Θα μετουσιώσω την σάρκα σε ψυχή…Την ηδονή σε σκέψη εσωτερική. Την επιφάνεια σε βάθος υποθαλάσσιο, μυστικό και πανέμορφο. Τις φωνές του κορμιού σε ησυχία όμοια με του βυθού του ωκεάνιου.
Θα πιω στην ομορφιά των δειλινών. Στ΄ ατέλειωτα τραγούδια, και στα βιβλία που θα γραφτούν , στους συγγραφείς που τα ονειρεύονται.
Θα λυτρωθώ απ την κόλαση του "εγώ ",που κραυγάζει ότι πεινάει, όταν λόγια που το βαυκαλίζουν και το νταντεύουν δεν ακούει.
Θα σκύψω πάνω στ΄ αχνάρια χνουδάτων βημάτων ν΄ αφουγκραστώ την αγάπη. Πάνω απ το χώμα που ένα δένδρο τρέφει, ν΄ ακούσω την ευχαρίστηση της ρίζας , όταν τους χυμούς του ρουφάει…Κι όταν αυτοί οι μέλλοντες ενεστώτες γίνουν....
Θα χαμογελώ ευτυχισμενα...Θα ξαναγίνω ψυχή παιδική...
Θα μεταλλάξεις την οδύνη μου σε
ηδονή…Θα φύγεις …..κι αυτές οι δυο λέξεις ,θέση πάλι θα αλλάξουν.
Όταν κι αυτός ο μέλλοντας ενεστώτας γίνει….
Θα συνεχίσω να ονειρεύομαι, και να ελπίζω σε μελλοντικούς μέλλοντες που ενεστώτες θα γενούν …..
Στο υπόσχομαι. Μην με φοβάσαι,,.
9 σχόλια:
...και ο φόβος θα τραγουδήσει ένα δροσερό μελτέμι στην άπνοια της μικρής ψυχής μας... και κείνη θα τρανώσει..θα γυρίσει απαλά να δει τα δυο νεογέννητα φτεράκια της... εκείνα που της χάρισε το θάρρος... το θάρρος για την ...αγάπη...!!!
γειά σου καλή μου...
... νιώθω σα να σε ξέρω καιρό...
@σεμελη.......σεμελη βρεθηκαμε άραγε πριν απο 34 χρόνια? λιγότερα ισως?
Τι υπέροχα που γραφεις!!! Γέμισαν δακρυα ομορφιάς και αγαλίασης τα μάτια...
Σεμελη...που είσαι? Που ήσουν?
Που βρίσκεσαι?
γεια σου....
σε περιμενω πάλι....
Εις υγείαν λοιπόν των δειλινών, των συγγραφέων που τα καινούργια τους βιβλία ονειρεύονται, στα «εγώ» που χαμηλώνουν ταπεινά τα μάτια,
για να ξεκινήσουν πάλι από το μηδέν, με μια ψυχή καινούργια, παιδική, εις υγείαν πιο πολύ των μελλόντων που ονειρεύτηκαν να γίνουν ενεστώτες.
:) φιλί
@ γιαννης φιλιππιδης....στην υγειά των φίλων που μας προχωρούν ένα βημα πιο μπροστα κάθε φορά...είθε όλοι οι μέλλοντες σου ενεστωτες να γίνουν...φιλι :-) ...
Ένα βήμα πιο μπροστά, πολλά βήματα μπροστά...
@Μαρίνα και Σεμέλη...
Τι γλυκό να σ' αγαπούν και να σου το λένε...
Μάτια που μελαγχολούν και σου σιγολένε...
Τρυφερά κι ανθρώπινα τα λόγια σας.
Να είστε καλά.
@δημητρης βαρβαρηγος...ειναι όμορφο να σ΄αγαπουν, σίγουρα.οπως ειναι κι όμορφο να σου το λενε,πιοτερο σιγουρα, (απ το να το υποψιαζεσαι ε;)....ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΑΓΑΠΗ ομως( δανειστηκα τιτλο βιβλιου σου),και δυσεύρετη πια.
Το υπέροχο ειναι να βρισκονται οι ανθρωποι,και ν΄αναγνωρίζονται οι ψυχες, ( όπως λέει σωστα και η σεμέλη),και να μενουν εκει που το βλεμμα της ψυχης ακουμπησε...
Ειθε το βλεμμα της σεμέλης να μεινει.Γιατι...ειναι αυτο που γραφω" τιποτα δεν γινεται τυχαια"...
Να είναι καλα κι ομορφα παντα...
Να εισαι κι εσυ, παντα παντα καλα κι ομορφα....
@γιαννης φιλιππιδης...Ετσι φιλαρακι. μ΄ένα καθοδηγουμενο απο φιλους βήμα μπροστα,ίσως διασχισουμε κι όλη την υδρογειο...φιλι. φιλι :-)
Βήμα
πάντα μαζί με φίλους,
καλύτερα καθοδηγούμενο,
κι όλη η υδρόγειος…
μια βόλτα…
Δημοσίευση σχολίου