5.7.07

στο χιόνι του καυσωνα

Ένα παγκάκι μοναχικό βρήκα, και κάθισα μαζί του έτσι, για παρέα..
Του μιλώ για σένα….Ήρθες-ελπίδα…..
έμεινες –χαμόγελα
φεύγω φεύγω είπες - παγωνιά…
Έξω καύσωνας κι εγώ παγώνω.
Τα χέρια με την γνώριμη της απελπισίας κίνηση πιάνουν το κεφάλι…ανακατεύουν τα μαλλιά τα δάχτυλα. Θαρρείς ξαφνικά το κρανίο μαλακώνει….δειλά δειλά τον νου αγγίζουν….να τον χαϊδέψουν θέλουν να τον ακουμπήσουν και να ψηλαφίσουν τις σκέψεις του.

Άλλα προσμένουν… Σκέψεις κι όνειρα να αναγνωρίσουν θέλουν, μα μόνο εσένα αγγίζουν….
Μόνο εσένα ψηλαφίζουν.

Ξεφτίλα φωνάζουν…..
Τα ακούω. Χαμογελώ. Δεν ξέρουν, δεν είχαν καταλάβει..
Ένας νους γεμάτος με μια μόνο σκέψη?
Να τον χαϊδέψουν ήθελαν αγγίζοντας τον.
Τον τυλίγουν και τον διαλύουν τώρα….
Μου διαλύεις το μυαλό μου είχες πει….
Τα δάχτυλα ανταπόδωσαν με σύμμαχο την φυγή σου…Διέλυσες το μυαλό μου…
Κι εγώ παρακολουθώ ακίνητη του καύσωνα το χιόνι να πέφτει …
Γύρω από το μοναχικό παγκάκι κι εμένα , έχει στρωθει λευκό χαλί θλιμμένο
Τραβώ τα χέρια μου. Βίαια τ΄ αποκολλώ απ το μυαλό μου…΄Σκύβω ..Τα βουτώ μέσα στο χιόνι ….
κι αυτό έγινε κόκκινο .
Ξεπλύθηκαν τα χέρια απ την σκέψη σου και έβαψαν άλικο το λευκό του….
Ένα χαμόγελο δάκρυ στα χείλη ήρθε…
Κοιτώ την θάλασσα, κ εσένα μέσα στην βάρκα που “φυγή” βάφτισες να απομακρύνεσαι…
Όμορφα λιμάνια να ναι οι σταθμοί σου…
Όταν το βλέμμα γυρίσεις θα με βρεις εδώ. ;
Όποτε γυρίσεις.!!! .
Όσα χρόνια.!!!
Με το ίδιο χαμόγελο, στο μοναχικό παγκάκι ,με το χιόνι του καύσωνα να γεμίζει μ άλικους χρωματισμούς τον πίνακα μου, αφήνοντας το λευκό του χρώμα μόνο στα μαλλιά μου…..

25 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μου θυμίζει κι εμένα κάτι ένα παγκάκι...Κι έχει δίκιο ο στιχουργός "ό,τι αξίζει πονάει" και συμπληρώνω οπωσδήποτε όμως μια διευκρίνηση "ό,τι πονάει δεν αξίζει πάντα τον κόπο"(αυτό προέκυψε από το δικό μου παγκάκι μόνο!). Σε φιλώ. Τώρα που έχω ηχεία πιάνω και μελωδία! Μ'αρέσουν οι επιλογές σου.

Ανώνυμος είπε...

Με εκπλήσεις για δεύτερη φορά την ίδια μέρα! ! !

Ανώνυμος είπε...

betty μου....
νομιζω οτι σε καποιους μας ,μνήμη και παγκακι ειναι ταυτόσημα...
Οτι αξιζει....ποναει.Εστω και για τον χρόνο που του διαθέσαμε...

Η φωτια με εμαθε οτι αγαπω ή αγαπησα (ακόμα κι οτι μίσησα αλλα έμαθα απ αυτο)στον παράδεισο να το ακουμπω...
Όσο κι αν πλήγωσε...γιατι γνώση εγινε...
Αγάπη κι εννοια για σενα BETTY μου συμπαντικη.......

