2.7.07

στον παραδεισο εχω σημαδέψει ενα νησι.....Απαραλλαχτο Εσυ.

Το μονογραμμα.....


θα΄ρθει μέρα
μ' ακούς
Να μας θάψουν, κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα,
μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά,
μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει
Στα νερά ένα ένα,
μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ,
μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία,
μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς


Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά
και νεκρώσιμους ψαλμούς

Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ' ακούς
Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μια για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς
Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς

ΣΕ ΕΣΕΝΑ....ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΤΟΝ ΥΠΕΡΤΑΤΟ.... ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΜΕΤΑ (ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΕΤΡΙΝΑ)... ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ...ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ..
2 ΜΑΗ 2004................................................



ΑΓΑΠΗ (Μεγάλος θυμός)

Πόσο πολύ σ αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις
απ την ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες και χάθεις
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά

πόσο πολύ σ αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις


κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι εγώ πως θα ξανάρθεις
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
αιώνια θα το τραγουδώ
και συ δεν θα το μάθεις
πως οι στιγμές που μου δώσες
αξίζουν μια ζωή…..

πόσο πολύ σ αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις
Σ΄ Εσενα εκει....ΑΓΓΕΛΕ μου.
Aποσμασμα απ το Μονόγραμμα του Ο.ΕΛΥΤΗ
αποσπασμα απτο ποιημα Αγαπη Κ.ΠΑΙΖΗ

20 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

...συγκλονιστικό...
....
σα να στάζει ο πόνος στης καρδιάς την πληγή
και να της τραγουδά μοιρολόι αγάπης και αιωνιότητας...
....
.....
:(

Ανώνυμος είπε...

Μαρινάκι, λίγο άσχετο με το post αυτό που θα ρωτήσω. Θα ήθελα να μου εξηγήσεις ποιές/ποιοί είναι "οι Κήρες" ώστε να καταλαβαίνω καλύτερα τι εννοείς μερικές φορές. Η Αναστασία προετοιμάζει τις διακοπές της γιαυτό και η σχετική βουβαμάρα! Είδες τι πάθαμε, καλά τα άστρα και η φύση αλλά δεν τρώγονται...!Φιλάκια,καλή σου μέρα.

Ανώνυμος είπε...

....
κι αυτή η μουσική
είναι σαν ψαλμωδία στην εκκλησία του ΧΡΟΝΟΥ...
ο χρόνος, μια ανάσα - πριν και μετά την αιωνιότητα...

ένα γλυκό χαμόγελο για σένα,
μέσα από την καρδιά μου!!

Καλό μεσημέρι γλυκιά μου.

Ανώνυμος είπε...

betty μου καλησπερα....Οι Κήρες κατα τον Ησίοδο ήταν πνευματα του θανατου και της εκδικησης...εγώ εννοώ τον κακό μου εαυτο...ας πουμε την μαύρη του πλευρα... Τις άσχημες σκεψεις μου...Μ΄αυτες παλευω...
...................................
Το κειμενο ισως να μην χρειαζεται σχολιο...
Του το όφειλα ένιωθα,και το έπραξα...ας πουμε οτι Του αναψαμε ένα κερακι όλοι μαζι...
...................................

Η Αναστασια μας λειπει,και να της δώσεις παρα παρα πολλα φιλάκια. Πολλά πολλα....
...................................
Να δώσεις φιλιά στον Φιλιπ και πολλα πολλα φιλάκια στον Γιαννακο σου.......
καλο απογευμα Μπετούλα μου....
σε φιλω.....

Ανώνυμος είπε...

Σεμέλη μου...τι να πω! Μ.ΧΑΤΖΗΔΚΙΣ
Αφήνομαι στην Μουσικη του και ταξιδεύω...Παντου...ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ τον παρελθόντα μα και στον μελλούμενο...
Γλυκεια μου Σεμέλη.......
Σ΄ευχαριστω.....
Για όλα....ΤΑ ΌΜΟΡΦΆ ΣΟΥ
ΦΙΛΩ ΦΙΛΩ ΦΙΛΩ....

Ανώνυμος είπε...

τώρα,... εγώ γιατί θέλω να κλάψω διαβάζοντας το και ακούγοντας το dust in the wind....
...φιλιά πολλά Μαρινάκι...

Ανώνυμος είπε...

Αφήνομαι... να σεργιανώ, και μ' όλα τα όμορφα που αποτυπώνεις.

Ανώνυμος είπε...

Αααχ, κλέφτρα, κλέφτρα,
Παλιοκλέφτρα….
….της καρδιάς μας…

Ανώνυμος είπε...

@cook the book, το Dust in the Wind είναι το αγαπημένο τραγούδι της ζωής μου, το πιο καθοριστικό και σημαδιακό τραγούδι που το βάζω πάντα σε μεγάλες δύσκολες στιγμές της ζωής, καλές και κακές!

Καλησπερούδια παιδάκια!!
:)
:)

Ανώνυμος είπε...

