Ματωμένα δάκρυα....πέτρινα όνειρα που φλερτάρουν με απύθμενους εφιάλτες.
Πληγωμένα φτερά με λάμες κοφτερές τ΄ ακρόφτερα στολίζεις..
Ακρα που σέρνονται στο έδαφος
καρφιά τα κάνεις , κάτω απ΄ το χώμα τα πακτώνεις.
Όνειρα κραυγές σχοινοβατούν
πάνω από πύρινες γλώσσες.
Με κάλπικα ζάρια,( το έξι σε μηδέν άλλαξες )
την ζωή μου έπαιξες.
Σε "πειραγμένη" ρουλέτα
την ψυχή μου ρίχνεις
και την παίζεις,
για μια ¨κάλπικη λίρα"
κι εγώ...
τα μάτια σου μόνο κοιτούσα
ορίζοντας μόνος και μοναδικός.
Ματωμένα ποτάμια χάραξαν το πρόσωπο
πάνω από πύρινες γλώσσες.
Με κάλπικα ζάρια,( το έξι σε μηδέν άλλαξες )
την ζωή μου έπαιξες.
Σε "πειραγμένη" ρουλέτα
την ψυχή μου ρίχνεις
και την παίζεις,
για μια ¨κάλπικη λίρα"
κι εγώ...
τα μάτια σου μόνο κοιτούσα
ορίζοντας μόνος και μοναδικός.
Ματωμένα ποτάμια χάραξαν το πρόσωπο
ρυτίδες ανεξίτηλες ......
κι εγώ εσένα ....
εκεί επιμένοντας...προσδοκώντας
κ εσύ εμένα
εκεί επιμένοντας .... χαράσσοντας ρυτίδες
κι εγώ εσένα ....
εκεί επιμένοντας...προσδοκώντας
κ εσύ εμένα
εκεί επιμένοντας .... χαράσσοντας ρυτίδες
Σ΄ ένα χρόνο τσιγγάνο...που όλο φεύγει.
Μ΄αρρωσταίνει....
Μ΄αρρωσταίνεις....
46 σχόλια:
Czas Cyganow, "Ederlezi",Η γιορτη του Αη Γιωργη των τσιγγανων , και Θεε μου
αυτη η Γαλλιδα με το κελτικο ονομα και την καταλανη καταγωγη..καθε φορα μιλαει μεσα μου τοσο δυνατα που θελω να κλαψω αντανακλαστικα σε οποια διαθεση ψυχικη και να ειμαι ακομα και ευφοριας.
Ειναι υπεροχη η επιλογη σου Μαρινα μου.
Σου αφηνω τους στιχους:
Same amala oro kelena
Oro kelena dive kerena
Sa o Roma
(Amaro dive
Amaro dive, Ederlezi
Ej... ah... )
Sa o Roma, babo, babo
Sa o Roma, o daje
Sa o Roma, babo, babo
Ej, Ederlezi
Sa o Roma, daje
Sa o Roma babo, E bakren cinen.
A me coro, dural besava.
A a daje, amaro dive.
Amaro dive erdelezi.
Ediwado babo, amenge bakro.
Sa o Roma, babo. E bakren cinen.
Eeee...j, Sa o Roma, babo babo, Sa o Roma daje.
Sa o Roma, babo babo, Erdelezi. Erdelezi, Sa o Roma Daje.
Eeee... Sa o Roma, babo babo, Sa o Roma daje. Sa o Roma, babo babo, Eeee...
Erdelezi, Erdelezi.
Sa o Roma Daje...
Οσο για τα "τσιμπημενα ζαρια" Μαρινα μου και τις "πειραγμενες ρουλετες " ειναι στημενα παιχνιδια με εναν νικητη και τον ιδιο παντα χαμενο....
οσο αντεχει..
Σε φιλω!
M αρρωσταίνει...
Μ αρρωσταίνεις...
Με άγγιξε πολυ βαθειά αυτο Μαρίνα μου σήμερα..
Γιατι μου μοιάζει..
Ομως χαμογέλασα σήμερα.. Ξέρεις γιατί..;
Γιατί εισαι εδώ..
Είναι ο χρόνος τσιγγάνος και φεύγει... Ετσι είναι, έτσι ήταν πάντα. Και κάποιοι μας ματώνουν... Ετσι είναι, έτσι ήταν πάντα...
