16.12.08

Φοβαμαι...μα ξεχασα πια τι....

-Αδυνάτισες….
-Μπααα…νομίζεις…απλά έχεις να με δεις καιρό…
-Τι έχεις;;;; πες…πες…μίλα …
-Τα Πάντα και Τίποτα;;
-Αστα αυτά …πες…μίλα…
-Ισοπεδωθήκαν τα πάντα …αδελφούλη
-Ναι;; καλό είναι αυτό…
-Κι ο θάνατος….κι αυτός…
-Ναι ε;;; ακόμα πιο καλά…
-Αδελφέ;;;
-Μα τι να σου πω;; να σου το ανατρέψω;;; έτσι δεν νιώθεις;;;
-Να φύγω θέλω….
-Κι εγώ…..
-Που να πας;;; που θες να πας….
-Ξέρω…σε ένα χωριό στη Σερβία θέλω…να χαθώ…
-Κι εγώ να χαθώ θέλω….όταν ο μικρός μου …ενήλικας γίνει θα το κάνω …στο είπα;

- Χαχα… Όχι…που θα πας;;;
-Δεν ξέρω…θα εξαφανιστώ….
-Και;;;
-Δεν υπάρχει και….Απλά θα χαθώ…
-Και;;;; μπορείς;;;;
-Μάλλον…όχι θα μπορέσω…χωρίς μάλλον
………………………………………................................................................................................
-Ο μικρός με ρώτησε αν ξέχασα τα γενέθλια του μπαμπά….
-Τα ξέχασες….
-Όχι…του έγραψα….μια ολόκληρη αυγή του έγραφα…
-Τι;;; θα μου πεις;;;….
-μμμ…ότι ισοπέδωσα τον θάνατο….
-Μια ολόκληρη αυγή αυτό;;; με απογοητεύεις αδελφή….

-Για μένα πολύ…17 σελίδες…κι η τελευταία γεμάτη αποσιωπητικά…
-Και τι λένε οι,….τελείες σου;;…
-Ότι …ότι….δεν υπάρχει …τίποτα…
Αφού μάθαμε πια να μη δακρύζουμε στην απώλεια….
Αφού κλειστήκαμε στον δικό μας μέλλοντα …. θανάτου…

-Μα τι λες;;; ακούς τι λες;;;;

-Αυτό ….κάναμε αυγή το δείλι…
Έτσι νιώθω…συμβιβαστήκαμε με κραυγαλέες απώλειες…
Ένα παιδί 15χρονο… ένα παιδί......σκοτώνεται…έτσι απλά…τόσο τόσο απλά…πάνω στο όνειρο…έτσι απλά…
Σκέψου….σκέψου….τις δικές μας ανάσες σκέψου…
Τον Σιλβέστρο…
Τον Ιάσωνα…Τον ΙΑΣΩΝΑ.....
Σκέψου την Αγγέλα μας…
Τον Δημήτρη….
Σκέψου…πόσο εύκολα έφυγαν….!!!!
Τον Χαράλαμπο;;…με μια ματιά…με μια ματιά…
........................................................................................................................................................................

-Ε…..Θα φύγεις ε;;; Που θα πας είπες;;;;

-Δεν ξέρω…στο Κατμαντού λέγαμε όταν ήμασταν παιδιά;
-Χαχαχαχα….το θυμάσαι ε;
-Στο Κατμαντού…ναι…εκεί…
-Κι ο μικρούλης ;
-Θα με ξεχάσει….

-τι λες βρε τρέλα τι;;;….

