9.10.07

αλήτης ο χρόνος.....

Αλάργεψε ο χρόνος σε μνήμη πριν ή μήπως στο μετά ανάμνηση αλητεύει;
Αλάργεψε η μνήμη σε χρόνους πριν ή μήπως χρόνους στο μετά ,γητεύει;

Είθε”, “μακάρι” και “μα πως; “ λέξεις πλέκει ,ζωής πουλόβερ
μα μάταια θαρρεί ότι ζωή υφαίνει….


Θεμέλιο το πριν, σκαλέτα το παρόν με καταφύγιο το όνειρο
αλάργεψε η Μνήμη , τρελά ταξίδια κάνει…

Αλήτεψε τη μνήμη ο χρόνος
και με σκισμένη φορεσιά την περιφέρει .
Στο χθες και στ’ αύριο , ταξιδιών προαγωγός
σε πόρνη τη μνήμη κατατάσσει
μα το παρόν της αθωότητας της
αυτήκοος μάρτυρας στα όνειρα της στέκει.

Αλήτισσα η μνήμη. Ενδύεται και περιφέρεται
μ΄ ένα σκισμένο τζην που χάσκει όνειρα
κι ένα μπλουζάκι, που γράφει πάνω του μια επανάσταση θεωρημένη
Στάμπα ο ΤΣΕ και “εμπρός” φωνάζει …

Αλήτισσα μνήμη , πόρνη φτηνή
μ΄ όνειρα ανεκπλήρωτα σε δρόμους έρημους
αγάπη αγοράζει…..

Μα πάλι ,πες μου φως μου….
Ποιος χρόνος Αλήτης στα όνειρα πιστεύει;


43 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μαρίνα μου..

Κούρσευσε ο Χρόνος την Μνήμη..
Ληστής , σαν τον παλιάτσο την περιφέρει..
Ρήμαξε ο Χρόνος την Μνήμη..
Άπληστα κ βίαια, πάντα..
Κουρέλια, τα υφαντά και τα στολίδια της, ποιεί..
Ψεύτικες εικόνες σε θολούς καμβάδες, η Μνήμη καθίσταται..
Ψυχοραγγεί ανάμεσα στο "πριν", στο "τώρα" και το "μέτα"..στις έννοιες-τερτίπια του Χρόνου..
Το φυλαχτό της Μνήμης , τα κύταρρα, στην αιώνια απάτη της μορφής του, διαχέει..
κ η αέναη επάναληψη της , η μεγαλύτερη πληγή..


Σε φιλώ..

Ανώνυμος είπε...

Αλήτης και θα μας ξεφεύγει γι να καταφεύγει στου μυαλού και των αναμνήσεων τους δαιδαλώδεις δρόμους....
Και πάλι να διαφεύγει αν το χέρι απλώσουμε...

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Έχω μια διάθεση, στο όνειρο πες, να πιάσω πινέλο και χρώματα, που φωτίζουν τις σκιές και να μια πινελιά στη μνήμη κι άλλη μια στο χρόνο... Και μετά, σαν ανοίξω τα μάτια και πω, πως όνειρο ήταν να κοιτάξω μια πίσω, μια μπροστά και να βλέπω φως, που τις σκιές αλλιώς πια να νιώθω...

Ψυχή μου, αγκαλιά πέρα από χρόνους...

Ανώνυμος είπε...

Στα μοναχικά μας βήματα, πες μου:

Ποια μνήμη δεν είναι πληγή;
Ποια αγάπη δεν κρύβει φόβο;
Ποια μοναξιά δεν ματώνει το νου;
Ποιο όνειρο δεν γίνεται εφιάλτης;
Ποια ψυχή δεν χάνεται στον άνυδρο χρόνο;

Ποιήτρια, πες μου ποια;

Ανώνυμος είπε...

..άλλοτε φίλος ο χρόνος, Μαρίνα μου, κι άλλοτε ύπουλος εχθρός.
αποπλανευτής και σαγηνευτικός.
..και η μνήμη γοητεύεται στο πέρασμα του..κι αυτός τη χειραγωγεί..μια τη χαροποιεί, μια τη μαυρίζει.

έδωσες υπόσχεση Μαρίνα
φιλί δειλινού
αγκαλιά μεγάλη ανοιχτή
να είσαι καλά ψυχούλα

Ανώνυμος είπε...

Ξεθεμέλιωσε τον χρόνο η μνήμη.
Δεν έχει πριν ή μετά.
Έχει ζω, έχει ποθώ.
Έχει βιώνω και ονειρεύομαι.