Μα εσύ, εσύ τους (τον) ξεγελάς, τους (τον) ξεπερνάς και τους (τον) αφήνεις πίσω... Γιατί πως αλλιώς μπορείς να μοιράζεις τόσο απλόχερα αγάπη γύρω σου?
ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός
σε καίει, σε σκορπάει και σε παγώνει
μα εσύ σε λίγο δεν θα βρίσκεσαι εδώ
κάποιοι άλλοι θα παλεύουν με τη σκόνη
θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
ποιοι χάρτες σου ζεστάνανε ξανά το μυαλό
ποιες θάλασσες στεγνώνουν στο μικρό σου κεφάλι
ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
σε ποιο όνειρο σε ξύπνησαν βρεμένο, λειψό
ποιοι δαίμονες ποτίζουν την καινούρια σου ζάλη
ποιος έρωτας σε σπρώχνει ποιο μακριά από δω
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
το όνειρο που σ' έφερε μια μέρα ως εδώ
σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει
μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό
το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλυτώνει
θέλεις ξανά ν' αποτελειώσεις μοναχός
ενα ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει
κάτω απ' τα ρούχα σου ξυπνάει ο πιο παλιός θεός
μες τις βαλίτσες σου στριμώχνονται όλοι οι δρόμοι
ποια νήματα σ' ενώνουν με μια άλλη θηλιά
ποια κύματα σε διώχνουν απ' αυτό το λιμάνι
ποια μοίρα σε φωνάζει από την άλλη μεριά
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
ποια σύννεφα σκεπάσαν τη στεγνή σου καρδιά
ποια αστέρια τραγουδάνε τη καινούρια σου ζάλη
ποιο ψέμα σε κρατάει στην αλήθεια κοντά
πες μου ποιο φόβο αγάπησες πάλι
ποιες λέξεις μέσα σου σαπίζουν και δεν θέλουν να βγουν
ποια ελπίδα σ' οδηγεί στην πιο γλυκιά αυταπάτη
ποια θλίψη σε κλωτσάει ποιο μακριά από παντού
πες μου ποιος φόβος σε νίκησε πάλι;
ΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟ Ο,ΤΙ ΕΛΠΊΖΩ ΚΑΙ ΑΠΌ Ό,ΤΙ ΔΙΑΚΡΊΝΩ ΚΑΝΈΝΑς ΦΟΒΟΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΝΙΚΗΣΕΙ. ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙ'ΑΥΤΌ.
ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΗΜΕΡΑ
Σ' ενα χρόνο τσιγγάνο που όλο φεύγει... αφέθηκα
Τα μάτια του κοιτώντας παρακάλεσα να πουληθώ, κι ότι προσδοκούσα πίσω άφησα, κι έπεξα στη ρουλέτα τις ίνες που μ' αποτελούσαν... και μήτε την ζαριά που έφερα υπολόγισα σε πιο στρατί θα μ΄οδηγούσε.
Σ' ενα χρόνο τσιγγάνο... προσδοκώντας...
ακροβατώ...
Κι εγώ εσένα... με αγάπη πολύ!!!
@Kωνσταντίνε; τι όμορφο αυτό που έγραψες...
το φωνάζω καιρό πως ο χρόνος ο χειρότερος γιατρός είναι...
Να ΄σαι καλά!!! (άλλαξες το ψευδώνυμο έ; καλά έκανες)
H αγαπημένη στο ύφος πάντα γραφή σου, με κάνει και στέκομαι…. διαβάζω…. Κοιτάω τον σημερινό συννεφιασμένο ουρανό… ξαναδιαβάζω… οσμίζομαι… καταλαβαίνω πολλά κι αυτό είναι αυτονόητο…
…κι αντιλαμβάνομαι τον χρόνο, οδηγό μας και ψεύτη συχνά, ψεύτη στ’ αλήθεια, κάλπικο παίκτη με σημαδεμένη τράπουλα… δε ρωτάω γιατί… γιατί έτσι είναι θα απαντήσω μόνος… και περνάω τυχαία από έναν καθρέφτη και βλέπω καινούργιες γραμμές στο δέρμα ορατές κι αόρατες και ξανακάθομαι να διαβάσω, να αποτυπώσω λέξεις, που είναι για μας κομμάτια ζωής…. λυτρώνομαι για λίγο… και χαίρομαι που ξαναγράφεις μαρίνα αδερφή μου… χαίρομαι που κάθε τόσο με φέρνεις αντιμέτωπο με το μεστό σου λόγο που λέει πολλά και ζωγραφίζει περισσότερα… και χαίρομαι… γιατί σ’ αυτό το μεγάλο κόσμο, αισθάνομαι λιγότερο μόνος καρδιά μου…
Σ’ ένα χρόνο τσιγγάνο που φεύγει δεν αφήνω τα δάκρυα της ζωής μου. Μόνο πέταλα του ανοίγω να διαβάσει την παρουσία μου.
