σκιά μου...

Φτιασίδωμα ψυχής σε μοναξιάς ξημέρωμα ελλειπτικό καθρέφτη
Όρκοι που εύκολα δίνονται ....
Κι όμως….
επίορκος ποτέ δεν ήθελες να γίνεις
Νευριάζει η ψυχή
Χάσκει το βλέμμα της σε μια ζήση άπνοης κραυγής
Φωνάζει θέλω και σιωπά..
Κραυγάζει είμαι και πεθάνει…

Ασπρόμαυρο τοπίο ομίχλης νοτισμένης
Ένδυση παραλλαγής τα όνειρα σου ντύνεις
μα χρώματα ίδια παντού μέσα σου καγχάζουν
Σκιά δίπλα στη φωτιά μ΄ αντάρα καπνού τη σκεπάζεις...
Σκέψεις και μέλλον πλέκεις σε παρθενικές πλεξούδες
Αγορασμένες συνειδήσεις σε αγοραίες ψυχές
προσλαμβάνουσες συμβάσεις σε κατασπαράζουν
Σκονισμένοι δρόμοι σε φωτεινά σοκάκια σε οδηγούν
Μα η σκόνη των παπουτσιών σου σε τρομάζει
τα μάτια στο φως, αρνησιάς βλέμμα ρίχνουν
Σε σοκάκια φωτός να φτάσεις αδύνατον σου φαντάζει…
Όρνεα έρημου κατατρώγουν καρδιά
Την σάρκα της ορέγονται
Εφιάλτης θαρρείς πως έγινε η ύπαρξη σου…
Όνειρα σε φόντο γυάλινης πραγματικότητας ,
άδικα γυρεύεις σε κολασμένων ψυχών παράδεισο...

Κι εκεί πακτώνεις τη δική σου με σταυρού καρφιά.....

...........................................................................................

*foto..deviantart