'Ακουσε...'Ακου σιωπή

Άκου…άκου τ΄αηδόνι*
Στα στερνά καταλάβαμε ζωή …Ποιητή

Πάμε να ριχτούμε στο χυτήριο των κορμιών;;
Εκεί στην ρέουσα ενέργειά μας
Εκεί που τα σώματα μυσταγωγούνται σοφία
κι η ψυχή χορεύει μαζί με δαίμονες κι Αγγέλους
Αγέχορος πάντα σε αμφίσημο χορό....
Να λιώσουμε ο ένας τον άλλο…
Σε νοτισμένο αλμύρα σεντόνι να φυτέψουμε ζωής συνέχεια ξανά…
Φορώ των νιάτων τη στολή…

Σε καλώ σε προσκαλώ σε προκαλώ
Σου πετώ το μαύρο των ματιών σου που δανείστηκα μια νύχτα
για μια νύχτα….
Το μαύρο των ματιών σου…
που…
έμελε να το φορώ στο “πάντα” των στιγμών μας….
Σε καλώ σε προσκαλώ σε προκαλώ
Σε παιχνίδι δικό μας…μόνο δικό μας
Με κώδικες και τρικλοποδιές αγαπημένες...
Άκου…άκου το χιόνι…
Στα στερνά μαθαίνουμε του Έρωτα σιωπή καλέ μου….
Στων λύκων τις αυγές…γνωρίσαμε κορμί σε κορμί να χυτεύεται…
Άκου…άκου.. το μεθυσμένο νυχτοπούλι
" από τέφρα κραυγαλέων ερώτων φύλαξε με"
Στων λύκων την αυγή …κραυγάσαμε ζωή….
Άκου….άκου τη συννεφιά…
Ιερογλυφικά αγάπης λόγια… σε ζωγραφίζει….
Φύλαξε με απ΄ την κραυγή της φωτιάς….
όταν παγώνει…

.................................................................................................................

*Κ.ΒΑΡΝΑΛΗΣ....ΑΠΟ "ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ"

..........................................................................................................................................................................

Καποιος ψιθυρισε...."για το καλο σου"

τραγουδι..."φθινοπωρινος σκυλος".. Τανια Τσανακλιδου απ΄το "μουσικο κουτι"

foto....deviantart http://pirate-queen.deviantart.com/art/Nightingale-63253217

γελαστοί και γελασμένοι.... εφιάλτες

καρφώνεις βλέμμα, πακτώνεις τη σκέψη σε πέτρα χτισμένη....

Σου....
Ψιθυρίζουν οι τοίχοι, αγωνίας "πρέπει"
Φτύνουν τις ζωγραφιές τους…
Αυτοφυούν σοβάδες - δάχτυλα με νύχια λάμες…
Να σκίσουν πόνους εσωτερικής ύφανσης ....
Λάμες βαμβάκια…
Και.....

δεν έμαθες ποτέ μικρό μου
ότι το ατσάλι …σ΄ ατσάλι μεταλλάσει….
και τους εννενήντα εννέα πόνους που κυλούν στις φλέβες….
εκατόν ένα τους κάνει…
Σου καρφώνει τον πόνο, το σκληρό του σίδερου, στα έγκατα ...
Σου μεταλλάσει τις φλέβες σε ηλεκτροφόρα καλώδια…
κι ιόντα ηλεκτρισμένα κυλούν πια μέσα σου…
Πρωτόνια και νετρόνια…θετικά.. κυτταρικός πυρήνας γίνονται
Και....


Περιτριγυρισμένα με αρνητικά φορτία…μορίων ψυχής
"πυρρίχιο" νανούρισμα σου ψάλουν...
Πρέπει πρέπει πρέπει πρέπει
με τύψεις με τύψεις με τύψεις με τύψεις
Να πονάς να πονάς να πονάς να πονάς….
Και.....

Μάσκα σε ντύνουν βενετσιάνικης αποκριάς
Κήρων χαμόγελο στα χείλη σου καρφώνουν
Να χαμογελάς…να χαμογελάς…να χαμογελάς…
με τύψεις με τύψεις με τύψεις….
Και...

