ντυθηκα Εσενα....

Ντύνομαι γυναίκα ...περιδιαβαίνω την άσφαλτο…
Δίπλα μου κείτονται νεκρά παιδιά …μήτρας συνουσιασμένης με πόλεμο
Ντύνομαι φτερα σκεωδους υπαρκτης ανυπαρξιας
πατώ σε χνάρια σκιών….βαθιά.. ανεξίτηλα…
"στο φως " προσταζεις...".στο φως¨"....
να λουστουν οι σκιες το δικο τους "εγω"και να μικρυνουν

Ντύνομαι μάνα…πορεύομαι την θάλασσα… πνίγω ναυαγούς…
"ωσεί νεκροί" αναφοράς το ανάγνωσμα

Ντύνομαι παιδί,….
Στο σύγνεφο βάζω χαλινάρι και …διαβαίνω ψυχή μεγάλων…
χάνομαι σε λαβύρινθο άκρατου Φόβου….
Ντύνομαι προβιά ζώου προς εξαφάνιση….
καγχάζω σαρκασμό στην κάνη του κυνηγού…
γλώσσα βγάζω …περιπαίζω ζωή….
Ντύνομαι ουρανό….
με πνίξανε σύγνεφα προστάτες……
Ντύνομαι λήθη….Διαβαίνω ευτυχία….
Την κόβω ….την τεμαχίζω….την μοιράζω….

Σε αγαπώ Φίλε…

Ντύθηκα ΕΣΕΝΑ….
Και… διαβαίνω ζεστασιά!!!!!
Ζεστάθηκα….ζεστάθηκα….ζεστάθηκα…ζεστάθηκα….

.............................................................................................................................................................

Κάποιος ….. μου ψιθύρισε..” απαιτώ”

κι εγω...οιωνει ευχαριστω....ευχαριστω σου στελνω

αφιερωμενο....στον ΑΓΓΕΛΟ ΣΠΥΡΟΥ

ΞΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ....

Στις απέθαντες στιγμές του χρόνου προσάπτω δίκοπες λάμες….
Σημάδια και ίχνη ν΄ αφήσουν….
Να σφάξουν μνήμη…να αιμορραγήσει ….Ζωή…

Αναπολώ και πάω…σε στιγμές κολυμπώ ….βυθίζομαι…

Ευχαριστία απευθύνω… λίβελους κραυγάζω….
Σε ζωή …σε μνήμη…σε στιγμές…
Το πιο μακρύ ταξίδι μου….

Λέω…
κινούμαι ανάμεσα σε σένα…και στο κενό που υπάρχει ανάμεσά μας...
Βουτώ και βγαίνω με μισές αναπνοές….εντατικής…
Ζωής ;;;;…
Ίσως…

μα ίσως κι ανυπάρκτου επίπλαστου πριν…
ή μετά…;;;;

Πνιγμός ....

Μάλλον …

στο “τώρα”…
αγκυροβόλι, ενεστώτα χρόνου…
Έτσι σε επέλεξα…σε χρόνο ενεστώτα…
Κι ο παρατατικός…καγχάζει μέλλοντα…
Κι ο αόριστος παίζει κρυφτό με τον τετελεσμένο….

Υπάρχω….
Υπάρχεις….
Υπάρχει….
ΥΠΗΡΧΕ…
Θα υπάρξει….
Θα είχε υπάρξει….
Είχα υπάρξει….

Οι Χρόνοι και τα πρόσωπά τους…
πλεγμένα σε γαϊτανάκι ατίθασης ερασιτεχνίας….
με ένα "γιατί" , κομπάρσο….


Τί;;; τί;;;;;;;;
Τί;;;;;;;;;;;;;;;;;
Γιατί;;;;;

43 χρόνων , ένα "γιατί" διαβάτης….
Κι ακόμα…
ανήλικο πορεύεται…..
Σ ένα χρόνο …
που,
το μόνο που έμαθε….
να αλητεύει είναι….

πεθαινοντας στην Παλαιστινη....

......"κι όπου ο άνθρωπος τον άνθρωπο γδύνεται."***Aggelos Spyrou


βουβοι...ασημαντοι και μονοι....
αφωνοι....ασφαλεις "εκ του καναπεως ακροατες"
τυφλοι.....απ΄το αιμα που σκεπασε τα ματια....
νεκροι....απο συνειδηση

πορευομαστε....



ΩΣ ΠΟΤΕ....ΑΡΑΓΕ;




AKOY...ΜΕΤΡΑ ΚΡΑΥΓΗ....

ΠΟΡΕΥΣΟΥ....

μια ευχη....ενα τραγουδι...μια αγκαλια....κι ενα μεγαλο Ευχαριστω.....ΣΕ ΣΑΣ

Χνούδι και δυσκολεύεται να πει το "σίγμα¨ που σιωπά ΄ σαν αγαπιέται...

