11.8.07

στις ραγες του τρενου κυλα ο ηχος της καρδιας

Στις ράγες του τρένου κυλά η ζωή μου…μαζί μ΄ αυτό.. .Kάπου με πάει κι ο αλλοπαρμένος νους ζητά εξηγήσεις......

Τι ποιος και που ψυχή μου…

Σε λέω ζωή….
Γι αυτό ήρθα; Για την ζωή;


Ποια λέξη σου αρέσει; σε ρωτώ
Ζω….είπες
Ζεις; Σε ρωτώ

Ταξιδεύω με ήχους που η ψυχή μου τραγουδά…

Κοιτώ το είδωλό μου στον καθρέφτη …
Δεν είναι το δικό μου

Σε καθρέφτη λούνα παρκ βρήκα να χτενιστώ…
Σε παραμορφωμένο καθρέφτη τον εαυτό μου καλλύνω…
Έχει το μυαλό διαλυθεί…
Χιλιάδες ερωτήματα στην ψυχή και στην καρδιά θέτει….
Μα απαντήσεις δεν παίρνει.
Σαν γυναίκες που θέλουν να ξεφύγουν από ένοχες σκέψεις απαντούν…
-δεν ξέρω…
-τίποτα δεν έχω…(κι ας πλημμύρισαν τα δάκρυα)

Τι σε εσένα με οδήγησε τελικά;
Τρομάζω…
Γυρίζω πίσω το κεφάλι….σινεμασκόπ σε ταινία ασπρόμαυρη βλέπω την ζωή μου και τρομάζω…
Ότι αγαπώ το παίρνει …
Μου το παίρνει…
Σε μια κόντρα μαζί μου συνέχεια βρίσκεται
Λες κι ικετευτικά πάντα πρέπει να του μιλώ
Δούλη του θεού εγώ κι Εκείνος ο Αφέντης
Να πληρώσω την ελευθερία μου του ζήτησα κάποτε και να με ελευθερώσει…
Μα το τίμημα μεγάλο….
Ως τη στιγμή της αποπληρωμής θα έχει μείνει μόνο η αλυσίδα σε ένα πόδι οστεοποιημένο….
Γι αυτό φοβάμαι να λέω « σ΄ αγαπώ»
Γιατί θα ακούσει και θα το πάρει….

Και φοβάμαι τώρα…
Τρομάζω,

Λες να μ άκουσε όταν ψιθυριστά στο είπα;….
Λες να το είδε όταν στην χούφτα σου με τ΄ ακροδάχτυλα στο έγραψα;
Λες;….

Πως και που να κρυφτώ;

Γι αυτό έφυγες;;
Γι αυτό ψυχή μου;
Ακριβέ μου…..

36 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει λέξη ομορφότερη από την λέξη ζω;
Ανασαίνεις, πονάς, ανασαίνεις και πάλι. Ζεις.
Χαμογελάς, δακρύζεις, και πάλι χαμογελάς. Ζεις.
Τρέχεις, πέφτεις χτυπάς, σηκώνεσαι και πάλι τρέχεις, πέφτεις σε μα αγκαλιά. Ζεις.

Κι αν το θέλεις, εκεί βρίσκεται η αλήθεια, στην παράθλαση του καθρέφτη.
Εκεί η μόνη αλήθεια.
Όχι στην πραγματικότητα του προσώπου.
Κι αν διαλύεται το μυαλό είναι που δεν έμαθε στην αλήθεια.
Και οι απαντήσεις στον καθρέφτη βρίσκονται, σε κάθε του καμπύλη, σε κάθε του κομμάτι, σε κάθε ηχώ που αφήνει στην ψυχή μας να παλινδρομεί.

Τα χρώματα του δειλινού δείχνουν τους δρόμους κ’ η χαραυγή πρόθυμα πάντοτε τ’ ακολουθεί.
Κι από τους ίδιους δρόμους κάποτε φυγαδεύονται και τα πρόσωπα.
Εκείνα που φωνάξαμε ή αν το επιθυμείς ψιθυρίσαμε και ήρθαν.
Το τίμημα πράγματι μεγάλο.
Η λογική καμιά φορά.
Μη το φοβάσαι όμως.