Ανώνυμος είπε...

adiple....
η πρώτη έκπληξη δική μου...Όταν ένα βαθύτερο βλέμμα σε Σενα έρριξα....
Προσεχε εσενα...
Παντα μια ελπιδα χρειαζόμαστε...
και πιοτερο αυτη την Ελπιδα που κόντρα στο ρεύμα παει..
Μας κάνει καλύτερους....
φιλι....φιλι...φιλια....

Ανώνυμος είπε...

Υ.Γ BETTY μου....
ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ MIST....
Απο εκει....ΔΑΝΕΙΚΕΣ...ΑΝ ΤΙΣ ΖΗΤΗΣΕΙ ΠΙΣΩ ....

@MIST....
Σταγόνα μου....
σε περιμένουμε...

όμορφες εμπειρίες!

Ανώνυμος είπε...

Διαβάσω τις σκέψεις και σε θέτω υπεύθυνη για την απραξία μου.
Έχω σταματήσει να γράφω και μόνο ψάχνω στα ποστ να διαβάσω κάτι καινούριο από σένα, που θα με πάει θλιμμένο, σε τόπους άγνωστους με γεμάτα όμως συναισθήματα.
Το κακό είναι πως δεν ξέρω τίποτα απ’ το δικό σου τόπο, το χώρο που δρα το σώμα και ο νους σου.
Τίποτα δεν γνωρίζω και δεν συναντώ ζωντανό από σένα.
Υποθέτω… υποθέτω τα πάντα, τα όσα σε περιβάλλουν.
Ας είναι, αυτό είναι το ταξίδι μιας θερμής αναζήτησης.

Αχ! ζέστη…

Ανώνυμος είπε...

Μέσα από ένα τόσο σπαραχτικό κείμενο,
αβάσταχτο και προσπελάσιμο ταυτόχρονα, έτσι όπως η μαρίνα γ. ξέρει να αποθέτει, είναι τόσο όμορφο ν’ αφουγκράζομαι την υπόλοιπη παρέα να κουβεντιάζει, τόσο γλυκά, τόσο ανθρώπινα, είναι σα να ζει στο ίδιο ευάερο σπίτι, τη στιγμή που εγώ ο ίδιος σωπαίνω για να διδαχτώ από την πείρα των αγαπημένων, να χαϊδέψω με αγάπη την έκφραση των ματιών τους ως ει παρών, λες και κάθομαι στο ίδιο τραπέζι, στο ίδιο σαλόνι, στην ίδια παλιά βεράντα, έτσι όπως πέφτει αργά αργά και χάνεται το εκτυφλωτικό φως άλλης μιας μέρας.

καλησπέρα μαρίνα γ.
καλησπέρα adiple
καλησπέρα Δημήτρη μου,
καλησπέρα betty

Ανώνυμος είπε...

ΔΗΜΗΤΡΗ....
ΔΗΜΗΤΡΗ μου
τι να πω τώρα εγω?
μα τι μου γράφεις?
εγω?
όλα αυτα?
Ο συγγραφεας της Υπατιας , του χρώματος..., των αδιέξοδων ερώτων...., της δύσκολης αγάπης...., των γυναικών του κόσμου......, της γοητεία της δευτερης φύσης (μας)......., του Υστερογραφου μιας συγνώμης (που όλοι κάπου οφείλουμε).......
ψαχνεις εμενα¨?
ΕΣΥ?

Την μιση μου "ζωη" την πέρασα σε ένα "αναπηρικο καρότσακι"...
εκει πάνω αναπηρα συναισθήματα προσπαθουσαν να βγουν απ τις ιδιαιτερες ικανότητες τους και να γιατρευτουν....

Εσεις οι γιατροι!!!!!....

Εσεις τα καταφέρατε στα ποδια τους να σταθούν και να κάνουν βήματα,και μετα άλματα,και μετα να μάθουν να πετανε...
Εσεις.....ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ της ψυχης σας και των ψυχων μας....
Πνοη δώσατε σε ενα σώμα που απλα ειχε κίνηση....Αδειο όμως....

Εσεις....και παραμένετε και επιμένετε, Ζωη να δίνετε μ΄ ανασα, στο Ειναι μας να φυσατε για να πάρουμε ζωή...
Δεν κάνω τιποτ΄άλλο εγω , μυρικάζω την ανασα που μου δωσατε....αναμασώ την πνοή που μου εμφυσησατε....