σε "πυρρίχιο κύκλο " σου τραγουδούν...
κλάψε παλιάτσο! κλάψε....

Το δικό σου δάκρυ
εμάς κάνει,

Να γελάμε να γελάμε να γελάμε να γελάμε
......................................................................................................................................

*Κάποιος ψιθύρισε (ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ).!!!!.."" και ματιές μακρυά από τοίχους"
*τραγούδι...Azam Ali ψιθυρίζει...."la serena" .. η maya ξανα...κι ευχαριστώ της στελνω
*foto...deviantart http://twisted-muffins.deviantart.com/art/Cry-45389158

.........................................................................................................................................................................

στον ΤΑΚΙΖ.....(Ξέρει γιατί)

χωμάτινο μέτωπο....

Το "ψευδές" και "ψευδεπίγραφο "της ύπαρξης μου…
Φυτεύω σε άστεγο χώμα
σε διψασμένη για κόκκινο γη
για να φυτρώσει
αγκάθι δακρυσμένο Αγάπη…
Για να θεριέψει στην φωτεινή σκιά Σου…
Μεταλλαγμένο σε ακάνθινο στεφάνι
καρφωμένο σε άυλο μέτωπο…
Να ματώνει ελπίδα διαρκείας….
Να κυλήσει δροσιά , παράκληση σε ορεσίβια γυμνά μάγουλα…
Να κραυγάσει…πρωτόλεια ικεσία διαμονής
μείνε… Μείνε….
Να απλωθεί σε χάσκουσα παλάμη
κι από σοκάκια
δάχτυλων να προστάζει φυγή….
Φύγε…φύγε…φύγε

Μα πάλι, εκείνο........

επιμένει......
Nα κλείνει τους ανθισμένους αισθητήρες ακοής
Ν’ ακούει μόνο αίμα που κυλά στου μίσχου του τις φλέβες…
"Εδώ φυτεύτηκα…εδώ δροσιά μετάλαβα…
Εδώ ζωή ήπια…

ΕΔΩ....
Θα μείνω…. Εδώ.....

Θα Μείνω…
Στο άστεγο τούτο χωμάτινο μέτωπο…"

....................................................................

*καποιος ψιθυρισε..."με νευριάζεις"..

* ακουγεται το ...-Silent Goodbye.....Ennio Morricone

* foto..... απο deviantart....(http://visceral.deviantart.com/art/Limbs-23443527)

Για πες....Θάλασσα

-Ακουμπώ λέξεις…ψηλαφίζω γη Ανθρώπου

Στάζουν αίμα τα ακροδάχτυλα

"Το αντίξοο επουλώνομαι" ταυτόχρονα με την "αναγνώριση της δίνης" που με ρίχνεις.

Στροβιλισμένη κι αιρούμενη…..σε επικίνδυνη πτήση και σε μια κατάδυση σε έγκατα ψυχής...

Με πιάνεις απ το χέρι….και με οδηγείς ( χωρίς ανάσα )….στο απίθανο του Παντού

Στο υπέρμετρο του Πάντα….

Για πες…..

Πες θάλασσα…

έμαθα να σε ακούω…

.Να βυθίζομαι …στο πειραμύθι των εκατό πόνων

με πόνους εκατό να κυκλοφορούν στις φλέβες…

Σε κοιτώ στα μάτια…

έτσι έμαθα…δεν γίνεται αλλιώς…μήτε "αλοιώς" γίνεται…

έτσι έμαθα με εσένα… έτσι με έμαθες θαλάσσα...

"Πάμε στο κάλπικο του Μίδα παλάτι";;;

ναι...ναι....

έτσι πρέπει να ακούμε τα "πειραμύθια…"της θάλασσας..

Ανάποδα…

Κι ο κύκλος να ξέρεις …το ξέρεις…κλείνει ρουφά

κι αγκαλιάζει ότι ατόφιο στο "κάλπικο" βρίσκει…

και το αγκαλιάζει "πάντα"…του ξεδιψά το αιώνιο Είναι του…

Και...περιμένω

Σκοτείνιασμα στο βάθος των ματιών…περιμένω…

να ανακαλέσεις Εσύ....