-Ναι…θα με ξεχάσει…Να σου πω κάτι;
-Πες….άντε πες πάλι…τρέλα…πες…
-Ο μικρούλης σήμερα μου είπε….
"Πες μου κι άλλα.. για τον μπαμπά…πες μου…
από σένα τον θυμάμαι….Αν εσύ δεν….
Δεν θα τον θυμόμουν πια…
Μη λες χαζά….μη λες….
"Εννοώ τον μπαμπά μπαμπά…μάνα…εννοώ το μπαμπά μου
ήμουν 8 χρονών μαμά…
Ούτε καν 8… Το θυμάσαι; "
Το θυμάμαι…Θυμάμαι…
...........................................................................................................................................................................
-Πέρασαν τα γενέθλια Του…κι εγώ πνιγμένη στον φόβο ήμουν…

-Ναι αλλά Του έγραψες…
-Ναι Του έγραψα…
-Θα μου τα δείξεις;;;…
-Όχι…είναι δικά Του μόνο…
........................................................................................................................................................................
-Καληνύχτα τρέλα μου…
-Καληνύχτα Αδελφούλη ...Αύριο;;;
-Αύριο…μα αλλιώς
-Ε;;;;
-Ας το πάρουμε αλλιώς αύριο καρδούλα μου…
-Οκ μικρέ…αλλιώς,,, μήπως ισιώσει ε;;;
-Καληνύχτααααααααααααα
-Καληνύχτα αδελφέ….

-Μη φοβάσαι ναι;;;

-Φοβάμαι…φοβάμαι…μα ξέχασα πια τι….
Καληνύχτα….

26 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Φοβάμαι που ο φόβος είναι τόσο σχετικός. Φοβάμαι που όταν καταπολεμώ τον φόβο με τη σκέψη, έρχεται το Ένστικτο να τον αναστήσει.

Συνήθως ο Φόβος σκοτώνει χειρότερα από το αντικείμενο το φόβου.


Ξέχασες Λες. Εγώ σου λέω ότι το να ξεχνώ είναι μηχανισμός της φύσης, για να μπορούμε να συνεχίσουμε μπροστά. (ή πίσω)


Ωραίος Εσωτερικός Διάλογος Μαρίνα μου.

Νομίζω θα δυσκολευτείς να ξεχάσεις. Και κάπου, όχι πολύ βαθιά, θα το νιώθεις. Και το φόβο. Και το όλο.

Ανώνυμος είπε...

ποσο δικιο εχεις ΦΛΟΓΑ μου.....

ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ....
ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΝΑ ΦΟΒΑΜΑΙ ΠΟΤΕ ΠΙΑ....

φλογα μου....

καλη νυχτα....
καληΝυχτα.....

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου σε φιλώ γλυκά για όλα όσα γράφεις κι είναι σα να τα λες για όλους και σε φιλώ κι επειδή σε γνώρισα, όπως σε γνώρισα. Καλή σου μέρα!

Ανώνυμος είπε...

Ένα αστέρι έπεσε...

"Σκοτώθηκε μπαμπά;"

"Όχι καλέ μου, απλά άλλαξε διάσταση, έγινε φως που ταξιδεύει αιώνια".

"Να κάνω μια ευχή;"

"Κάνε! Μόνο μην την πεις, να μην στην κλέψουν οι νεράιδες".

Έκλεισε τα μάτια. Έμεινε έτσι μερικά δευτερόλεπτα. Έπειτα τα άνοιξε.

"Εντάξει;"

"Ναι! Τελικά δεν χάνονται τα αστέρια, γίνονται φως κι ευχές"

"Ναι μικρέ μου"

"Κι έτσι οι άνθρωποι γίνονται χαρούμενοι που κάνουν ευχές"

"Έτσι μικρούλη μου"

"Τίποτα δεν μπορεί να χαθεί στο σύμπαν, όλα κάποτε ξανασμίγουν, όλα καταλήγουν φως κι ενώνονται"

"Που τα έμαθες αυτά ρε εσύ;"

"Τα ονειρεύομαι"

Χαμογέλασε. Τον αγκάλιασε.

"Μπαμπά, δεν φοβάμαι τίποτα"

Άναψαν το τζάκι κι άπλωσαν τα όνειρά τους στο χαλί. Κι οι μελλούμενοι φόβοι απλά έγιναν αστέρια στον ουρανό, που δεν χάνονται ποτέ.

"Σήμερα πήρα τις εξετάσεις τις μάνας μου. Είναι καλές".

Τώρα είναι που φοβάμαι περισσότερο...

Ανώνυμος είπε...

