ξοδεύτηκες μνήμη....

Σέρνονται τα πέλματα...ακολουθούν χνάρια σ΄ άμμο πηχτή νοτισμένη αλμύρα.
Χάνονται, σχηματίζοντας εύθραυστη ζωγραφιά ….σκέψεις και πρόσωπα…
Απλώνω ακροδάχτυλα…κεραυνούς να πιάσουν…
και να τους στείλουν πίσω …
Σ ένα Θεό ανθρώπων δικαίων μα κι άδικων ψυχών κολασμένων, πατέρα…

Καλοξόδευτη μνήμη….σε νησί πέτρινο., σε μωβ βουκαμβίλιες,
σε "φέρετρα με καρούλια” καλοτάξιδη πλανιέται…
Αγγίζω κύτταρα νόησης….ψηλαφώ καταδύσεις ψυχής σ΄ ωκεανούς μεστούς από ναυάγια….

με μυθωδίες σέρνω χορούς υδάτινους…..

κοιτώντας κατάματα το κήτος, πριν το στερνό ταξίδι εντός του αρχισει

μ΄ αφανισμένη μνήμη, σε υποβρύχια ταξίδια αιώνιας συμβίωσης..….

*στην ΙΩΑΝΝΑ της ψυχής μου......