Ξεθεμέλιωσε τον χρόνο η μνήμη.
Αρπάζει από το χέρι τη ψυχή και κατηφοράει κατά την λύτρωση.
Μόνο εκείνη γνωρίζει αν τελικά την βρήκε, η μνήμη, στο τέλος του δρόμου καθώς φθάνει.
Δεν προδίδει.
Δεν σταυρώνει η μνήμη.

Η αλήθεια το κάνει.

Κι έχει δίκιο ο Δημήτρης που ποιήτρια σε ονομάζει.
Έτσι κι εσύ, την ξέρεις την αλήθεια

Ανώνυμος είπε...

στο παζάρι κάποιου χρόνου λήσταρχου
πουλήθηκε τ' όνειρο.
Γητεύει όμως η εικόνα "κάποιου ΤΣΕ"
που στ' άπειρο ταξίδι του συνοδοιπόρο έχει.
Μα ματώνει
πονά
εκληπαρεί
γητεύει
υφαίνει
περιζώνει
Μα δεν ξευτίζει.

καλή σου νύχτα

Ανώνυμος είπε...

Πως ξέρουν και γκρεμίζονται τα όνειρα
ύστερα πάλι σκαλοπάτια αέρα σκαρφαλώνουν
πως ξέρουν στης γης τα τάρταρα να χώνονται
μετά σε κορυφές να μας μαζώνουν
Κρυφούς καημούς να ολοκληρώνουνε
για λίγο και μετά μισή η μέρα
για λίγο στο μυαλό αλλοιώνουνε
τα πρέπει και τα μη και τα πιο πέρα
κοντά να στέκουνε να τα αισθάνεσαι
δικά σου, μετά βλέπεις είναι ξένα
μια άδεια αγκαλιά στο τέλος σου αφήνουνε
κι αναρωτιέσαι, πότε σκέφτηκες αλήθεια εσένα;

Φρεσκοφουρνισμένο απ’ τη θέρμη της αγάπης σου.

Καλό βράδυ Μαρίνα μου!

Ανώνυμος είπε...

ΜΟΙΡΑ μου...μοιρα μου

εκπορνευει ο χρονος την μνημη...
καταπτυστη την περιφερει θαρεις με τον νομο 4000

κι εμεις οι " εχοντες την μνημη" ....
κι εκεινοι οι απολλέσαντες αυτην...
σε στρατοπεδα βολης πολεμο αρχιζουμε....
κι "ο αναμάρτητος πρωτος τον λιθο βαλέτω" ψυχη μου....

θελω να πω....
ολοι πορευομαστε με καποια μνημη...
στο πριν στο τωρα στο μετα καρδια μου....

σε φιλω ΙΩΑΝΝΑ των ευμορφων της ψυχης λόγων.

Ανώνυμος είπε...

ΓΛΑΡΕΝΙΑ ΜΟΥ...
σοφε μου γλάρε....

αρκει την μνημη μας να μην καταπατα αυτος ο αλητης χρονος....

να μας αφηνει να την μυρώνουμε, αν σε νεκρους ανήκει...

να μας αφηνει να την κανακευουμε όταν στους " εδω " ανηκει...

να μας αφηνει να την σπαργανωνουμε όταν στο ονειρο
ανηκει....

φιλι.... γνωσης κι αγκαλια για σενα μου ΓΛΑΡΕΝΙΑ

Ανώνυμος είπε...

ΒΙΚΥ μου ....φως μου

μεσα στο ονειο μεινε και χρωμα δώσε...

βγες απ΄το όνειρο και πίνακα ζωγράφισε....

το αποτελεσμα για σενα την κτητωρα και δημιουργο..Ενα

υ π ε ρ ο χ ο....

φιλι....φως μου υπεροχο απο χρονους πριν
ισως και μετα
μα σιγουρα περα απ αυτους

Ανώνυμος είπε...

ΔΗΜΗΤΡΗ μου ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ μου ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ...

Ας αρχισω απ' το τελος σου...

ποιητρια εγω δεν ειμαι ...κι ουτε θα γινω...
δεν το γραφω απο συστολη ουτε χαζη ταπεινότητα...
απλα το πιστευω...
απλα με τα συναισθηματα πλεκω λέξεις...
για ενα post σε ενα blog που καποτε θα παψει να υπαρχει κι αυτο κι εγω μαζι του....
μεγαλη η λέξη που εγραψες...
και μενα δεν μου ανήκει...
( ασε που θα σηκωθει ο Θειος Νικος...και τον καθημερινο εφιαλτη εφιαλτικότερο θα κανει)

μακρυα απο εμε λοιπον αυτες οι λεξεις γιατι πολυ απέχω....


