στο Δέλτα του δάκρυτος ...(2)

Απλώνω σεντόνι σιωπής, σάβανο να γίνει σε νεκρούς έρωτες

-Μόνο ο έρωτας πεθαίνει ….σου είπα
Μόνο αυτός…. ουρλιάζοντας τυφώνες...
Οι άνθρωποι φεύγουν ταπεινά.... σιωπώντας δάκρυ
αφήνοντας πίσω τους έρωτες νεκρούς …από πάντα

Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….
Κλαις και πλημμυρίζω δάκρυα
Πονάς και σχίζομαι στα δυο
Σιωπάς και κρύβομαι σε λαγούμι - κρύπτη

Όποιος την φωλιά σου στηλιτεύει…
σταυροβελονιά κεντά το μίσος στην ψυχή
Μίσος άρμα που δεν αντέχει να σέρνει
να διαχειριστεί δεν το μπορεί τούτη η ψυχή….

"Κι όσο δεν το μπορεί αρρωσταίνει… "

Βάπτισα τον χειμώνα άνοιξη για να μη φύγεις....
Μα.....
Μακραίνουν οι χειμώνες μέσα στα καλοκαίρια μας
Κι εγώ...
Εγώ .... να σε κρατώ σε μια άνοιξη κάλπικη

Λευτεριά χελιδόνι μου….κι όπου σε βγάλει

Κι εγώ εδώ... προσκυνητής Ικέτης
Κι εγώ εκεί …προσκυνητής παρακλητικός
Μεταλαβούσα δάκρυ ανθρώπου για την εξιλέωση που ξέχασε να ρθει...

Άμποτε κι Αμήν Χελιδόνι….
Στην των Ερώτων κάθαρση…..

στο Δέλτα του δάκρυτος....

Εκεί που το δάκρυ εκβάλει…
Εκεί …

χούφτα χτίζεις…
Δέλτα πρωτόγεννου ποταμού μήτρα καθίστασαι

Και το δάκρυ της απόγνωσης…
Των χρόνων της απόγνωσης το δάκρυ… -λέω-…
Εκεί …
στην λίμνη της χούφτας σου …
συλλέκτης γίνεσαι…

Το άνομβρο της μέρας να κατευνάσεις…
Να μερώσεις δίψα…
Να δροσίσεις δάκρυ
Να ζωγραφίσεις χαμόγελο…..
Να κεντήσεις πλεξούδα κοριτσίστικη ...ελπίδα

Χελιδόνι μου….

ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ….
Μη μετοικήσεις…..

...........................................................................................................................

**( απο καρδιας τε και ψυχης στην ΙΩΑΝΝΑ της ψυχης μου)

*μουσικη Ευανθια Ρεμπουτσικα

*φωτο απο deviantart....

χρυσόμαλλο δέρας....

Αλιεύω σύμφωνα πληγωμένα, άηχες λέξεις και κραυγές σύμφωνων να σου στείλω….
Πίσω απ΄ τους φράχτες – χνούδι μου-μια θάλασσα που λούζεται

με σέρβικο μαύρο κρασί, αγριεμένες ματιές μας ρίχνει….
Κύματα μνημόνια να μας καταπιούν , δημιουργός γεννήτορας γίνεται….

Σαν σήμερα,….σαν σήμερα….σαν ΣΗΜΕΡΑ,,…

μέστωσαν οι μέρες με μνήμη "σαν"…

Κι ο σκληρός δίσκος του μυαλού κάηκε μη αναστρέψιμα….

Ζητιανεύεις στιγμές παράλληλες , επιούσιας κι ανούσιας ευτυχίας…
δηλώνεις -εαυτέ μου- πάντα απών στα εύκολα….
μα στα δύσκολα μιμείσαι στρουθοκάμηλο….

