σου ειχα πει καρδια μου....

"Πως το μυαλό μου θα βρεθεί στους δρόμους που χάραξες...
Πέρα απ’ τα σύννεφα, τις θάλασσες, αναρωτιέμαι πως θα κρατηθώ νηφάλια μεσα στα μάτια σου…
Πληγές γίνανε οι στιγμές σου, πώς θα τις επουλώσω;
Θυμάσαι...μιλούσες κι εγώ αισθανόμουν, γελούσες και πέταγα ελεύθερη…
Πόσες ανάγκες τάχα τώρα θα κρύβουνε τα λόγια σου…
Δεν μέλλεται να ζήσω από σένα άλλο… πλέω έρμαιη, στο θάνατο"...

“Πόσο θα ήθελα να ήμουν Άγγελος, να άπλωνα τα φτερά μου να πέταγα μακριά. Να καταργούσα το χρόνο. Φαντάσου, να έσβηνα κάποια νεκρά χρόνια απ` τη ζωή μου και να συνέχιζα εκεί που θα ήμουνα ώριμη και θα με ολοκλήρωναν οι πράξεις μου. Να ακούω τη μουσική της Edith και να περπατάω μέσα σ` εκείνη τη βροχή που κάνει τη γη να αναδίνει ζωντανές οσμές. Να εκθέτω το κορμί μου γυμνό όπως τις ζεστές μέρες του καλοκαιριού”.

(απ το βιβλιο του Δ.Βαρβαρηγου "το υστερόγραφο μιας συγνώμης " )

Ζω ακροβατώντας ανάμεσα στο παρόν στο παρελθόν και στο μέλλον….

θυμάμαι και θλίβομαι….ζω και δακρύζω….προσδοκώ και τρομάζω.
Σου μιλώ ψυχή μου ….
συνέχεια…
Αγγίζω τα φτερά μου και πονάω…………
Να τα χαϊδέψω θέλω κι αυτά πληγώνονται , αιμορραγούν και στα επίγεια με σέρνουν…
Βάρος ασήκωτης θλίψης στα χώματα με στήνει.
Κινούμενη άμμος οι μέρες μου και με βουλιάζουν όλο και πιο πολύ
Ακουμπώ τα φτερά μου και τρομάζω…
Κομμάτια είναι…λάμες τ΄ άκροφτερα…
Τα σέρνω το γυμνό κορμί να ζεστάνουν και οι λάμες τους τρυπούν την σάρκα,
Την πονούν κι όμως σταγόνα αίμα δεν δακρύζει….
Θυμάμαι που σου είπα…
να προσέχεις ψυχή μου…να με προσέχεις….
Αέρας είμαι….λίβας
Καίω ότι δίπλα μου σταθεί…
Σου το είχα πει…..θυμάμαι.
Να προσέχεις μάτια μου….να με προσέχεις….
Αγέρας είμαι…. βοριάς….
Παγώνω ότι τρυφερά δίπλα μου σταθεί….
Σου το ‘ χα πει μάτια μου….
Σου είχα πει….
Ξεκολλώ αναμνήσεις ,σάρκας κομμάτια πίσω μου
αφήνω, πονώντας δακρύζοντας συνεχίζω και πίσω το κεφάλι δεν γυρνώ…κι ας πονάω…κι ας κλαίω ,,,κι ας μου λείπουν…κι ας ξέρω ότι ένα σώμα χωρίς σκιά θα καταλήξω …

Μα…..Εσυ; Εσύ;
Δεν είπες εσύ όμως να προσέχω…
Δεν μου είπες να σε προσέχω….
Σεισμός είσαι….όλα τα ισοπεδώνεις
Θύελλα είσαι…. στο πέρασμα σου όλα τα παρασέρνεις
Βράχος γρανίτης είσαι….όλα τα συνθλίβεις
Δεν είπες…." "να με προσεχείς εσύ λίβα ""….
Δεν είπες …

τίποτα δεν είπες….
Τώρα τα λες όλα ….
Σιωπώντας ...

Μαύρο κρασί ποτήρι σηκώνω και στην μοναξιά πίνω…