4.10.08

ειιι!!!! που πας καβουράκι;

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;


Μικρός ο όγκος σου ….
κι όμως!!!!….
Όπου πατάς πληγές ανοίγεις…..
Όπου διαβαίνεις σπέρνεις φόβο
και σκώληκες θερίζεις....

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;

Διαβαίνεις κύτταρα , σακατεύεις νου,
συντρίβεις ψυχή….
Γυμνώνεις την σκέψη που «μέλλον» φορά
κι ελπιδοφόρα ποταμούς διαβαίνει…..
Τον πόνο ενθρονίζεις….κατακτητή τον καθιστάς ....
κυτταρικής ύλης κι άυλων κυττάρων αφέντη…
Φοράς το πένθος στην ελπίδα…
άσιτη, με σκισμένα ρούχα που χάσκουν απόγνωση,
την περιφέρεις….

"Φοβάμαι" σου ψιθυρίζoυν..... και γελάς σαρκαστικά….

"Μικρό….μικρό μου καβουράκι….
Ακάλεστο ήρθες…..και θα σε συντρίψω…
Τον πόνο θάρρος θα βαπτίσω
και τον φόβο θράσος…."

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό;

Γυμνώνεις –θαρρείς - έφορους λόφους-... ....
Φουρτουνιάζεις -θαρρείς πάντα- αφλόγιστες θάλασσες…
Μέχρι ν΄ ακούσεις , από ανθρώπων (που μισείς)
από ανθρώπων -( ανάθεμα σε)- χείλη,
το «φοβάμαι» ....
Τότε λουφάζεις….
πονηρά καγχάζεις….
δειλά και ύπουλα,
τρέφεσαι από σάρκας κύτταρα
κι απο ψυχής ύδωρ ξεδιψάς….

Που πας καβουράκι με τέτοιο καιρό…..

Η επερχομένη συντριβή σου....Δες!
Σ΄ αγγίζει….
την ανάσα της ...την ακούς;
Δεν σε φοβάμαι πια!!!!!!! μικρέ μου κάβουρα..
*σ΄εκείνους που την αντίσταση παντιέρα έκαμαν...

28 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τίποτα να μην φοβάσαι!

Εχεις την αγάπη οδηγό σου που τους φόβους διώχνει.

Δεν είναι οι καινούργιες πληγές που πονούν καβουράκι, είναι οι παλιές που ξανανοίγουν...

Να μου προσέχεις Μαρίνα μου όμορφη

Ανώνυμος είπε...

Στοχευει ζωη με φαρετρα αδειανη..αγγιζει ψυχη με αγαπη οδηγο..τρυπωνει πληγη..κ αφηνει σημαδι..χανει ουσια..κερδιζεις ΕΣΥ..ΕΣΥ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ..ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΣΤΗ ΦΟΡΑ..Σ'ΑΓΑΠΩ..Σ'ΑΓΑΠΩ..Η ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥ..

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα!!!!!!

Να στείλω μερικά χαμόγελα;

:)

Ανώνυμος είπε...

Όταν μπορείς να γράφεις έτσι
για το «καβουράκι» αυτό
ίσως το νίκησες κιόλας…
δύσκολο;,…
Μα
η μακριά κι ύπουλη πορεία του
που κρυφά δηλητήριο κερνά,
να μη φθείρει
της γνώσης και της απόγνωσης,
καθάρια σου Ματιά
Αμήν!!
Την Αγάπη μου
Και την Καλημέρα μου
Μαρίνα μου γλυκιά

Ανώνυμος είπε...

Γνώρισα κάποτε ένα καβουράκι που δάγκωνε. Ήξερα πως δεν έτρωγε ανθρώπους. Δεν κινδύνευα λοιπόν. Αλλά δάγκωνε. Ψυχές

Ανώνυμος είπε...

έτσι Μαρινακι μου...η δύναμη σου είναι μεγαλύτερη απο τη δική του
φιλακι

Ανώνυμος είπε...

Φορούσες λευκά όταν σε γνώρισα, έμοιαζες της άνοιξης κι είχε από καιρό σβήσει τα χνάρια της πάνω στο χώμα και τις ψυχές μας.
Ήσουν πάντα ορθή σα Κέδρος στην καρδιά του Λιβάνου.
Δυνατή κι αγέρωχη σαν αετός.

