Απλώνω σεντόνι σιωπής, σάβανο να γίνει σε νεκρούς έρωτες-Μόνο ο έρωτας πεθαίνει ….σου είπα
Μόνο αυτός…. ουρλιάζοντας τυφώνες...
Οι άνθρωποι φεύγουν ταπεινά.... σιωπώντας δάκρυ
αφήνοντας πίσω τους έρωτες νεκρούς …από πάντα
Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….
Κλαις και πλημμυρίζω δάκρυα
Πονάς και σχίζομαι στα δυο
Σιωπάς και κρύβομαι σε λαγούμι - κρύπτη
Όποιος την φωλιά σου στηλιτεύει…
σταυροβελονιά κεντά το μίσος στην ψυχή
Μίσος άρμα που δεν αντέχει να σέρνει
να διαχειριστεί δεν το μπορεί τούτη η ψυχή….
"Κι όσο δεν το μπορεί αρρωσταίνει… "
Βάπτισα τον χειμώνα άνοιξη για να μη φύγεις....
Μα.....
Μακραίνουν οι χειμώνες μέσα στα καλοκαίρια μας
Κι εγώ...
Εγώ .... να σε κρατώ σε μια άνοιξη κάλπικη
Λευτεριά χελιδόνι μου….κι όπου σε βγάλει
Κι εγώ εδώ... προσκυνητής Ικέτης
Κι εγώ εκεί …προσκυνητής παρακλητικός
Μεταλαβούσα δάκρυ ανθρώπου για την εξιλέωση που ξέχασε να ρθει...
Άμποτε κι Αμήν Χελιδόνι….
Στην των Ερώτων κάθαρση…..
18 σχόλια:
ΜΑΡΙΝΑ της γνώσης!
Διπλώνεις συνειδήσεις.
πιάνεις το " πονάω¨" και σε θεμέλιο " σ΄ αγαπάω" χτίζεις ουρανό.
πόσο κουτοί είμαστε οι άνθρωποι αλήθεια!
μα πόσο κουτοί και κοντόφθαλμοι !
"είναι εύκολη η Αγάπη -είπες κάποτε- πιστέψτε με…
το δύσκολο το Μίσος είναι"
κι αναρωτιόμασταν τρεις «ανθρωπίσκοι»... από ποιόν πλανήτη κατέβης!
Αχ Μαρίνα!
Την αγάπη μου κι ένα φιλί μαζί με ένα ευχαριστώ!
Για την κάθαρση και για την εξιλέωση ευχαριστώ…
Ποιήτρια αγαπημένη,
Πόση αγάπη!!!...
Πόση πολλή έμπυρη ψυχή!!!...
Αστέρι
ανάμεσα στα αστέρια βρίσκεσαι
και μ' ανεβάζεις
Να δω το φως από κοντά
Να γίνω φως με καλείς...
Σ' ευχαριστώ που είσαι
και
που γράφεις
Μαρίνα μου
οικεία Μαρίνα
Σε φιλώ
ΜΑΤ...θαιε
Mακρινε φιλε...
ναι...θυμαμαι όλα οσα συζητουσαμε εκεινη τη νυχτα...
όμορφες στιγμες....που ά-μορφα κάηκαν...
ε καλε μου Ματ;;;
επιμενω μακρινε φιλε...
το δυσκολο το μισος ειναι...
αυτο δεν μπορει ευκολα να το διαχειριστει η ψυχη....μα ουτε και το μυαλο δυναται....
θα ερθεις καποια στιγμη;
να εισαι καλα
και να προσεχεις....
ναι;;;;;
φιλι....μακρινο
Προμηθεα...ΔΕΣΜΩΤΗ μου...
Αχ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΙΗΤΗ.....
κι ειναι τα αστερια τοσο μακρινα.....
κι ειναι το φως τους τοσο δυνατο....
ετη φωτος απεχω ....
ΑΧ ΠΟΙΗΤΗ....ΠΟΙΗΤΗ...
Μου γραφεις τετοιους διθυραμβους....
αναξια νιωθω κι ανεπαρκης....
Ε Σ Υ.....
Εισαι Φως ΔΕΣΜΩΤΗ μου...
Εισαι ΦΩΣ....
ΕΣΥ ΚΑΙ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ...
κι εγω ....μικρη κι ασήμαντη σε παρακαλουθω...
κι απλωνω παλαμες να ζεσταθουν απο λέξεις φωτιας ευμορφης....
κολυμπω σε λαβα πυρινη οταν σε διαβαζω...κι ετσι λευκανει η ψυχη...και πορευεται τις νυχτες
ΔΕΣΜΩΤΗ του ΠΟΙΩ ΟΥΣΙΑ....
ΠΡΟΜΗΘΕΑ....
οικειε....Αγαπημενε Ποιητη της Φωτιας και των ταξιδιων στη νυχτα
ΔΕΣΜΩΤΗ ( της φωτιας και της ποιησης)
φιλι στελνω
ταξιδευει τη νυχτα...να σε βρει
φιλι...Δεσμωτη...ΠΟΙΗΤΗ μου
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΣΕ.........
Μόλις αντίκρυσα ένα δικό μου χελιδόνι..
Και μπαίνοντας στην πυρωμένη γη σου, βρήκα και το δικό σου..
Συμπτώσεις..
Χαμόγελο στέλνω...
μια καλή ... καλή μου φίλη γράφει...
