερχοσουν για λιγο,μοναχα γα ενα βραδυ..." ραπισμα ρεαλισμου της δινει και της φωναζει στηριξου στα δυο σου πόδια και προχωρα...κανεις δεν θα ερθει...Μονη με μενα ανταμα πορευεσαι....
Η λογικη μας....


Hχε μου...
ομορφα ταξιδια μεσα στο ταξιδι σου να εχεις....
φιλι σε Σενα πρωινου Σαββατου.

Ανώνυμος είπε...

Τα όνειρά μας είναι η πιο μεγάλη μας Αλήθεια, καλή μου.
Κι ας τα ξεχνάμε την αυγή.
Κι ας τα προδίδουμε εμείς, με τη λήθη μας..
Αυτά είναι εκεί.
αλλά τολμούν πιο εύκολα τη νύχτα..
ξέρουν αυτά...έχει ησυχία τότε... και που ξέρεις, ίσως κάτι μείνει στη σιγαλιά...
μια αύρα, μια ανατολή.

Φιλιά.

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΜΕΛΗ μου....
ερχονται χρόνοι που τα όνειρα ειναι μόνο η μνημη μας...
έρχεται η αυγη και φερνει μαζί της την απογοητευση...

Εισαι καλά?
Πηγες κάπου?
Να εισαι παντα καλα ομορφια μου....
Φιλι Φιλω Εσενα....
Σεμελη μου....

Ανώνυμος είπε...

«….Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια μάτια μου,
σε γνωρίζει ο πόνος κι έρχεται κοντά σου…
ακουμπάει το χέρι πάνω στα μαλλιά σου…
κι έτσι κάνεις κουράγιο
και τραγούδι… Άγιο…

Την κάρτα ελευθέρας από μας πάντως,
την έχεις εδώ και χρόνια
στο πορτοφόλι σου, φιλι από καρδιάς… και

«....ότι πονάει ΄να τ΄ αγαπάς, ακούς…;»

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές τα όνειρα, μας ξεμυαλίζουν και εναποθέτουμε σ΄αυτά τις ελπίδες μας.

Η καρδιά θέλει αγάπη για να ζήσει και την βρίσκει μόνο μέσα στη ζωή.

Κι η αγάπη πλημμυρίζει το μυαλό με μνήμες, θύμησες, λόγια, χάδια...
και πονάει όταν όλα αυτά είναι αναμνήσεις, στοιχειώνει όταν πια δεν τα έχει...

Αυτοί που χάνονται απ΄την ζωή μας αφήνουν ένα κενό στον ουρανό μας και ένα δάκρυ...

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΝΝΗ μου....
οτι ποναει αγαπαμε.....
ειναι προσταγη αυτο....
κι εμεις σαν στρατιώτες εντιμοι τ ακολουθουμε....

Η μοναξια στήνει παγίδες....
ευτυχως που υπαρχει χρόνια τωρα η καρτα ελευθερας.....
αλλιως στην παγιδα της θα είχαμε πεσει....

σ΄αγαπω Ηχω μου.........

Ανώνυμος είπε...

ADIPLE...
καλως το μου....

Βραδυ σαββάτου,κι η μοναξιά του........

τις νύχτες μπαινει στα όνειρα μου...
Θεος αν ειναι.....

χιλιαδες άγγελοι με τά ασπρα κλωνάρια λησμονιας μοιράζουν.....
Θεος αν είναι.....

μοναχα εμενα χάσκει ακόμα χωρις μια στεγη ετουτη η αληθεια..........

Οτι πληγωνει τ΄αγαπαμε
ακομα κι αν θεος ειναι.......

Σε φιλω.....
Σε φιλω.....
ομορφη νύχτα....
ομορφα όνειρα...
για μια ομορφοτερη αυγη καινούργια

Ανώνυμος είπε...

Τι νόημα θα είχε η μοναξιά που δεν θα ήτανε αληθινά μεγάλη;

Σε όλους μας έρχονται, στιγμές, ώρες ή χρόνοι που βουλιάζουμε μέσα της.

Τρομάζουμε μαζί της κι όλοι επιζητούμε να την ανταλλάξουμε με μια επικοινωνία, με μια συναναστροφή ακόμα και την πιο ευτελή με τον όποιο τυχαίο, άγνωστο, άξιο ή ανάξιο τυχόντα.