οσα για όλα τα ευμορφα αγαπημενε που πριν γραφεις....
ναι υπάρχουν.....
υπαρχουν...
εκεινοι που ψυχη καρδια και μνημη σε ενα σωμα κινουν κι ευτυχισμενοι μα και πληρεις πορεύονται.....

υπαρχουν ολα αυτα χωρις τα " δεν"...

φιλω σε.....ΔΗΜΗΤΡΗ μου

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΥΦΕΡΕ μου....ΗΛΙΑ μου.
δικιο απόλυτο για το χρονο και τη μνημη εχεις,
κι εγω μαζι σου σκεψη συμπορεύομαι....

και την υποσχεση σε σενα κρατω ...
και με προσεχω

ομως τρυφερε μου...

μνημη εχε...
την υποσχεση που εχεις δωσει μη λησμονήσεις...

φιλι....ονειρα νύχτας όμορφης σ΄όμορφα να σε παει...

κι αυριο εδω τρυφερε μου...
με υποσχεσεις κι αγκαλιες αληθινες...

Ανώνυμος είπε...

μαρινάκι μου?
ομορφιά μου!

πάντα σε διαβάζω, πάω και παραπίσω, πριν να σε γνωρίσω, γυρνώ εδώ. πολλές φορές δεν γράφω.
και τι να πω εγώ? που δεν κοιτάζω τελευταία παρά μόνο φορώντας τα χρωματιστά γυαλιά μου - δεν θέλω χωρίς γιατί με πονάνε τα μάτια και δακρύζουν. και οι μνήμες? τις χαιδεύω για να μην ξυπνήσουν οι ανήμερες.

σε φιλώ
ποιείς τις λέξεις σε υπέροχα σχήματα και μορφές αέρινες. ας μην πούμε ποιήτρια. ας πούμε μόνο μαρίνα. δεν αλλάζει το αποτέλεσμα η ετικέτα ομορφιά μου!

σε φιλώ
όνειρα να γίνουν οι εφιάλτες σου απόψε χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

ένα χαμόγελο θέλω και φεύγω.


παρακαλώ?


χχχχχχχχχχχχχχχχχχχ

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΕ μου...Ηχε μου....Ηχε μου....

τρεις για να εμπεδωθει το " ΗΧΟΣ" ...

Θ ΄αρχισω απ το τέλος σου όπως και στον αγαπημενο μου ΔΗΜΗΤΡΗ

λοιπον!...οπως καποτε σου εγραψα σε σχόλιο,
"εγω ο ποιητης δεν ειμαι κι ουτε θα γινω"...

αλλοι οι ποιητες! στον καθρεφτη σου δες....
(οπως κι ο ΔΗΜΗΡΗΣ ΣΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΤΟΥ ΝΑ ΔΕΙ ΠΡΕΠΕΙ, ΠΙΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΑΠ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΞΙΟΣ ΑΞΙΟΤΕΡΟΣ ΜΕ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΟΥ ΕΓΩ ΜΟΝΟ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΚΕΠΑΣΜΑΤΑ ΜΟΥ ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΚΡΥΦΤΩ ...
ΚΙ ΟΤΑΝ ΕΣΕΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΚΑΤΩ ΑΠ ΤΑ ΜΑΞΙΛΑΡΙΑ ΜΟΥ ΚΡΥΒΟΜΑΙ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΖΩ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΓΟ ΜΟΥ).... -Κι ολο αυτο για τον Δημητρη συγνωμη που εδω γραφεται-
....αλλα τα " θελεις" αφου σε λόγια του συμφωνεις....


Ηχε μου....Ηχε μου....
Κυριαρχος ο χρονος ( αρσενικο γαρ) και την μνημη υποτάσει....
σκεψου Ηχε μου...Σκεψου λέω....

ποιος τη δύναμη εχει;
η μνημη ή χρόνος...

σε δευτερόλεπτα στο καναβατσο ο χρονος την μνημη ρίχνει και νοκ αουτ νικητης κηρυσσεται μ΄αντιπαλο τη μνημη ...

