Σε Εσένα που μ΄ έμαθες προς- ευχή τι θα πει…..*

Ρίξε με στο όνειρο ξανά….

Μάθε με ξανά

Να μη φοβάμαι ….
Τον φθόγγο που το "αγαπώ" βοηθά να ειπωθεί ....

Μάθε μου ξανά
Να πιστεύω..... σε Σένα …
Στην απουσία Σου…. να πιστεύω

Το παρών Σου…. να εμπιστευτώ

Γνώρισε μου ξανά...

Τ΄ αγέρι να μεταφράζω.....
Της θάλασσας την γλώσσα να κατανοώ....

Των λιόδεντρων το τραγούδι....

Τοποθέτησε μου εκ νέου τα φτερά Σου….

Και μάθε με ξανά...

Να πετώ….
Τον φόβο του γκρεμού να αγνοώ,

και το κενό , κάτω απ΄ το βλέμμα, να χλευάζω....

Να κολυμπώ στο όνειρο....

Μετάληψη κάμε την σοφία Σου…

και μάθε μου ξανά....

Την ύλη να αγνοώ…
Μ’ άυλα χρώματα να ζωγραφίζω ανατολές…..
Στον καμβά των ματιών Σου να αποτυπώνω ηλιοβασιλέματα

Χαλινάρι στο σύγνεφο να βάλω , μαζί του και πάλι να καλπάσω ουρανό.....

Μάθε μου ξανά….

Πώς ντύνουμε το χαμόγελο στα χείλη….
και πως το κόσμημα με τον πολύτιμο λίθο,

του "χαμογελώ Ζωή" του κρεμάμε….
Πώς βιώνουμε την ευγνωμοσύνη του” ευχαριστώ”…
Πώς κεντάμε την αισιοδοξία μαζί με την ελπίδα
Πώς πλέκουμε τα ρήματα τα θετικά…

θύμισε μου ξανά….
Ν ΄αφουγκράζομαι τ΄ αηδόνι
Πότε θρηνεί
Πότε χαρούμενο την αυγή αινεί…
Της κοτούλας - αυτής της ανάπηρης -τον πόνο να εισπράττω

Δίδαξε με ξανά...
Να κοιτώ στα μάτια τους ανθρώπους.....
Να μη φοβάμαι τα κομμάτια του καθρέφτη (μου)

Μάθε με ξανά

Στις σκιές να αναγνωρίζω σώμα….
Να συλλαβίζω κάθε γράμμα της λέξης Α-γ-ά-π-η

Να νιώθει κάθε ανάσα η ψυχή , του ρήματος " α γ α π ά ω"

Μάθε μου ξανά
Το τριμμένο σου ράσο να με ζεσταίνει
Στο κελί σου να κουρνιάζω, παιδί ήρεμης σκέψης ξανά.....

(Αγρυπνος Εσύ , ολονυχτία στο στασίδι του ψαλτηρίου να προς- εύχεσαι για μένα)...

Θύμισε μου....

με την φωνή Σου να ελπίζω…….

Μα πιότερο Πατερούλη ....

Μάθε μου ξανά ...........

την Προς- Ευχή...

*στον μοναδικό μου Πατέρα-Δημιουργό....

Δάσκαλο του ΑΝΩ ΘΡΩΣΚΩ.... και στης Αγάπης την γνώση

+ Ιάκωβος Τσαλίκης....σαν σήμερα η τιμή του Ονόματος Του...

(Μακαριστός Γέροντας στην Μονή του Οσίου Δαυίδ).....