Ο φόβος...όταν ριζώσει στο κορμί,
γίνεται φίδι φαρμακερό στο μέρος της καρδιάς. Σέρνεται πάνω της. Τυλίγεται. Τη σφίγγει με δύναμη. Της παύει τους παλμούς. Την ακινητοποιεί. Κι ύστερα, όποτε γουστάρει, αφήνει αργά αργά το δηλητήριό του να κυλήσει στις φλέβες, μαζί το αίμα...

Μαρίνα μου,
Ποιήτρια...
Πόσο μπορούμε ν' αντιστεκόμαστε στο φόβο;
Μόνο τις μνήμες όταν διατηρούμε άθικτες, μόνο τότε μπορούμε ν' αντισταθούμε...

Με αγάπης φιλιά

Ανώνυμος είπε...

Betty...μου

συμπαντικη μου ...

σε φιλω...σε ευχαριστω...

σε ευχαριστω για το όλο και το ολοκληρο....

αυτο που γνωρισα ...αυτο

φιλι στελνω...
φιλι ....ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΜΟΡΦΗ ΜΟΥ.....

Ανώνυμος είπε...

"Αγγελε..." μου

Σημαντικε Αγγελε....

μετραω ενα χρονο και 6 μηνες ...
απ το πρωτο σου σχολιο...

" τον ιδιο αγωνα κανουμε " εγραψες.....

διαβαζω και ξαναδιαβαζω...το σημερινο σου σχολιο...
( φερνεις χαρα στο εντος...οταν ερχεσαι...πολλη χαρα)
διαβαζω και ξαναδιαβαζω...σαν το παραμυθι ενα παιδι...

διαβαζω ξανα και ξανα...

Η Αφροδιτη...το Αστερι που διαλεξε Ιακωβος....η Αφροδιτη που φαινεται και την μερα....

ναι... ΚΑΛΕ μου "ΑΓΓΕΛΕ" ...
γνωριζω και τον μετα....
τον φοβο μετα....
και σκυβω με ευχη στις χουφτες...

"να φυγει...
κι αυτος να ξεχαστει...
κι αν οχι...
εστω....
ας κουρνιασει...ας κοιμηθει....
για παντα...."

ολα τα ομορφα θα ερθουν....ΟΛΑ ΞΑΝΑ

δεν γινεται....οταν ευχες Ανθρωπων ενωθουν...αλλαζει γνωμη κι ο Θεος
Αγγελε μου...

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΘΕΛΩ...
Αυτο μου φτανει...

Υ.Γ

ΞΕΡΕΙΣ ΠΟΣΗ ΧΑΡΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕΣ ΜΕ ΤΟ ΝΕΟ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ Ε;;;
ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ...

Ανώνυμος είπε...

ποιητρια ...
δεσμωτρια λεξεων ,.εννοιων....
και της Φωτιας δεσμωτη

ναι τουτος ειναι ο φοβος....
και το δηλητηριο σιγα σιγα,,,,
το ριχνει στο αιμα...
και φαρμακωνει ψυχη ....
παγωνει καρδια....
σακατευει λογικη....

αντισταση ναι...
μα πως;;;
πως;;;

ειθε κι αμποτε να ΞΕΧΑΣΤΕΙ...
Ο ΦΟΒΟΣ ΜΟΝΟ...
Ο ΦΟΒΟΣ....

ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ....ΑΣ ΜΕΙΝΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΑ ΖΩΝΤΑΝΑ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ....


φιλι....φωτιας ποιητρια αγαπημενη

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου,

το σχόλιο που σου άφησα αυθόρμητα, σαν παραμύθι, ανάρτηση το φτιάχνω, να μοιράσω τη σκέψη του, τη γλύκα του, τη στυφή του γεύση, μήπως και ξορκίσω τούτο το φόβο, μήπως τον πνίξω στη μουσική και την ελπίδα.

Και μια αφιέρωση θα κάνω για σένα απόψε, όχι, όχι, όχι μόνο αφιέρωση...

Θα κάνω και μια ευχή σε ένα πεφταστέρι. Κι όπως θα τρώει ο αέρας την πέτρινη καρδιά του αστεριού, κι όπως σε φως θα τη μεταμορφώνει, θα ξέρω ότι φωτεινή θα είναι η νύχτα, η μέρα η αυριανή κι ο χρόνος ο απέθαντος, που όπως θα λούζεται στον ήλιο το πρωί, θα εξαγνίζει το κακό με την αγάπη.

