Στρέφει το βλέμμα δύση… ανατολή χρωμάτων δειλινού προσμένει…Συνοδός …σκέψεων εκλεκτών…εσύ
Συνακόλουθος κρυφών στιγμιαίων υπέρτατων αισθημάτων…εγώ…
Ακολουθώ την σκιά μου…"σκιά μου στο πριν" σε αποκαλώ…
Γελάς και βρίζεις ταυτόχρονα…”τούτο συμβαίνει στης δύσης τις συνοικίες “είπες…
Σε ακούω και χαμογελώ…
“Ακολουθούμε ξωτικά…άγρια…ημιανθρώπινης σάρκας.. ατόφιο ανθρώπου πνεύμα”…
σε ακούω και δακρύζω απαντοχή…
Ποτίζομαι των αστεριών το δάκρυ…
αφουγκράζομαι να ανατέλλεις σε ζοφερές νύχτες , νοτισμένες θύμηση…
Εισπνοές βοηθητικές , μηχανισμό χημείας για να βγει η ανάσα χρήζει….κι επιμένω !
Μονό εσένα χρειάζομαι τώρα….
Κοιτώ την δύση…και λυκαυγές ανατολής προσμένω….
Προσμονή και βλέμμα εκεί…στο θαλασσινό παγκάκι…
Να εκπαιδευτεί η κραυγή…να μάθει την έξοδο…και την οδό του ”εξαλείφω πόνο”…
Σ΄ ένα πουγκί βροχή παγίδευσες….
Σε σεντουκάκι, ήλιο και φωτιά μάζεψα…
σπονδές στο συνοικέσιο του “ορώ σε” …
ανταλλαγή δώρων στο πρώτο των ακροδαχτύλων γνώρισμα …
Κοιτώ την δύση!...την δική σου….προσμένω βλεμμάτων άγγιγμα….
Κι η είδηση χαρμόσυνη! …(ανοιξιάτικων πρωτοσέλιδων)!
Φέτος απ΄ τα δυτικά τα αποδημητικά θα έρθουν….
Και …. δεν ήταν Πρωταπριλιά….
34 σχόλια:
Η ψυχή δεν στέκει πουθενά καλύτερα απ ‘ το πουθενά
γιατί κοιτώντας κάτω τη σκιά
εκεί ανάμεσα αβύσσου - παραδείσου
βλέπει ένα σχήμα ξωτικού
και στρέφοντας ψηλά
ορά πουλιά αποδημητικά
που ψάχνουν την ανατολή
μα έχουν φωλιά τη δύση…
Καταργώντας έναν ψεύτη Απρίλη απο τα Βιβλία κ τη Μνήμη σου λέω:
Η Μνήμη μας είναι οι πεδιάδες, που περπατήσαμε,ξυπόλητοι κ ελεύθεροι..
Ειναι το κρίνο της γενιάς μας , Κόκκινο..πυρπολημένο απο τον δικό μας ήλιο..
Είναι οι φωνές..
Είναι οι φωτιές στο αίμα μας, το α ίμα που κυλούσε πάντα στις φλέβες μας , κυλούσε στα όνειρα μας ..μέχρι που..τραγούδι έγινε..
Έρημε κόκκινε Κρίνε μου..σε γνωρίζω εσένα!
Στα πρώτα μου τραγούδια σε συνάντησα..Τραγούδι του παλιού καιρού-επικό ..
Μνήμη πρωτεική..εσύ Μαρίνα μου..
Στις ανταρσίες μέσα σε ξεχώρισα..
Πέραν της ανταρσίας σε αγάπησα..
Κ το όνομα σου..Μαρίνα..μέθη στα χείλη μου έγινε..
Σ'αγαπώ ..
Κ σ'ευχαριστώ..
γλυκούλα μου
όπως και να'χει,η ανοιξη θα 'ρθει!
σε φιλώ
Μια ακόμα σιωπηρή κραυγή
Από έναν από μας, που χάσαμε!
Από εμάς που αντέξαμε την Πτώση
Που μπορούμε ακόμα και χαμογελάμε
Που δεν παραδεχτήκαμε την ήττα
Και συντηρήσαμε άλλος έτσι, άλλος αλλιώς
«φωλιές νερού μέσα στις φλόγες»
…………………………………………………
ο Πόνος είναι του Αύριο η γέννα
και έτσι κραυγή και αίμα επιτάσσει!!
Μην τον φοβάσαι
Σεμνά να τον προκαλείς
Και να τον παρασέρνεις
Και το στυφό το δάκρυ
διαμάντι κυλάει βάλσαμο
και η άπειρη ηλικία της θάλασσας
δίκαιο και άφεση φορτώνει για το Αύριο
και το Αύριο πρέπει να είναι γυμνό
χωρίς σκιές και σωτήρες
ο πιο Άγιος σωτήρας,
ο πιο αμόλυντος προφήτης
υπόκειται στη φθορά…
HASTA SIEMPRE!!!