το ΕΣΥ του όλου και των όλων ΕΓΩ…
Να κολυμπάς….να ΕΙΣΑΙ…...

.....

Θάλασσα….

.....

μόνο εσύ ….μονο Εσύ

τέτοιο εξαγνισμένο πειρα-ματένιο «πειραμύθι»….
Πείρας αρχέγονης…

αιώνων τόσων…τόσων όσων υπάρχεις...

υγρό στοιχείο που γεννά ζωή , που ντύνει σαρκίο το άυλο της ψυχής..

Υγρό στοιχείο …που καρφώνει νου σε γυμνή ψυχή

που πλέκει....

το φωνήεν και το σύμφωνο σε συντετελεσμένο έρωτα…

κι υπερσυντέλικος Αγάπης

να ντύνει μουσική υπόγειου θαυμαστικού!

Παραμύθι….πειραμύθι…
το φωνήεν και το σύμφωνο….σε συντελεσμένο πια έρωτα…
πείραμα έρευνας ψυχών επίγειων υπογείων…λευκόμαυρης υφής

εκπαιδεύομαι…

σε μάθηση βυθού Ωκεανού

άφωνη...διαβάζω...βουτάω...βγαίνω στεγνή...ξαναβουτώ...βγαίνω ματωμένη...

στη χούφτα μου κρατώ...ματωμένα ρήματα και δακρυσμένα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ

λέξεις ουσίας...

πλημμυρισμένη πορεύομαι μεσάνυχτα...με πανσέληνο ήλιο

ανάποδα να γίνουν όλα...

ανάποδα

Εδώ λέω…εδώ…

Εδώ πάντα…

πλαστό τόσο , όσο κι επίπλαστο…

Αληθινό τόσο…όσο το " καλημέρα" καθημερινού ήλιου…

Έχει σημασία;;;

έχει θάλασσα;;;

έχει;;;

Τα αισθήματα και τα συναισθήματα, μεθυσμένα καλέσματα θα πω εγώ,

χρόνου ήπιου με τον χρόνο τον εντός…

του καθενός μας...

Βουλιάζω, επιπλέοντας με σωσίβιο την ουσία…

Την δική σου ουσία…

κλείνω τα βλέφαρα…ν΄ αποθηκευτώ στις λέξεις..

Κι αν αποκοιμηθώ …..

Μη φοβηθείς….μη σταματάς το “πειραμυθι”

Είναι γιατί στο σκληρό του όνειρο, θέλω να αφεθώ…..

Κι αν ανίκανη στέκομαι στην αυγή,το όνειρο να σου διηγηθώ
Είναι γιατί….
Τα δάχτυλα…δεν μπορούν να στο ψιθυρίσουν…

ανίκανα κι άφωνα και τούτα μένουν…. `

Κι εγώ…εγώ…

Με κραυγές μόνο σύμφωνων … να σου φωνάζω "καλημέρα "

ν΄αγκυροβολώ….σε μουσική και λέξεις….

Με ακοή και όραση άγκυρες
Στην θάλασσα σου….

Θάλασσα (μου)…..

Αγριεμένης χαράς ….ΩΚΕΑΝΕ!!!!!!!

.........................................................................................................................................................................

* αφιερωμένο....στην maya την θάλασσα ...με σπονδές χίλιες

ΞΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ.....

**ακούγεται το..."a chantar m’er» με την azam ali (που το εμαθα απ΄την maya...άλλο ενα "ευχαριστω"... δηλαδη..

***ολα τα "μπλε"γραφές ...MAYA' S (της θάλασσας γραφές)

σκηνές εντατικής

Ασθενοφόρου σειρήνα…

Σκηνές εντατικής...Φορείο σε τρελή πορεία….