Καλησπέρα! :)

Ανώνυμος είπε...

Λίγο πριν κλείσω τον υπολογιστή, η τελευταία βόλτα σε σένα. Θυμάσαι Μαρίνα μου ένα παράπονο του μικρού μας στο αμάξι (επιστρέφοντας από κάπου που είχαν μείνει με την Αρτ.) με αφορμή ένα παραμύθι που είχα φτιάξει αυτοσχέδια? Τότε αρνιόταν ν΄ακούσει οτιδήποτε σφιγμένα χείλη η μαμά, σφιγμένα χείλη κιο μικρός. Είχε βγάλει τόσο παράπονο τότε χωρίς να το καταλάβει που όλοι μας είχαμε παγώσει.
Μεγαλώνει τώρα και γίνετε έφηβος άλλες ερωτήσεις πια θα γίνονται, μα άλλη βάση θα ακούει πικρές αλήθειες

Αφορμή πήρα από το ούτε καν 8...
Κι ίσως να μην θυμάσαι και συ γίναν βλέπεις και τόσα άλλα κακά.

Δεν σχολιάζω τον υπόλοιπο διάλογο τον κρατώ για μένα. Μόνο να... λέω είμαι δω.. όσο... και γω

Εγώ θα βάλω μια βότκα Μαρίνα για μένα.

Ουισκι ή κρασάκι κόκκινο για σένα καρδιά μου?

Ανώνυμος είπε...

Ω Μαρινα
με αποσυντονισε ο Μποτσελι και τον εκλεισα
αυτοι οι διαλογοι
οι μεσα μας
οι τοσο σαρκα και οστα απο μας φταγμενοι
δειχνουν μεχρι μπορει να φτασει
η αγαπη μας
η τιμη
και θεληση...

κι εγω ..ποσο σε θαυμαζω !

Ανώνυμος είπε...

ας το πάρουμε από την αρχή καρδούλα μου.....
δεν φοβάσαι
δεν ξέχασες
...θυμάσαι
για τούτο γράφεις και θα γράφεις
υμνείς
όλες τις εικόνες της σκέψης
όλες τις καληνύχτες
όλα τα κεριά που άναψαν και έσβησαν

καληνύχτα στο φόβο
στον πνιγμό
Έχεις τέσσερις παλάμες ενωμένες σφιχτά
δεμένοι κρίκοι
δικοί Του και δικοί Σου
Γέννημα ακοή
δείξε στον φόβο πως δεν σκοτώνονται οι ψυχές
κι αυτές οι αγάπες δεν λιγοψυχούν

φιλί και έγνοια

καληνύχταααααααααααααααααα
καρδούλα μου

Ανώνυμος είπε...

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕ ΦΊΛΕ....

Στεκομαι..."αναλφαβητη"
δεν βρισκω λεξη...δεν βρισκω λεξεις....

δακρυσμενη...ΑΓΑΠΗ
ΦΟΒΙΣΜΕΝΗ...οχι πια (ειπα σημερα)

ΑΓΓΕΛΕ...ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ..
(και πολλων πολλων ακομα)

ο Ιακωβος...
με ειπε "τυχερη" σημερα...
κι εγω θα συμπληρωσω

και πλουσια πολυ...
πολυ....

Αγαπη...για σενα
ΑΓΑΠΗ....και προς-ευχη
για τα ΟΜΟΡΦΑ που επονται....

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΘΕΛΩ....μπαμπαγια

να ΤΟΝ καμαρωνεις...
να ΤΟΝ καμαρωνετε....
μεχρι τα βαθεια Σας και βαθεια ΤΟΥ χρονια....

"ΑΓΓΕΛΕ";;;
το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ειναι πολυ πολυ πολυ λιγο....

