χρυσόμαλλο δέρας....

Αλιεύω σύμφωνα πληγωμένα, άηχες λέξεις και κραυγές σύμφωνων να σου στείλω….
Πίσω απ΄ τους φράχτες – χνούδι μου-μια θάλασσα που λούζεται

με σέρβικο μαύρο κρασί, αγριεμένες ματιές μας ρίχνει….
Κύματα μνημόνια να μας καταπιούν , δημιουργός γεννήτορας γίνεται….

Σαν σήμερα,….σαν σήμερα….σαν ΣΗΜΕΡΑ,,…

μέστωσαν οι μέρες με μνήμη "σαν"…

Κι ο σκληρός δίσκος του μυαλού κάηκε μη αναστρέψιμα….

Ζητιανεύεις στιγμές παράλληλες , επιούσιας κι ανούσιας ευτυχίας…
δηλώνεις -εαυτέ μου- πάντα απών στα εύκολα….
μα στα δύσκολα μιμείσαι στρουθοκάμηλο….

Κολυμπώ σε άσκοπες λέξεις…. Βουτώ σε αισθήματα αγνώστου "μητρός"
( ο Πατέρας γνωστός , Παντοδύναμος και Παντογνώστης)
αντικαθρεφτίζομαι , καλλύνοντας βλέμμα σε καθρέπτη ψεύτη…
Πλήρης και ελλιπής στα πάντα…
Ιάσω κύτταρα υγιή ….θανατώνω κύτταρα νεκρά από πάντα…

Σαν σήμερα…σαν σήμερα….σαν σήμερα….(ανάσα σε δύσβατο κολύμπι έγινε)….

Σαν σήμερα καθρέφτη μου πνίγηκες

κι ακόμα το μήνυμα δεν έχεις λάβει…

πόσους ακόμα χρόνους θα ψάχνεις... το χρυσόμαλλο δέρας ΙΑΣΩΝΑ;;;;;