5.2.08

" Tο ταξίδι τουτο ...."

Το ταξίδι της ζωής μας
Όνειρο νύχτας που αλέστα ανατολή αντίκρισε…
Στιγμές ζώσες….μέρες θανούσες
Όνειρο ήσουν… παιδί γέννας πρωτότοκης και πρωτόπλαστης
Ιησούς εσύ…κι η μάνα, μαθήτρια σου «γέγονε»
Σύντροφος εσύ σε παραδείσου ζωής πρόσταγμα…πλευρό που αποκολλήθηκε
πρωτόπλαστης ευχής λιποτάκτης «γέγονες»...

Το ταξίδι της ζωής μας περπατώ ...
Πέρα από βλέμματα, πίσω από χαμόγελα
Πέταγμα σε κορυφογραμμών αντήλιο
Σε σκιές βοσκοτόπων
Σε ποταμούς που κυλούσαν πέτρες και τον νερόμυλο της ζωής μας αινούσαν…
Πατέρας εσύ σύντροφος και συναγωνιστής σ’ αγώνα ζωοδότη ….
Γιος εσύ …Πρώτος και Πρωτότοκος…
Σε λιβάδια εύμορφα κυλιέστε!
Ήλιοι κοινοί και ξένοι σας ζεσταίνουν
κι εγώ… σ΄ όνειρο παρελθόντος σύμπαντος σας ψάχνω
βαγόνι τρένου ερημικό και μόνο σε συρμό μνήμης οδηγώ
με φορά πίσω και πίσω και πίσω…κι όλο πιο πίσω…
στην αφετηρία ζητά να φτάσει….και τον μίτο απ΄ την αρχή να ακολουθήσει,,,,
πίσω πίσω.. όλο και πιο πίσω…
πλοίο γραμμής άγονης περπατησιάς μα γόνιμης ανάμνησης ρότα επιθυμιάς ταξίδι
κάμνει
μα ο απόπλους ποτέ δεν αρχινά…
σε κάβο στέρεο έδεσε…σε αραξοβόλι απόμακρο απόκρημνο προσάραξε

που τα μλόκια του χαλάσματα η θύμηση έκαμε…
ναυαγός ύστατος και υστερνός εγώ...

κι εσείς….εσείς;….
Πατέρα- σύντροφε Γιε πρωτότοκε και πρωτόπλαστε ….
Στην αιώνια ανάμνηση πορεύεστε με τρένο αστρικό ….
Με του ουρανού το πλοίο αποπνεύσατε κι αποπλεύσατε σε θάλασσες συμπαντικές

κι νηνεμιάς αιώνιας
Και το ταξίδι της ζωής μας συνεχίζεται πέρα απ την μέρα…..
Μέσα στην νύχτα….και σε μυριάδων αηδονιού αυγές
Πάνω από αετοφωλιές ….Υπόγεια, σε ωκεάνια αβαθή, τα βάθη συνεχίζεται….
και συνεχίζεται….και συνεχίζεται….

14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου καλή μου,
τρέχει το νερό...
κυλάει και παρασύρει φυλλαράκια... μερικά σκαλώνουν σε κάποια άκρια... μα συνεχίζει εκείνο την αέναη ροή του
και μαζί του όσα φυλλαράκια διέφυγαν...
για ό,σο... και κυλάνε...

Φιλί γλυκό αφήνω στο μαξιλάρι,
για να το' βρεις το χάραμα, πρώτο να σε καλημερίσει και
μια μεγάλη Γλαρένια αγκαλιά

Ανώνυμος είπε...

Με γέμισε φως το ποίημα κι ας έχει τη μελαγχολία του φθινοπώρου...ωραίο φως, γεμάτο ελπίδα...σε φιλώ γλυκά.

Ανώνυμος είπε...

ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!!!

Ανώνυμος είπε...

..η ζωή συνεχίζεται Μαρίνα, άλλοτε φωτεινά, άλλοτε λίγο αχνά..μα πάντα, τραβάμε μπροστά, κοιτάμε ψηλά..
Να προσέχεις πολύ,
να είσαι καλά Μαρίνα.

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφα που στο έγραψε η Γλαρένια!!!

Ολα στην ώρα τους...

το τώρα δεν περιμένει, ωπ περασε κιόλας...