ΘΕΟΙ?
Ναι θεοι...
Ευλογημένοι απο θεο κι ανθρωπους....
Ο χώρος μου, ειναι ο χωρος σου Δημητρη....
Εκει κινούμαι...
εκει ζω και υπαρχω....
στον χωρο σου...
στον χώρο Σας...

Εξω απ αυτον....αναπηρη

Φιλω ΣΕ

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ ΣΕ ΣΕ.....

Ανώνυμος είπε...

Ήρθα να γράψω στο χιόνι της καρδιάς σου...
με χρώματα που τραγουδούν πως τα πουλιά έβλεπαν ψηλά από κείνο το παγκάκι,όλη την αγάπη να λιώνει... να εξατμίζεται, να γίνεται φως.. να φωτίζει τα σκοτεινά μονοπάτια του φοβου!!

Είμαι εδώ. Δεν ξέρω π ω ς, δεν ξέρω ακόμα γ ι α τ ί,
όμως
για κάποιο λόγο
ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.

Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΝΝΗ μου...
Γιαννη μου....
δε ξερω τι να πω....
στη γραφη σου εχω υποκλιθει πολλες πολλες φορες...
ΕΙΣΑΙ Φιλος....
ΕΙΣΑΙ Αγαπημενος...
ειμαι λιγη .....μπροστα Σου

΄Ο,τι εγραψα στον Δημητρη....
κι εσυ το ξερεις πολυ καλα αυτο....

Σε αγαπαω!

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΜΕΛΗ...ομορφης ψυχης
ΣΕΜΕΛΗ μου...

Ειπα σε καποιον πολυ αγαπημενο..."μετραω στιγμες μαζι σου"
Τη στιγμη που το έλεγα αναλογιζόμουν και το βάρος των στιγμων του....Κι ήταν πολυ μεγάλο...

Στιγμη και χρόνος.!
Μια στιγμη μαζι του ,ενας ανθρωπινος χρόνος. Τοσο μεγαλη!

Μετρω στιγμες αναγνωσης μαζί σου...
κι ειναι μεγαλες....

Σε ευχαριστω που εισαι εδω...

Μη ρωτας το γιατι...
Καποια στιγμη θα απαντηθει....

Εισαι εδω...
Ειμαι εκει...
Ειμαστε....
Βρισκομαστε....

ΦΙΛΙ ΦΙΛΩ ....Εσενα

Ανώνυμος είπε...

Όλοι είμαστε εδώ γι αυτό ακριβώς το λόγο, τίποτα δεν γίνεται τυχαία, για να ενώνουμε τις αισθήσεις μας και δεν είναι λίγο αυτό αν αναλογιστεί κανείς πόσο δύσκολες είναι σήμερα οι ανθρώπινες σχέσεις και η επικοινωνία.
Αχ! μου αρέσετε όλοι, είστε ευπρόσδεκτοι από καρδιάς.

Καλά να είστε, Καλά να περνατε...

Μαρίνα μας...
Γιάννη μας

Σεμέλη μας...
Νικολα μας
adiple, mist, Ηχος πλάγιος μόνος, maya μας

Ανώνυμος είπε...

...ελπίζω ...όχι... Μαρινακι...θέλω να ξεκολλήσεις από το παγκάκι!!!...
κατα τ'άλλα το κείμενο ήταν μια ζωγραφιά...όπως πάντα...
δικό σου;

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου.....
δικο μου ματακια μου δικο μου...

οταν ΚΑΠΟΙΟΣ ειπε φευγω....

δυσκολα το ακους....
ποιο δυσκολα το αποδεχεσαι....

ποναει...
για παντα

Δεν θελω να φυγω απ το παγκακι Αναστασια....
θελω καθε που
πίσω κοιταζει να ειμαι εκει....

Αναστασια μου,υπαρχουν κι όμορφοι πόνοι...
πιστεψέ με...
σε φιλω ματακια μου....
πρωτόφιλη ΕΣΥ...
ομορφη αυγη να σε βρει....

Ανώνυμος είπε...

Πράγματι, Μαρίνα μας, υπάρχουν όμορφοι πόνοι... αυτοί που προέρχονται από πόθο να γεμίζουμε κάθε μικρή ή μεγάλη πτυχή της ψυχής μας...
Κι εγώ που αρκετές φορές έτυχε να δηλώσω φυγή, είμαι ακόμα εδώ κι ας...

Κι αστα να πάνε...

γλυκά όνειρα...

Ανώνυμος είπε...