Χωρίς να αναλογιζόμαστε πως τις ώρες τούτες τις μοναχικές μεστώνει η ψυχή όταν μονάχη βυθίζεται και κανέναν δεν ανταμώνει παρά μονάχα ότι ή όσα η μνήμη μπορέσει να ζωντανέψει.

Άνθρωπε, μη σε τρομάζει η μοναξιά η μεγάλη, η εσωτερική γιατί αυτό είναι το Μεγάλο το Ανώτερο που μπορείς να ζήσεις ως άνθρωπος.

"Την επιστροφή στην παιδική σου αθωότητα".

Μόνοι είμαστε μέσα στο σύμπαν έτσι ή αλλιώς, όπως και οι στοχασμοί μας.

Μόνοι περνάμε στη ζωή τις χαρές και τους πόνους μας, και γι΄ αυτό εν τέλει ν' αγαπάμε ακόμη και τους πόνους μας.

Η μοναξιά μας κάνει Ανθρώπους.

ΑΝΘΡΩΠΕΕΕΕ!!!

σκέψη... σκέψη... εσώτατη πορεία!

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα, πολύ όμορφα γράφεις τις σκέψεις σου! Σαν σε όνειρο περνά η ζωή μας και οι όμορφες στιγμές μας μένουν σαν μια γλυκιά ανάμνηση που κάποτε μας πονά. Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Δημητρη μου.....
Υποκλινομαι....
Υποκλίνομαι σε ΣΕ.............
σκεψη.....
σκεψη.....
σκεψη.....
Συντρόφισσα στην μοναξια.... .

Φιλω ΣΕ ....
ΦΙΛΩ ΣΕ.....

Ανώνυμος είπε...

@elenitheof....
καλως την μου....
Καλημερα Eλενη μου...
Τα όνειρα μας η μνήμη μας....
μνήμη μας οι χρόνοι μας, οι περελθοντες κι οι μελλούμενοι...
οι χρονοι μας η Ζωή μας....
Αρα;
η Ζωη τα όνειρα μας...
πορευομαστε σ΄αυτα μ΄ αυτα....

ομορφη να είναι η Κυριακή σου
με όμορφα όνειρα στο φως του Ηλιου....
φιλι......

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα κοριτσάκι μου! (sic-αλλά η διαφορά ηλικίας μας μικρή!)
...
υπέροχα λάμπει μέσα μας ο Ήλιος της μοναξιάς όταν δεν τον πνίγουμε.
@Δημήτρη μου: το πρόβλημα το ανθρώπινο, ο εγκλωβισμός σε μια κοινωνικότητα στείρα πολλές φορές, αποστειρωμένη, παγερή. "Οι συναναστροφές που κάνουν τη ζωή ξένη, φορτική"

Ευχαριστώ γιατί κάτι σκεφτόμουν σήμερα για τη μοναξιά και έδωσες μια πλάγια απάντηση.
Υπέρτατος στόχος μας η (επι)κοινωνία. Προϋποθέτει την συχνή συνάντηση με τον Εαυτό.Αλλά που χρόνος πια για τέτοιες ασχολίες;; Οι άνθρωποι βάζουν την ανθρώπινη επικοινωνία χαμηλά στις προτεραιότητες τους.(Ή μήπως έτσι ήταν πάντα;)

Σας φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΜΕΛΗ....
Σεμελη της εσωτερικης σκέψης, καλημερα...
Υπάρχουν στιγμες που μας εγκλωβίζουν στην μοναξια μας κι αυτες ειναι όταν η (επι)κοινωνια με τον εαυτο μας στειρα αποβαινει....
Υπάρχουν στιγμες που παγερη γίνεται η μοναξιά μας ,και μας τυλιγει κι αυτες είναι όταν η (επι)κοινωνία με "τυχόντες άγνωστους αναξιους" παγερη αποβαινει....

Υπάρχουν στιγμες που η μοναξια μας αγκαλια μητρας γίνεται, κι αυτες είναι όταν η επι-κοινωνια με τον καλο εαυτο μας, μας κανει εμβρυα παλι στην μητρα του να κουρνιασουμε....