Γεύσου τα χρώματα για όσο θα βρίσκονται στον ουρανό και την επαύριο χρώματα άλλα να περιμένεις, τα ίδια δεν έρχονται ποτέ πίσω αλλιώς θα έχαναν την μοναδικότητα τους.

Κι εκείνο το σ’ αγαπώ πάντα τυραγνημένο φθάνει σ’ εκείνον που το λαμβάνει.
Δεν ευθύνεται ο άνεμος.
Το μέσο είναι ο άνεμος.
Άλλος ο οδηγός, ο πλοηγός άλλος.

Κι ρουφιάνος της ψυχής μας καραδοκεί πάντα, να σκοτεινιάσει τις ποιο φωτεινές μας στιγμές.

Να μη κρυφθείς.
Όρθια στάσου, που πάει να πει μήτε και πίσω του να τρέξεις.

Ανώνυμος είπε...

Σε αυτον τον παραμορφωτικό καθρέφτη παραξενεύεσαι, γελάς, τρελλαίνεσαι λίγο, έτσι ;
Ομως κάτι σου λέει να βγείς έξω ετσι, όπως σε δείχνει !
Μικρός το πάθαινα αυτό. Ηθελα να με αλλάξει ο καθρέφτης και να μείνω κάμποση ώρα έτσι.
Ομως μεγαλώνοντας, δεν τον άφησα να με αλλάζει παρα μόνο αν εγω το ήθελα.
Εψαχνα να με βρω κάποτε, και δοκίμαζα μορφές...

Γράφεις πολύ ωραία και αφήνεις να βαγίνουν οι σκέψεις αβίαστα απο τα ακροδάχτυλά σου.
Με ταξιδεύεις με ενα τρόπο αλλιώτικο. Να περνάς καλά !

Ανώνυμος είπε...

"...Σε παραμορφωμένο καθρέφτη τον εαυτό μου καλλύνω…"
Είσαι όμορφη ψυχή!
Κι ο εαυτός σου είναι τόσο όμορφος που στη θωριά του παραμορφώθηκε κι' αυτός ακόμη ο καθρέφτης.
Να χαίρεσαι!
Μη λυπού μαρίνα γ....
Ο ακριβός σου έχασε.... την έμπυρη ομoρφιά σου

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ανώνυμος είπε...

Αχ ομορφιά μου!
Κανείς δεν μπορεί να μας πάρει αυτό που είμαστε. Και είμαστε αυτό που νιώθουμε, αυτό που ζήσαμε, αυτό που ζούμε.
Μην τρομάζεις! εκείνος τρομάζει πιο πολύ όταν βλέπει γεμάτες καρδιές.
Μην φοβάσαι! Κράτα την ανάσα σου και προχώρα:
Φώναξε! Ισα για να δει την αποφασιστικότητά σου! Την δύναμη της ψυχής σου!

Χαίρομαι! αλήθεια χαίρομαι που σε γνώρισα που μπορώ και σε διαβάζω! Που είμαι εδώ. Που μπορεί να μην μπορώ να απαλύνω τον πόνο σου αλλά μπορώ να τον αγγίζω σιγά σιγά, να τον γνωρίζω...

Με κλάματα ερχόμαστε στον κόσμο τούτο. Το στοίχημα με γέλια να τον αφήσουμε, να μην φύγουμε τρομαγμένοι ή φοβισμένοι...

Φιλί Φιλί

Σκέψη σκέψη

κι ένας στίχος του Κώστα Τουρνά που έχω χιλιοτραγουδήσει: όπου φυσάει ο άνεμος πάω, είμαι καλάμι γέρνω δεν σπάω, όπου φυσάει ο άνεμος Γίνομαι άνεμος...

Ανώνυμος είπε...