Ηχε μου....σταυρώνει ο χρονος...
η μνημη μυροφορα ειναι....
και τα παιδια της απ΄το σταυρο αποκαθηλώνει με μύρο τα ραίνει και πορευεται...
κι ο χρονος Ποντιος Πιλατος στον σταυρο τα παιδια της οδηγει..

Ηχε μου;
σε αγαπαω... και το ξερεις πια

Ανώνυμος είπε...

Με τα λόγια της ψυχής μου συμφωνώ που κάθεται και μου λέει καθώς σε διαβάζει.
Ποιήτρια εκείνη σε προσφωνεί.
Αν θέλεις ψεύτρα κατηγόρησε την.

Για τον χρόνο δε θα σου πω άλλα.
Ψεύτης είναι.
Άλλα υπόσχεται πως θα φέρει κι άλλα φέρνει.
Μόνο η μνήμη φυλάσσει καλά την αλήθεια.
Αν θέλεις την δική μας αλήθεια.

Υπάρχουν πράγματα που εμείς δύσκολα καταλαβαίνουμε για εμάς.
Οι άλλοι ίσως μας μελετούν διαφορετικά, δεν θα πω καλύτερα.

Ανώνυμος είπε...

Αλήτης ο χρόνος μάτια μου
κι η μνήμη ξυπνάει τον πόνο,
τα όνειρα θέλει να πλανέψει...

Μα τα όνειρα μεγάλωσαν, ξέρουν να φυλαχτούν. Ε, Μαρίνα;

Θέλω να ξέρεις πως έμεινα από λόγια χθες και μια τύψη ήρθε να μου κάνει παρέα. Λίγα γιατί στεκόντουσαν παραπέρα....

Είσαι στη σκέψη μου
και στην καρδιά μου
Φιλιά ομορφιά μου
να σε προσέχεις

Ανώνυμος είπε...

Η μνήμη θα κάνει πάντα τα δικά της / δικά μας τρελά ταξίδια…

Αλήτισσα η μνήμη, φορά σκισμένα, όπως εγώ, πάντα μπρος φωνάζει –συχνά πίσω εννοεί…

Μη ξεγελιέσαι στιγμή: Ο αλήτης χρόνος, στα πίσω όνειρα πατά τα σίγουρα ή άλλοτε ασταθή του βήματα,
πατά στα πίσω,
κοιτά στο παρόν

και στο μέλλον

αχ μαρίνα αγαπημένη,

όσο ο καιρός κυλάει,

όλο και λιγότερα σου λέω,

όλο και περισσότερα καταλαβαίνω / αντιλαμβάνομαι…

μεσημέρι μιας συννεφιασμένης αθήνας…

σ’ αγαπάω καρδιά μου,

φιλι πολύ ατελείωτο…


για όσα μας ενώνουν

για όσα

δεν κατάφεραν

να μας χωρίσουν ποτέ….


ο γιάννης

Ανώνυμος είπε...

Ναι..ειναι αλητισσα η μνημη :(

Ανώνυμος είπε...

Nάχει η μνήμη θύμησες από μορφές, από πόνους σημάδια, από όνειρα πετάγματα, από πόρνες αναστεναγμούς, από τον χρόνο επιστροφή, απ' τον αλήτη περιπλάνηση...
και τον ήχο του "εμπρός" μπροστάρη.

μορφή και σχήμα ν' ανιχνεύσω...έλα

φιλιά σταγόνες φιλί σταγόνα
να λούζουν....

Ανώνυμος είπε...

...για να ξεγελάσω το χρόνο Μαρίνα
για να τον πείσω ότι είσαι πάντα εδώ
ένα φιλί και μια αγκαλιά μεγάλη
να προσέχεις πολύ
το υπόσχομαι και για μένα

Ανώνυμος είπε...

Ψυχή μου
Αδερφή μου...

Σε τυφλό χρόνο βρεθήκαμε. Και πονεμένο. Κι όμορφα μπλέχτηκαν τα έπειτα με τα πριν. Και διαβάζω, και ξαναδιαβάζω... κι ακούω την φωνή σου να μου απαγγέλλει ξανά και ξανά... Ο χρόνος κρύφτηκε στην τσέπη του τζιν μπουφάν σου. Και υφίσταται στο τώρα και στο πάντα. Αλλά όχι στο εδώ....

Το Σάββατο ζυγώνει.
Να μου προσέχεις πολύ.
Σ’ αγαπάω!

Ανώνυμος είπε...

