Όταν η ποίηση Ιέρεια γίνεται…
Αμβροσίας μετάλλαξη…να πιουν οι Θεοί….
Να ξεδιψάσουν….
‘’κάθε βράδυ γυρίζονταςθ’ ανοίγω τις παλιές φθαρμένες ιστορίες
να μην κλαίν
που κάθομαι εγώ αντίκρυ σου
και πίνω αθανασία την ανταύγεια σου’’
*
βάζω το δάκτυλο ανάμεσα στα μάτια
κατεβάζω σελίδα τα χέρια
αγκάλιασε με
δε κοιμάμαι ποτέ τις μικρές ώρες
κάποτε - κάποτε πλαγιάζω στην αυτοψία της αγάπης
*
θεέ μας
μας έψαχνες
με τον κανόνα και την απαίτηση
εν’ άθροισμα είναι το νερό
απ’ το ελάχιστο και το πολύ μας σώμα
*
δεν κοιμάμαι ποτέ τις μικρέ ώρες
κάποτε – κάποτε πλαγιάζω
στην αυτοψία της αγάπης
αποδημώ με την απρέπεια
το βιβλίο πωλείται στον Ιανό (Αθήνα -Θεσσαλονίκη) και στην Πολιτεία