Ηχε μου…
Πίσω του δεν θα τρέξω…ποιο όνειρο πιάνεται όταν αποφασίσει την πόρτα να ανοίξει;
Όρθια δεν θα σταθώ…μέσα μου θα βυθιστώ και μνήμες όμορφες θα μηρυκάζω…
Δεν θα κρυφτώ…κορμί χωρίς σκιά στην πόρτα θα στέκομαι…
κι «ο ρουφιάνος της ψυχής» τσίλιες θα κρατά στο μονοπάτι λίγο πιο πέρα…
το σ αγαπώ ο άνεμος το παίρνει…
σπάνια εκεί που πρέπει το αφήνει….
Γεύση χρωμάτων η μοναξιά δεν έχει…. Αυτή κι η μοναδικότητα της…Της λείπει μια
αίσθηση…αυτή η της γεύσης…
Τα χρώματα του δειλινού ζωγραφίζουν το τέλος…..
Η αυγή πίνακα μας δωρίζει την αρχή…
Ζω….ίσως σημαίνει πεθαίνω κάθε δείλι…
Ζω….ίσως σημαίνει ι γεννιέμαι κάθε αυγή….

Σε φιλώ Ηχε μου….
Είθε….
Μακάρι λέω ο άνεμος την λέξη της στο προσκεφάλι σου πάντα να ακουμπά….

Ανώνυμος είπε...

Τzonakos
Πάντα σε ένα παραμορφωτικό καθρέφτη κοιταζόμαστε…
Είναι το παραμύθι μας ίσως….
Αυτό το παιδικό που από χείλη αγαπημένα περιμέναμε να ακούσουμε κι ο ύπνος με όμορφα όνειρα να έρθει…
Κι αν μεγάλωσα λοιπόν πολύ πια, στο παραμύθι συνεχίζω τον εαυτό μου να καθρεφτίζω ….
Να περνάς κι εσύ όμορφα πολύ
Με εικόνες από χρώματα μαγικά, ερωτικών δειλινών
Και αυγές χαράς παιδικής να σε βρίσκουν….

Ανώνυμος είπε...

Γλαρένια μου...
όμορφων πεταγματων εσυ ψυχή και υπαρξη...
με δακρίζεις...
με συγκινεις...
αλλάζεις το είδωλο στον καθρεφτη μου...
με ομορφαινεις...

φιλι... ευχαριστώ ψυχης τε και καρδιας

όμορφη νύχτα στην γλαρένια του αγκαλια να έχεις καρδια μου...

Ανώνυμος είπε...

φιλί φιλί adiple όμορφη μου..
φιλί φιλί
σκέψη σκέψη
δάκρυ δάκρυ
αντάμα με χαμόγελο ελπίδας...
το στοίχημα θα το κερδίσουμε..
κι ισως τότε μόνο τον τρομάξουμε….
Και τίμημα μεγάλο δεν ξαναζητήσει….

Φιλί φιλώ εσένα adiple ελπίδας άνεμος εσυ…..
Φιλί φιλί
Σκέψη σκέψη

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα!
Το κείμενο σου, συγκινητικό. Μου θύμισε την πλοκή σ' ένα βιβλίο της Λένας Μαντά, "Θεανώ η λύκαινα της Πόλης".

Καλή βδομάδα με φωτεινές όμορφες στιγμές.
Να 'σαι καλά! :)

Ανώνυμος είπε...

Κι άσε την ηχώ να διαλαλήσει πώς υπάρχεις, το αποτύπωμα των δακτύλων να μαρτυρεί την παρούσια της απουσίας.
Κι εκεί στην άκρια του ψίθυρου θ' προκαλεί το σ' αγαπώ...

Φιλί ολόγλυκο.

Ανώνυμος είπε...

ilias....
καλωςόρισες...
" η λυκαινα της πόλης" ε;
δεν το γνωριζω το βιβλιο, μα κατι απο λυκο η φωτια μου εδωσε...
αυτο της μοναχικότητας του δρομου...

φιλι....καλοσώρισμα

Ανώνυμος είπε...