Και εγω που δεν εχω τροπο, ομορφα να τα πω, ξερω μονο να σου εμπιστευτω πως ο χρονος ειναι καλός και η μνήμη συντροφεύει και στα όμορφα και στα ασχημα...
σε φιλώ Μαρίνα μου καλή...

Ανώνυμος είπε...

Κάποιος μου ειπε πως εισαι πολυ δυνατή..
Λυπαμαι που δεν το πιστεύω..

(αυτο ειναι ενα μικρο γνωμικό..)

Φιλιά γλυκιά μου..
Η ζωή ειναι ωραία.....οσο κρατάει... και οσο κρατάει...πρέπει να την ζούμε.

Ανώνυμος είπε...

megali alitissa i mnimi,
thimatai tis katalilles stigmes tis pleon akataliles plirofories. thimoneis stin arhi alla meta, otan katalaveis oti ekane to kalitero dinato gia na se prostatepsi i gia na sou dosi mia simadiki pliroforia, sineiditopoieis oti "alites" einai oi monoi ousiastikoi mas filoi otan zoume tin peripeteia...

xarika to keimeno sou

kalimera

Ανώνυμος είπε...

ΑΕΛΛΑ μου....

δε ξεφτιζει η μνημη...
ναι...ρουχο ισως αλλαζει
ρουχο που ο χρονος της φορα κατα τη βουληση του....
φιλι αελλα μου
φιλι....

Ανώνυμος είπε...

POETIC μου....ΜΑΡΙΑ ομορφια μου

σε ευχαριστω για το " φρεσκοφουρνισμένο " σου....

Πανέμορφο ειναι και δάκρυα εφερε...

φιλι ομορφη μου....φιλι
καλη σου νυχτα Μαρια μου...
καλη σου νυχτα

( ελπιζω να σε προλαβα)

Ανώνυμος είπε...

ΧΑΡΑ μου...χαρουλα μου
ΜΑΥΑ μου....
σε ευχαριστω....
τι άλλο να πω; τι άλλο να σου πω...
εισαι τοσο γλυκεια, γραφεις τόσο όμορφα...και θεση στην καρδια εχεις παρει επάξια χαρα μου....

σε φιλω χαρουλα μου.....
σε φιλω........

Ανώνυμος είπε...

ΙΩΑΝΝΗ ...ΗΧΕ μου
περα απο και πανω απ΄όλα ευχαριστω....
αχαριστη κι αγνωμων δεν ηθελα να φανω, νομιζω το ξέρεις....

απλα ψυχη μου...μικρη νιωθω πολυ μικρη....

οσο για τον χρονο και την μνημη δικιο εχεις.....

σε φιλω.....σε φιλω....

Ανώνυμος είπε...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ μου...καρδια μου
καρδια μου
μεγαλωσε κι ο χρονος κι η μνημη ...
τωρα αν μάθαν να φυλάγονται ποιος ξερει....
κλεφτοπολεμο μεταξυ τους πάντως άρχισαν

φιλι φιλω εσενα αλεξανδρα της καρδιας....

Ανώνυμος είπε...

ΗΧΩ μου...
"για όσα μας ενώνουν

για όσα

δεν κατάφεραν

να μας χωρίσουν ποτέ…."

και ποτε ποτε θα ειναι....
και το παντα παντα θα παραμενει....

ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ.....

Ανώνυμος είπε...

CANTY'S ΤΕΤΡΑΔΙΑΚΙ....
καλψς όρισες....

αλητισσα η μνημη μικρό μου τετραδιακι
αλήτισσα και περιφερεται χλευάζοντας τον πόνο....

φιλι....καλωσόρισμα

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ μου...

αλητης ο χρόνος,κι η μνημη τον ακολουθρι άλλοτε δουλικα, κι άλλοτε μπροσταρης επαναστασης ...

ομιχλη εσυ...κι απο χρονους πολλους σε περιμένω με μνημη πριν μα και μετα εικονες αγγιγματα ...

σταγονα μου....

φιλι....σε περιμενω
φιλι...νυχτας νοτι νοτισμενου προσμονη
φιλι....κι ενα ασερι το μάτι σου κλίνει

Ανώνυμος είπε...

ΤΡΥΦΕΡΕ μου...
εδω ειμαι παντα,,,,εδω
κι αν λειψω σκεψη εισαι να το ξέρεις...
και λαχταρα να σε δω όταν μπορ και επιστρεφω,,,

ΗΛΙΑ μου..

προσεχω...

