Χρωματίζω τον τοίχο που απέναντι του το βλέμμα έχει….Mε χρώματα και ήχους τέτοιους που μόνο η ψυχή διαθέτει...
Χρώματα σμίξης δειλινού ερωτικού κι αυγής φονεμένης μοναξιάς…
Ήχους κλίμακας τέτοιας που μόνο άγνωστες νότες πάνω της ακουμπούν κι άγνωρο τραγούδι μόνο για σένα φτιάχνουν …
Αρχέγονης λατρείας ύμνωδία…
Αρχέγονης λατρείας ύμνωδία…
Μνήμη….μνήμη…μνήμη….
Τραγούδι δακροχαμογέλιου…..
Αδιευκρίνιστο το πρόσωπο σου σχηματίζεται στο ολόλευκο του τοίχου
με τ΄ άγνωρα τούτα χρώματα ζωγραφισμένο...
με τ΄ άγνωρα τούτα χρώματα ζωγραφισμένο...
Μα εγώ η τρελή τ΄ αναγνωρίζω…
Δυο μικροί ήλιοι που δακρύζουν τα μάτια σου…
Ένα τριαντάφυλλο τα χείλη ...κίτρινο ...
Γιατί άραγε με το χρώμα τούτο τα χείλη σου έβαψαν;
Γιατί άραγε με το χρώμα τούτο τα χείλη σου έβαψαν;
Κλαδιά γιασεμιού το κεφάλι ντύνουν, και κώμη σου γίνεται...
Αδιευκρίνιστο το πρόσωπο σου στον τοίχο ζωγράφισα.
Άγνωρο για τους άλλους..
Για μένα όμως όχι!
Χρωμάτισα τον τοίχο με σένα
Μόνο για μένα….
Και πορεύομαι στην μνήμη σου ψυχή μου
Αντίο γνέφει…και καλοσώρισμα χαμόγελο ταυτόχρονα τα χείλη ενδύει
Δειλινό κι αυγή γέγονες ….
Αντίο γνέφει…και καλοσώρισμα χαμόγελο ταυτόχρονα τα χείλη ενδύει
Δειλινό κι αυγή γέγονες ….
Ζωγραφιά επιτοίχια πια….στο παρελθόν του μέλλοντος μου….
Μνήμη …..Μνήμη….Μνήμη
Μνήμη …..Μνήμη….Μνήμη
33 σχόλια:
Θυμαται η ψυχη.. ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ Η ΨΥΧΗ..Φιλι αγαπημενη μου..
Μνήμη Μνήμη. Μνήμη!
Γεια σου κορίτσι μοναδικό.
Παρακολουθώ την ανάσα σου,
Πορεύομαι κι ανησυχώ.
Για σένα και μόνο για σένα.
Τις γέφυρες έκοψες γιατί χίλιες συγνώμες κι αν άκουσες κι άλλες τόσες αν ακούσεις δεν αρκούν.
Δεν σου αρκούν.
(και δικαιο εστι)...
θυμάσαι; φράση σου.
Διαβάζω τα “σ¨ αγαπώ “που σου γράφουν.
Αναρωτιέμαι αν ξέχασες τα “σ΄ αγαπώ” που σου είχαν-έχουν πει και ( α-μνημους )πορεύεσαι.
Δεν ξεχνάς Μαρίνα κι εγώ το ξέρω.
Πορεύεσαι.
Απλά πορεύεσαι με πληγές ανοιχτές,
που αιμάτινα σημάδια αφήνουν για να ακολουθήσουν όσοι..
όσοι Μαρίνα!
Όσοι καταλάβουν
Ενας απ αυτούς κι εγώ.
Μα και αν τα ακολούθησα πάλι σε διαφορετική οδό με έβγαλαν.
κι η συγνώμη ζωγραφίζεται κάθε βράδυ, κάθε βράδυ, μοναδική μου σκέψη ,στον δικό μου τοίχο
Σε ΑΓΑΠΑΩ ΕΜΠΥΡΟ ΑΓΡΙΜΙ κι είναι για πάντα
Sebastian
Hello. This post is likeable, and your blog is very interesting, congratulations :-). I will add in my blogroll =). If possible gives a last there on my blog, it is about the Home Theater, I hope you enjoy. The address is http://home-theater-brasil.blogspot.com. A hug.