Λίγο-λίγο θα σβήνω τα χνάρια μου, τ’ απομεινάριά μου
ελπίζοντας μεν προχωρώντας δε…Θα ξεφύγω απ’ τον πόνο του χθες
Τι λες;
Φιλί ανταποδίδω!
Τα κείμενα σου, δίνουν νόημα στην έννοια χρόνος.
Δίνουν πνοή στην έννοια στιγμή.
Ματωμένος, πληγωμένος, μα ζωντανός μέσα στο χρόνο.
Του ονείρου η κραυγή ξυπνάει τη ζωή.
Να προσέχεις Μαρίνα. Να προσέχεις πολύ.
... από ύπνο δίχως όνειρα ξύπνησα, μελαγχολικός καιρός σήμερα, ταιριάζει με το φθινόπωρο και με επηρέασε.
...έπαιξε με το θυμικό μου, ποιός είχε όρεξη για δουλειά...
γέμισα την καρδιά μου με τις λέξεις σου, με τα πειραγμένα σου ζάρια έπαιξα για λίγο και στοίχημα έβαλα πως τέτοια ήττα δίχως νόημα είναι...
μιλάς για τις ρυτίδες που χάραξε ο πόνος, μα την ομορφιά της καρδιάς σου μην την κρύβεις...
Ας τον χρόνο να φεύγει και ανάποδα άξιο της ζωής κάνε το κάθε του δευτερόλεπτο...
Μαρίνα της καρδιάς
μην υποκύπτεις
μαχήτρια εσυ τον
πόνο πάλεψε...
Νικήτρια θα βγεις
θα δεις
Ανάσα ανάσα
Βήμα βήμα
Δάκρυ δάκρυ
"κ γω εσένα ..
κ συ εμένα.."..
Μια ξένη σκιά..
Τέμνει λοξά τον δρόμο τους..
Δεν κινούν να φύγουν..
Το ξέρουν θα κινηθεί κ αυτή μαζί τους..
Με τον καιρό την εκτιμούν..
άλλωστε την βλέπουν να βαραίνει πάνω τους κρίσιμη κ αποφασιστική,όταν το Ναι κ το Όχι , όταν το Εγώ κ το Εσύ, όταν το Φύγε κ το Μείνε,
δεν εναι παρά άχρηστες λέξεις χωρίς ουσία κ νόημα, κρεμμώμενες από μια κλωστή, που την κόβει μονομιάς, ακολουθώντας τους στο χαοτικό τους ταξίδι..
Σε φιλώ..
Ιωάννα
Ψιτ... μικρή!
Ειν΄όμορφοι οι τσιγγάνοι!
Με φορεσιές πολύχρωμες, με χάντρες διάφανες στο λαιμό, με χαμόγελα τεμπέλικου ήλιου, με κρόταλα και ντέφια να χτυπούν, με ψωμί κομμένο σε μπουκιές πολλές...
Με πατρίδες χίλιες, μ' έρωτες ωραίους, αντάρτες, με ανοίγματα στη ζωή.
Είν' όμορφοι οι τσιγγάνοι, στ' ορκίζομαι.
Αν κοιτάξεις ψηλά, τα όρνεα θ’ αντικρίσεις που καραδοκούν.
Μα εσύ κοιτάζεις βαθιά μέσα στα δικά μου μάτια, όχι από αγάπη μα για να πιστέψω την μορφή σου.