πρός τη ανατολή κοιτώ... εκεί που η αλμύρα νύβει τ' ακροδάχτυλα
εκεί που εξαλείφεται ο απλωμένος πόνος από ήλιο, με τις άκρες των λευκών φορεμάτων να παρασέρνουν κύμα
να αποδημούν την κραυγή
δυο ζευγάρια τα μάτια Όμορφη μου, με το έαρ στο κατόφλι
κι ένα παγκάκι γεμάτο
αγκαλιά!
αγάπης φιλί!
Πέφτουν γιασέμια μεσουράνια στο σώμα να κυλήσουν να στο μυρίσουν.Βροχής σταγόνες που στα ματιά γεννιούνται,κλάμα μικρού παιδιού που έχασε τη μάνα.Μνήμες μου αχόρταγες τρυπάτε σαν καρφίτσες τον Ύπνο μου και τον πονάτε,ονείρου αίμα. Μια γλυκιά καλησπέρα..η γραφή σου είναι πολύ όμορφη,σε διαβάζω:)
Κοιτώ την δύση!...την δική σου….προσμένω βλεμμάτων άγγιγμα….
να στα φέρει τ' αγέρι κόρη όμορφη....
την καλησπέρα μου στο σεντουκάκι σου
να την φυλάξεις!
Διάβαζα "το συνοδό των σκέψεων σου"
παράλληλα με το ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗ ΦΙΛΟΞΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΥΞΗ της Κικής Δημουλά, οπότε σου μεταφέρω παραπλεύρως το απόσπασμα που σαν σχόλιο του ταιριάζει:
"συνοδέ μου
αν και σαν έρωτας με πληροίς
από τον έρωτα πιο βάναυσα
σα χρόνος με αδειάζεις
Δέξου λίγο φιλόξενος
άγγιξε με...
με τι φιλόξενη δύναμη, τι πειθώ
λεία σαν το νεανικό δέρμα της ελπίδας
χυτή σα νερό
έχει σμιλευτεί σ' αυτά τα σώματα
ομόφωνη
η ανάγκη αγκάλιασέ με"
Μαρίνα των πολλών!
Μαρίνα των όλων!
μα πάντα Μαρίνα του ενός!
λείπεις αγάπη!
απ την δύση φιλί
κι απ την ανατολή χάδι στα μαλιά σου Μ α ρ ί ν α!
SEBASTIAN
ΓΙΩΡΓΟ ΠΟΤΑΜΙΤΗ...
Καλως όρισες....
η ψυχη ναι....
η μνημη Γιωργο;
η μνημη κι η προσμονη της στον οριζοντα όλο χανεται προσμένοντας το παρελθον σε μονο παγκακι...
φιλι καλωσορισμα....
και ....ευχαριστω που ηρθες
μόιρα
μοίρα μου ...
ξωτικη άγρια ομορφια μου....
κρινο κόκκινο κι η επανασταη δεν τελειωνει ποτε
θελω και διεκδικω σάρκα μνημης το συνθημα
ναι..στα τραγουδια σε συνάντησα και
σε πορείες τέτοιας διεκδικησης....
σε αναγνωρισα....
σε γνωρισα.....
εγινες προσμονη λεπτων εικοσιτετραωρου....
σε αγαπαω....
σε αγαπαω Ιωαννα της ψυχης και της μνήμης....
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ μου!!!!!!!
θα ΄ρθει καρδια μου....
θα ερθει...
σε φιλω ομορφια μου...
ΒΑΣΙΛΗ.....
Καλωσόρισμα καρδιας…
Οι κραυγες της σιωπης είναι οι μόνες που τους πρέπει ακροαση…
Επαναστασεων εντος μα και εκτος φωνη...
Χαμένων η κερδισμένων η σημασια λιγη…
Η ουσια…πτωση η αναταση Ζωη ονομάζουν….
Ο πόνος είναι ο “Comandante” της ζωης πολλών…
παντιέρα κόκκινη ... μπροστάρης για τους της γης «καταραμένους» μα πάντα «ελευθερους κι ωραιους»….
Σε ευχαριστω που ηρθες….
Ναι θα τα λεμε….
Και….
Ziveli Βασίλη….
Ziveli ….(σε αυτους που επιμενουν)
sloboda....
σταγόνα μου...
αγαπημενη πολυ...
στον οριζοντα σου στρεφω κι ανασες ζωης ποτιζομαι...
για ζωη "εμπρος"...
για το " αξιζει" η ζωη που ντυμενη αξιοπρεπεια σταγονων νοτισμενων με σοφια, φερεται....
σε αγαπαω σταγονα...
φιλι κι αγκαλια στραμμένη στο νοτια σου...
καμελια....
χαμογελο καλοσωρισμα...
η Μνημη...μια και κυριαρχη ιχνηλάτης δύσβατων δρομων που μελλον ονομαζονται...
κυριαρχη απολυτη και μονη οδηγητρια...
φως ιλαρο εσπερινου ...
και νύχτα νοτισμενη γλύκα να εχεις....
genna μου!
σε ευχαριστω....
ότι η σκεψη επιθυμει...
απτο στα χέρια σου να γεννηθει...
χαμογελο να συνοδευει το δειλινο και την νύχτα σου ομορφια μου
Flying Libido With A Ukulele ...