κυλάει, κυλάει, κυλάει

Στέλνω τα φιλιά μου
και την αγάπη μου

Ανώνυμος είπε...

Όλη η ζωή μας σ’ ένα βαγόνι τρένου ταξιδεύει
πάνω κάτω στις γραμμές της ψυχής μας
κι εμείς
μ’ αποσκευή μονάχα τη μνήμη
προσμένουμε κάθε φορά να σταματήσει
μα πάντοτε
έτσι καθώς ελαττώνουν ταχύτητα στις αποβάθρες οι συρμοί
ανοίγει ένα παράθυρο
ένα χαμόγελο λάμπει από μέσα
«μητέρα, ένα λεμόνι μη ξεχάσεις να μου φέρεις»
ακούγεται μια φωνή
και πρέπει να επιστρέψεις να το φέρεις
διαλέγεις το ομορφότερο
επιστρέφεις
«Σ’ ευχαριστώ μητέρα. Σ’ αγαπώ»
ακούγεται πάλι η φωνή
κι απ’ το πιο πίσω παράθυρο εν’ άρωμα
έρχεται
συναντά των ρουθουνιών σου την όσφρηση
«Ζωή μου» φωνάζεις και συνάμα ρωτάς
«μια ζωή ακόμα μένει να μεγαλώσεις, κι αν το θέλεις
να σώσεις και να οδηγήσεις άλλες πόσες…»
«ναι» ψελλίζεις «έτσι είναι»
όχι για να ζήσεις μα για να σώσεις
και να οδηγήσεις
κι εκείνο το παράπονο πάντοτε στα στήθη ακουμπισμένο

μοναξιά
μοναξιά
μοναξιά

“πέρα απ’ τη μέρα το ταξίδι μας
μέσα στη νύχτα”
στους ανθρώπους μέσα
με τις ψυχές συνοδοιπόρο
και την ελπίδα πυξίδα και τιμονιέρη…

Ανώνυμος είπε...

ΓΛΑΡΕΝΙΑ μου....
Σε ευχαριστω για άλλη μια φορα..
για την αγκαλια σου....
για τα λόγια σου...
για την αγαπη που εισπραττω...

φιλι στελνω... αληθινο

Ανώνυμος είπε...

γεννημεμενη γαρ σε φθινοπωριου ημερες Συμπατικη μου ΒΕΤΤΥ, καψαλισε η ψυχη κι η μνημη με φως και χρωμα φθινοπωρου...

αγαπη στελνω και φιλι φιλι...

στο Αναστασακι δωσε ενα...
απο μενα...φιλι

Ανώνυμος είπε...

ηρθα dee dee μου...
παντα ερχομαι οταν μπορω..
μα πιστευω πως τίποτα δεν γίνεται...
ανώφελο σ΄αυτη τη χ'ωρα το συναισθημα...

σε φιλω Κατερινάκι μου

Ανώνυμος είπε...

Aλεξανδρα μου....

φιλι...φιλι..φιλι

κι αφουγκρασματα καρδια μου

Ανώνυμος είπε...

Τρυφερε μου...
το ξερω οτι ετσι ειναι Ηλια ...
εχεις δικιο καρδουλα....

ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ
Να εισαι καλα η ευχη η καθημερινη,,,,
να προσεχεις τρυφερε μου
και να εισαι καλα καλα καλα και ομορφα...

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ ....
ΙΩΑΝΝΗ της καρδιας της ψυχης των ύμορφων λόγων...

"ζωη μου" φωναζω
κι απ τα βαθη των χρονων ενα " "ναι;" σαν ηχω ερχεται....

κι αναρωτιεμαι,.,
ανωφελο ειναι πια;
ισως,,,,


σε αγαπαω Ιωαννη...
σε αγαπαω...

Ανώνυμος είπε...

"...Και το ταξίδι της ζωής μας συνεχίζεται πέρα απ την μέρα..."

σ'άπειρο χρόνο
σ' οτι δεν ορίζεται και δεν νουθετήται
σ' οτι φυσικό κι αλόγιστο συνδράμουν
συνοδοιπορία............

ανευ τέλους εδώ!

φιλί καληνύχτας!

Ανώνυμος είπε...

Σταγόνα μου...

φιλι σταγονα ομιχλης νοτισμενης...
φιλι αγαπης ατοφιας
φιλι σκεψης καθημερινης

σταγονα μου;
σε αγαπαω...