1.1.09

μια ευχη....ενα τραγουδι...μια αγκαλια....κι ενα μεγαλο Ευχαριστω.....ΣΕ ΣΑΣ





Χνούδι και δυσκολεύεται να πει το "σίγμα¨ που σιωπά ΄ σαν αγαπιέται...

ακουμπά λέξεις και μουσικές σε ομίχλης φόντο προσμονή σε ένα παγκάκι…με ινδιάνου σοφία με τυλίγει


κι ένας ουράνιος ήχος….ποιεί την μοναξιά....με ευμορφη λεξεων φορεσια την ντυνει...

εν λευκώ εστί η ίεση ψάλει και με αιωνιο με λουζει φως και με ....χαμογελά αντοχές


Μα κι όλη η Ελλάδα ένα τσιγάρο δρόμος… είπες φιλαράκι... από πάντα…για πάντα αγαπημένο.....

και στις σιωπές σου ταξιδεύω λατρεμένε σιωπηλέ μου....

Σε μια ειμαρμένη μοίρα χαράς με οδηγείς…συ χελιδόνι μου…εκεί στο δέλτα του δάκρυτος και

με έμαθες

αστέρι πάντα να κοιτώ…και να πηγαίνω….αστέρι μωβενιο που με μαθαίνει χαράς προσμονή

Κι ο ουρανός μωβ γλυκόχρωμα θλίψης αγάπη παίρνει…

Κι εκεί Άγγελος προστάζει εμπρός….λούζει φως τις σκιές...
Και "να είσαι καλά θέλω"ψιθυρίζω ....

Κι από ναυάγιο , τούτους ο Άγγελος επιφάνεια να με καταστήσει…


Κι όλη μου η ζωή…

Στο σύμπαν των εφτά ημερών αφέθηκε...γεύσης όνειρα να κάνω....


Και Γλάρου Ιωνάθαν το πρόσταγμα ....αγκαλιάς

Και κοίτα! Πως η ζωή τα φέρνει !

Σε... μια μέρα υπέροχε κι απρόσμενε…χαμογελώ χαρά…"να είσαι … κι αυτό μου φτάνει " τα δάχτυλα ψιθυρίζουν…

Και ξάφνου.... αγριεμένη θάλασσα με κολυμπά στο υπέρμετρο του ποτέ…στο απίθανο του πάντα… με λέξεις κύματα έπλεξε Μαγιού στεφάνι...

και χορό στον καιρό των Τσιγγάνων στήσανε οι αισθήσεις όλες...
mila mojia τραγουδούν τα μάτια... κι η σκέψη φωνή στέλνει …"μα είσαι τόσο μακριά" …σου φωνάζουν τα μάτια…κι οι χορδές οι βραχνιασμένες από λυγμούς τοξίνες…. Κι η φωνή….ποτέ δεν φτάνει…ποτέ δεν φτάνει ....
Μα....
αντιπλέοντας βρίσκω .. ελπίδα ονείρου αντίστροφης κι ανάλογης....σοφίας πέρασμα…κολυμπήθρα του Σιλοάμ να λυτρωθεί ο νους…

Μα Αδαής εγώ πάντα και για πάντα… με χαμόγελο ίασης καθημερινής ανάγκης.....

τρυφερά θαρρώ πορεύομαι σε ....

ποιητών σοκάκια….

Κι ακολουθώ φλόγας μύθο ελπίζοντας σε αιώνια έξοδο που σε ένα όνομα ακούει ....

"αξιοπρέπεια" κι αυτό το βλέμμα της ψυχής σ΄ αυτή τη φωνή ν΄ ανταποκρίνεται ….και δάκρυ σταλακτίτη στις παρειές να ζωγραφίζει…

Και κει γυρνά…. εντός της τριγυρνά και ξαποσταίνει...
μήνυμα μέσα σε μπουκάλι....

ιχνηλάτης σε ρίμες που στο χάος ταξιδεύουν η «γνώση» έγινε και πορεύεται…

σύντροφος σε πολύπαθη λευτεριά, ακουμπά παλάμη….να ξαποστάσει η ψυχή….

και....γεννά η ψυχή χαμόγελα τραντάφυλα

Τούτο το ταξίδι...κι ακολουθία μου ετούτη...
κι εσείς συνταξιδιώτες στα σοκάκια της ψυχής...

χαμόγελα γεμάτη ας είναι τούτη η χρονιά....

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ....ΚΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΓΑΛΟ...
ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ......
*ενα τραγουδι...για τον καθένα.....το λιγοτερο για να εκφρασει "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΑΓΑΠΗ"....
..........................................................................................................................................
**στην ΜΑΡΙΑ (μου)....
για να "κερδισουμε"....κερδισει κι Α Υ Τ Η τ η ν μ ά χ η.....
για να εχουμε δικο μας τον πολεμο που λεγεται Ζ Ω Η....
ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΡΑΦΤΟΥΝ....
ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ .....( μου)

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή Χρονιά αγαπημένη μου Μαρίνα

Μαρίνα, της Απόγνωσης Καθάρια μου Ματιά!!!