Όρνεο κι εσύ, σκίζεις τις σάρκες μου κι αφήνεις κομμάτια δικά μου κατάχαμα.
Όρνεο εσύ, αρπάζεις την ψυχή μου κι από ψηλά την πετάς σε βράχια που ακόνισαν τα χέρια τους να μ’ αγκαλιάσουν.
Κι έτσι όπως μ’ αφήνεις, στον χρόνο που χρειάζεται να φθάσεις η ψυχή μου στον βράχο, καταφέρνω και ζω, από χώρα σε χώρα, από πόλη σε πόλη ξεχνιέμαι σε δρόμους γραφικούς κι αλητεύω, κ’ ίσως είναι τούτο το αλήτεμα που δε μου συγχώρεσες…
το ξέρω πως η συγνώμη δεν αρκεί.
το ξέρω πως όσοι να μη σε πληγώσουν ορκίζονται, αυτο το χαμόγελο να μη χάσεις, το αντιθετο κάνουν.Κι όλο σου το παίρνομε και στο μειώνομε λες και να το εξαφανίσομε ο σκοπος μας.
Ομως καρδιά μου, εσυ ξέρεις!!.
Κι ας πονάς. Ξέρεις και συνεχίζεις πεισματικά να χαμογελάς, κόντρα σ΄όλα και περισσότερο σ΄αυτούς που αγαπάς και πληγές σου ανοίγουν.
δεν το ξέρουν όσοι εδω αγάπη σου δίνουν.εγω ξερω.το ξέρω και...
μα τι να την κάμνεις τη συγνώμη ε;
όταν με κάλπικα ζάρια και σε πειραγμένη ρουλέτα θεωρείς οτι σε παιζουν(με);
Σεβ......
Για σένα ανώνυμος δεν είμαι ψυχή μου.
ναι;
TALISKER....
θα σου στειλω μεταφραση...
οσο για το "στημενο" παιχνιδι"
στη σαρκα υπαρχει, ψυχης τε και κορμιου....
φιλι...γνωσης εμ-πυρης ομορφια μου
ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ μου...
μ΄αρρωσταινει καρδια μου...
μ΄αρρωσταινει...
το όλο και το ολοκληρό του....
αυτου του "χρόνου" που προσωπο εχει ματια μου....
οσο για την " επιστροφη"
θυμάσαιτο τραγούδι του Ξαρχάκου...
"ειν΄αρρώστια τα τραγουδια"...;;;
σ΄αγαπαω Μαρια....
kako mozes mila mojia? vazji..te cekam! i poliubim te!
χαμογελο μου...
Adaeus...
ομορφε μου...
δεν τον ξεπερνω, δεν τον ξεγελω,πσω δεν τον αφήνω....
η αγαπη Αναγκη ειναι ομορφια μου...
αναγκη, ανασα, αναπνοη...
κι ας κοβεται....
κι ας "εισπνοες" χημικες χρειαζεται για να συνεχίσει κίνηση στο στερνο να δίνει....
φιλι....μονο δικο σου χαμογελο μου
Κωνσταντίνε μου....
Υπεροχο....
ευχαριστω....
ποιος που και γιατι...
όμως Κωνσταντινε...
οσο για τον φόβο;
οχι νικητης δεν υπηρξα....
ο φόβος..ο φοβος ....ο φοβος....
οι φοβοι απο εδω και πέρα...
καθε μέρα κι ενας καινουργιος
καλη σου νύχτα Κωνσταντινε....
κι η αυγη καλύτερη για σενα
Σταγονα μου....
Σ΄ενα χρονο Τσιγγανο εζησα....
ψαχνοντας σκιες....
και καινους τοπους....
ματαιο....
σ΄ενα χρονο Τσιγγανο κουραγιο να βρω ψαχνω κι όλα πισω μου ν΄αφησω...
Σταγόνα....εγω Εσενα σκέψη μου
και σκια και ομιχλη και πετραδι....
φιλι...ελα εκει σταγονα
ΑDIPLE μου
Υπέροχος ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ..
απολυτα συμφωνω....
οσο για τον χρόνο....γνωση φωτιας ειναι...
ο χειρότερος χειροτερος εχθρος ομορφη μου....
ο χειριστος....
φιλι φιλω εσενα...ADIPLE όμορφη μου
Ηχω μου....