..."Οι Άνθρωποι που αγάπησα ήταν δάση... Οι Φίλοι μου φεγγάρια είναι, νησιά... που δίψασε η καρδιά μου να τα ψάξει... Το πιο μακρύ ταξίδι μου..." Κι αυτό μου φτάνει....
________________
μου φτάνει που ....θέλω
να σε κοιτώ να πετάς δίπλα μου
με την φωλια σου
μέσα μου....
μου φτάνει
και γίνε χελιδόνι
κάπου εκεί
κάπου κοντά
και γίνε χελιδόνι
EINAI ολο υπεροχο mila mojia
ειναι ολο σαν κοκκινες σταγονες αιματος λεξη λεξη
υπεροχο!
Η φωλιά είναι ψηλά
Πιο ψηλά δε γίνεται
Κρέμεται στον ουρανό
Μη φοβάσαι
Τα δάκρυα την κρατούν καθάρια
Κι ο αέρας τη φυλά
Καλά κρυμμένη
σ’ απόρθητα κελιά,…
τη σκέψη μου Μαρίνα Αγαπημένη
..χελιδόνι άνοιξης Μαρίνα
θα πετάει ψηλά πάντα, θα αναζητάει μια άνοιξη ψυχής..
Να προσέχεις Μαρίνα
να είσαι καλα
αγκαλιά αφήνω και τη σκέψη μου
Μεταλαβούσα δάκρυ ανθρώπου για την εξιλέωση που ξέχασε να ρθει...
Τέτοια είναι η εξιλέωση. Έχει τη διάθεση του χαλαρά. Απροσδόκητα.
"Χαμογελάς και ντύνομαι τον Ήλιο….
Κλαις και πλημμυρίζω δάκρυα
Πονάς και σχίζομαι στα δυο
Σιωπάς και κρύβομαι σε λαγούμι - κρύπτη"
Τι υπέροχοι στίχοι αυτοί! Για το απόλυτο του έρωτα και για την απαραίτητη πολλές φορές, του χελιδονιού ελευθερία. Μέρα καλή
ανθρακορυχε...
συμπτωση και χαμογελώ....
το δικο σου ΧΕΛΙΔΟΝΙ...
με αφησε αφωνη.....
να εισαι καλα ....
να εισαι ομορφα...
το χαμογελο σου το πηρα...
και πορευομαι...
φιλι...εγνοιας
takiz...
ΥΠΕΡΟΧΕ ΥΠΕΡΟΧΕ ΤΑΚΙΖ....
δεν μετριουνται οι φορες που διαβασα το σχολιο σου καλε μου ,καλε μου Τακη....
κι οσες φορες το διαβαζα....θολωνε η οθονη...
και δεν ηταν απ΄τον καπνο...
ουτε απ΄τ΄αγερι ηταν....
συνεφο και με παρεσυραν οι λεξεις...
με πεταγαν ψηλα...
με δακρυζαν ....χαρα
φτερα εβαλαν στην πλατη...
φωλια πλεκω...και
καπου γυρω...
εκει γυρω σου πετω....
μονιασμενη με τους τυφωνες...
με τον αγερα φιλη...
πως αλλιως;;;
πως;;;;;;;;;
οταν οι λεξεις ΦΙΛΟΥ....
καλοκαιρι γιναν και μικρυναν χειμωνα...
ΥΠΕΡΟΧΕ ΥΠΕΡΟΧΕ ΦΙΛΕ....
Απροσμενα Μοναδικε
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΡΔΙΑΣ (που ζεσταθηκε)....
mila mila mila mila MOJIA....
το "χιονι σου " ζηλεψαν οι λέξεις.....
κι αλυκες επεσαν πανω του...
υπογραφη αγαπης να σφραγισουν...
mila mila mila mojia....
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΘΕΛΩ....
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ AGAPHMENH
Βασιλη...
στην λευτερια Αγαπημενε...
παντα ψηλα να χτιζουμε φωλια...
η ευχη...
με αητους να εχουμε να παλευουμε μονο...
η επιθυμία....
τα δακρυα....τα οποια δακρυα
βροχη να γινουν
για την εξιλεωση
η απαντοχη....
φιλι...εκει στη μακρινη πολη
και σκεψη...και ευχη
να εισαι καλα ....ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ
Ηλια...
τρυφερε μου....
σε ευχαριστω...
σε ευχαριστω...
που ηρθες παλι...
να ΣΕ προσεχεις κι εσυ...
ναι τρυφερε μου;;;....
να ΣΕ προσεχεις πολυ....
μεγαλη αγκαλια....
να πορευτεις την νυχτα όμορφα...
ομορφα πολυ.....
Φλεγόμενε
φλογα μου ...φλογα μου
φλογα μου....
μικρε μου υπεροχε....
εχεις δικιο....
ετσι ειναι η εξιλεωση...
ξεχνιεται....
βολευεται....
κοιμαται.....
φιλω ...φιλι
Υ.Γ
ευχες κι απο δω....
ΧΡΟΝΙΑ ΟΜΟΡΦΑ...
ΠΟΛΛΑ ΟΣΑ ΕΣΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ....
ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΚΑ ΣΟΥ....ΟΛΟΔΙΚΑ ΣΟΥ
Λακη...
Και της ΦΙΛΙΑΣ...ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΟΡΕΣΙΑ
και ναι ....ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ θελει λευτερια να τρεφεται... να ζει μες στους χειμωνες
και το "δικο μου" Χελιδονι....
πιοτερη απ΄όλα τα άλλα....
φιλι...εκει στο χρυσοπρασινο φυλλο
το ριγμενο στο πελαγος
Δημοσίευση σχολίου