σταγόνα μου...σταγόνα μελανιου εσυ...
σοφο το μελάνι όταν απο νου όμορφο οι σταγόνες του στάζουν ....

Πόσα η ηχώ τις σιωπής να διαλαλήσει; συννεφο απαλο ειναι κι ο αγέρας την σκορπα...
ποσο έντονα τ΄ακροδαχτυλα στην χουφτα να γραψουν μπορουν, σημάδια νά αφησουν;
φοβουνται μη πληγώσουν...
ετσι με το πρωινιο νερο στην χουφτα που το προσωπο παει να πλύνει, χανεται ό,τι οι άκρες των δαχτυλων εγραψαν....

κα το σ΄αγαπω της ηχους και των ακροδαχτύλων σε θάλασσες αρμενιζει μόνο του, γοργονα-ευχη γινεται για ταξίδια όμορφα σε γέρικα πλοια....

φιλι....σκιας ομιχλη στο παγκακι
φιλι........
φιλι.

Ανώνυμος είπε...

Οι αντοχές τρίζουν όταν αναλογίζονται πόσο χρειάστηκε να δουλέψουν για να φτάσουμε μέχρι εδώ.

Κι εκεί που όλα φαίνονται τετελεσμένα, κάτι αλλάζει και επαναπροσδιορίζονται όλα: οι αντοχές, οι κόποι, οι άνεμοι, οι άλλοι και κυρίως Εμείς....

Η ιστορία μιας ζωής που λαχτάρησε το φως, ακόμα και στα βαθιά σκοτάδια... Πίστευε... ακόμα υπάρχουν θαύματα!

Σ΄αγαπάω περισσότερο απ΄ όσο γνωρίζεις.. περισσότερο απ΄ όσο γνωρίζω κι εγώ...

Φιλί που αντέχει στα δύσκολα.
Ε.

Ανώνυμος είπε...

Kρατώ δικες σου κουβέντες...
"εχει το μυαλό διαλυθεί..και φοβάμαι τωρα .. τρομάζω..και που να κρυφτω...γι αυτό έφυγες..;
γι αυτό ψυχή μου..;
Ακριβέ μου.."

Οταν τα δάκρυα στα ματια βγαίνουν με δυο τρεις λέξεις απο ενα -ίσως- απλό για πολλους κείμενο, σημαινει πως αυτες οι λέξεις κατι εκαναν μεταξύ τους..Καπου βαθειά άγγιξαν την ψυχή..
Ο κάθε ανθρωπος σηκωνει το δικο του φορτίο.
Οποιο κι αν ειναι εκεινο, δεν παύει να ειναι ασηκωτο πολλες φορες, και ακομη περισσότερες να ειναι αδύνατο να το βγαλεις απο πανω σου και να το διωξεις..
Ποσο μάλλον οταν ειναι καρφωμενο στην ψυχή...
Φιλιά Μαρίνα μου..

Ανώνυμος είπε...

Μη φοβηθείς το σ’ αγαπώ κι αν είναι δύσκολο
Είναι μονάκριβο απο ψυχής σαν βγαίνει
Μην φοβηθείς το σ’ αγαπώ
Ξέρω
να μην τους χάσεις, μην και πονέσεις
τρέμεις
Ξέρω,
καρδιές χτυπάνε πένθιμα, αυτών που πίσω μένουν.
Κι όλο ραγίζουν και πενθούν
μέχρι κι αυτές να σπάσουν.
Μα μοναχό χαμογελιό
Ένα αγαπώ τες έχουν.

Είσαι όμορφη..

Ανώνυμος είπε...

Στούς κόκους της άμμου, που απ' τα ακροδάκτυλα ρέει, στους ψιθύρους που επαναλαμβάνονται, για να μην ξεχνά η ύπαρξη...

Ανώνυμος είπε...

Ευχές για όμορφο βράδυ.
Να είσαι καλά!

Ανώνυμος είπε...

"Ότι αγαπώ το παίρνει...
Μου το παίρνει..."