ξερω που εισαι τώρα που σου γραφω...
ξερω την αγωνία σου....
μαζι σου δεν ηθελες να ειμαι...
καταλαβαινω γιατι...
Ηχω μου; Γιάννη μου;
ξερεις και ξερω...
γνωριζεις και γνωριζω...
" θελω να ζήσω μαζί σου την ανατολη" αγαπη μου για άλλη κι άλλη μια φορα...
οπως τότε....
ισως και ομορφοτερα....
φιλε καρδιας...και μοναδικε παντα φίλε...ΦΙΛΕ μου...
φιλι.... το Σ΄αγαπαω λιγο ειναι
POETIC SIN ...
καλωσόρισμα ....
ο τσιγγανος χρόνος παιρνει...
αφαιρει , πληγώνει, σημαδευει μικρο μου....
φιλι....καλως όρισες
ΗΛΙΑ....
τρυφερε μου....
του ονειρου η κραυγη τον εφιαλτη σου δείχνει...
τρυφερε μου....
κι ΕΣΥ να προσεχεις να τρυφερε...
πολυ...πολυ πολυ....
φιλι..... ευχαριστω ΗΛΙΑ μου
ADIPLE μου...
φωνη και υπαρξη πια...
τι να σου πω; τι;
φωνη εισαι...και υπαρχεις
ανασα ανασα...
φιλι φιλι
δακρυ δακρυ
μα πιοτερο ,"ΕΛΠΙΔΑ" ανάστροφη Εσύ ...ΣΤΙΓΜΗ ΣΤΙΓΜΗ
την καρδια μου....στο προσκεφαλι
moira....
μοιρα μου...ΕΣΥ.
ποιος στο μοιραιο του αντισταση εφερε;
ΟΥΤΕ ο Χριστός...
ε;
MOIRA ...
ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ
φιλι....ζωης που αντιστεκεται μα δεν.......
ΚΑΠΕΤΑΝΙΣΣΑ ....
Καλώς άρραξες στο λιμανι μου...
τι να πω εγω στην καπετανισσα;
κορη του λιμανιου εγω...
αφεντρα της θάλασσας εσυ...
τσιγγανος ο χρονος ....
χρωματα και μουσικες ναι....
μα καποτε...και ασπρομαυρο
η εντελως μαυρο....
φιλι θαλασσας καλωσόρισμα
Υ.Γ "μικρη" δεν ειμαι...
όταν το σαραντα φωνάζουν γλυκεια μου καπετανισσα πίσω το κεφάλι γυρνω....
"μικρη" όμως μ΄αρεσει να με λένε
Hχε πλαγιε ..............
μου
.......................................................
σπουδαζοντας χρονους αρκετους την βυζαντινη σου μουσικη....
γνωση η "σκληρη " μουσικη εγινε....
αυτο όμως γροθια στο στομαχι...
μα ξέρεις...
τον Βυζαντινο Ηχο αγαπησα και παραμενω να αγαπω....
φιλι ...αυγης
Σεβ.....ε!
γνωριμος, γνωστος, μα και....
ομορφα να περνας εκει που εισαι.....
εχει νοημα φιλι να στειλω;
μακρυα πολυ κι αγερας θα γινει....
απύθμενους εφιάλτες.
Mε φώναξε κανείς; :P
Όσο για το κείμενο μάλλον ποιήμα ωραίο ήταν και μια σημειώσει ο χρόνος μερικές φορές είναι ο καλύτερος γιατρός.:-)
Επέστρεψα αργά, ήρθα να δω… Διάβασα…
Κατάλαβα περισσότερα απ’ όσα μπορεί ν’ αντιληφθεί ο φτωχός νους μου…
Εγώ ένας ακόμα που «σου δίνει αγάπη μέσα από εδώ» –και Κύριος μονάχα οίδε από πού αλλού, κανείς τρίτος.
Εγώ, που ομολογώ πως δε παίζω παιχνίδια ποτέ με ανθρώπους. Ποτέ παιχνίδια. Ποτέ τσιμπημένα ζάρια ή σημαδεμένες τράπουλες.
