η μοναξια στήνει παγιδες και.....

βράδυ Σαββάτου κι η μοναξιά του....

-έλα να βάλουμε ένα ποτό....να τα πούμε....

καιρό έχουμε να κάτσουμε οι δυο μας....ε; τι λες;

-κάτσε....πάρε καρέκλα...για μένα το γνωστό....

ότι και για σένα δηλαδή...λίγο πιο ελαφρύ κάνε το δικό μου..

στην μέση κάτσε του καθρέφτη....

δεν σε βλέπω καλά...μου κρύβεσαι λίγο...

ωραία...μίλα μου τώρα...σ΄ ακούω....

-κουράστηκα!!.

-κουράστηκες;

από ποια από ποιους ;

απ τα πάθη ;

-Ίσως…με κούρασε η δομή μου …η κατασκευή μου. το γενετικό μου υλικό…
Αναζητώ έναν εαυτό απλό.. αναγνωρίσιμο , εύκολο..

κι όχι τον δαιδαλώδη λαβύρινθο, που στο κέντρο του ένα τέρας -¨μινώταυρος ¨ βρυχάται να κατασπαράξει ότι κι όποιον το ανακαλύψει…ακόμα κι εμένα…. .

Bδέλλες πίνουν το αίμα μου.. .

-ναι...το ξέρω...συνέχισε.....

την αντιγνώση ανακάλυψα κι θεός με τιμώρησε με ένα γύπα –σκέψη να τρώει τα σωθικά μου…

την αντιγνώση…την κατάρα…το ανάποδο κι αντίστροφο…

Αγαπάω τα πάθη μου…τα γνωρίζω…τα ονοματίζω,…

το καθ ένα έχει το όνομα του…

θαρρώ χωρίς αυτά θα ήμουν ανδρείκελο…

ένα άγαλμα με κίνηση ένα μάρμαρο χωρίς ανθρώπινες ιδιότητες μα με τις τεχνικές προδιαγραφές του ανθρώπου…

ναι αγαπώ τα πάθη μου…

Ναι με αγαπώ…με μισώ…με θέλω,….με διώχνω…με κατακρίνω.. με αποδέχομαι με αποδιώχνω…με επικρίνω με απορρίπτω με δέχομαι με τρελαίνω

Σου παραδίνομαι…σου αντιστέκομαι…με τρελαίνει η σκέψη σου…με ζεσταίνει η παρουσία σου…η φωνή σου με ντύνει …,με ολοκληρώνει…πετάω το ρούχο που με ζεσταίνει και με προστατεύει.. το τσαλαπατώ…το ξαναντύνομαι δεν αντέχω χωρίς αυτό…δεν αντέχω μ αυτό……

-κι αυτό το ξέρω....

-Δεν θέλω να γράφω…και που το κάνω τι καταφέρνω?

Την ζωή μου σε ένα χαρτί αποτυπώνω ..σε έναν ψυχρό υπολογιστή ….σκατά…όλα…Όλα

Περιττώματα ψυχής τρελαμένης…”.ο κόσμος άρρωστος καπνός που τον καπνίζεις… έκτιση καθημερινής ποινής “

Άντε στο διάολο όλα…

Έχω γίνει εγωίστρια…..γμτ…
Ποιος με σκέφτηκε για χρόνια ολόκληρα?
Κανείς….

Η μια φωνή…(αυτή η Κήρα)

Η άλλη....

Εκείνος, Ετούτος, Εκείνοι, Ετούτοι ..θυμήσου, άνοιξε την ψυχή σου και θυμήσου…

Εσύ η άλλη φωνή...(η συνείδηση)

-Εγωίστρια.......Βγες...ζήσε. ερωτεύσου... ξεκόλλα από πάνω μου.....

-Ζωή ε?

-Εμ! Ζωή....ξέρεις τι είναι; ....

-Εεε! Μάλλον…Ίσως…Νομίζω ότι είναι

-Ζωή...όνομα ουσιαστικό...πολύ ουσιαστικό.. το ρήμα του συνήθως στην προστακτική...

Ζήσε ......

ουσιαστικό κλιτό και άκλιτο....

Γένους αρσενικού και θηλυκού

ενικός αριθμός ..Η Ζωή ( είναι ωραία) Της ζωής ( της οφείλουμε) την Ζωή( χαιρόμαστε) ω Ζωή( ποιος ο θάνατος σου;)........

Πληθυντικός αριθμός.....Υπάρχει; νομίζω όχι …δεν ξέρω…φταίει και το ποτό… ...

Άκλιτο...Η Ζωή, Η Ζωή, Η Ζωή......

ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΩΡΟ ( κι η μοναδικη καταρα)

- Κουράστηκα....με κούρασες… τέλειωσε και το ποτό....να τα πούμε το πρωί ξανά;την ώρα που χτενίζεσαι....έχεις καλύτερη διάθεση νομίζω.....

-καλή σου νύχτα.....

-Καλή σου νύχτα κι εσένα...να ξέρεις κάτι όμως.........έπαψες αγάπη να θυμίζεις..

η θα φωνάζεις ή θα κουράζεσαι.....καλή σου νύχτα Μαρ........

καλή σου νύχτα συνείδηση….άσε με εμένα με τις Κήρες μου να παλεύω όλη την νύχτα…
Καληνύχτα….