ΔΗΜΗΤΡΗ μου...
ξενυχτας κι εσυ!...
γραφεις?
ελπιζω ΝΑΙ
..................................
Ο πόνος ειναι πολυ προσωπικο συναισθημα.

περνωντας μεσα απο φωτιες έμαθα να τον ξεχωρίζω...
σ΄αυτην την πορεια κατάλαβα οτι ο πιοτερο γλυκος πόνος,ειναι ο πόνος που οι αγαπημενοι σου προσφερουν...
Οσο πιο πολυ αγαπας τοσο λιγότερο πόνο νιώθεις...

ειναι πολυ ομορφο αγαπημενε μου Δημητρη να λες φευγω και να μένεις ....
Το εχω κάνει πολλες φορες....

εχει μια διαφορετικη γευση αυτη η αναίρεση της αποφασης μας....
μια γευση τοσο ιδιαιτερη που αν πραξη κάναμε την αποφαση μας δεν θα την νιωθαμε, δεν θα την γευόμασταν...
μια εμπειρια που σπανια δινουμε στον εαυτο μας...(και φταιει το Εγω μας γι αυτο)

γλυκα όνειρα Ποιητη μου..
φιλω σε....

( ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΗ ΣΟΥ ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ.... ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
ΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΦΕΡΝΕΙ)....
Φιλω σε Ποιητη.....

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου (μου επιτρέπεις την κτητική αντωνυμία, δεν έχει κτητική έννοια , μόνο της σύμπνοιας έχει...), να ‘ξερες μόνο πόσα απ΄ αυτά που περιγράφεις ζουν στην ψυχή μου. Περπατώντας στην πόλη, συχνά χωρίς σώμα, με παρασέρνει ο αέρας, εδώ κι εκεί... κι είμαι ανίκανη ν΄ αντισταθώ και συχνά μένω άπραγή... κι είναι ένα παγκάκι που κάποτε υπήρξα εκεί, ένα λουλούδι που κάποτε μύρισα, μια βροχή που κάποτε έσβησε τους πόθους μου... και γίνονται άγκυρες, και με γυρίζουν πίσω... στην ύπαρξη... Δεν μπορώ να ξέρω... μπορώ όμως να πω «σε νιώθω»... εξ΄ου και η κτητική αντωνυμία της αρχής και του τέλους... που σπάει την ανωνυμία.... Μαρίνα μου....

Ανώνυμος είπε...

Ότι άλλικο στον πίνακα, αποτύπωμα αφήνει, δύναμη και πάθος του προσδίδει, κι ας μονάχο στέκει. Παρασέρνει, μαγνητίζει, θωπεύει. Αλί σ' εκείνον που κενή τη θέση κρατά, ψηλαφίζοντας την άκρια μονάχα.
Σ'ακούω, χαμογελώ και φωνάζω, να αγγίξω θέλω, ορατή σ' εμέ, ακόμη και στο φευγιό σου, τις σκέψεις σου ν' αφουγκραστώ. Κι' εκείνες που πονούν στο βαθύ μπλέ της θάλασσας να ξεπλύνω.
Σ' ενα μοναχικό παγκάκι... άλλικα βαμμένο, μια φιγούρα δειλά- δειλά... εκείνη της ομίχλης, αν αναστάτωση δεν επιφέρει, συγκάτικος να γίνει...
Και το λευκό χρώμα στα μαλλιά δεν με φοβίζει. Το λευκό περιέχει όλα τα χρώματα στα σπλάχνα του.
Καλό σου Καλοκαίρι.

Ανώνυμος είπε...

Υ.Σ.
Από αύριο δεν θα μπορώ να σου γράφω.... όμως θα σε πάρω μαζί μου.... ταξίδι.
Έλα πάμε.
Φιλί.

Ανώνυμος είπε...

@Ελενα μου...μ αρεσει η κτητικη αντωνυμια όταν την απευθυνουν σε μένα... Με μελώνει, με ζεσταινει.Ακόμα κι ως κτίση, πόσο μάλλον ως συμπνοια...