Μάθε να αγαπάς το κάθε τι.
Όσα κι αν πάρει, θα έχεις άλλα τόσα να αγαπάς και ν' αγαπήσεις.

Έχει δικαίωμα να τα πάρει όλα.
Θα πάρει ακόμα και τον εαυτό σου κάποια μέρα, γιατί κι αυτόν τον αγαπάμε υποσυνείδητα...

Υπάρχει ένα μυστικό όμως, που δεν το ξέρει ούτε αυτός:

Ότι αγαπάς, το κάνεις δικό σου για πάντα. Δεν μπορεί να στο πάρει. Ίσως μόνο να στο κρύψει από το βλέμμα για λίγο. Μόνο από το βλέμμα, όχι από την καρδιά. Ότι αγαπάς, το κάνεις δικό σου για πάντα. Είναι σίγουρο ότι κάποια μέρα θα το συναντήσεις ξανά.

Γύρισα από διακοπές και με έκανες να θέλω να σου δώσω μια μεγάλη αγκαλιά. :)

Ανώνυμος είπε...

Να περνάς πανέμορφα Μαρινάκι, μέχρι τον επερχόμενο Σεπτέμβριο...
που θ' ανταμωθούμε πάλι.

Για να γεμίσει το παγκάκι, ήχους και εξωμολογίσεις...

Γλυκό φιλί, κι αγάπη πολύ.

Ανώνυμος είπε...

Δεν έχω λόγια...Υπέροχο. Αλλά κάτι πρέπει να κάνεις :). ΖΩΗ, ΑΓΑΠΗ... τόσες απλές λέξεις, τόσο μαγικές και πόσα κρύβουν!!! Να προσέχεις, πίσω από την επόμενη γωνία κρύβεται πάντα μια έκπληξη, κι ας αργεί καμία φορά... Στο κάλεσμά σου θα απαντήσω μόλις εγκλιματιστώ :)

Ανώνυμος είπε...

ΠΟΙΑ ΕΙΣΑΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ?
Η ΦΛΕΓΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ ?

Ανώνυμος είπε...

ELENA αντεχουμε...
σκαλι σκαλι....ανασα ανασα


σε αγαπω κι ας μην ξερω ποσο πολυ...
μου αρκει που το ξερω....

φιλι...χρονων περασμενων τωρινων και μελλουμενων

Ανώνυμος είπε...

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ ΜΟΥ....
φιλια όμορφια μου...

ξερω για τα φορτια...

ξερω επίσης οτι η μονοδικοτητα του πονου κτημα κανενος....

η μοναξια μονο γινεται κτημα....
κι ας εισαι μεσα στο πληθος.....

κι ας εισαι μέσα στην αγκαλια του Ενος....

φιλια και μια αγκαλια γεμάτη,απο ηλιου αχτιδες κι αχτινες ......

φιλια πολλα ηλιαχτιδα....
φιλια πολλα πολλα Μαρία μου

Ανώνυμος είπε...

ΑΝΘΡΑΚΟΡΥΧΕ....
καλωσόρισμα....

απο καρδιας....

το σ΄αγαπω ε;

για πολλους πολλους λόγους μυστικο μένει....

φιλι ......καλωσόρισμα

Υ.Γ σε ευχαριστω για το ....εισαι ομορφη ανθρακορύχε μου

Ανώνυμος είπε...

AEΛΛΑ...

αισθησεις και μνημη σαν την αμμο απ την χουφτα αναμεσα απ τα δαχτυλα θα ρέει.

Αυτός ο κόκκος αμμου που στην παλαμη όμως μεινει, βραχος που γραπώνουμε γίνεται...
βράχος αισθήσεων και μνημης...

λεω...πιστευω
ισως Αελλα μου....
καλωσόρισες....

ελπιζω η μάσκα που νιωθεις την αναγκη τα μάτια να στολισεις για τουτο δω το χώρο γρηγορα να γίνει παρελθον....

φιλι....ελπιδας ξανανταμώματος

Ανώνυμος είπε...

