Σε Εσενα Adiple μου....για όλα τα αντιθετα

Για Σενα ADIPLE....

για όλα τα πριν τα τωρα τα μετα Σου.....

Ελπίδα

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Goran Bregovic
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Ποια καινούργια ή παλιά οφειλή
απ' τη λήθη αν βγει στο φως ωφελεί;
Τί μας μήνυσε ο χρησμός, του θεού η φωνή
πέστε μου ουρανοί.

Τρέμει ανήμπορη απ' το φόβο η καρδιά
πόνοι γέννας δε γεννήσαν παιδιά
χώμα εύφορο, σοδειά νηστικιά, μισή,
βόηθα μας εσύ.

Στους ναούς οι ψυχές στέκονται,
ζωντανοί με νεκρούς μπλέκονται
η ζωή σαν βοή θάνατου
μα η φωνή του αθάνατου γλυκιά.

Αν είσαι εσύ φωνή χρυσή
θα φύγει αυτό που δε χορταίνει να μισεί
αν είσαι αυτός
θα 'ρθω σκυφτός
ή μήπως σάλεψε η ελπίδα μου στο φως;

Δε μετριούνται
οι λύπες, οι πόνοι,
ψυχές στον ʼδη φεύγουν, πάνε σαν πουλιά
Δεν ξεχνιούνται
γυναίκες και μάνες
Με θρήνους θάβουν
τ' άψυχα νεκρά κορμιά

Λόγε μου αθάνατε,
σώσε με απ τα μύρια του κακού τ' αγγίγματα
Χέρια τι κάνατε
κι έγινε η τύχη συμφορά;
Κάποτε, θάνατε,
τ' άλυτα της Σφίγγας τα τρελά τα αινίγματα
τα 'λυσε, αθάνατε,
άνθρωπος απάνω στη γενιά.

Ποια καινούργια ή παλιά οφειλή
απ' τη λήθη αν βγει στο φως ωφελεί;
Τί μας μήνυσε ο χρησμός, του θεού η φωνή
πέστε μου ουρανοί.

Τρέμει ανήμπορη απ' το φόβο η καρδιά
πόνοι γέννας δε γεννήσαν παιδιά
χώμα εύφορο, σοδειά νηστικιά, μισή,
βόηθα μας εσύ.

Αν είσαι εσύ φωνή χρυσή
θα φύγει αυτό που δε χορταίνει να μισεί
αν είσαι αυτός
θα 'ρθω σκυφτός
ή μήπως σάλεψε η ελπίδα μου στο φως;

Η σωτηρία της ψυχής

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Πρώτη εκτέλεση: Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Της εξοχής τα πρωινά
θα τα βρούμε ξανά
αγκαλιά στο κρεβάτι
και δεν πειράζει που τόσο νωρίς
θα κοιτάμε χωρίς
να γυρεύουμε κάτι.

Της σιγουριάς τα υλικά
είναι λόγια γλυκά
σε κασέτες γραμμένα
γι' αυτά που ήρθανε τόσο αργά
μα τα πήρε η καρδιά
με τα χέρια ανοιγμένα.

Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα
σαν ταξιδάκι αναψυχής
μ' ένα κρυμμένο τραύμα.

Μια παραλία ερημική
και ν' απλώναμε εκεί
της ζωής μας το βήμα
και δεν πειράζει που τόσα φιλιά
πριν να γίνουν παλιά
θα τα πάρει το κύμα.

Κι εκεί στην άκρη της γραμμής
θα χαρίζουμε εμείς
τα παλιά μας κομμάτια
σ' αυτά που ήτανε τόσο μικρά
μα που ρίχναν σκια
για να μοιάζουν παλάτια.