για μενα είναι επιστροφή στην τρέλλα των φοιτητικών μου χρόνων...το άκουγα πολύ τότε και ιδιαίτερα στο πρωτο έτος...μαζί του επιστρέφουν όλα εκείνα τα ξεχασμένα συναισθήματα...σα να γίνομαι πάλι 20 χρονων...
καλησπέρες κι από τα μέρη μας..ιδιαίτερα δροσερά απόψε :)

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα φοβηθούμε,
Χέρι-χέρι θα βαδίσουμε,
ειρηνικά θα ζήσουμε,
μέσα στην καρδιά μου βαθιά
πιστεύω πως κάποια μέρα
θα υπερνικήσουμε
Joan Baez.

Ένα δάκρυ κύλησε στην άκρη της ψυχής μας, ένα δάκρυ γλυκό γεμάτο από τις μνήμες σου.

Κι ας λέει η Αγνή: πως, οι οδυνηρότερες στιγμές που υπάρχουν στη ζωή είναι να σκέπτεσαι με αγάπη το παρελθόν...

Μαζί, μαζί στο αύριο
μέρα τη μέρα στο μέλλον..

φιλί... φιλί... ζεστό...

Ανώνυμος είπε...

Αναστασια μου? Cook μου....Μου έλειψες...
Τις μουσικες τις πήρα απο mist....
για άλλη μια φορα αποδεικνύεται οτι τίποτα δεν γίνεται τυχαια...
Οχι δακρυα Αναστασια μου....
Αν κι όταν ενα κερι...Φλογα τιμης και μνημης (μου)....
φιλω ...σε φιλω.
Μου έλειψες κοριτσακι :)

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ MOY...σου κλεβω τις μουσικες σου...
mist μου...Οπως έγραψα και στην cook τίποτα δεν γίνεται τυχαια...
Με σεργιανας κι εσυ...και μάλιστα με εικόνες όμορφες του πίσω , και εικονες ελπίδας του μπροστα....
Να εισαι καλα ΠΑΝΤΑ
σταγονα μου, το μελάνι σου να μας αφήνεις .....
ομορφο βραδυ,
με ομορφότερη αυγη να εχεις

Ανώνυμος είπε...

Γιάννη μου....Η δική μου ειναι απο πάντα δοσμένη....
σε σενα...
για σενα ηχώ μου...
φιλι....

Ανώνυμος είπε...

ΣΕΜΕΛΗ ΜΟΥ....ομορφια μου.
ειπαμε
Τίποτα δεν γίνεται τυχαία...
Ηρθες....
φιλω φιλω φιλω.........

Ανώνυμος είπε...

Γλυκειά μου Μαρίνα,επειδή δεν έχω ηχεία χάνω πολλά...καλύτερα, γιατί είμαι και στο γραφείο κι αν μας πάρουν τα δάκρυα... μόνο από τα σχόλια κατάλαβα. Χαίρομαι που είμαστε όλοι εδώ τώρα για σένα!!
Πάντως και το μυαλό μια μηχανή είναι, καμμιά φορά κολλάει(δίκαια ή άδικα δεν έχει σημασία)θέλει λίγο σπρώξιμο από φίλους που "ξέρουν απ'αυτά"...για να παίζει σωστά τη μελωδία! Σε φιλώ , καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Δημήτρη μου...Αγαπημένε μου και Φίλε μου...
Η Αγνή λέει κάπου ( η Αγνή λέει πολλα)...
"είναι βαρύ το φορτίο της μοναξιάς όταν γνωρίζεις πως υπάρχει μια ψυχή να σε σκέπτεται.Νομιζω πως έχω σταματησει να βλέπω όνειρα....
Μόνιμα βρισκονται πίσω, στο παρελθον,σε αυτα που έζησα.Τίποτα πλέον δεν μπορεί να οργανωσει το μυαλό μου για το μέλλον....."

Μαζί μαζι στο αύριο Δημητρη μου
μέρα τη μερα στο μέλλον
ότι το μυαλο αρνείται να οργανωσει,έρχονται οι Φίλοι, να το βάλουν σε τάξη...
ΦΙΛΩ ΣΕ.............
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ.............
ΑΓΑΠΩ ΣΕ.........

Ανώνυμος είπε...

Betty, αχ Βetty του σύμπαντος κόσμου...ΓΛυκεια μου γλυκεια μου Βetty....
Όταν το μυαλό κολλάει έρχονται οι φίλοι και μπροστα το ξαναβάζουν....
Κι εγω ειμαι χαμογελαστη πια....που σας βρηκα.
Μάλλον με βρήκατε ...Η Αναστασία πρώτη...
Πρωτόφιλη στην μεγάλη τεράστια αυτη γειτονιά που αποφασίσαμε να έρθουμε....
ΣΕ φιλω....
καλό βράδυ γλυκεια μου γλυκεια μου ,ΒΕΤΤΥ.....

Ανώνυμος είπε...

Μαρινάκι... σε βρήκαμε...σε πιάσαμε και.. δεν σε αφήνουμε να φύγεις :)
φιλιά δροσερά,απόψε,σε σενα και τον γιόκα σου
ΧΟΧΟ

Ανώνυμος είπε...

Αναστασια μου....ομορφη μου Αναστασια...
Τι να σου γραψω εσενα...Εσυ πρωτη μ΄επιασες απ το χερι...κι οδηγεις.
πρωτοφιλη...
σε φιλω....σε φιλω...