Ακόμα και οι κυνηγοί κατεβάζουν τα μάτια σε τέτοιες μορφές.

Ε, Μαρίνα μου;


Οι επαναστάσεις έπνιξαν τους ίδιους τους αρχηγούς τους.
Δεν ωφελούν.
Ένα μονάχα τα κερδίζει όλα το χαμόγελο.

Χαμογελώ λοιπόν.
Μαζί σου.

Ανώνυμος είπε...

Όμορφο. Έγραψες μια ολόκληρη ιστορία μέσα από τους στίχους σου για τους μικρούς μας φόβους και τις μεγάλες αλήθειες.

Ανώνυμος είπε...

Tα όνειρα πάντα σώζονται Μαρίνα-γ


Πολύ όμορφο, πολύ μητρικό

Μετά τη λέξη μητρικό, δεν διαδέχεται άλλη λέξη


Καλό βράδυ

Ανώνυμος είπε...

"Φοράς το πένθος στην ελπίδα…"

ύπουλου κι επικίνδυνο πράμα η ελπίδα

καλή σου μέρα :)

Ανώνυμος είπε...

έτσι καρδιά μου...
πάτα το το γαμημένο
πάτα το...

σ' αγαπώ πολύ

Ανώνυμος είπε...

AΛΕΞΑΝΔΡΑ μου....

παλιες πληγες λες ΕΛΠΙΔΑ μου ε;

θα ηθελα οι παλιες να με ξεχασουν...
κι οι καινουργιες να με αγνοησουν....

ΚΙ ΕΣΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ...


Φιλι φιλι
ανασα ανασα ( απο όση απεμεινε μα πιοτερη απο αυτη που εισπνεω απο Εσας ) καρδια μου.....

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΓΕΛΕ (μου)...

Eστειλες χαμόγελα....
στις χουφτες τα πήρα...
εισπνοες βαθειες τα εκαμα....
και να μαι....

χα μο γε λω!!!!!!!!!!!

Να εισαι καλα Αγγελε(μου)...

καλως όρισες....
εκει...
κι εδω καλως όρισες και πάλι...

διαβαζω ....όλα σου....

μεθω, γελω, δκαρυζω, σκαβω εντος κι εκτος "εαυτου γη",
ανταμα με τις λεξεις σου...

χαιρομαι την "σχεση " σου την λεκτικοπλεκτικη με την mila mojia (ταλισκερ)....

"θα θελα ενα σπιτι στο βουνο και μια θαλασσα δικη ΣΑΣ..."

να κατοικησω μεσα του, να αφεθω στην αγριεμενη υδατινη αγκαλια της


ΦΙΛΙ... κοιτα ΧΑΜΟΓΕΛΩ (ξανα)

ΦΙΛΙ....να χτυπα το κουδουνι της εξωπορτας και να αντικρίζεις το βλεμμα Του....

ΦΙΛΙ.....στον Νοστο τα ματια Της να σε καλοσωριζουν

παντα....παντα

Ανώνυμος είπε...

διαβαίνουμε τις πληγές...
και τις αφήνουμε σε κλειστή θάλασσα
μήτε άμπωτη μήτε πλημμυρίδα
να επιτρέψει σαρκασμό
περιηγήσου στα νερά της ζωής
και ξεδίψασε τον φόβο με την αντίσταση
«συντρίβω»

Μικρό μικρό μου όμορφο κορίτσι
Φιλί απέραντο σε όλους τους καιρούς….

Ανώνυμος είπε...

...το διάβασα και είδα ότι δεν είμαστε πολύ μακριά άπλα το βλέπουμε από διαφορετική μεριά...

...και μην ξεχάσεις να χαμογελάς...

θα τα λέμε...

Ανώνυμος είπε...

IΩΑΝΝΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.....

λατρεμενη φίλη

αδεια η φαρετρα του ....
μα
που τα βρισκει τα βέλη μπορεις να μου πεις;

και πάλι...
τοσο μικρο κι ασημαντο πως τα καταφερνε και γινεται σημαντικο και τοσο τρομερό;;;;;...