( Ο Ιακωβος συνεχιζει να ακουει ξανα και ξανα pink floyd.....ξερεις απο που ε;;;;
εχουμε ολους τους δισκους....σε βινιλιο...απο τον Μπαμπα μας...μα δεν παιζει πια το πικ απ.... :))))) )

αχ μωρε Αγγελε...αχ....
ΕΙΣΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ....
ναι ΕΙΣΑΙ,.....

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ...θελω

Ανώνυμος είπε...

ΝΙΚΟΛΑ ΜΟΥ....

κι ομως θυμαμαι...ειναι πολλες οι ΔΙΚΕΣ μας στιγμες...
ειναι πολλες ΑΥΤΕΣ οι στιγμες...που ακομα κι αμνησια το μυαλο να κατακλισει...ΑΥΤΕΣ τις στιγμες ΘΑ τις θυμαται....


και τα σφραγισμενα χειλη...κι η ερμητικα κλεισμενη ματιά...
ολα...ολα...εμπρος ερχονται....

σημερα...η υπευθυνη καθηγητρια στο τμημα του Ιακωβου...με ρωτησε αν ειμαστε χωρισμενοιμε τον μπαμπα του...(κι ειμαι εγω η κηδεμονας του)....(οχι για να μου πει κατι κακο....απλα οτι ειναι ιδιαιτερο παιδι στο καλο...)...
κι οταν της ειπα...οχι..
ο Μπαμπας μας εχει κοιμηθει..απ΄οταν ο Ιακωβος ηταν 8 χρονων....
εμεινε αμιλητη για πεντε λεπτα,,,,
5 λεπτα Φιλε,,,,
μου λεει....

"εχω τρια χρονια τον Ιακωβο....
ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ ΔΕΙΞΕΙ ΠΟΤΕ....
σας ζηταω συγνωμη...μα δεν...
δεν...."

κι εγω της ειπα απλα...
ναι το ξερω
δεν μιλαει...δεν το λεει...δεν το δειχνει....
"κι αταν χρειαστει...αν χρειαστει να μιλησει...μιλαει για τον Μπαμπα του σε χρονο ενεστωτα."...( η καθηγητρια το ειπε αυτο)

σε σας ομως Φιλε δεν κρυβεται...
ολα τα δειχνει...ολα
ναι ...
ομως μεγαλωσε κι εχει ΑΛΛΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ...
κι αλλα "ΘΕΛΩ" θα συμπληρωσω ....

κι....
ΕΓΙΝΕ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΦΟΒΟΣ....
μαζι με τον ΦΟΒΟ...να ειναι καλα...
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ....ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΑΩ...
κι ειναι πολλοι...ειναι πολλοι τελικα...
κι ετσι με κατακλιζει ο ΦΟΒΟΣ...
μα κι Η ΑΓΑΠΗ....

κι ειναι αυτο ¨Η ΖΩΗ ΣΟΥ" μαρινα λέω...
Η ΖΩΗ ΣΟΥ...κι ειμαι ΟΜΟΡΦΑ...οταν το συνειδοτοποιω...νιωθω ΟΜΟΡΦΑ...


...................................

ει....! ξερεις οτι η βοτκα μου αρεσει....

βοτκα λοιπον...βοτκα...
χθες αντισταθηκα...σημερα ομως εβαλα ενα μικρο...

ναι ΦΙΛΕ...
ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ....ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ...ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

κι ειναι αυτο η περιουσια μου η μοναδικη...
και νιωθω πλουσια....
πολυ πλουσια....

( βγαινουν εξω πολυ προσωπικα ¨δεδομενα"
μα τουτη η ευλογια λεω...τουτη του διαδικτυου...η ευλογία)



ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΦΙΛΕ.....

Ανώνυμος είπε...

mila mila mila mila mila mojia....


Aγαπημενη πολυ πολυ πολυ...


θα ηθελα να σου γραψω τουτο το σχολιο στα Σερβικα...

Την αγαπημενη γλωσσα του αδελφου μου...
μα αρχαρια μενω ακομα...


.................................

mila mojia...