Εγω παλι τις ανοιχτες πληγες τις βλεπω, θα ημουν τυφλη αν δεν τις ειχα δει, δεν σε ακολουθω ομως, απο το μανικι θελω να σε τραβηξω μηπως κατι καταλαβεις κι εσυ.....ειναι εθιστικο αυτο που ζεις και το ξερεις. Εγω θελω να κοψω το τσιγαρο, εσυ;;
Σου εγραψα και στο προηγουμενο, ειχα καιρο να περασω, μου ελειψες κι εμενα και μιλαω πιοτερο τωρα :)
Ένας άσπρος τοίχος, καμβάς του ονείρου που θυμάται... Κιτρινίζει η ψυχή από το φιλί ενός αγγέλου, θαμπώνει από το δάκρυ του ήλιου... Κι ότι θέλει ονειρεύεται.. Λόγο δεν έχει σε κανέναν να δώσει. Μονάχα χαμόγελο... ίσα για ραγίσει το παρόν, σαν κρύσταλλο που έπλασε ο χρόνος, και να λευτερώσει από μέσα από τα ραΐσματα, το φως! Το φως που θα κουβαλήσουμε μαζί ο καθένας μας, όταν , το δέρμα μας επιστρέψουμε στην γη από όπου πλαστήκαμε. :))
Καλημέρα! :))
Μνήμη …..Μνήμη….Μνήμη
Πόσο σε νιώθω...
Να θυμάσαι και να ανακαλείς Μαρίνα μου,
για να ξορκίζεις τη "φονεμένη μοναξιά"
και η ψυχή ΝΑ ΖΕΙ ΑΙΩΝΙΑ!!!
Φιλί, φιλί, φιλί και μεγάαλη Γλαρένια αγκαλιά
Σε φιλώ γλυκά και θέλω να έρθει η στιγμή να δω τις τοιχογραφίες σου από κοντά. Η κάνω λάθος ότι επιτέλους .....ζωγραφίζεις ήιους;
Ηλιους βέβαια εννοώ...
Αγάπη
Την καλησπέρα μου
Τον προσωπικό μας πολιτισμό τον
κατακτάμε κάθε μέρα
μέρα με την ημέρα...
ανάσα την ανάσα...
Πόσο παρήγορες και ευοίωνες
είναι οι ανάσες κάποιων...
όπως αυτή...
εδώ...
..ανεξίτηλη ζωγραφιά..χρώματα που δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο..
Αφήνω μια καλημέρα Μαρίνα
..να σε προσέχεις πολύ..
Να είσαι καλά
Να αφήσω ένα χαμόγελο καλημέρας??? :)
Αδιευκρίνιστο το πρόσωπο σου στον τοίχο ζωγράφισα.
Άγνωρο για τους άλλους..
Για μένα όμως όχι!
Χρωμάτισα τον τοίχο με σένα
Μόνο για μένα….
Και πορεύομαι στην μνήμη σου ψυχή μου
Αντίο γνέφει…και καλοσώρισμα χαμόγελο ταυτόχρονα τα χείλη ενδύει
Δειλινό κι αυγή γέγονες ….
Ζωγραφιά επιτοίχια πια….στο παρελθόν του μέλλοντος μου….
Μνήμη …..Μνήμη….Μνήμη
με πονάει ο πόνος σου καλή μου....
τίποτα δεν θα είμαστε χωρίς την μνήμη και την αγάπη που συναντήσαμε...
Θέλει δύναμη και κουράγιο να ζωγραφίσεις τον κόσμο σου απ΄την αρχή. Μα αξίζει τέτοιο κόπο η ζωή και η αγάπη
φιλιά σου στέλνω
και την αγάπη μου
αγαπημενη μου Μαρινα
κρατησε στη μνημη σου τη ζωγραφιά σου και τίμησε τη...ΕΣΥ..όλο ΖΩΗ...
σε φιλώ γλυκα γλυκά στα δακρυσμενα σου ματακια....
Εχει κατι τοιχογραφίες ΤΗς ΨΥΧΉς
εντοιχισμενες...
-αφθαρτες κι ανεξίτηλες
-απο τον χρονο προστατευμενες.
Ετσι τη βλεπω και τη δικη σου τη ψυχη...
ολα στρωμενα στο χαμογελο σου
μα ανεξιτηλο
το εντος σου....
mila moja!
ναι πετροχελιδονο ,,,,
θυμαται η Ψυχη...ψυχή μου
σε αγαπαω...και ως "ανωνυμος είπε"
ναι;;;;;;;
ανονυμος 2
Υ Π Α Ρ Χ Ε Ι Σ;;;;;;;
ζεις... λοιπον
home thetear....
thanks....