και σημαδι που έμαθε;
αναθεμα το....

η νικη ΔΙΚΗ ΜΑΣ θα ειναι πάντα όμως....

το ξερω φως μου....


το ξερω....


σε αγαπαω....ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΙΩΑΝΝΑ....

αχ!! πώς φτωχαινουν οι λέξεις;....
πως;

φιλι φιλι μου
φιλι νυχτας ομορφης ευχή....
εκει στο νησι ....
στελνω να ερθει να σε βρει....

Ανώνυμος είπε...

βασιλη...αγαπημενε μου συντροφε στην λευτερια

αντισταση ...το μονο που μαθαμε!
να χαμογελαμε....το μονο που μας εμεινε....

σαρκαζουμε, χλευαζουμε το κακο και προχωραμε...
πως αλλιως;;;;
πώς;;;;



φιλι κι αγαπη στελνω....

βασιλη μου....

εκει στην αδεια πολη.....

στις μερες που ερχονται
αυτες τις άλλες....η προποση

Ανώνυμος είπε...

άλλε μου....

ειδες ποσα μπορει να κανει ενα "καβουρακι";

οτι και να δαγνωνει....

ασχημο ειναι....

κι αναποδο....


σε ευχαριστώάλλε μου...

σε ευχαριστω

Ανώνυμος είπε...

ANΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥ....
πρωτοφιλη ΕΣΥ....


Eτσι θελω να πιστευω...
οτι ειμαι -ειμαστε- πιο δυνατοι απο ενα κακο " καβουρακι"

κι αφου αυτη η πιστη υπαρχει....
ετσι θα ειναι....


φιλι καρδια μου....
και στην Betty....φιλι φιλι....

Ανώνυμος είπε...

ΙΩΑΝΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ μου...

ΦΙΛΕ ....φιλε απο χρονια πριν και πιο πριν και πιοτερο
αγαπημενε ΗΧΕ μου...

Θυμασαι....
πληγες φερουσα....πληγων
Δημιουργος "κατεστην"....
αν και στα λευκα ντυμενη....

με αγαπας και με βλεπεις ....σε καθρεφΤη παραμορφωτικο....

δυνατη εγω;(θυμασαι μια κοινη φιλη τι εγραψε;")

-λες να ειχε δικιο;-

κι αν θες ψυχη μου....
η αδυναμια μου....δυναμη γέννησε...
για να αντεξω την βουτια στο κυμα...

να μαθω να ισορροπω, τωρα στα "μεσηλικα" σε ιστιοσανιδα....
και να διαβαινω θάλασσες....


ΑΧ ΙΩΑΝΝΗ....

να εισαι παντα ετσι.....
ΠΟΙΗΤΗΣ.....
ΠΟΙΗΤΗΣ....



να μαθαινουμε απο σενα " ανθρωπια"

φιλι...ακουμπω
να ερθει να σε βρειεικει μακρυα που εισαι τωρα

Ανώνυμος είπε...

Λάκη μου...

νιωθω πως....
μεγαλοι φόβοι ειναι ....στην μικρη μας αληθεια....

σε αυτη την αλήθεια που δεν μαθαμε να αντιστεκόμαστε....
που κανονικα μεγιστη του φοβου θα επρεπε να ειναι....

" στους φοβους απο δω και περα"

φιλι.... εκει στο νησι της πληγης που ακομα αιμοραγει....

Ανώνυμος είπε...

φλεγόμενε...

ετσι εμαθα να νιωθω για αυτο το "καβουρακι"...
μητρικα....

για να το καταλαβω....

να σκυψω πάνω του ......
και να του μαθω τι σημαινει ΖΩΞ κι ΕΛΠΙΔΑ Ανθρωπων....

σε ευχαριστω Φλεγόμενε μου....
σε ευχαριστω...

Ανώνυμος είπε...

helorous

καλως όρισες....

τιμη μου....(και δεν ειναι "τυποις")

γραφεις υπεροχα....
σημερα μπηκα στο blog σου, βυθιστηκα στο " πετραδι" σου κι εμεινα στην σιωπη....
απο θαυμασμο....