οταν ερχεσαι...χαρα γεμιζω...
χαμογελω...γιατι ειναι..." ΤΑΛΙΣ ομορφοσκληροτρυφεροαγαπημενα λογια"

αχ,και τι να σου πω τι;;;

ΥΠΟΚΛΙΘΗΚΑ....και θα συνεχισω να υποκλινομαι παντα....
ΜΕ ΑΓΑΠΗ...ΜΕ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΑΠΕΡΑΝΤΟ...
ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΑ ΠΑΝΤΑ...ΜΕ ΣΚΕΨΗ ΣΕ ΣΕ ΣΕΝΑ...ΕΚΕΙ ΜΑΚΡΙΑ...
ΕΚΕΙ ΜΑΚΡΙΑ...("αληθεια..γιατι να υπαρχει τουτη η αποσταση γιατι;;;;)

φιλι ατοφιο...στελνω...

ει!!!!!!!!!!.....πιαστο...πιαστο

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ…ΩΚΕΑΝΕ ΜΟΥ….

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ….
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ …ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙΣ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ....
ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ….ΕΚΕΙ…ΞΑΝΑ
ΠΟΥ ΗΡΘΕΣ….ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ….ΞΑΝΑ…
ΜΕ ΓΗΤΕΙΕΣ ΚΙ ΑΡΩΜΑΤΑ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΕΚΕΙ…ΣΤΟ ΠΑΓΚΑΚΙ…
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ…ΞΑΝΑ…ΚΑΙ ΞΑΝΑ….
ΠΟΥ ΜΕ ΚΟΙΤΑ Η ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ…
ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΦΙΛΗ…
Φ Ι Λ Η ΜΟΥ….

...................................

…..ΜΑ ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ;;;;;;;;;;
ΤΙ;;;;;;;;;;
ΕΧΩ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΜΠΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟ BLOG ΣΟΥ…
Κι ηθελα να κανω link..και να γραψω….

ΔΙΑΒΑΣΤΕ….ΔΙΑΒΑΣΤΕ…ΔΙΑΒΑΣΤΕ…
ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΠΟ ΕΔΩ…


http://indianmist.blogspot.com



Δεν τα καταφερα…ΑΛΛΑ...

ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ
ΚΑΡΔΟΥΛΑ ΜΟΥ…

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ….ΩΚΕΑΝΕ ΜΟΥ. …

ΕΛΕΝΗ …ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΜΟΥ….

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ…ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ….

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ…ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΛΗ
ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ….ΜΕΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΛΗ

Ανώνυμος είπε...

.
μαρίνα φωνή μου,

εδώ θέλω να μαρτυρήσω κομπάζοντας ένα προσωπικό προνόμιο: να μου διαβάζεις με τη φωνή σου, πολλά από τα κείμενα που ανεβάζεις:

ήταν από τις φορές που το χάρηκα, το ζήλεψα, μου ‘φερε συνειρμούς με μνήμες κρατημένες σα πέτρες ασήκωτες μέσα μου, και σα κελαηδίσματα όμορφα ταυτόχρονα…

στιγμές πολλές, δύσκολες, χαρούμενες, μικρή σημασία έχει στ’ αλήθεια…

ο καθένας εκλαμβάνει κάθε κείμενο σαν αυτό με διαφορετικό τρόπο, άλλα τα ερεθίσματα για τον κάθε φίλο/η να πάρει μια εικόνα συναισθημάτων, κι αυτή να εξελιχτεί με ρυθμό ντόμινο πολύχρωμου –και πόσο χαίρομαι- ωστόσο, για μένα πάλι άλλες καμπάνες χτυπούν κι είναι έτσι κι αλλιώς φυσικό…

κι οι διάλογοι σου αυτοί, εσωτερικοί, αληθινοί, ή φανταστικοί ολότελα, χαμόγελο στην καλή γραφή,

είναι στιχομυθίες σε μεγάλα μυστικά της ζωής

της δικής μας παράλληλης ζωής με τη μαρίνα

και πού αλήθεια θα πας, όταν μεγαλώσει το παιδί, αυτό δε μου το ‘πες ούτε και μένα, αλλά θα μας αφήσεις έτσι; μονάχους;

Ξέρεις ότι δε μ’ αρέσει να κάνω πλάνα, ούτε να κοιτάω μακριά [έτσι κι αλλιώς, τιποτ’ απ’ τα δύο δε μπορώ να κάνω κατά κυριολεξία χα χα]