Υπάρχουν στιγμες που η μοναξια μας γίνεται σύννεφο ζεστου καλοκαιριου και μας ταξιδεύει, κι αυτες είναι οταν " τυχαια συναντάμε άγνωστους Αξιους " και στην ζεστή τρυφερη καλοκαιρινη τους ομιχλη αφηνουμε την....

Υπάρχουν κι αυτες οι στιγμες που η μοναξια μας παρεα έχει Μοναδικη κι ειναι οι Φίλοι μας, οι μεταλλαγμενοι σε αιμα μας, που κυλουν στις φλέβες και που κάνουν την καρδια (εκει, στο στηθος μας ) να χτυπα και να μας θυμίζει οτι είμαστε ζωντανοι...
Οι Φίλοι μας, σκεψεις που κατακλίζουν το μυαλο μας και κάνουν τους κροταφους μας να χτυπουν και να μας θυμιζουν οτι υπάρχουμε σκεπτομενοι....

Όμορφη συνεχεια στην μέρα σου
Σεμελη Εσυ ζεστής τρυφερής καλοκαιρινης ομίχλης....
Φιλι Φιλω Εσενα....

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μας, μακάρι αυτό που βλέπει ορισμένες φορές η ψυχή μας να ήταν ορατό κι απ’τα μάτια μας. Τότε δεν θα καταλαβαίναμε τι πάει να πει μοναξιά...ας είναι, είπαμε ότι είμαστε ακόμη παιδιά!...Ο γιος μου μερικές φορές με φωνάζει «μαμά!», θέλει να δει αν είμαι εκεί, δεν φαντάζεται ότι πάντα θα είμαι εκεί γι’αυτόν ό,τι κι αν γίνει,μπορώ να τον ξεχάσω και να φύγω;
Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι καλή σου εβδομάδα(με τους χαιρετισμούς και της Αναστασίας επίσης!)Θα τα πούμε όταν επιστρέψω. Να φροντίζεις τον εαυτό σου!

Ανώνυμος είπε...

BETTY μου....
Καλη εβδομάδα...
Ξεκινουν οι διακοπες? όμορφα να περάσετε...
Αναστασια μου...φιλια πολλα φιλια...
Τό ίδιο κάνει κι ο Ιάκωβος Βetty μου....
100 φορες την μέρα....
ανασφαλειες (?) ίσως...
ειδικα όταν με βλεπει ή νιώθει οτι χάνομαι μεσα μου....
σε φιλω....σε φιλω...
ομορφα να περάσετε όμορφα πολυ....

Ανώνυμος είπε...

Μια ζεστή αγκαλιά :)

Ετσι για μεσημέρι!
:)
:)

( η αγκαλιά αφορά το ε-μαιλ και όχι τα παραπάνω σχόλια!)

Ανώνυμος είπε...

Σεμελη μου....
Αγκαλια ζεστη γεματη με χαμόγελα κι απο μενα

Ανώνυμος είπε...

Σ’ ένα όνειρο-χορό, υποδοχή μαζί και αποχωρισμός...όλη μας η ζωή, Μαρίνα μου, Όλη.....

Φιλί συνταξιδιώτη ανατολικού....

Ανώνυμος είπε...

ΕΛΕΝΑ μου...
ενα τραγουδι κι ενας χορος ήταν ο αποχαιρετισμος ,κι οχι σε όνειρο....
εμεις οι δυο...μονοι μας.
εκει τα δακρυα,εκει η αγαπη,εκει κι ο πονος...
μόλις τέλειωσε τραγουδι και χορος,παγωσαν. Όλα....
ουτε ένα δάκρυ, ουτε μια συσπαση πονου στο προσωπο, κι αυστηρο απαγορευτικο σε μοιρολογια ανακοινωση βγηκε....

κι....
ετσι έχασα .....(κοινωνικα)
κι....
ετσι κερδισα....( την ψυχη του)

δεν μετανιωσα ποτε....
(ουτε για το "ιδιωτικο" δακρυ , ουτε για το "απογορευτικο ανακοινωθεν")

πιαστο...πεταει προς εσενα...
ξερω οτι καταλαβες...