.................................
XΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ ΥΠΑΡΧΗ ΑΝΑΣΑ;

δεν ξερω....
για μενα ειναι μηχανισμος ζωης....

καλο σου βραδυ....
θα "βρεθουμε ξανα"....

Ανώνυμος είπε...

NIKOΛΑ ΜΟΥ...

σιωπηλε μου λατρεμενε....

Χαλασα σόλες άπειρες....
και πατουσες χαλασα....
για να το παταξω....
ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ....ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΕΣΥ
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΠΑΝΤΑ ΚΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΑ....

ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ....
ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΗ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΠΙΑ....
ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΗ ΦΤΩΧΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΟ Ο Λ Ο Ν
ΤΗς ΚΑΡΔΙΑΣ .....

ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.....

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ....
σταγονα μου...
σταγονα του καλους....
της Σοφιας του Ανω Θρωσκω ΩΚΕΑΝΕ....


κι ηρθε η στιγμη ....
να ειδωθουν τα ματια σε εκεινο το παγκακι- ταμα απο γραφες-γεγονος να γινει....

με πληγη φρεσκια...
αιμοραγουσα ακομα...
πιοτερο φοβο απ΄οτι αιμα...

και το βλέμμα γεμισε
πιοτερο απαντοχη κι αναγκη
να ειπωθουν οι λεξεις
για το πριν και το μετα....


κι ηρθαν τα βοτανα απ΄την ανατολη να την καλμαρουν...
κεινη την πληγη (ποιος την θυμαται πια;)

να της παρουν τον φοβο....

να την επουλωσουν για παντα με γαζα "συντριβω" και "αει ιασω "......


ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....
ΠΑΝΤΑ....ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ....ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ " ΠΑΝΤΑ" ....


ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ....

αναλφαβητη νιωθει η ψυχη...
κι αγραμματη η καρδια ....
για να εκφρασει....
το ΟΛΟΝ ΔΙΑ ΠΑΝΤΟΣ.......

Ανώνυμος είπε...

TAKIZ!!!!!!!!!!!!!!

TIMH....KΑΙ...ΚΑΙ....ΚΑΙ ...
η επισκεψη σου.....
τι να πω τωρα εγω;
πολλα θελω...παρα πολλα....

σε γνωρισα απ΄τον ΑΓΓΕΛΟ...
Ατολμη εμενα στον γραπτο σου λόγο....άτολμη χναρι να αφησω...
και ελαχιστη
μα πιοτερο....
ΕΝΟΧΗ!!!!!!!
...για το deviant art....

δεν σε εχω """κλεψει""" ποτε, ετσι δεν ειναι;;;;;;;;;;

AΠΙΘΑΝΕΣ ΟΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΣΟΥ....
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ Η ΓΡΑΦΗ ΣΟΥ....

αχ τι να σου πω;;;;;;;;;;

μονο οτι απο δω και περα...-εμαθα πως- Θα αναφερομαι στους ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ του deviant art...


..................................


oσο για την άλλη μερια...

μια βαρκα μας ενωνει ....
μια βαρκα......
ΚΙ ΑΝΤΟΧΗ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΟΥΠΙ" ΤΗΣ
.................................

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.....ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩ


θα τα λεμε...(μακαρι και ειθε....)

ομορφο ξημερωμα να εχεις......

Ανώνυμος είπε...

άτολμη φίλη μου είναι δικιά μου τιμή που σε διάβασα....

ευχαριστώ για το σχόλιο σου... και μην φοβάσαι αν με κλέψεις...χαρά μου.



την καλήμερα μου

Ανώνυμος είπε...

takiz...

Ατολμη παραμeνω....
απ το απεναντι πεζοδρομιο ...παρακολουθω υπεροχες γραφες να κοντοστεκονται ...για λιγο κοιλωντας με στα μάτια...και να φευγουν για να στολισουν γνωση άλλα (πεζοδρομια)....


σε ευχαριστω...γι αυτο που εγραψες....
όπως το εγραψες....

σε ευχαριστω και για το δώρο της....κλοπης :)))



καλη σου μερα takiz.....