Εγώ θα σε περιμένω, να σου δώσω από την πόρτα μου, ένα πολλαπλό φιλι με μάτια πάντα υγρά, με μάτια καθαρά, μάτια ανθρώπων που αισθάνονται…

Σ’ αγαπάμε χαρά μου και το ξέρεις…

φιλι φιλι
πριν η κούραση της μέρας
εκπνεύσει την όραση,
είναι όμορφο να μη φοβάμαι,
με μια μαρίνα πλάι μου,
αυτή τη συγκεκριμένη μαρίνα,
πολλοί θα το διαβάσουν,
λίγοι θα το καταλάβουν.
Κι ίσως, έτσι να πρέπει να γίνει για καλύτερα…

Ανώνυμος είπε...

Οι άνθρωποι ζούνε όσο η ψυχή μας τους κρατά ζωντανούς και τους προσφέρει στη μνήμη.
Πώς να ξεχάσεις λοιπόν;
Και τι να πρωτοξεχάσεις απ’ όλα εκείνα που έβαλες σε σειρά να τα ξεχάσεις και κατάλαβες πως δεν;

Χέρι με χέρι πιάνονται οι θύμησες κ’ οι μέσα τους μορφές.
Στα πεφταστέρια η ίδια πάντα ευχή «να βρεθούμε ξανά» κι έπειτα η υπόσχεση «θα βρεθούμε ξανά».

Θυμούμαι ένα ακρόβραχο.
Έριξα κάποια στιγμή την μνήμη από εκεί, ήταν ψηλά, πόνεσα.
Φθάνοντας χαμηλά, στ’ ακροθαλάσσι, στέκουνταν εκεί.
Περισσότερο με πόνεσε.

Κι ο φόβος…
Τι να προλάβεις να πρωτοφοβηθείς ρε γαμώτο;
Με τόσο τρέξιμο, με τόσους πόνους, τόσους αποχαιρετισμούς, τόσα όνειρα ανεκπλήρωτα…

- Στο Κατμαντού μονάχα εκεί προλαβαίνω να πεταχτώ…
Ε, αγάπη μου;
Προλαβαίνω, κι ας είναι κάτι πιο κοντινό, Αστυπάλαια, ας πούμε…

Κι αν δεν ξεχάσει ο μικρούλης, θα μάθει…
Όλοι μαθαίνουμε να ζούμε με απουσίες.
Ακόμα και με την απουσία της αναπνοή μπορείς να ζήσεις.
Άκου με που σου λέω, κάτι θα γνωρίζω παραπάνω.

Καταδύτες είμαστε κατά βάθος.





Στα οκτώ μου έριχνα ακόμα χάρτινα βαρκάκια να μουσκεύουν στη θάλασσα και να βυθίζονται, ίσως για τούτο να ψάχνω ακόμα τρόπο να κρατηθώ στην επιφάνεια…
Και μηνύματα στα μπουκάλια να στέλνω έμαθα, δεν υπήρχαν βλέπεις τα sms, ίσως για τούτο ακόμα να νιώθω ναυαγός…

Στα ημερολόγια των απουσιών μονάχα γράφω τώρα και το δικό μου όνομα.
Συνήθειο παλιό και τούτο, να γράφω στο απουσιολόγιο το όνομα και να φεύγω.

Δεν ήταν κοπάνα, απόδραση ήταν…

Ανώνυμος είπε...

..εδώ να ενώσω το φόβο μου, να ενώσω την κραυγή μου, να ενόσω την ελπίδα μου..

Ομορφο ξημέρωμα να εχεις Μαρίνα..να προσέχεις..
..αγκαλιά νυχτερινή
..σ' ευχαριστώ Μαρίνα.

Ανώνυμος είπε...