καλως ηρθες...
σε ευχαριστω για το αποσπασμα της
κ.Δημουλα...
υποκλεινομενη στις λέξεις της πορευομαι ...
λατρεμμένη πάντα ....
χαιρετισμος καλωσόρισμα
SEBASTIAN...
παντα καλοδεχουμενα τα δωρα ειναι....
ακόμα κι οταν καποια- καποια απο αυτα- λάμες γινονται και πληγες ξανα-ανοιγουν
σκεψη παντα.... στελνω
"Κοιτώ την δύση…και λυκαυγές ανατολής προσμένω….
Προσμονή και βλέμμα εκεί…στο θαλασσινό παγκάκι…
Να εκπαιδευτεί η κραυγή…να μάθει την έξοδο…και την οδό του ”εξαλείφω πόνο”…"
Τι όμορφη εικόνα.. Τι πικρό συναίσθημα... Δύναμη εσωτερική την γραφή σου οδηγά, σταθερά, σαν ένα χελιδόνι καταμεσής ρου πελάγου..
Καλό απόγευμα να έχεις! :))
Αφήνω τις λέξεις σου να ποτίσουν λίγο απ΄τον πόνο της απώλειας και την δική μου ψυχή. Που σε νοιάζεται...
...κι ύστερα κλείνω για λίγο τα μάτια και αφήνω το νου μου να με ταξιδέψει. Φαντάζεται ζωή χωρίς πόνο, με τον ήλιο να φωτίζει την κάθε μέρα, με χαμόγελα να σχεδιάζουν ρυτίδες γέλιου στα πρόσωπα.
Σε παίρνω μαζί στο φανταστικό μου ταξίδι. Να ξεχαστείς κι ας είναι για λίγο...
Σε νοιάζομαι. Περιμένω το δικό μας Σάββατο που θα ανταμώσουμε πάλι...
Εγκλωβίζει αντήχηση
σε θόλο μνήμης
Θηλάζει το γάλα της συκιάς στους ανέμους
Εκεί που φριμάζουν γλάροι
Σπουδάζοντας το πέταγμα
στα χείλη των γυμνών σκιών
...ολόισια στο μέλλοντα της ανατολής
kalhspera.
poly omorfo
Η πιο γλυκειά Μαρίνα των βράχων μαζί με το όνειρο ταξιδεύει στο απέραντο γαλάζιο της ζωής. Είναι οι ώρες που μας καλούν και τα σβησμένα αποτσίγαρα που χαιδεύουν το παρελθόν μας. Κι εγώ μόνος πλουτίζω το περίγραμμά μου με τη σκέψη της.
Από όλα τα σημεία του ορίζοντα Ανατολές λουσμένες φως η αγάπη πάντα να σου φέρνει!
φιλί
Μαρινα μου
σε συνδιασμο με το τραγουδι κοντεψα να δακρυσω..... δε χρειαζεται να σου πω κατι αλλο.
Να εισαι καλα!!
Το τραγουδι ειναι απιθανο!!!!!
Μαρινακι μου
αν εχεις χρονο και θελεις μπορεις να μου στειλεις το τραγουδι αυτο;;; Εχω το μειλ μου στο μπλογκ μου.
Ευχαριστω :)
ΝΙΚΟΛΑ....
καλο σου βραδυ...
μνημη και μοναξια χαρτoγραφουν εικονες Νικολα moy...
ομορφο βραδυ να πορευτεις καλε μου...
σε νοιαζομαι Αλεξανδρα της ελπιδας " μου¨"
σε νοιαζομαι και σ΄αγαπω....
φιλι..καληνυχτας σπονδη στην μερα της συναντησης μας
φιλι...και να ΄ναι συντομα ο ερχομος της ¨ελπιδας" μου(μας) μας ψυχη μου
φιλι φιλι...
ανασα ανασα...
θηλαζω λεξεις σου ΑΝΕΜΕ
κι η ανησυχία προσμονη παιδιου γινεται...
κι η προσμονη, χαρα όταν φυσας....
ευλογία το φύσημα σου....
κι απαντοχη...
μη σταματας ανάσες να κοινωνάς
για να πορευομαστε " ζωη" Ανεμε...
ΑΠΟΓΝΩΣΗ μου....
σε ευχαριστω....
ελειψες....το ξερεις
όμορφη να ΄ναι η αυγη σου
ομορφη πολυ
ΓΡΗΓΟΡΗ....
σε αφησα...να πορευτεις μονος
και τα καταφερες
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΦΙΛΕ ΚΑΡΔΙΑΣ
ΒΙΚΥ... απο χρονους πριν και πιο πριν ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ πολυ....
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ....
φιλι...Αναστασης
αγαπημενη πολυ πολυ πολυ
DEE DEE ...
Να χαμογελας ομορφια μου παντα...
κι ας μη το καταλαβαινουν οι γυρω σου...
φιλι ....καληνυχτας
KATΕΡΙΝΙΩ....
Η επιθυμία...χαρα μου και ....
εφυγεεεε!!!!!!!!
Δημοσίευση σχολίου