ομορφη νύχτα να εχεις
σ΄όμορφα όνειρα να αλητεψεις

και να μου προσεχεις υποσχεση να δωσεις...

Ανώνυμος είπε...

αδελφουλα μου...
ζαφειρενια μου...καλως το μου καλως το μου...

ψυχη και καρδια πλεγμενες απο χρονους παλιους κοινες πορειες μα και χρονους μετα ανασες κοινες κι ηαναπνοη μια ....

το σαββατο πλησιαζει...
και χαρα μεγαλη εχω, που απ τη δινη μου με βγαζει, και τους πονους παιρνει...

αδελφουλα
χαρα μεγαλη κι αγκαλια ανοιγω....

Ανώνυμος είπε...

ΦΑΒΟΥΛΑ ΜΟΥ...κρεμυδακι μου

συδεν ξερεις όμορφα να γραφεις μικρο μου;

σε πεθυμησα...και σημερα που καλα ειμαι επισκεψη θα σου κάνω....
απ τα όμορφα σου να τραταριστω και η νύχτα όμορφη να γινει...

φιλι....ομορφο μικρο μου
φιλι....αποθυμιας

Ανώνυμος είπε...

Ηλιαχτιδα μου...
Εκείνος που δυνατη με ειπε...
κι εσυ αδυνατη που λες οτι ειμαι....

κι εγω δεν ξερω, αραγε τι να 'μαι...

απλα λεω οτι ειμαι η Μαρινα...
και το παλευω...
πεφτω και σηκώνομαι...

ποναω και ξεγελω το πονο με αστειες γκριματσες στον καθρεφτη...

αδυναμια η δυναμη να το ονομασω δεν ξερω ...δεν γνωριζω..

μονο το ονομα μου....μονο αυτο γνωριζω...
απλα μια.... Μαρινα ειμαι( με μνημη που αλητευει καθε νυχτα)
απλα αυτη....
φιλια Μαρια....φιλια

Ανώνυμος είπε...

xasapi grammata....
καλως ηρθες

δικιο εχεις για τους αλητες φιλους...

σε ευχαριστω....

καλωσορισμα αφηνω

Ανώνυμος είπε...

piece de resistance....
σε ευχαριστω...σε ευχαριστω

τι όμορφη αναπτυξη σκεψης ειναι αυτη....

γραφεις πολυ όμορφα...πολυ
θα ερθω στο σπιτικο μου....
κι οι δικες μου βολτες μετα τα μεσανυχτα γίνονται...
θα με συγχωρεσεις γι αυτο;

καλωσορισμα σου αφηνω εδω....
και συνεχεια υποσχομαι

Ανώνυμος είπε...

Μα θα στα ανοιξουμε διάπλατα τα δωμάτια,μετα τα μεσάνυχτα ναι εκει κυκλοφορούμε.Πάντα ανοιχτά είμαστε και παραφυλάμε για τα συγγενικά αποτυπώματα σαν τα δικα σου.Οι φίλοι μου σε βρήκαν ηδη απο το λινκ που σου εβαλα ,ξερεις εκεινα τα λαγωνικά που τρεφονται με λεξεις και δεν χορταίνουν,υποκλίθηκαν ήδη σε εσένα και χαιρομαι τόσο πολύ που εφτασες κοντα μας.Νομίζω ο χασάπης,αυτός ο χασαπης άλλο λαγωνικό συναισθημάτων ευθύνεται για το συνοικέσιο.Ας είναι καλα.Μου αρεσουν οι εικόνες σου,η αισθητικη αγωνία σου

Ανώνυμος είπε...

piece de resistance....
της νυχτερινης μου βολτας φορεσια ντυθηκα κι ετοιμη ειμαι βολτα ν΄αρχισω σε φιλους παλιους μα και σε νεους που ελπιδα εδω ζωγραφισαν κι εγω τα χνάρια της ακολουθω και να τους βρω ξεκινω....

φιλι καληνυχτας σου αφηνω εδω...
την πορτα σου χτυπω κι ανοιγω

Ανώνυμος είπε...

σε ακουσα και σε αλλο δωματιο αφησα μια μικρη ζωγραφια απο το μελανι που μου δανεισες κοκκινο

Ανώνυμος είπε...

ναι καλη γλυκεια μου...
και ποσο όμορφο ήταν αυτο το κόκκινο μελανι σου....
δικο σου ειναι το μελανι ...
και δανεικο δεν ειναι....

φιλι...δικο σου