Η μέρα θα αφήσει φιλί στη νύχτα
Όλοι θα έχουν φύγει
Ο χρόνος κι αυτός στα τελευταία του
Μέρες νύχτες
Μια σύμβαση
Μια αρχή
Ένα τέλος κάθε φόβος
Μια μέρα γεμάτη αποσιωπητικά
Ξέχασες;
Μπορεί ο φόβος να είναι δυνατότερος
Θυμάσαι;
Μπορεί η απουσία να είναι αμείλικτη
Θα φύγεις;
Μπορεί να είναι η λύτρωση;

Ο θάνατος γυρίζει την κλεψύδρα και προσμένει
Κι όταν γράφει ήρεμα στο ημερολόγιο του
Συμβιβάζεσαι το αποδέχεσαι
Μαθαίνεις να ζεις με τις θύμισες και τις «κηλίδες απουσίας»
Όταν όμως βίαια και δολοφονικά
Επιτίθεται μ όρνια και κατάμαυρα πουλιά
Τότε μόνο οργή
Μόνο ποτάμι δάκρυα
Ένοχης, Σιωπής, Τυφλής

Και τότε τι να πρωτοθυμηθείς,…
Ποια γιορτή και ποια επέτειο;

Ανώνυμος είπε...

Tι να σου γραψω Ηχω μου τι;;

ξερεις...ολα τα γνωριζεις,,,

( εκτος π΄το Κατμαντου....)

εσυ...
"μακαρι να λες"....

μακαρι να το καταφερω.....

ΑΥΤΟ...ΝΑ ΛΕΣ....

..................................


ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ....ΦΙΛΕ

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ΜΟΥ....

βουτιες ειναι η ΖΩΗ...

και καθε βουτια ... μια απωλεια....

μια απολεσθεισα ανασα ειναι η Ζωη.....

ε ψυχη μου;;;


ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ....
ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ....ΨΥΧΗ ΜΟΥ

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΥΦΕΡΕ μου....

ΗΛΙΑ..;;;;;


να προσεχεις θελω....
να προσεχεις πολυ....

γιατι....
αξιζει ΣΕ...η προσοχη....

εγω Σε ευχαριστω Τρυφερε...

αγκαλια ακουμπω...

κι ειναι ατοφια....Τρυφερε μου....
αληθινη ...αληθινη....

Ανώνυμος είπε...

ΒΑΣΙΛΗ...

ΒΑΣΙΛΗ μου...ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ...

γυρισα....
αμιλητη
σε μπαξεδες...

κουραστηκα Βασιλη....

κουραστηκα...

να κυκλοφορω τις εποχες
κουραστηκα....

να πνιγω την πικρα μες στα χερια....
κουραστηκα....

να κερματιζω την ελπιδα....

κουραστηκα...

να ψαχνω τους βοριαδες...

κουραστηκα.....


,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

σκεψη ακουμπω....

να φτασει ευχομαι....

γιατι εισαι μακρυα πολυ...

σε εκεινη την μακρινη....
κι ερημη πολη....

σκεψη ταξιδευει.....

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξεχνάς, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Στα πάντα σου φαίνεται. ΜΑ ΣΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΟΥ!

Κι είναι ένας από τους λόγους που σε εκτιμώ και σε θαυμάζω. Είσαι σπάνια γυναίκα, Μαρίνα.

Σε διάβαζα, και για μία ακόμα φορά αισθανόμουν τυχερή που σε γνώρισα.

Τι πλούτος... Τι ψυχή... Γι' αυτό σκορπίζεις τόση γλύκα και αγάπη γύρω σου!

Εύχομαι οι μέρες αυτές οι γιορτινές καθώς και η νέα χρονιά, να σου φέρουν ό,τι θα γλύκαινε την ψυχούλα σου! Νά 'σαι πάντα καλά, κι εσύ, και οι αγαπημένοι σου!

Σε φιλώ πολύ πολύ!!!!!!!!!!!!!!

Ανώνυμος είπε...

ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ.....

αστερι μου αστερι μου αστερι μου.....


ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΘΕΛΩ....

ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ.....


ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....ΣΤΕΛΛΑ ΜΟΥ ΥΠΕΡΟΧΗ....


(εγω να δεις ποσο τυχερη νιωθω...που ματια ειδα,,,και χαμογελο....ΤΕΤΟΙΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ....)


ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΟΣΟ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΓΙΝΕΤΑΙ
ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ....ΖΩΗ ψυχη μου


ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....ΑΣΤΕΡΙ ΜΟΥ
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....