Όταν η ποίηση Ιέρεια γίνεται…
Αμβροσίας μετάλλαξη…να πιουν οι Θεοί….
Να ξεδιψάσουν….

θ’ ανοίγω τις παλιές φθαρμένες ιστορίες
να μην κλαίν
που κάθομαι εγώ αντίκρυ σου
και πίνω αθανασία την ανταύγεια σου’’
*
βάζω το δάκτυλο ανάμεσα στα μάτια
κατεβάζω σελίδα τα χέρια
αγκάλιασε με
δε κοιμάμαι ποτέ τις μικρές ώρες
κάποτε - κάποτε πλαγιάζω στην αυτοψία της αγάπης
*
θεέ μας
μας έψαχνες
με τον κανόνα και την απαίτηση
εν’ άθροισμα είναι το νερό
απ’ το ελάχιστο και το πολύ μας σώμα
*
δεν κοιμάμαι ποτέ τις μικρέ ώρες
κάποτε – κάποτε πλαγιάζω
στην αυτοψία της αγάπης
αποδημώ με την απρέπεια
το βιβλίο πωλείται στον Ιανό (Αθήνα -Θεσσαλονίκη) και στην Πολιτεία