Όταν διαβάζουμε με τα μάτια της ψυχής,( κι όχι μ΄αυτα που όλα τα ασχημα μη εύμορφα κατα το πληθος καθημερινα βλέπουμε), μας συμβαινει να συναντιόμαστε οι ανθρωποι...Αυτοι που πρεπει να συναντηθουν καταλαβαίνονται και το πράττουν...Ετσι κι εμεις συναντηθήκαμε....
Κι ειναι αυτο το μόνο φωτεινο στο γκριζο που σ΄αρκετους βαμμενο ειναι το φοντο τους....
Το βάλσαμο και το φιλι σου τα κρατω καλα φυλαγμένα...
φιλω φιλω....

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ μου....
ελα.....
ομίχλη Εσύ συγκατοικος στο μοναχικο παγκακι που έπαψε σε μια τοσα δα στιγμούλα μονο να στεκει, να θυμαται και ν΄αγναντεύει το βαθυ της θάλασσας, ζεσταθηκε,μέλωσε,κι αν το χιόνι γύρω του δεν λιωνει, ειναι γιατι απο χρόνους πολλους, χιονιαδες το εστρωσαν,ομως μαλακωνει και λιγώνεται....
Ελα ... μετα το περιδιαβα σου στα μονοπάτια της Κινας...
Εμπειριες και εικονες ακουμπησε τες...
Αποδοχη θα βρεις....
και βλέμμα που όλα με ανυπομονησια παιδικη θα ρουφα τις εικονες, τις γευσεις τους, την μουσικη τους, το άρωμα τους...

Μαζι σου Σταγόνα μου...
Μαζι σου στο ταξιδι...
ετσι όπως σου εγραψα πριν, στο δικο σου τετραδιο....

όμορφα να δεις...
ομορφα να φερεις πισω...
το παγκάκι εκει περιμενει...
ν΄ακουσει και να γευτει εμπειρίες,
να τις φυλάξει στα σπλαχνα του λευκου των μαλιων του..

φιλι φιλω Εσενα...
μεχρι να γυρισεις....

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα, Γιάννη, Δημήτρη εσας τους τρείς μαζί σας έχω ταυτίσει.
Θέλω μέρες να σας ευχαριστήσω που με δεχτήκατε στην παρέα σας.

Σας διαβάζω και ηρεμώ.
Σας διαβάζω και ταυτίζομαι. Νιώθω να βρίσκομαι στην ίδια συχνότητα. Με τους ίδιους πόνους. Τις ίδιες τάσεις φυγής. Τις ίδιες ελπίδες...

(Μαρίνα η μουσική είναι από το blog του Αγγελου Σπύρου: http://aggelosspyroy.blogspot.com)

Ανώνυμος είπε...

adiple....
M΄αρεσει η ταυτιση που μας έκανες...
Με τιμά παρα πολυ...
όπως τιμη και χαρα νιώθω όταν σε αντικριζω εδω....

Ταυτίζομαι κι εγω πολλες φορές με ότι γραφεις....Σε ψαχνω...Να αναγνωρισω και να ψιλαφήσω κοινες αισθησεις...κι ευκολα τις βρίσκω...
Να εισαι καλα adiple που έρχεσαι....


Τα τραγουδια του Σπύρου είναι στο δευτερο ραδιοφωνάκι....
του τα "έκλεψα " κι εκεινου :) :).....
αυτο το άφησα με επιλογη ακροασης απ τους φίλους που ερχονtαι επισκεψη.....Τόν Σπύρο τον επισκεπτομαι κάθε μερα, όπως κι όλους σας που είστε αναρτημενοι στους ιδιαίτερα αγαπημενους μου....
Το πρωτο ραδιοφωνακι ( αυτο το γκρι , ξέρεις )παιζει την μουσικη την κλεμμενη απο MIST.........
και σας καλωσοριζει με το που ανοιγεται το πομολο της πορτας μου....
φιλι adiple μου....
φιλι φιλια φιλω.....

Ανώνυμος είπε...

Που είσαι γλυκιά μου;; "μαζευόμαστε" στου Γιάννη απόψε.
και έχουμε να ετοιμάσουμε διάφορα!! ::) πέρνα να σου πει τι χρειάζεται!

Α! πες και στο Δημήτρη!!

Φιλάκιαα!!

:)

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΜΕΛΗ μου ..ερχομαι.
χαθηκα γιατι ετοιμαζα διαφορα...
θα τα δεις στον Γιάννη....
Ο Δημητρης αν ειδε την προσκληση, θα ερθει σίγουρα....κι όχι με άδεια χερια...
φιλι φιλω Εσενα ομορφη μου,,,,