Κολυμπώ σε άσκοπες λέξεις…. Βουτώ σε αισθήματα αγνώστου "μητρός"
( ο Πατέρας γνωστός , Παντοδύναμος και Παντογνώστης)
αντικαθρεφτίζομαι , καλλύνοντας βλέμμα σε καθρέπτη ψεύτη…
Πλήρης και ελλιπής στα πάντα…
Ιάσω κύτταρα υγιή ….θανατώνω κύτταρα νεκρά από πάντα…

Σαν σήμερα…σαν σήμερα….σαν σήμερα….(ανάσα σε δύσβατο κολύμπι έγινε)….

Σαν σήμερα καθρέφτη μου πνίγηκες

κι ακόμα το μήνυμα δεν έχεις λάβει…

πόσους ακόμα χρόνους θα ψάχνεις... το χρυσόμαλλο δέρας ΙΑΣΩΝΑ;;;;;

θα έρθεις πάλι μαζί μας;; - Ναι......(όνειρο είτανε...)

Αδηφάγα βλέμματα…σε ονείρου πεθυμιές ...

Στου ΄Αι Γιώργη την γιορτή….αιωρούμενο νυφικό πέπλο….
Δάκρυ…καυτό …πέφτει στην παλάμη κι ανοίγει κρατήρα …

-Θα μείνεις μαζί μας πάλι;
-Ναι…
-Ωραία…ωραία...ΩΡΑΙΑΑΑΑ!!!!!!!

-..............

-Μη τον κοιτάς …. Μην απογοητεύεσαι…το θέλει ….
-Είναι βουρκωμένος…κοίτα…!
-Στο "ναι "σου δεν πιστεύει…
-Δεν έμαθε σε εύκολες υποσχέσεις του "πιστεύω "να ελπίζει.…

-αδυνάτησες ψυχή μου.....

- ..............................

-Θα έρθεις;;….θα έρθεις πάλι μαζί μας;;;…
-Ναι….

Παίρνω "ναι" και πορεύομαι μέρα….

Στην χούφτα μου κρατώ υπόσχεση…

Ξανά θέλω ….στο όνειρο να έρθεις….

Και….

-Θα έρθεις πάλι να μείνεις μαζί μας…
-Ναι…


Με ένα "ναι "στην χούφτα θέλω να ξυπνήσω……
Κι αύριο…και στο μετά του αύριο…
Και στο μετά μετά του χθες…

Ναι….ναι …
Θα έρθεις….
Να πορεύομαι στον μύθο….κι αύριο…

και στο μετά του χθες….

..................................................................................................................................................................................................................................

* τα δυο πρωτα τραγουδια...για την TALI ......( mila mojia)

*το τριτο για μενα...

*το τεταρτο (μουσικό)...για τον Ξένο...

σ΄ενα σατέν σεντόνι.. να σκεπαστεί ο φόβος

Το τρύπιο (μου )στέρνο, χάσκει ωριαίους εφιάλτες…
Κρύβομαι σε κρύπτη αειθαλούς ανθοφορίας πόνου...
Χαμογελώ πληγές, σαρκάζοντας άλγη...

Ξεφτισμένα τζιν ντύνομαι
που χάσκουν όνειρα διάτρητα από κραυγές αγοραίες…

σε παζάρι Αχέροντα ληστρικού….παραδίνομαι (αποδίδομαι)
.................................................................................................................................
"Έλεος “ σε έλος παραδεισένιας κόλασης εκλιπαρούν φευγάτοι Άγιοι….
Ντυμένοι κέρινα φτερά…π΄ αδυνατούν την ύψωση
και στην φυγή …κρυφτό παίζουν….
Καγχάζω θανατηφόρες ανάσες…ανασαίνω Αγάπες…
ΖΩ.. Ζωή…..το αποτέλεσμα…
Κι ο επίλογος …
ΖΩΗ κραυγή γράφει…
ΖΩ….ΖΩΗ!!!
Υπογραφή... .

υπογράφει...

και χορεύει....ΖΩΗ