Sevΐοrum..
dee dee μου...
οχι δεν θελω να κοψω το τσιγαρο...
μμμμ...
ειναι εθιστικο λες ε;
μα ΠΟΙΟ ΑΚΡΙΒΩΣ;;
ποιο " αυτο που ζω";;;
σε φιλω Κατερινιώ...
Νικολα;;;;;;!!!!!!!!!
τοτε το φως ναι....
τοτε...όταν στην γενετειρα επιστρεψουμε....
σε ευχαριστω...
καληνυχτα...
σ΄ομορφη νυχτα να πορευτεις Νικολα....
ΓΛΑΡΕΝΙΑ μου...
αρωτρο η Μνημη και την ψυχη σκαβει ...
για ν΄ανθησει Μνημη...
και ξανα..μνημη
και ξανα και ξανα...
η Μνημη νικα τον θάνατο..
αυτη και μονο αυτη καρδια μου...
φιλι κι αγκαλια μεγαλη Γλαρενια μου
Ελένη αγαπημενη...
προσκληση εχεις..
ελα...
βεβαια, ακομα νοητοι οι ήλιοι...
ζωγραφια εικονικη...μα που ξέρεις;
εμαθα απο εσενα! ...
θα ζωγραφισει καποια στιγμη η μνημη όλους τους τοιχους...
σαν ψυχο-θεραπεια...
σε φιλω...την φωνη σου πεθυμησα
Ανδρονικε...
σε ευχαριστω....
καλως όρισες...
ΤΡΥΦΕΡΕ ΜΟΥ....
μια καληνυχτα αφηνω...
και μνημη....
να ΣΕ νοιαζεσαι
να Σε προσεχεις....
ναι;
σε φιλω τρυφερε...
χαμογελο μου;;;;;;;;;;;;;
ναιιιιιιιιιιιι....
!!!!!!!!!!!!!!
αναγκη το ειχα...
φιλι...φιλι...φιλι δικο σου
ΑΛεξανδρα...
Ελπιδα μου...αντιστροφως κι αναλογη εσυ...
το ξερεις καρδια μου εσ...
το ξερεις...
μονο με την μνημη πορευομαι...
και μ΄αρεσει...και ζω...
το ξερεις φιλαρακι...
φιλι...κι ανασα
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ;;
πρωτοφιλη αγαπημενη....
την κρατω μάτια μου...
την κρατω...
δακρυ-διαμαντι στη χουφτα και πορευομαι
σε φιλωωωω
....
καλη σου νυχτα αγαπημενη
mila mojia....
mila mojia...
δακρυ ευχαριστω....
για την επισκεψη σου...
ziveli.... mila mila mojia
"usted amor de I mi corazón usted amor de I a pesar de mucho"
ή καπως ετσι πετροχελιδονο....
σε όλες τις γλωσσες ...
το ιδιο...
την καρδια μου....
Αποψε η μνημη λεπιδι κοφτερο γινεται Μαρινα.Και οι ματαιωσεις τρελο,γυμνο χορο,παρουσιαζουν.Τα ματια διχως λογικη παρατηρουν.μα η καρδια Γνωριζει. Το χελιδονι που την ανοιξη αγνοησε.
αποψε η μνημη χελιδονι χορευει χορο ζειμπεκικο ασικικο βαρυ...
χορευει και κραυγει...
σε αγαπαω πετροχελιδονο....
κι η καρδια αιωνια σοφη γνωριζει
"νυν και αει χαλιδονι"....
Μαρινακι μου
το μεθυστικο ταξιδι που σε βουλιαζει στο παρελθον σου εννοω...... ειμαι πολυ μακρια για να καταλαβω, το πολυ μακρυα αν το δεις απο την αναποδη ισως να ειναι και λιγακι κοντα ομως :), γι' αυτο κανουμε ενα βημα πισω για να δουμε πιο καθαρα τον πινακα (η λες να ειναι βιτσιο των καλλιτεχνων;;;) :)
Σε φιλω!
dee dee ...
εχεις δικιο Κατερινακι...
μεθυστικο κι εθιστικο ειναι το ταξιδι στο παρελθον μου...
γι αυτο δεν το κουνω απο εκει...
και απ τον εθισμο του να βγω , συνειδητα αρνουμαι...
καθολου μακρια δεν εισαι όμορφο μου...
εκει διπλα κι αφουγκραζεσαι...
φιλι...φιλι...
Δημοσίευση σχολίου