Να’ ναι Δίκαιη και Ανατρεπτική
Κόκκινη από αίμα κι αγάπη
Να’ ναι Δική μας κι όλου του Κόσμου
Φιλί Μεγάλο
Κι Ένα ΑΚΟΜΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!

Ανώνυμος είπε...

Mila mojia
οσο μακρια κι αν ειναι η φωνη και τα ματια
ειναι κοντα η σκεψη
πιο καθαρη απο ποτε

Στην υγεια σου
-και στα καλυτερα που ερχονται

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΡΙΝΑΚΙ ΜΟΥ

Ανώνυμος είπε...

Τις Καλές τις Μέρες

ποθώ να ζήσουμε όλοι μαζί!...

Μαρίνα μου της αγάπης...

Ποιήτρια της Ψυχής!...

Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!...

Ανώνυμος είπε...

Aδαής στα σοκάκια χωρίς στόχο.

Ανίκανος. Αντικείμενο προς μελέτη. Προς συγγραφική αναπαραγωγή.

Και στη μέση των γραμμάτων η ζωή. Η αγάπη που είναι το μόνο που χρειαζόμαστε. Αν και δεν το ψάχνουμε τόσο

Καλή υγεία. Πυρωμένη μου

Ανώνυμος είπε...

«Γελούσαν τα τριαντάφυλλα, οι ανθοί μοσχοβολούσαν/και σε πουλιού πουρπούλιασμα μόνον εσειούντο οι κλάδοι,/κ' οι αντηλιάδες στης δροσιάς τις στάλες εγλυστρούσαν/κι' από διαμάντια ολόσπαρτο μου εφάνη ένα λειβάδι»
ΒΑΛΑΒΑΝΗΣ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

να γεννά η ψυχή χαμόγελα Μαρινάκι μου...
να γεννά Αγάπη για τη ζωή, πως τον θάνατο να διώξουμε, πως?

ΦΙΛΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΙ ΑΓΓΑΛΙΑ ΖΕΣΤΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΓΛΥΚΙΑ ΜΟΥ!

ΕΙΡΗΝΗ ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΝΕΕΣ ΜΕΡΕΣ...

ΣΕ ΣΕΝΑ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ...

Ανώνυμος είπε...

χρόνια καλά να έρχονται...
σε πείσμα των συνθηκών
μόνο αυτό μαρινα μου...
μόνο αυτό...
χρόνια πολλά

Ανώνυμος είπε...

I like your blog

Ανώνυμος είπε...

Καλή χρονιά.Καλώς σε βρήκα.

Ανώνυμος είπε...

Mαρίνα μου μια αγκαλιά με τα φιλιά μου. Γι'αλλη μια φορά μίλησες στην ψυχή μας...χωρίς κοπλιμέντα, έτσι Είναι! καλή χρονιά να έχουμε :)

Ανώνυμος είπε...

ευτυχώς που τα ταξίδια δεν έχουν όρια
ευυχώς που συγκλινούν κάποτε οι αποστάσεις
ευτυχώς που μιλούν οι ίριδες
ευτυχώς που υπάρχουω χέρια ν' αγκαλιάζουν

Χρόνια Καλά Ψυχή μου!

Ανώνυμος είπε...

τα δάχτυλα ψιθυρίζουν....

TI ΑΛΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΩ.....ΤΙ????

Κάνω μια σιωπηλή ευχή για εσένα ...
Με όλα τα χαμόγελα του κόσμου…. να σε ακλουθούν όπου κι αν βρίσκετε το βήμα σου.
Και ξέρεις κάποια στιγμή …τα δάχτυλα ....αρχίζουν να νιώθουν και να αγγίζουν ακόμα και αν βρίσκονται τόσο μακριά....


Απλά εγώ …εγώ σε ευχαριστώ

Ανώνυμος είπε...

Eγώ, αγαπώ, εσένα.

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα αν προσπαθούσα να σε ζωγραφίσω θα ζωγράφιζα μια μεγάλη αγκαλιά.

Θα ζωγράφιζα καλοσύνη,
θα ζωγράφιζα αγάπη

κι ύστερα θα σε έβαζα μέσα σε μια βάρκα να πλέεις μέσα σε μια θάλασσα που το νερό της θα ήταν οι μνήμες, οι πολύτιμες στιγμές, τα χάδια, τα χαμόγελα, οι φίλοι....

Η ιστορία του Κεμάλ που νόμισε πως μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, το τραγούδι που επέλεξες.
Δεν θα μπορούσες να διαλέξεις καλύτερο καλή μου!

Οταν με μάλωνε η μαμά μου έλεγε στο τέλος: "Τι, νομίζεις πως μπορείς να αλλάξεις εσύ τον κόσμο;"

Ελπίδα
πίστη
αγάπη

μαζί

δάκρυ δάκρυ
φιλί φιλί