Εγώ, που έχω να μιλάω στο χατίρι της προσωπικής μου στάσης και θέσης ζωής για μια δημοκρατία καρδιάς, που «άλλοι» ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα δε στάθηκαν άξιοι να αντιληφθούν, γαλουχημένοι από καθεστώτα και ιδεολογίες άλλων, ενταφιασμένων εν ειρήνη θέσεων, και λογικών –τάχα/ειρωνία- μειώνομαι από τα άσκεφτα λόγια τους, που κάποτε έκαναν επάγγελμα, μη κρινόμενο από τρίτους.
Εγώ ο γιάννης της μαρίνας, δε θα μιλήσω περισσότερο απόψε.
Γιατί αγαπάω, το χαμόγελο ενός μεγάλου κοριτσιού, που ζει μέσα μου, ανάμεσά μου, πλάι μου, το λυγμό του, την απόγνωσή του, εγώ, ένας ακόμα που «σου δίνει αγάπη μέσα από εδώ» θα συνεχίσω να είμαι το ίδιο έντιμος απέναντι στο κορίτσι που αγάπησα χωρίς χρονικούς περιορισμούς και ημερομηνίες λήξης.
Γιατί εκείνη, η μαρίνα, μου δίδαξε σα φίλη την αμέριστη δοτικότητα της ανθρώπινης ψυχής, την αγάπη που αγκαλιάζει την αιωνιότητα, όχι σαββατοκύριακα στα γρήγορα, και μέρες ανάμεσα σε άλλες μέρες σημαντικότερες για άλλους.
Ο πενιχρός γιάννης θα είμαι εδώ. Μαζί και τόσοι φίλοι. Γιατί εμείς μεγαλώσαμε αλλιώς, οι προσφέροντες αγάπη από δω: το πλεονέκτημα ενός αγαπημένου να μη στέλνει αγάπη που θα διαλύσει σε μόρια ατμοσφαιρικής σκόνης, ώσπου να φτάσει στον έτσι κι αλλιώς ατυχή προορισμό της.
Εγώ κι οι φίλοι, ήμασταν και θα παραμείνουμε εδώ.
Κι απαιτούμε από τυχαίους «σεβ» ή «μεβ» ή άλλους τέτοιους να μη μας κρίνουν βάναυσα από τις εξασφαλισμένες θέσεις τους. Κι όταν θέλουν να το κάνουν, να γίνεται αυτό με περισσότερο σεβασμό. Πρώτα απέναντι στο κορίτσι μας μαρίνα γ. κι έπειτα σε μας… Αλλά σε κείνη και σε μας.
Καληνύχτα, αγαπημένη μας. Κι αν κοιμηθείς, ο αποψινός ύπνος, να σου φέρει όνειρα, αντάξια του ψυχικού σου πλούτου.
Ο γιάννης, που μόλις γύρισε από τη Θήβα.
Με πόνους στα κόκαλα. Και τη μέγιστη του πάντα αγάπη.
Καλημέρα, κορίτσι…
μαρίνα μου καλημέρα, καλή μας εβδομάδα!
αχ, μακάρι οι στίχοι αυτοί που σου άφησα συντροφιά να είχαν γραφτεί από εμένα. από αβλεψία, από βιάση, δε σου ανέφερα ότι ανήκουν στον Γιάννη Αγγελάκα και είναι τραγούδι από τις Τρύπες! Απλώς διαβάζοντας το κείμενό σου μου ήρθαν με τη μία στο μυαλό και θέλησα να σου τους αφήσω!με κολακεύετε και μόνο που νομίσατε ότι μπορώ να γράψω τέτοιους στίχους!
όσο για τα υπόλοιπα...
ο Γιάννης μας μίλησε πάλι για όλους και δεν υπάρχει κάτι άλλο να σου πούμε, κάτι καλύτερο. Σε ευχαριστούμε Γιάννη και καλώς επέστρεψες κοντά μας πάλι. Εύχομαι να είχε την επιτυχία που σου αξίζει η παράσταση και ελπίζω να είναι κι η Ήπειρος στο πρόγραμμά σου.
Καρδούλα μου, ψυχή μου, Μαρίνα μου...
Ξημέρωσε μια καινούρια μέρα... Ξέρω τη λαβωματιά, όμως ξέρω και την λεβεντιά... στο τέλος τέλος ήρωας δεν είναι αυτός που δεν φοβάται, ούτε αυτός που αποφεύγει... ήρωας είναι αυτός που με πάθος πολεμά και κάθε μέρα στέκεται όρθιος και αντέχει!
