""ακόμα κι οι βρύσες σταμάτησαν να στάζουν"".....

Απαλλαγμένη ύλης…ωσεί παρών διαβάτης σε ατραπούς -σοκάκια
πλασματικής πρωτόκλητης ατόφιας ανυπαρξίας…
Πρόσω ολοταχώς η προσταγή εντός….
Μα και τούτο το εντός μοιρασμένο ίσταται….
Πρόσω όπισθεν …. Κι η διαταγή αλλάζει ανάποδα..παράλογα..

Κι οι ταχύτητες του νου …τρελαίνονται
Σφραγίζονται τα ώτα…..
Μ΄ αφωνία οι χορδές να κραυγάσουν προσπαθούν...

Και……
Λίκνο γίνονται να κουρνιάσουν οι φωνές
και κείνες να! Στην αγκαλιά τους σπεύδουν….
Σα νιογέννητα που απ΄ αμνιακο πέλαγος σε λιμάνι άγνωρης υφής θαλασσα αγκυροβολούν….
Φωνές έμβρυα….κραυγές
Κραυγές υπέργηρες αιωνόβιες….
Κι η λέξη Μια
Κι η κραυγή άλλη Μια… ίδια πάντα……….
Βοήθεια………..
-Αντέχεις…-απάντηση- … η Ηχώ σου ….
από άπατο πηγάδι …..!

Κι η σκοτεινιά….ανατέλει
Κι εραστής ήλιος αχινός…..την περιθάλπει….την κανακεύει
φιλί ευχής ανατολής της ακουμπά στο προσκεφάλι…..
Ευχή ανατολής…. "Καληνύχτα ψυχή μου" ψιθυρίζει...

καληνύχτα.....

ομιχλης ....σταγόνες

Σταγόνες ομίχλης σε ταξίδια Ανατολής σοκάκια άγνωρα
Προσμονή σε ένα Παγκάκι επιστροφής υπόσχεση…
Σπονδή, κουβέντες που τα βλέμματα θα πουν και τ’ ακροδάχτυλα αφή θα γράψουν,
γλυκάνισο και δυόσμο να ζεσταθεί η ψυχή..
Λέξεις σοφίας πλέκει και ποίηση ποιεί,...
Σταγόνα σοφίας αίμα ινδιάνου μαχητή ,
Ιχνηλάτης γίγνεται σε χνάρια αρχέγονων ποιητών ….και πορεύεται

ενδύεται χυτή κόμη περιβολή ....
Οπές - ανάσες μετάγγιση....
με αμφυλύκης χρώμα φορεσιές δρόμου καλλύνει ψυχές… τις ταξιδεύει.

Κύκνειο βλέμμα ,εικόνα ύστατη, εύμορφης κορμοστασιάς , πανέμορφου προσώπου είδωλο
σε αργυρό καθρέφτη στο αιώνιο ταξίδι συντροφιά δωρίζει…

«Κικλήσκει … εαυτόν λυσίκομο περιβολή»…

Περιβάλλει άλλους σοφία αχνισμένου δάκρυτος ψυχής μοναδικής …ένδυμα
Κεντά λιβάδια παπαρούνες σε χρυσαφί καμβά…
τρυπά μεδούλι με λέξεις ποίησης γεννήτορες και ζωοδότρες….
Λυσιτελής πορεύεται σ’ οδούς συμπαντικούς…

Είναι ομίχλη και σταγόνα….
Είναι η εξιλέωση του νου μου…..

Είναι η θέση στο παγκάκι που κρατά χουχουλιασμένη μνήμη…

Είναι η Φίλη ….
Είναι η Αγαπημένη...
Είναι η Απαντοχή των Όλων…
Είναι η μοναδική σπάνια ομορφιά του ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ….

ΣΤΑΓΟΝΑ ΜΟΥ.......ΠΑΝΑΚΡΙΒΗ

liberte compagnon.....

Στοχεύω ψυχή… σε βλέμμα που αντιστέκεται στου χρόνου τις ρυτίδες

Ανακαλώ μνήμη …. ψάχνω χνάρια παρελθόντος επαναστατημένου που γεννά μέλλον ευοίωνο…
Κόκκινες μέρες αντίστασης στο σαθρό που μου επιβάλλουν...

Και χαμογελούν τα μάτια όταν ανακαλύπτουν της ελευθερίας τον αγέρα

Πνοή τα κύτταρα αποκτούν και χαμένες
μα χάσκουσες " αγάπη τε κι ελευθερία" οδούς ...
ανακαλύπτει «ξανά» η καρδιά ...

Παντιέρα υφαίνει η ψυχή …
κι ελπίζει!
Σ΄ ακολουθία Ανάτασης κι Ανάστασης Ανθρώπου...

Για τους κήπους της γης , τους καρπερούς
Διαρκούς επανάστασης "κερδοφορίας " ανθών ….

Ανθέ απρόσμενα αγαπημένε….

Λυτρωτή ελεύθερων μα πάντα «πολιορκημένων» στην απαγόρευση
της ...της ελευθεροτυπίας σκέψης …

Σύντροφε μου Ελευθερίας

Παντιέρα με στάμπα αγαπημένη "comandante "
Που "εμπρός" προστάζει σπέρμα ελευθερίας
εσύ liberté compagnon…..
ποιείς και ….πρόσταγμα εισπράττω


και…μαθαίνω να υπομένω και εκπαιδεύομαι να επι-μένω….

ξένε μου Σύντροφε
γνωστέ αγαπημένε liberte compagnon

Και ….. σ΄ αγαπάω
Κι ελπίζω…. Σε Μάνας Μαρίας ευχή –κληρονομιά

Και την παλάμη σου κρατώ….
Κι απαντέχω…..

Πέντε η Ώρα που βραδιάζει...

1461 καλημέρες....
1462 καληνύχτες....
Θέλω να φύγω είπες.... κι ηταν η ωρα 5 που βραδιαζει...
Κι άπλωσα τι παλάμες να σταματήσω τον ήλιο....
να μη βυθιστεί στα μάτια σου....
ΟΜΩΣ..! ΟΜΩΣ..!
Ζωγράφισες με τα χρώματα της νύχτας, τις μέρες μας....
Καλό ταξίδι σε προορισμούς αιώνιους να έχεις....
ΣΤΗΝ ΑΝΤΑΜΩΣΗ.!