-Άκρη… στην άκρηηηη….
-Φεύγει… φεύγει....χάνεται...
Αιμορραγεί …. Αγάπη
Αιμορραγεί…..τρόμο
Αιμορραγεί…...πόνο

Αιμορραγεί …..ανάσες
Αιμορραγεί…..έρωτα
Αιμορραγεί…..φιλία
Αιμορραγεί….προδοσία
Αιμορραγεί…..φιλί
Αιμορραγεί ….δείπνο μυστικό

Αιμορραγεί…θεού βλέμμα
Αιμορραγεί…..Εσύ
Αιμορραγεί…μωβ πανσέληνους

-Αιμορραγεί παντού!!!!!!!!!

Έκτακτο Ιατρικό συμβούλιο....κυττάρων
ενέσιμες αντιστάσεις….η θεραπεία
Κακοήθης περηφάνια…η Διάγνωση…
Κάπου υπάρχει το αντίδοτο, κάπου υπάρχει το αντίδοτο
Κάπου υπάρχει το αντίδοτο, κάπου υπάρχει το αντίδοτο

Κάπου υπάρχει το αντίδοτο...
Βρες το….
Βρες το….
Βρες το….
οι σγυγμοί...οι σφυγμοί...οι σφυγμοί
Πέφτουν…. Πέφτουν…. πέφτουν....

Χάνεται… χάνεται... χάνετ…...
Χάσαμε…. χάσαμε...Χάσαμε…
Χάθηκε….χάθηκε…. χάθηκε

................................................................................................................................................................

Κάποιος ψιθύρισε…λειψΑιμία

ακουγεται το.... Of the Earth /BLACK HAWK DOWN/Hans Zimmer

point the finger at......

Σε βραδινές περιπατητικές ασκήσεις…
Αγκομαχώντας κόπο και πόνο….
Διαβαίνοντας ανθρώπινα βουνά …
Να φτάσουν κορφή συγνώμης …
Να εξαγνίσουν δάχτυλα ακροβάτες ουσίας μιας….ομοούσιας
Διαιρέτης και διαιρετέος ένας…
Εκείνο το δάχτυλο …

που δείχνει "εντός" κουκουλωμένο με στάχτες ποιητών….
Εξαγνίζοντας τα πέρατα…

με ωκεάνιους οίκους φτερωτών αστεριών ζωδιακού κύκλου….
Δείχνοντας μηχανικές αμηχανίες πυροδοτεί

κραυγές εκπυρσοκροτούμενες ... πόθους απείρου
φονεύει συν-ειδήσεις….υπαρκτής σκιάς ύλη….
Εκείνο το δάχτυλο το δαγκωμένο από αγριμιού το δάκρυ…
Το ύστατο…

το τελευταίο πριν την σφαίρα δαχτυλικού αποτυπώματος…
Που έμαθε πώς ζωγραφίζεται σε υφαντό σπερματικής υφής….ο έρωτας
με χρώματα στη νιοστή της ίριδας…
στοχεύοντας το μάτι του θεού…
'Ετσι για πείσμα περηφάνιας…
για παλίρροιες συγνώμης….για άμπωτες απενεχοποιημένες.
Αυτό το δάχτυλο το φαγωμένο από δάκρυ αγριμιού…
Να κατά-δείχνει…το εγώ μου…
Που οργίζεται…με σένα…και την τρύπια σου συγνώμη…
Με σένα…και την στείρα ματαιοδοξία σου…

Με μένα…και τη μηδενική μου αντίσταση,

σε ένα " όχι " ικανό να γεννήσει τέκνα θετικά…

Το δαγκωμένο δάχτυλο (μου)…
Που κατά-δείχνει εμένα…κουκουλωμένη από στάχτες αδυναμίας….
Κοιμισμένη μούμια σε ιδιωτική Πομπηία…
Αυτό το δαγκωμένο δάχτυλο μου….
Κρύψου…φτου και βγαίνει…
Κρύψου….

...................................................................................................................

Κάποιος ψιθύρισε….δορυφόρος του «εγώ» το «εγώ μου» είναι…
ΞΕΡΕΙ…ΞΕΡΕΙΣ