ILIAS....
αργοπορημένο ευχαριστω καλέ μου....

να εχεις όμορφο δειλι....
μια νύχτα με λυγμους στην κλιμακα που εσυ θα ζωγραφισεις....
μια αυγη χαμογέλιων αληθινών...

Ανώνυμος είπε...

ΑΓΓΕΛΕ μου....
Μια τεραστια αγκαλια για το καλωσόρισμα...
μια αγκαλια γεματη χαμογέλια και χαρα....

Στο μπεμπεκι σου και την Μαρία της καρδιας σου φιλια φιλια πραγματικα φιλια....

στην καρδια μας Αγγελε μου αποθηκεύουμε ότι αγαπάμε,
ομορφε μου ερασιτεχνη....
εκει τα κλείνουμε , τα κρύβουμε, τα προστατεύουμε...
μα και κει τα βρισκει ματια μου....
και κει....
και παιρνει ξαφνικα την αποφαση κι αυτη την καρδια δικη Του να την κάνει...

ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΟΜΟΡΦΕ ΜΟΥ.....
στην αγκαλια σου καθε βραδυ να τους εχεις μάτια μου....
καθε βραδυ....

ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ....
ΦΙΛΙ.....ΧΑΜΟΓΕΛΙΟΥ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΧΑΡΑΣ

Ανώνυμος είπε...

ΣΤΑΓΟΝΑ μου....
στο παγκακι....
σκια ομιχλη παρουσια παντα εκει....
στο παγκακι ....τον επερχόμενο σεπτεμβρη.....


φιλι....προσμονης φθινοπωρινης

Ανώνυμος είπε...

ADAEUS....
καλώς τον μου....

Πράγματι λέξεις μεστες απο ....
απο τι adeuw?

η εκπληξη στην γωνιά ε?
ισως...ισως....


καλο βραδυ καλε μου Adaeus....

οσο για την προσκληση όταν κι αν θέλεις ομορφιά μου....

η μνημη των δθιακοπων σίγουρα προεχει....

να εισαι καλα Adaeus....
όμορφο δειλινο να δεις....
ομορφοτερη νύχτα να εχεις....
κι αυτη η αυγη που ερχεται αξεχαστη απο όμορφες στιγμες να γινει....

Ανώνυμος είπε...

AEROSTATIK.....

ΟΥΤΕ ΚΑΙΟΜΕΝΗ
ΟΥΤΕ ΦΛΕΓΟΥΣΑ
ΜΑ ΚΥΡΙΩΣ ΟΥΤΕ ΒΑΤΟΣ....

καλησπερα σου....

Ανώνυμος είπε...

Μας έλειψες πολύ, γαμώτο… και φιλι…

: )*

; )*

Ανώνυμος είπε...

Ολα αυτά τα μαγικά λόγια για μένα? Αισθάνομαι τυχερός :)

Ανώνυμος είπε...

Aνώνυμε/η ....
χαμόγελο στολισμενο με δάκρυ...
"σας έλειψα";
κι αυτο το "γαμωτο"....πόσο όμορφο ακούστηκε...
Αν είχε και "υπογραφή"...

Να είσαι καλά ....
όμορφα όνειρα....
όμορφα όνειρα....
καλη σου νύχτα "Ανώνυμε/η"

Ανώνυμος είπε...

ADAEUS.....
Για σενα ....για σένα κι ειναι από καρδιάς....

προχορώντας η νύχτα να γίνεται όλο και πιο όμορφη καλέ μου....

φιλι....νυχτερινο
σε Σενα

Ανώνυμος είπε...

Κρατώ ένα μικρό καντήλι αναμένο, μη τύχει και χάσουν τον δρόμο οι αισθήσεις...

Να βρουν δρόμο να γυρίσουν εδώ... Σαν φάρος, ένα μικρό καντήλι μονάχα...

Μπορεί να μην φτάνει...
Μα σ΄αγαπάω Μαρίνα μου..

Φιλια,
Ε.

Ανώνυμος είπε...

Αδελφουλα;
ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