Συντάσομαι με θέρμη με τον αγαπημένο μου Γιάννη. Τούτη η ζωή, μικρή στο μεγαλείο της, και κόλαση και παράδεισο προσφέρει... κι είναι να, στο χέρι, στην παλάμη μας, ν΄απλώσουμε και να νιώσουμε... σ΄όλες τις μορφές...
Σ΄αγαπάω ακριβή μου...
Φιλια,
Ε.
Καλημερα Μαρινα μου!
Τα ειπε ολα ο Γιαννης!!
ολα!
Φιλια!Καλη εβδομαδα!
TALISKER....
mojia? i poliubim te!
ειδες ομορφη μου....
μαθαινω...
φιλι...να προσεχεις πολυ.
παρα πολυ "δίνη" μου
ΕΦIΑΛΤΗ μου....
καλως όρισες....
πάντα τον εφιαλτη μου να καλωσορίσω ήθελα...
κι ένα φιλι να του δόσω....
ειδες; ηρθες και την επιθυμια μου πραγματικότητα έκανες....
φιλι.....καλωσορίσματος
ΗΧΩ μου.....
κραυγη εβγαλα....και Συ την πήρες ηχω την έκανες, απ το πηγάδι στον άνεμο την έδωσες και το μηνηυμα το πήρε.....
ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ....ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ μα ειναι λιγη και μικρη αυτη η λέξη πια....
συγνωμη ζητω απο Εσενα μα κι απο Όλους.....
για λογαριασμό του.....
ΦΙΛΙ....το "Σ΄ΑΓΑΠΑΩ" μικρο και λίγο.
Μαρινάκι, κι εγώ "μικρή" σαραντάρα είμαι! Γεννήθηκα με τα ανοιξιάτικα deliveries! Σε φιλώ και σου εύχομαι καλή βδομάδα.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ μου....
οικειο πολυ μου φάνηκε...ε διαβάζω και ξέρω πως μπορεις κι όχι μπορεις μα γραφεις ΕΤΣΙ....
να προσεχεις Κωνσταντινε...
να προσεχεις Εσενα ΠΟΛΥ....
και ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΕ;
ευχαριστω..... ευχαριστωωωωωω!!!!!!!!!!!!
Βαλσαμό μου...
Ελενα ψυχή μου....
βαλσαμο μου......
TALISKER....
Νασ μου προσεχεις ναι;
ναι΄"δίνη" μου;
Καλη ευβομάδα κι απο δω ψυχή μου....
BETTY....BETTY ....BETTY του συμπαντος κόσμου
BETTY των σαραντα ανοιξεων.....
φθινοπωρου εγω....
15/9 η μοιρα επελεξε....
καποιο λόγο θα ειχε....
φιλι συμπαντικη μου Σαρανταρα.....
φιλι ολοδικο σου
Αν αλλάξεις τη θέση των αριθμών της γέννησής σου, βρίσκεις τη δική μου...19/5! Κι ο Φιλίπ του φθινοπώρου είναι...κι η μαμά μου επίσης(και οι δυο μελαγχολούν με τις συννεφιές και τη μαυρίλα)...τίποτα τυχαίο...υπάρχουν ομως κι οι λαμπρές φθινοπωριάτικες μέρες με το "χαμογέλιο" του ήλιου, ξαφνικές όπως κι οι εποχιακές μπόρες κι οι φευγάτες συννεφιές... Σε φιλώ.
Tαυρακι μου....
αρα ξερεις απο φθινοπωρινες συννεφιασμένες μέρες....
πότε του φιλιπ και πότε της μαμας η γεννέθλιος ημέρα;
Βetty....
φιλι μεσημεριου σου στελνω κι ενα χαμογελο χαρα μου
Ο Φιλίπ 2/10, της μαμάς μου δεν ξέρω ακριβώς γιατί ποτέ δεν την ενδιέφερε να γιορτάσει τα γενέθλιά της!
2/10 εχουμε γιρτη λοιποοοοοοον!
φιλι ....πρωτοφιλο
Δημοσίευση σχολίου