ακουμπά λέξεις και μουσικές σε ομίχλης φόντο προσμονή σε ένα παγκάκι…με ινδιάνου σοφία με τυλίγει

κι ένας ουράνιος ήχος….ποιεί την μοναξιά....με ευμορφη λεξεων φορεσια την ντυνει...

εν λευκώ εστί η ίεση ψάλει και με αιωνιο με λουζει φως και με ....χαμογελά αντοχές

Μα κι όλη η Ελλάδα ένα τσιγάρο δρόμος… είπες φιλαράκι... από πάντα…για πάντα αγαπημένο.....

και στις σιωπές σου ταξιδεύω λατρεμένε σιωπηλέ μου....

Σε μια ειμαρμένη μοίρα χαράς με οδηγείς…συ χελιδόνι μου…εκεί στο δέλτα του δάκρυτος και

με έμαθες

αστέρι πάντα να κοιτώ…και να πηγαίνω….αστέρι μωβενιο που με μαθαίνει χαράς προσμονή

Κι ο ουρανός μωβ γλυκόχρωμα θλίψης αγάπη παίρνει…

Κι εκεί Άγγελος προστάζει εμπρός….λούζει φως τις σκιές...

Και "να είσαι καλά θέλω"ψιθυρίζω ....

Κι από ναυάγιο , τούτους ο Άγγελος επιφάνεια να με καταστήσει…

Κι όλη μου η ζωή…

Στο σύμπαν των εφτά ημερών αφέθηκε...γεύσης όνειρα να κάνω....

Και Γλάρου Ιωνάθαν το πρόσταγμα ....αγκαλιάς

Και κοίτα! Πως η ζωή τα φέρνει !

Σε... μια μέρα υπέροχε κι απρόσμενε…χαμογελώ χαρά…"να είσαι … κι αυτό μου φτάνει " τα δάχτυλα ψιθυρίζουν…

Και ξάφνου.... αγριεμένη θάλασσα με κολυμπά στο υπέρμετρο του ποτέ…στο απίθανο του πάντα… με λέξεις κύματα έπλεξε Μαγιού στεφάνι...

και χορό στον καιρό των Τσιγγάνων στήσανε οι αισθήσεις όλες...
mila mojia τραγουδούν τα μάτια... κι η σκέψη φωνή στέλνει …"μα είσαι τόσο μακριά" …σου φωνάζουν τα μάτια…κι οι χορδές οι βραχνιασμένες από λυγμούς τοξίνες…. Κι η φωνή….ποτέ δεν φτάνει…ποτέ δεν φτάνει ....

Μα....

αντιπλέοντας βρίσκω .. ελπίδα ονείρου αντίστροφης κι ανάλογης....σοφίας πέρασμα…κολυμπήθρα του Σιλοάμ να λυτρωθεί ο νους…

Μα Αδαής εγώ πάντα και για πάντα… με χαμόγελο ίασης καθημερινής ανάγκης.....

τρυφερά θαρρώ πορεύομαι σε ....

ποιητών σοκάκια….

Κι ακολουθώ φλόγας μύθο ελπίζοντας σε αιώνια έξοδο που σε ένα όνομα ακούει ....

"αξιοπρέπεια" κι αυτό το βλέμμα της ψυχής σ΄ αυτή τη φωνή ν΄ ανταποκρίνεται ….και δάκρυ σταλακτίτη στις παρειές να ζωγραφίζει…

Και κει γυρνά…. εντός της τριγυρνά και ξαποσταίνει...

μήνυμα μέσα σε μπουκάλι....

ιχνηλάτης σε ρίμες που στο χάος ταξιδεύουν η «γνώση» έγινε και πορεύεται…

σύντροφος σε πολύπαθη λευτεριά, ακουμπά παλάμη….να ξαποστάσει η ψυχή….

και....γεννά η ψυχή χαμόγελα τραντάφυλα

Τούτο το ταξίδι...κι ακολουθία μου ετούτη...
κι εσείς συνταξιδιώτες στα σοκάκια της ψυχής...

χαμόγελα γεμάτη ας είναι τούτη η χρονιά....

ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ....ΚΙ ΕΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΓΑΛΟ...

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΕΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ......

*ενα τραγουδι...για τον καθένα.....το λιγοτερο για να εκφρασει "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και ΑΓΑΠΗ"....

..........................................................................................................................................

**στην ΜΑΡΙΑ (μου)....

για να "κερδισουμε"....κερδισει κι Α Υ Τ Η τ η ν μ ά χ η.....

για να εχουμε δικο μας τον πολεμο που λεγεται Ζ Ω Η....

ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΚΙ ΟΛΑ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΓΡΑΦΤΟΥΝ....

ΣΤΗΝ ΜΑΡΙΑ .....( μου)